Hier zie je Sven de jongste radioamateur in ons land . Hij was ook op de velddag actief want men wil jongeren terug warm maken voor de hobby.
Omdat ik hier en daar de vraag kreeg wat radioamateurs eigenlijk doen en wat de bedoeling is van de hobby nu er zoveel andere mogelijkheden zijn om wereldwijd te communiceren, geef ik graag even door wat er verscheen naar aanleiding van de velddag van radioamateurs in MEEUWEN vorig weekend!
Een velddag betekent dat je opereert vanuit een bepaalde locatie zonder van het lichtnet gebruik te maken voor de verbindingen. De amateurs moeten in dat geval zelf voor stroom zorgen zoals ze ook moeten doen in geval van nood en dat kan zijn via batterijen of via een generator die stroom produceert! Dit even terzijde!
-Radioamateurs hebben vorig weekend een grote noodoefening in een veld in Meeuwen gehouden. Wanneer bij een ramp alle communicatiemiddelen uitvallen, zal beroep gedaan worden op de radioamateurs.
Enkele tientallen radioamateurs zakten afgelopen weekend af naar een veld in Meeuwen voor een grote noodoefening, georganiseerd door de Limburgse radioamateurs. In deze oefening is België uitgeroepen tot rampgebied. Alle vaste communicatiemiddelen zijn uitgevallen en er is een stroomonderbreking, zegt Marc Cosemans van de organisatie. Bedoeling is om zo snel mogelijk zendmasten en apparatuur in werking te stellen en contact maken met de buitenwereld, voegt radioamateur Rudi Geerits toe. De nadruk ligt op de paraatheid bij het verzorgen van communicatie in noodgevallen. Tijdens een veldslag moeten we kunnen aantonen dat we op korte tijd een volledig autonoom radiostation kunnen opbouwen en bedienen.
Radioamateurs lijken niet meer van deze tijd. Toch krijgen de hobbyisten grote erkenning en blijven ze belangrijk. De radioamateurs leverden in het verleden belangrijk werk in de radiocommunicatie. De meeste radioamateurs zijn uitstekende technici die hun eigen toestellen bouwen. De meesten onder ons zijn ooit gestart uit interesse voor techniek, maar ook de adrenaline om met iemand uit de andere kant van de wereld contact te maken, was groot, zegt Marc. Het internet en de gsm bestonden toen nog niet.
Vandaag bestaan er tal van wedstrijden waardoor de radioamateurs interesse blijven hebben in hun hobby. Er is elke week wel een wedstrijd, die gaan van contact maken met zoveel mogelijk landen tot contact maken met bepaalde eilanden.
Daarnaast blijft de radiocommunicatie ook de meest betrouwbare manier van communiceren. De eerste hulp na de tsunami in Japan en 9/11 is op gang gekomen door radiocontact. Ook in België worden radioamateurs speciaal opgeleid om bij rampen de civiele bescherming, rode kruis en andere hulpdiensten bij te staan. Vandaag zijn er in ons land 5.000 radioamateurs met een licentie. Dit willen niet zeggen dat ze alle vijfduizend nog even actief zijn. Radioamateurs vind je vooral in de leeftijdscategorie van veertig tot tachtig jaar. Het is belangrijk om de jeugd warm te maken voor de hobby. Daarom is deze noodoefening dan ook speciaal naar jongeren gericht, zegt Rudi. Zijn zoon Sven Geerits (13) is de jongste radioamateur in ons land. Het is een niet-alledaagse hobby. Ik leer er Engels en Duits mee spreken, zegt Sven. Ik wil zoveel mogelijk contact maken met verre landen. Dat vind ik het plezantste.
Elke week valt er wel een roddel of schandaal uit de bus
zoals recentelijk ook al weer ivm het Koningshuis en als je dan de trukendoos ziet die er soms wordt opengetrokken dan vraag je je af of dat gezegde " hoge bomen vangen veel wind" tegenwoordig nog klopt? Ik denk het niet, want die Hoge Bomen hebben juridische adviseurs en die zorgen er wel voor dat die Hoge Bomen óók bij wanprestatie kunnen wegkomen zelfs in bepaalde gevallen met met een mooie bonus. Nee, ze vangen geen wind meer, alles is reeds van tevoren juridisch dichtgetimmerd, helaas.
Wat me echter meer aanspreekt zijn die verweerde en gehavende bomen die wel veel wind opvangen maar waar niemand over spreekt. Misschien kan ik het beter uitleggen aan de hand van het volgende.
In een hoekje verscholen zit een eekhoorn op de grond onder een boom.
De wind had alle bladeren naar een hoek gedreven. Zo was een holletje ontstaan, waarin de eekhoorn kon wegduiken, maar daar ziet de eekhoorn geen kans toe, het beestje is te onrustig bezig met alle geluiden die de wind produceert. Daarom lijkt een toevlucht zoeken onder een boom veiliger, rustgevender, minder bedreigend. De boom biedt beschutting tegen de wind, de boom staat stil, maar de takken bewegen heen en weer, de bladeren op de grond ritselen en zo vormen ze een veilige haven voor onze eekhoorn. Even verderop zit ook een egel diep verscholen tussen bladeren die heen en weer lijken te gaan, maar toch een veilige haven vormen. De egel weet zich geborgen tussen de bladeren. De wind is zijn metgezel en blaast de bladeren bij elkaar zodat een holletje kan gevormd worden. Die oude, verweerde boom is een welgekomen plek om geborgenheid te vinden. De boom beweegt door de wind stevig verankerd met wortels die de lengte van de boom ver overtreffen. Zo is de boom onverzettelijk en onverwoestbaar aanwezig. Een tak was ooit afgeknapt, maar de wonde van toen is al genezen. De boom is op eigen kracht sterker geworden, hij had zich om de wonde heen volop ontwikkeld en nieuwe takken weten te vormen. De boom kan tegen een stootje, de boom houdt stand in de wind en kan zo bescherming bieden aan de egel en de eekhoorn.... Onderdak en veiligheid zijn in ruime hoeveelheid aanwezig bij de boom. In de takken nestelen weer nieuwe vogels. De takken zijn nog kaal, maar de eerste tekenen van bladeren hebben zich al getoond en de boom die alle winden getrotseerd heeft, zal nog maar eens de rots in de branding zijn... Kan je de vergelijking volgen?
Als de dag van gisteren
kan ik me nog herinneren
dat jij geboren bent
dat we je mochten verwelkomen
in deze wereld.
Het was liefde op het eerste zicht. Toen ik je voor het eerst zag, wist ik meteen
hier komt niets meer tussen,
een band van oma en kleinzoon
zo'n sterk gevoel
had ik nog nooit gehad.
Vandaag verjaart onze oudste kleinzoon, 11 jaar, een crème van een kerel, de grote broer voor zijn drie zussen. Gelukkige verjaardag schat!
De gezondheidsrage lijkt wel een ziekte. Een besmettelijke ziekte nog wel. Als ik zo een beetje rondkijk, zie ik nogal wat mensen die druk bezig zijn met hun lichamelijke conditie: lopen, joggen, zwemmen en alle soorten van in beweging zijn en het werkt blijkbaar aanstekelijk. Hoe meer er zich in het zweet lopen, hoe meer navolging ze krijgen. Iedereen wil koste wat het kost lichamelijk fit zijn. Dat is gezond. Goed voor een lang leven. Iedereen wil oud worden maar ergens toch jong blijven.
Allemaal goed en wel maar toch heb ik zo mijn twijfels. Wat ben je met een gezond lichaam als de hersenen niet mee willen? Lichamelijk doen velen alles wat mogelijk is om niet te verouderen maar geestelijk lijkt dat soms niet van belang te zijn. Velen trekken zich daar niets van aan, alsof dat niet belangrijk is. En dan vraag ik mij af hoe je hersenen kan trainen. Zijn er middelen om de grijze cellen te stimuleren? Wat ben je tenslotte met een fit lichaam als het koppeke het laat afweten?
Bij het ouder worden durven onze grijze cellen wel eens achterop raken en beginnen dementie en Alzheimer zich soms te manifesteren. En terwijl ik mij zat af te vragen of hersenen trainen misschien wel niet de beste oplossing was, kwam ik toevallig bij Christine Van Broeckhoven. Dat is niet de eerste de beste. Als gerenommeerd hoogleraar met wereldfaam onderzoekt ze Alzheimer en dementie. Haar onderzoeken spitsen zich vooral toe op het hoe en waarom van de achteruitgang van onze hersenen.
Volgens haar nieuwste onderzoeksresultaten zou de oorzaak niet zozeer het feit zijn dat hersencellen afsterven, verschrompelen of op één of andere manier verdwijnen want dat is de normale gang van zaken. Mensen beschikken over genoeg hersencellen om een paar honderd jaar mee toe te komen. Het zou hem veeleer zitten in de verbindingen tussen die cellen, de autostrades van de hersenen zeg maar. De verbindingen tussen de verschillende cellen zijn belangrijker dan de cellen zelf. Want hoe meer verbindingen een cel heeft met andere cellen, hoe efficiënter de hersenen werken. Maar laat het nu net die verbindingen zijn die door intensief gebruik dichtslibben. Hoe meer die verbindingen gebruikt worden hoe minder gegevens er door kunnen. En dat zou de oorzaak zijn van slechte werking.
Het leek me op het eerste zicht nogal controversieel. Hersenen die veel gebruikt worden, verslijten dus meer. Een mens zou eerder het tegenovergestelde verwachten. Hoe meer je spieren gebruikt, hoe beter ze worden. Maar bij hersenen zou dat dus niet zo zijn volgens Christine Van Broeckhoven althans. Het heeft dus geen enkel nut om je hersenen te trainen ( en dat heb ik verdorie de laatste weken intens gedaan!). Hoe meer kruiswoordraadsels, rekenoefeningen of andere hersenactiviteiten, hoe meer het boeltje dichtslibt. Er ontstaan files op de autostrades van de hersenen zeg maar en dat is geen goed nieuws voor de slimmeriken onder ons. Maar geen paniek. Want volgens dezelfde onderzoeken hangt het voornamelijk af van de genen. Het is allemaal genetisch bepaald. De ene mens is de andere niet. Zo kunnen die verbindingen bij de ene veel verkeer doorlaten en bij de andere dan weer weinig. Bij de ene slibt het al sneller dicht dan bij de andere. Met andere woorden, Christine Van Broeckhoven beweert simpelweg dat domme ouders domme kinderen voortbrengen en omgekeerd! Ik ben het daar helemaal niet eens mee! Ze zegt het natuurlijk niet zo cru ze mag uiteraard niet vertellen dat het ene menselijk ras het andere niet is. Dat zou politiek niet correct zijn voor een aanhangster van het socialistisch gedachtegoed. Maar dit terzijde.
Wat Christine wel komt te vertellen is dat alcohol funest is voor de hersenen. Door grote hoeveelheden alcohol sterven hersencellen af en hebben ook de verbindingen geen nut meer. Dat kan ik eerder aanvaarden!
Hoe dan ook , ik blijf bij mijn theorie en die is .. gebruik op tijd en stond je grijze massa en laat ze niet stilvallen. Ik heb bij velen al gezien dat het positief werkt en vergeet Christine Van Broeckhoven !
Angst voor het onbekende, angst voor de toekomst, angst voor nieuwe contacten, angst voor nare berichten, angst voor wat te wachten staat, angst voor wat komen kan, angst voor onheil, angst voor verlies, angst voor de dood, angst voor de dood van anderen, angst voor het leven, angst voor de hoop, angst voor de wanhoop, angst voor succes, angst voor teleurstelling, angst voor nieuwe wegen, angst voor oude paden, angst voor herhaling, angst voor onderbrekingen, angst voor voortzettingen, angst voor ruimte, angst voor ruimtegebrek, angst voor tijd, angst voor tijdloosheid, angst voor ziekte, angst voor pijn, angst voor medemensen, angst voor ontmoetingen, angst voor tekortkomingen, angst voor moedeloosheid, angst voor euforie, angst voor status quo, angst voor vernieuwing, angst voor dieren, angst voor gemis... Ik geraakte bijna buiten adem van de angst dat er nooit een einde zou komen aan die litanie!! Zoveel woorden, zoveel angsten en allemaal zijn ze te herleiden tot die ene existentiële angst die ons ervan weerhoudt lief te hebben wat lief te hebben is inclusief ons eigen bestaan en alles dat daarbij hoort.
En dan stel ik me de vraag... Wat zou er gebeuren als we angst nu eens vervingen door liefde?
Liefde voor het onbekende, liefde voor de toekomst, liefde voor nieuwe contacten, liefde voor nare berichten, liefde voor wat te wachten staat, liefde voor wat komen gaat, liefde voor onheil, liefde voor verlies, liefde voor de dood, liefde voor de dood van anderen, liefde voor het leven, liefde voor de hoop, liefde voor de wanhoop, liefde voor succes, liefde voor teleurstelling, liefde voor nieuwe wegen, liefde voor oude paden, liefde voor herhaling, liefde voor onderbrekingen, liefde voor voortzettingen, liefde voor ruimte, liefde voor ruimtegebrek, liever voor tijd, liefde voor tijdloosheid, liefde voor ziekte, liefde voor pijn, liefde voor medemensen, liefde voor ontmoetingen, liefde voor tekortkomingen, liefde voor moedeloosheid, liefde voor euforie, liefde voor status quo, liefde voor vernieuwing, liefde voor dieren, liefde voor ...
Ik wist niet dat ook liefde je in een paar zinnen de adem kon ontnemen zoveel liefde en alles wat daar bij hoort.
Het bezorgde mij een glimlach. En jou?
"Het is onmogelijk", zei trots.
"Het is riskant", zei ervaring.
"Het is zinloos", zei het verstand.
"Geef het een kans", fluisterde het hart.
Na al die dilemmas heb ik het hart gevolgd en zie
Precies op de dag dat het 50 jaar was dat Marin Luther King de historische woorden sprak: "I had a dream" kwam ook mijn droom uit en slaagde ik in mijn examen voor zendamateur! Ik was er al een 3tal maanden mee bezig. Eerst een verplichte cursus van 10 lesblokken van telkens 2u/3u. Daarna een praktisch examen waarin je moest slagen voor je toelating kreeg tot het theoretisch examen en uiteindelijk gisteren in Brussel er op of er onder en het bleef spannend omdat BIPT( Belgisch instituut voor Post en telecommunicatie) 80% eist op het examen voor ze een vergunning toekennen. Ik heb nooit in mijn studiejaren zo geblokt voor materie zoals nu maar ja het was dan ook niet mijn ding al dat gedoe rond elektriciteit/elektronica, radiotechnieken en antennes...Maar ik wilde bewijzen dat ook vrouwen hun plekje kunnen hebben in die mannenwereld en zie de volhouder wint zeggen ze dan en vanaf gisteren mag ik mij ook zendamateur noemen. Mijn officiële roepnaam moet ik nog ontvangen maar dat is pure administratie. Al is de droom van Martin Luther King bij lange nog niet uitgekomen,
Terwijl ik vandaag een ander paar katjes moet geselen, wil ik dat jullie hier even bij stilstaan...
Eén kaars kan duizenden andere kaarsen aansteken zonder haar eigen levensduur te verkorten.
Het gaat niet om de weg die je inslaat, maar het spoor dat je nalaat.
Juist de punten waarop je niet voldoet aan de norm, kunnen je laten zien waar je speciaal in bent.
Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Het meervoud van lef is leven.
Geef mij de kracht om te veranderen wat ik kan veranderen, de tolerantie om te accepteren wat ik niet kan veranderen en de wijsheid om het onderscheid tussen die twee te maken.
En tot slot: Mijn ambitie is sterven van uitputting, niet van verveling!
Acht, negen, tien, wie niet weg is is gezien Zo klonk het hier en dat spelletje " mocht" deze oma meespelen en ze deed heel hard haar best om lang te zoeken!!
Kinderlijke pleziertjes blijven ook voor volwassenen heerlijk als je het kind in jezelf de kans geeft nu en dan eens te doen wat geacht wordt meer te passen bij het kind dan bij de volwassene.
Het is heerlijk om even niet volwassen te moeten zijn maar gewoon te genieten van een spel met de kleinkinderen!
Daarom een rijtje vragen aan jou lezer vragen die voor kinderen dagelijkse kost zijn.
Wanneer was het voor het laatst dat je zomaar een huppelpasje maakte?
Wanneer was het voor het laatst dat je glimlachte bij het zien van een zonnestraal die door de wolken breekt?
Wanneer was het voor het laatst dat je vragen stelde bij wat je op papier aangeleverd kreeg door experts die er verstand van hebben?
Wanneer was het voor het laatst dat je een vraag stelde aan iemand die van antwoorden leeft?
Wanneer was het voor het laatst dat je schaterlachte om je eigen vergissingen?
Wanneer was het voor het laatst dat je kleur voelde verschijnen op je eigen wangen omdat je durfde te doen waarvan je dacht dat iedereen je er om uit zou lachen?
Lang geleden? Dan wordt het dringend tijd dat je de knop eventjes terugdraait, het is echt nog niet te laat.
- Tegen een Lilliputter zeggen: Ik hou je op de hoogte.
- Aan de vleugels van een kraanvogel draaien en wachten tot er warm
water uitkomt.
- Een sluipschutter die tegen zijn vrouw zegt: "Ik heb je vandaag
gemist, schat!" - Voor een dichte deur staan van de opendeur dag van een gesloten inrichting. - Een blinde die te diep in het glaasje heeft gekeken
. - De cursus lassen voor beginners die is afgelast.
- Een restaurant voor het gerecht slepen.
- Een verdachte die niet zit en terecht staat.
- Aan een schaap dat aan de bar zit vragen of hij lam is. - Een gospelkoor dat voor het zingen de kerk uitgaat.
- Bij een afrekening in het criminele circuit vragen om een bonnetje.
- Een schizofreen vragen wie hij wel niet denkt dat 'ie is.
- Gehecht zijn aan je litteken.
- Een schizofreen die een eenmanszaak wil beginnen. - Inwoners van Litouwen Lee Towers noemen.
- Een bij-gelovige imker.
- Een groep voetbalsupporters in een trein rij-tuig noemen. - In Oss vragen waar die tovenaar woont.
- Honing met een bij-smaak.
- Een glazenwasser die ladderzat is.
Ik wens jullie een mooie dag, een glimlach en "a happy sunday"!
Vannacht weer bezoek gehad van die irritante beesten, ze hebben me zelfs heel vroeg het bed uitgejaagd. Ik zit hier nu om 5u30 's morgens te stinken van de muggenspray en zal maar best even douchen maar ik vrees dat het hier een heel lange dag zal worden!
Mag ik even? Klacht: Niet kunnen slapen door een mug.
Klacht: Muggen zijn demonische bloedzuigers en moeten allemaal dood.
Klacht: Natoken kan niet lachen om dit satans gedrocht.
Klacht: Muggenbulten jeuken en zijn irritant.
Subklacht: Waarom leven die dingen nu nog?
Dit gezegd zijnde naar een ander even stinkend onderwerp: de mottenbollen.
Hoe ik daarbij kom? Gewoon een bezoekje aan Jeskes blog en daar toonde ze ons bloemen uit haar tuin en die leken me precies op zon mottenbollen en .. de inspiratie was geboren!!
Het gezegde "iets uit de mottenballen halen" betekent: iets van lang geleden oprakelen. Dit refereert naar het feit dat kleding die moest worden bewaard altijd met mottenballen werd opgeborgen.
En dat is wat ik nu zal doen nl mijn inspiratie uit de mottenbollen halen!
Ken je ze nog die typische witte bollen die moeders vroeger in de kleerkast hingen om de kleren te beschermen en die een verschrikkelijke geur achterlieten? Ik vraag me af of ze nog bestaan en of ze überhaupt nog gebruikt worden?
Voor diegenen die een paar decennia jonger zijn en die bollen niet gekend hebben..
Een mottenbol is een middel tegen motten. Mottenbollen zijn kleine witte balletjes en ze bestaan uit een chemische verbinding die gemakkelijk verdampt en die zeer onprettig is voor de motten. De diameter van een mottenbal is tussen de 3 en 4 cm.
Vroeger bestonden mottenbollen uit kamfer. Kamfer vormt witte tot transparante, wasachtige kristallen met een karakteristieke penetrante geur. Vervolgens gebruikte men naphtaleen in plaats van kamfer. Tegenwoordig gebruikt men geen naphtaleen meer, omdat dit licht ontvlambaar is, maar paradichloorbenzeen. Paradichloorbenzeen is bedoeld om mottenlarven te doden. Mottenbollen worden vandaag de dag bijna niet meer gebruikt. Ze zijn in diskrediet geraakt, omdat naphtaleen en paradichloorbenzeen kankerverwekkende stoffen zouden zijn. En als top of the bill... zouden ze nu ook als drugmiddel door jongeren gebruikt worden.. Moeten er nog mottenbollen zijn?
In mijn vorig logje had ik het over de babyboomers maar we hebben ook nog een andere naam hoor! Tijdens onze discussie met de familie over die " boomers" merkte iemand op dat we ook wel eens de Sandwichgeneratie genoemd zijn. Ik dacht meteen wat zullen ze nogal in onze schoenen schuiven?
Er wordt al veel gezegd over onze generatie we zijn babyboomers, oude hippies, overjaarse studenten,
idealistische naïevelingen, of gewoon ouwe zakken. En nu
sandwichgeneratie, ach ja dat kan er ook nog bij zeker? Omdat ik er maar lauw op reageerde - iets wat ze niet gewoon is, haha- dacht mijn schoonzus dat er een woordje uitleg bij moest! Volgens haar
zit het zo: We zijn een generatie die zowel voor onze ouders als voor
onze kinderen en onze kleinkinderen zorgen. We verzorgen onze ouders
naar best vermogen en brengen tegelijk onze kleinkinderen groot. Omdat onze ouders -als die er nog zijn en ook nog zelfstandig wonen- meestal niet al te best meer te been zijn, moet er ook wel gekuist,
opgeruimd en in orde gezet worden. Ook het gras moet op tijd afgereden worden, boodschappen gedaan worden enz...
Daar springen we, als het kan, nog even bij! Onze kinderen zijn druk bezig hun leven te leiden, carrière te maken,
succes te hebben, aan de weg te timmeren of hoe het verder ook allemaal mag
heten. Ze hebben geen tijd om hun kinderen alleen op te voeden en dumpen die
dan maar bij die "oude dozen" die hebben toch niks anders te doen. 's
Morgens afzetten bij oma en opa en 's avonds, nadat de schooltaken
gedaan zijn, terug ophalen om ze in hun bed te stoppen. is bij velen schering en inslag! En in vele
gevallen wordt er ook nog financieel bijgesprongen. Als het echt niet anders
kan, zorgen we dat onze ouders in een fatsoenlijk rusthuis terecht
kunnen. Op tijd en stond een bezoekje brengen en ook soms nog eens financieel
bijpassen hoort er ook bij, want met hun karig pensioentje redden velen het niet. We hebben
geen tijd om aan onszelf te denken. De hele tijd druk bezig. Geen tijd
om van het leven te genieten. Geen tijd voor hobby's. Geen welverdiende
rust. Altijd druk, druk, druk.
Ik geraakte bijna buiten adem bij haar opsomming al heeft ze wel enigszins gelijk! Als je het zo bekijkt dan zijn we inderdaad een sandwichgeneratie. Ach weet je, het doet er niet toe welk etiket er op me geplakt wordt zolang ik maar een steen in de rivier van het leven verlegd heb. Ik mag dan wel tot die boomers behoren het valt echt wel mee met me omdat mijn ouders met een strenge hand ervoor gezorgd hebben dat ik altijd relatief braaf tussen de lijntjes liep! En wat die sandwich betreft het is hier nu eerder een half belegd broodje omdat onze ouders langs beide kanten er al niet meer zijn al kan zon broodje af en toe ook wel serieus belegd zijn, haha
Maar finaal hebben we toch één voordeel, we hebben gewoon geen tijd om oud te worden als je dat hierboven allemaal leest. Dat is
dan toch ook niet niks, hé?
Onlangs las ik een artikel over de babyboomers generatie. En wat dan met die babyboomers, hoor ik jou denken? Ja, ik weet het wel, ik behoor zelf tot die generatie en ik ga ze dan ook met hand en tand verdedigen. Toch is het goed om af en toe eens naar onszelf te kijken. Want dat babyboomers niet echt als normaal kunnen beschouwd worden, is wel het minste dat je kan zeggen. Nu kijk je mij vragend aan , lieve lezer, wel ik zal het jou even uitleggen...
In heel de geschiedenis van de mensheid is er nooit een generatie geweest die zoveel tegen schenen gestampt heeft, die heilige huisjes met zoveel genoegen afgebroken heeft, die zo vindingrijk was en die zoveel groei en vooruitgang creëerde en er bovendien nog goed mee wegkwam dan de babyboom generatie
Het begon al in onze jeugd, met 'langharig werkschuw tuig' dat tegen zowat alles en nog wat begon te contesteren. Jongeren die collectief overtuigd waren van hun eigen grote gelijk, die in hun jeugdig enthousiasme de wereld gingen veranderen en het dan nog gedaan hebben ook. Hoe komt dat toch vraag ik mij dan af. Zat er in die jaren iets in het water,of in de lucht? Kwam het door een lichte vorm van radioactieve straling? Wie zal het zeggen. Het leek wel of de toenmalige jongeren door een soort van besmettelijk virus aangetast waren. Een virus dat een ongebreidelde expansie, groei en ontwikkeling opwekte. Niks of niemand kon het enthousiasme van de generatie onder controle krijgen. Niks kon hun drang naar vernieuwing, naar verbetering en vooruitgang stoppen. Muziek, mode, techniek, geneeskunde en alles wat maar enigszins voor verbetering vatbaar was, werd onder de loep genomen. Een generatie doorzetters was opgestaan. En de wereld zal het geweten hebben. The sky was the limit. Grenzen waren er om verlegd te worden. Mogelijkheden werden gecreëerd. De babyboomers kenden geen beperkingen. Maar nu worden ze ouder en worden aan de kant gezet door een nieuwe generatie. Normaal zou je zeggen. Ouderen moeten plaats maken voor jongeren. Maar die oude rock & rollers laten zich niet zomaar in een hoekje drummen. Het gaat er niet meer aan toe zoals in de jaren vijftig van vorige eeuw. Toen waren mensen van 60 jaar oud en versleten , leefden enkel nog in het verleden leefden en hielden zich bezig met zagen over de goede oude tijd. Niet zo met de babyboomers. Die zien dat anders. Gepensioneerde babyboomers zijn "jongens en meisjes" van 65 en ouder die hun plaats opeisen, die niet willen wegkwijnen in een rusthuis, die zich organiseren en niet op hun kop laten zitten, die bewust willen deelnemen aan de maatschappij en hun steentje meer dan bijdragen. Het lijkt wel alsof babyboomers zelfs de tijd naar hun hand willen zetten. En blijkbaar slagen ze er nog in. Want als ik de volle agenda van die generatie bekijk, moet ik vaststellen dat ze van plan zijn om nog jaren door te gaan. Van stoppen hebben ze nog nooit gehoord. Babyboomers zijn dan ook niet te stoppen. Ze zullen doorgaan tot ze erbij neervallen.
Als jij ook een babyboomer bent, kan ik alleen maar zeggen: goed zo, en laat de jonge generatie maar eens zien hoe het moet.
Wanneer schiep God het wasgoed? In den beginne, want in de bijbel staat: 'God schiep de zee, de lucht en het was-goed.
Dichter: "Oh, er zijn heel wat dingen op de wereld die waardevoller zijn dan geld."
Antwoord: "Inderdaad, dat is zo, maar je hebt geld nodig om ze te kunnen kopen".
Een man zegt tegen de psychiater: 'Ik ben het leven moe, ik ga mezelf voor de trein gooien.'
Zegt de psychiater : 'Ik heb U toch altijd verteld dat U een positieve draai aan Uw leven moet geven en aan alle dingen in het leven.' 'Inderdaad', zegt de man, 'daar heeft U gelijk in. Ik zal het anders zeggen, ik ga mijn leven op de rails zetten.'
Weet je wanneer de Hollanders leren zwemmen hebben? Toen ze moesten beginnen tol te betalen aan de brug !
"Waarom heb je je verloving verbroken, kerel?"
"Wij gingen een huis bekijken toen mijn aanstaande schoonmoeder opmerkte dat het te klein was voor drie personen. Wel, toen heb ik mij bescheiden teruggetrokken."
Waarom nemen blondjes altijd een doos lucifers en een steen mee naar bed? Met de steen gooien ze het licht uit en met de lucifers kijken ze of het licht echt uit is.
"Waarom kleed jij je als matroos als je gaat jagen?"
"Wel, dan denken de hazen natuurlijk dat ik een visser ben en wantrouwen ze mij niet!"
"Are you lost or incomplete
Do you Feel like a puzzle You cant find your missing piece Tell me how you feel
uit Talk van COLDPLAY
Toeval of niet maar terwijl ik vandaag bezig was om alles klaar te maken voor de BBQ hoorde ik het nummer van Coldplay en daarom zocht in vanavond even dat lied op en zie de lyrics sluiten mooi aan bij mijn laatste logje en daarom brei ik er nog een stukje aan!
We zijn constant bezig met onze eigen levenspuzzel op te lossen. Soms vinden we het stukje niet dat we nodig hebben op een bepaald moment ook al is het er wel. Soms raakt de puzzel uiteen en moeten we herbeginnen, wat bij sommigen frequent blijkt te gebeuren. Het lijkt ook constant alsof de puzzel stukjes mist en nooit compleet af zal zijn. Maar dat is nu net het levensdoel ,onze puzzel afwerken. Een metafoor die verdomd sterk lijkt te kloppen.
"Talk" de titel van het nummer waar ik de bovenstaande strofe uit pikte is trouwens een schone boodschap want het bekent: PRAAT. Dat doen we tegenwoordig te weinig, ja er wordt veel gekletst maar weinig echt gepraat. Dat is jammer want zo groeien we steeds verder uit elkaar en lijkt het alsof we allen een andere taal spreken. We praten zonder elkaar echt te verstaan, terwijl het op zich niet zo moeilijk is hoor maar het vraagt echtheid en daarbij moet je je ziel af en toe eens durven blootleggen en dat maakt het voor sommigen wat moeilijk. Je ziel blootleggen ,vertellen wat er echt in je omgaat dat doe je niet zomaar, openheid dat missen we in onze rush rush rush mentaliteit in onze huidige samenleving.
Praten zorgt er nochtans voor dat we ervaringen uitwisselen, puzzelstukjes uitwisselen of elkaar aanwijzen waar we het nodige stukje kunnen vinden. We kunnen het niet allemaal zelf leren, we hebben de anderen nodig. En dat zien we vaak te laat in. Sociale vaardigheden zijn veel mensen kwijt gespeeld met de jaren.
Mijn puzzel is verre van af, ik lijk steeds te moeten herbeginnen en zelfs met het kader -de algemene lijn in mijn leven -ben ik verre van klaar al tikt de klok hier steeds verder naar het einde toe. Maar ik geef niet op en we zullen wel zien wat het geeft ! Als ik er ook maar eventjes in slaag om af en toe mijn kopke leeg te maken en niet te denken ,vind ik het al super. Stilte kan ook mooi zijn. Maar vandaag was het gezellig druk en heel intens samen ... nu moet ik gewoon even bekomen en waar kan dat het best dan hier op mijn eigenste plekje!
Laat mijn Muze me in de steek dan zijn jullie er nog steeds om mij te inspireren. Zo las ik bij Rozemarijn een mooi gedichtje dat ze maakte over de puzzel van het leven en dat inspireerde me tot het volgende...
De meesten mensen houden van puzzelen en dat puzzelen vind je heel breed terug in het dagelijkse leven.
In de krant, op de I-pads, op de televisie vind je spelpuzzels en dit getuigt van de fascinatie voor raadsels.
Het fijne is dat je van tevoren weet dat er een uitkomst is en dat geeft je een houvast en doel tegelijk.
Het grootste puzzelspel is echter ons dagelijkse leven en hier lijkt de uitkomst minder duidelijk.
Hier liggen de spelregels niet vast voor deze dynamische puzzel...
We zitten dus gekneld in de paradox dat we enerzijds het leven een complexe puzzel vinden en tegelijk worden we aangetrokken door de grenzeloosheid van dit spel. Of eenvoudig gezegd...
Als een puzzel
zo is het leven.
Bestaande uit vele stukjes door ervaring gegeven.
De gekregen stukjes
bekijk je één voor één.
Je wilt ze leggen
maar dat gaat soms niet meteen
De stukjes van die puzzel
kunnen erg moeilijk zijn.
Het juiste plekje niet te vinden
dat doet soms erg veel pijn.
Hoe lang je over de puzzel doet
is dan ook niet te zeggen
ieder heeft zijn eigen levenspuzzel
die hij in elkaar moet leggen.
Als de inspiratie het even laat afweten dan is er nog altijd de media die voor stof zorgt !! Al eeuwen is de mensheid gefascineerd door de Mona Lisa een schilderij van Leonardo da Vinci, geschilderd tussen 1503 en 1507.
En wat blijkt nu? In Firenze openden ze op 10 aug het graf van mogelijke familieleden van de vrouw die bekendstaat als Mona Lisa. Wetenschappers hopen zo familie-DNA op te sporen en dat te kunnen vergelijken met het vrouwenlichaam dat twee jaar geleden in het Sint Ursula-klooster in de Italiaanse stad is gevonden, schrijft de Italiaanse omroep TG1.
In de basiliek van Santissima Annunziata in Firenze liggen de man en de twee zonen van Lisa Gherardini del Giocondo, de mysterieus glimlachende vrouw die model stond voor het beroemde schilderij van Leonardo da Vinci. Het paneel is zeker 500 jaar oud. Aan de hand van DNA-tests zal nu worden nagegaan of het in het Sint Ursula-klooster gevonden vrouwenlichaam dat van Lisa Gherardini del Giocondo is.
Als dat zo blijkt te zijn, kan met haar schedel een reconstructie van haar hoofd gemaakt worden. Op die manier kan haar uiterlijk worden vergeleken met haar afbeelding op het schilderij. Aan dat skelet wordt dus geen rust gegund!
)
