Zondagavond 23u50, vandaag weer eens 25,1l regen gehad... Ik wil niet moeilijk doen maar het mag stoppen, de tuin ligt er echt zompig bij. Vanaf woensdag ZOU het beter weer worden.... ik vraag niet om grote hitte maar enkel om een gewone zomer met temp zo rond de 25 gr ... zou dat er nog inzitten?
Hier de vragen van een examen en de antwoorden van de student. Professor chagrijn kan er niet om lachen, de student werd gebuisd, maar ik zou hem 100 % geven voor originalteit!
V: In welke oorlog stierf Napoleon?
In zijn laatste.
V: Waar is het verdrag van Versailles getekend ?
Onderaan de laatste bladzijde.
V: In welke staat vloeit de Missisipi ?
In vloeibare staat.
V: Wat is de voornaamste oorzaak van echtscheiding?
Het huwelijk.
V: Wat is de grootste oorzaak van buizen ?
De examens.
V: Wat kun je nooit eten als ontbijt ?
Middagmaal en avondmaal.
V: Wat lijkt op deze halve appel ?
De andere helft.
V: Als je een rode steen in de zwarte zee gooit, wat gebeurt er dan?
De steen wordt nat.
V: Hoe kan een man acht dagen zonder slapen?
Geen probleem : hij slaapt ’s nachts.
V: Hoe kan je een olifant met één hand optillen?
Je zult nergens een olifant met één hand vinden.
V: Als je in één hand 2 appels en 3 peren hebt en in de andere hand 2 peren en 3 appels, wat heb je dan ? Zeer grote handen.
V: Als acht man 10 uur nodig hebben om een muur te metsen, hoelang zou het duren met zes man ?
Wij zitten weeral aan 14l en het is nog geen 11 uur. Alle regentonnen zijn hier vol en lopen zelfs over en dat gaat over meer dan 4000 l.....Zou de bodem nu verzadigd zijn of niet?
‘t Zag er deze morgen naar uit dat het een grijze dag zou worden. Hoewel het vannacht moet gegoten hebben, bleef het gans de dag miezeren. Ik had gehoopt om stilaan wat in de tuin te werken samen met mijn slaapgenoot maar als het nog meer regent kunnen we er beter aan denken om dit weekend waterkers, riet en rijst te planten.
Het werd dus meer vanuit de zetel de regendruppels volgen, maar ze liepen zodanig door elkaar, dat er geen volgen aan was. Sommigen vielen vlug, anderen dan weer traag. Zonder knipperen, volgde ik de levensweg van de druppel.Ja, hoe zou een druppel juist ontstaan?
Het was in feite een beetje dezelfde vraag, als wie was er eerst, de kip of het ei.
Water verdampt, wolken worden gevormd en dan is het maar een kleintje om van ons landje een regenland te maken. Maar het water dat verdampt , was in feite ooit een massa druppels en van waar kwamen deze dan? Hoe meer ik lag te kijken naar het regenachtig schouwspel, hoe meer ik in mijn fantasie verdween.
Zouden mijn druppels uit de zee komen, of kwamen ze uit de Schelde?
Zouden ze schepen gedragen hebben, of lagen ze in een vroeger leven in een regenput? Zouden ze ooit al via een kraan over lichamen gelopen zijn?
Waren ze ooit een bevroren oppervlakte voor schaatsers?
Waren ze een plek voor zwemmers?
Misschien vielen ze allemaal wel voor de eerste maal uit de lucht.
Ja, in feite zijn ze te vergelijken met ons leven. Ik val ook wel af en toe uit de lucht, hoewel ik dan nog met mijn voeten op de grond sta.
Mijn weg was ook met kronkels en uitspattingen.
Soms voelde ik mij in de wolken en dan weer down.....
En tussen mijn bedenkingen liepen de druppels verder hun weg. Als je goed keek, zag je zelfs vormen en tekeningen op de ruit. Ze waren zo proper en zuiver, dat ze hun weg zochten om vette vingers op het raam te vermijden. Ja, ze bleken nog slim te zijn ook. Ze waren doorzichtig en gingen zich spiegelen in de plassen die anderen al gevormd hadden.
De grijze lucht had plots een andere betekenis gekregen. Vaak is het vloeken als we opstaan met een grijze dag. De depressie staat soms voor de deur als het een week regent. We sluiten ons op en wachten ongeduldig op de zon. Ja, ne mens leert elke dag bij. En soms leer ik de zaken eens anders te bekijken! Hoe triest moet het zijn in die landen waar het nooit regent en de droogte de grond doet barsten en waar karkassen van dieren de enige herinnering zijn aan wat ooit leven was. Oogsten is er niet mogelijk en droogte is er gelijk aan de dood.
Wie heeft de verdelingen gemaakt op onze wereld? Voor de één tekort wat een ander in overvloed heeft. Allemaal zaken waar een gewone druppel mij deed aan denken.
Je hoeft maar een traan weg te pinken en je beseft dat je jouw eigen druppels maakt. Tranen van een lach, tranen van verdriet terwijl het buiten water giet.
Als de mist in je ogen is verdwenen.... dan begint de wereld terug te leven. Eindelijk kan ik terug de kleuren en dingen weer zien. Het duurde wat lager dan bij de meesten maar het gaat vooruit! Sommige plaagstaarten suggereerden dat bij de ene de hersenen rapper werken en zich aanpassen dan bij de andere .. bij deze.. weten jullie dus waarom het even duurde voor ik optimistische geluiden over de ingreep kan laten horen ..😃
Nu is het echt kwestie van geduld en 4 weken braafjes de druppels in de ogen doen ( 4xper dag) en daarna hopelijk brilvrij! Ik zal wel nog een leesbril nodig hebben maar dat is de keuze die ik gemaakt heb!
Een aangenaam weekend iedereen en voor diegenen die het nog niet weten de Deen Vingegaard heeft de ronde van Frankrijk gewonnen en Brugge heeft de Brugse Metten verloren... Ik had tijd zat deze week om alles te volgen op het grote scherm.. en wazig of niet, ik kon dat toch niet missen.
Vandaag op controleonderzoek geweest na de 2e oogoperatie gisteren. Ben niet veel wijzer geworden want mijn oogbol was nog wat gezwollen dus kon ik niet veel lezen . Er hangt precies wat mist voor mijn lens! Het 1e oog moet ook nog veel beter.. iets met de kromming.. en dan zegt iedereen ... een staaroperatie? Dat is iets van niks, routinewerk, stelt niets meer voor de dag van vandaag enz enz.... Blijkbaar is dat bij mij dus niet zo... Ik zie helderder dat is een feit maar de scherpte is bijlange nog niet ok.
Vandaag zei de dokter dat het tot 4 w kan duren voor de ogen ok zijn... Ik denk dat het mijn sh...t jaar is en niets dit jaar zomaar probleemloos opgelost geraakt!
Ik hang dus weer even van mijn slaapgenoot af en aan autorijden, moet ik nog niet denken!! Met een leesbrilletje is het gelukt om hier een berichtje te plaatsen.
Van blogbezoekjes komt niet veel in huis want daarvoor is mijn zicht niet ok genoeg! Gelukkig zijn er nog enkele trouwe bezoekers die ook langs komen als ik zelf even niet bij hen kan gaan!
Hopelijk duurt het geen 4 w voor mijn ogen aangepast zijn aan de ingeplante lenzen.
Gisteren werd ik geopereerd aan staar aan mijn R oog en momenteel is het heel lastig om iets te lezen of te schrijven want ik heb geen aangepaste bril meer he en volgende week komt mijn L oog aan de beurt dat maakt dat ik wellicht een 2 tal weken hier maar sporadisch zal verschijnen. Ook blogbezoekjes zijn nu moeilijk. Hopelijk verloopt alles goed en dan op zoek naar een leesbrilletje en we kunnen weer verder!
Kleine wasjes, grote wasjes, doe ze in de wasmachien..
Laat maar lekker draaien, steeds meer in je wasmachien.
Ik denk dat iedereen wel dat liedje kent .. voilà zie…. Zo heb je iets dat een ganse dag blijft hangen hahaha
Vandaag was het hier wasdag en we hebben geluk er is geen windje in de lucht en de temperaturen spatten de pan uit. Misschien een beetje teveel van het goede want alles is heel snel droog.
Ik denk dat deze avond en dat ondanks de wasverzachter, de badhanddoeken ons de nodige “ scrub” zullen geven.
In elk geval , ik ben heel blij dat het zonnetje voor het snelle “ drogen” zorgt.
Lieve groet aan iedereen die langskomt en houd jullie gezond hé en niet vergeten op tijd te drinken!
En neen ik ben niet depri mochten jullie dat denken!
Af en toe heb ik dat. Wat? Een moment van reflectie. Een droevig bericht of omstandigheden kunnen de trigger zijn ....
Er was een tijd dat ik jong was en nog studeerde en de vragen wat doen we hier op aarde ,wat is onze rol hier en wat is de zin van het leven me bezig hielden… Ik heb zelfs bij mijn studiekeuze rekening gehouden met die vragen toen ik de richting regentaat Nederlands - Engels – Godsdienst koos.. Een sluitend antwoord vond ik niet al dacht ik het te vinden bij de godsdienst.
Toen volgde de tijd dat ik samen met mijn halfbedde 13 j lang van het ene ontwikkelingsland naar het andere trok en ik de mensen en de wereld op een andere manier begon te bekijken . Ieder volk had zijn levensvisie en waarheden en ik werd minder zeker van wat ik op school en thuis meegekregen had.
Daarna volgde de tijd dat ik me gooide op ons gezin en de kinderen en het leven ging verder en opeens ben je eind de 70 heb je veel gezien en geleerd al vallend en opstaand en zie je het einde steeds dichterbij komen en ook die levensvragen komen terug boven water en wat merk ik, dat ik nog even ver of zelfs verder van die overtuiging sta van toen ik 20 was…en nog steeds geen sluitend antwoord heb op veel vragen.
Ik kan zeggen .. ok ik zie het wel als het zover is maar daar wringt hem juist het schoentje dan zie ik het niet meer want je kan niet zien als je dood bent….. dus rest mij - zoals zovelen denk ik - enkel de zekerheid dat genieten van het nu de enige juiste reactie is op al die vragen want piekeren helpt je geen steek vooruit.
Dus lieve mensen .. geniet van elke dag - ook die oude dag - en van het leven want je hebt het maar even!
De rapporten zijn uitgedeeld, de scholen sluiten weer even hun poorten en groot en klein is blij dat juli er eindelijk is.
Wie juli zegt , zegt ook vakantie en dat zullen ze in de luchthavens wel weten. De uittocht is begonnen , iedereen gaat op zoek naar nog meer zon of avontuur.
Ik zag vandaag een weerspreuk verschijnen nl
Is de eerste juli regenachtig, gans de maand zal wezen twijfelachtig. Dat belooft!!!
Weerspreuken en gezegden over “het weer” zijn van alle tijden. Vroeger was er veel belangstelling voor weerspreuken. Boeren kenden deze weerspreuken uit hun hoofd. Ze lieten zich leiden door weerspreuken en raadpleegden deze spreuken voor het zaaien en oogsten van hun velden. In spreuken over het weer op de korte termijn van het jaar zit dikwijls een kern van waarheid, terwijl deze weersvoorspellingen voor de lange termijn doorgaans onjuist zijn. Toch moeten we toegeven dat de weersvoorspellingen zoals we ze hedendaags kennen er ook meestal naast zitten op lange termijn.
Als je tijd of zin hebt om ze te lezen dan geef ik jullie hier een paar weerspreuken
De eerste juli kil en wak, brengt veel koren in de zak.
Geeft Margriet ( 20 juli) geen zonneschijn, het hooi zal licht bedorven zijn.
Sint Margriet ( 20 juli) is een pisgriet!
Is juli regenachtig, dan is augustus twijfelachtig.
In juli de morgen rood, `s avonds verkeert het weer in nood.
Juli louter zonneschijn, dan krijgen we zeker gouden wijn.
Juli helder en klaar, heet altijd een goed jaar.
Juli broeierige dagen, wordt gevolgd door donderslagen.
Niet te koel, niet te nat, en niet te droog, vult de schuren hoog.
Als het koud en nat in juni is, dan is het de rest van het jaar ook mis.
Prijkt in juli `n hete gloed, zo gedijt de september goed.
Ik heb er nog heel wat maar diegenen die tot hier gelezen hebben verdienen al een grote pluim 👍 Voor mij betekent juli ook de grote départ van LE TOUR DE FRANCE. Mijn kuiten zijn gesmeerd ,mijn drinkbusje is gevuld…mijn vipplaats is gereserveerd en nu maar hopen op een spannende maar veilige koers … Ik ben er klaar voor!
Zuster Maria, die voor ' Thuiszorg ' werkte, was haar ronde aan het doen om aan huis gebonden patiënten te bezoeken, toen haar benzine opraakte.
Het gelukkig toeval wilde, dat er een benzinestation een huizenblok verder was. Ze liep er heen om een benzineblik te lenen en wat benzine te kopen.
De bediende van het benzinestation zei haar, dat het enige benzineblik dat hij had uitgeleend was, maar dat ze mocht wachten tot het teruggebracht werd.
Daar Zuster Maria onderweg was naar een patiënt, besloot ze niet te wachten en liep terug naar haar auto. Ze zocht of er iets in de auto lag dat ze met benzine kon vullen, en haar oog viel op de pispot die zij naar de patiënt moest brengen.
Altijd vindingrijk, droeg Zuster Maria de pispot naar de benzinepomp, vulde de pispot met benzine en droeg de volle pot terug naar de auto.
Toen ze de benzine in haar tank goot, keken twee moslims van de overkant van de straat toe. Eén van hen wendde zich tot de andere en zei :
Goeie morgen iedereen. Na een serieuze regendag gisteren schijnt hier weer volop de zon. De natuur is content, mijn bloemen hebben zich bezat aan de regen dus ik ook content. Een aangename vrijdag !
Omg, mijn laatste zekerheid werd mij ontnomen… Kunnen we vanavond om 20.00u misschien 1 minuut stilte houden…. Want het laatste wereldnieuws slaat in als een bom, de kranten en media staan er vol van …Herman Brusselmans heeft zijn haar laten knippen!
Heel de wereld is naar de kl.... want Herman was er altijd om ons terug tot de oermens te brengen maar zie, hij heeft de auteursrechten van Johan Daisne gekocht en wil de verkoop van diens boek “ De man die zijn haar kort liet knippen” wat boosten.. Waar gaan we naar toe?
De Janssens hadden geen kinderen en besloten een donor te zoeken om moeder Janssen te bevruchten en zo hun gezin te starten. Op de dag dat de donor langs zou komen, moest meneer Janssen op zijn werk zijn. Dus hij kuste zijn vrouw en zei: "Ik ga ervandoor, die meneer zal hier snel zijn."
Een half uur later kwam heel toevallig een deur-tot-deur babyfotograaf langs en belde aan.
"Goedemorgen, mevrouw. U kent me niet, maar ik ben hier om ..."
"Oh, je hoeft niets uit te leggen, hoor. Ik verwachtte je al," onderbrak mevrouw Janssen hem. "Werkelijk?" vroeg de fotograaf.
"Nou, prima! Mijn specialiteit zijn baby's."
"Dat hoopten mijn man en ik al. Kom alsjeblieft binnen en ga zitten."
" uhum. " Waar gaan we precies beginnen?" vroeg mevrouw Janssen blozend.
"Laat alles maar aan mij over, mevrouw. Meestal doe ik er eerst twee in de badkuip, één op de bank, en soms nog een paar op het bed. Vaak is de vloer in de huiskamer ook leuk. Dan heb je een groter oppervlak." "Badkuip, huiskamervloer?
Geen wonder dat het niet werkte voor mij en Harry."
"Nou, mevrouw, niemand kan het in één keer goed doen. Maar als we verschillende posities proberen en ik schiet van zes of zeven verschillende hoeken, dan weet ik zeker dat u tevreden zal zijn over de resultaten."
"Ik hoop dat we dit snel achter de rug hebben," piepte mevrouw Janssen.
"Mevrouw, in mijn soort werk moet een man zijn tijd nemen. Het kan makkelijk binnen vijf minuten, maar dan weet ik zeker dat u daar niet tevreden over zal zijn."
"Ik weet het wel zeker!!" riep mevrouw Janssen uit.
De fotograaf opende zijn koffer en pakte zijn album met babyfoto's.
"Deze is gemaakt op de bovenkant van een dubbeldekkerbus midden in Antwerpen."
"Mijn God!", riep mevrouw Janssen uit, aan haar zakdoek plukkend.
"En deze tweelingen zijn bijzonder goed gelukt, er rekening mee houdend dat de moeder nogal moeilijk deed." De fotograaf gaf haar de foto.
"Moeilijk?" vroeg mevrouw Janssen.
"Ja, helaas wel. We moesten uiteindelijk naar het stadspark om het voor elkaar te krijgen. Overal om ons heen stonden mensen te dringen om het maar goed te kunnen zien.
"Te dringen?" vroeg mevrouw Janssen, haar ogen open van verbazing.
"Ja ... " vertelde de fotograaf,"...en voor langer dan drie uur! Het mens bleef maar schreeuwen en commentaar geven. Ik kon me amper concentreren. Toen begon het donker te worden en moest ik het snel afwerken. Toen er uiteindelijk eekhoorntjes aan mijn gereedschap gingen knabbelen, moest ik alles wel weer snel terug stoppen."
Mevrouw Janssen leunde naar voren. "U bedoelt dat ze werkelijk aan uw uhum gereedschap knabbelden?" "Jazeker. Nou mevrouw, als u er klaar voor bent, zal ik de standaard opzetten, zodat we aan de slag kunnen."
"Standaard?" Mevrouw Janssen keek nu ontzettend bezorgd.
"Ja natuurlijk, ik heb de standaard nodig om mijn Canon op te laten rusten. Hij is veel te groot voor mij om vast te houden wil ik goed kunnen schieten .. Mevrouw? Mevrouw?
Goeie God, ze is flauwgevallen! Zou ik iets verkeerds gezegd hebben?"
Onlangs had ik een gesprek met een vriendin en waarover ben je dan zo allemaal bezig? Je kinderen , je kleinkinderen en er worden linken gelegd naar het verleden en hoe onze ouders zouden gereageerd hebben op de hedendaagse mentaliteit en opvattingen van hun kinderen en kleinkinderen.Achteraf maakte ik voor mezelf de bedenking dat al zijn onze ouders reeds lang gestorven ze toch een herinneringen blijven in het hart en de geest van hun kinderen.
Heb je er ook al eens bij stilgestaan hoe vaak je verwijst naar je vader of moeder als je in het verleden terugkijkt? Je zou geen verleden gehad hebben en ook geen toekomst waren je ouders en niet geweest omdat je dan eenvoudig weg niet zou bestaan hebben. Dus of je het wil of niet , of je herinneringen mooi of slecht zijn, ouders kan je nooit uit je herinneringen bannen omdat de band over de dood heen blijft bestaan.
En al probeer ik het leven steeds een positieve draai te geven toch ben ik af en toe ook wel eens op een andere manier met het leven bezig al naargelang de omstandigheden of gebeurtenissen en dan komt steeds die essentiële levensvraag “ hoe geef ik het niet meer zijn een plaats?”
Toen ons ma gestorven was, gingen mijn zus en ik haar begroeten en toen werd spontaan de vraag gesteld…. Waar zou ma nu zijn? Ik was getroffen door die vraag van mijn zus omdat we tot dan nog nooit samen over zoiets gepraat hadden en ik dus blijkbaar niet alleen met die vraag zat.
Nu ik ouder ben komt die vraag vaker terug …en heb ik nog steeds geen antwoord. …
Jij trouwe bezoeker zal er ook geen antwoord op hebben, denk ik maar soms , heel soms blijft een mens struikelen over die essentieelste levensvraag.
En neen ik ben niet depri hoor, het is gewoon even kopie van een flard van mijn interne schijf die per toeval hier op mij PC belandt.
Voor straks een aangename en liefst niet te hete dag!
)
