Het wordt hier stilaan drukker en drukker want naar jaarlijkse gewoonte vieren we met ons bendeke ( 12 personen) Kerstavond bij ons en oma die zal dus de komende dagen weten wat gedaan. Eerst uitgebreid shoppen en dan alles wat kan voorbereid worden klaarzetten.
Kerstavond is hier altijd een familiegebeuren met eerst de verjaardag van de dochter ( ons Kerstekindje) met cadeautjes en een lekkere aperitief met hapjes.
En om jullie te laten likkebaarden het vervolg .. nl een voorgerecht dan soep en daarna hoofdgerecht en dat is op algemene aanvraag steeds kalkoen met veel groentjes en kroketten of aardappelnootjes. Als dessert fruitcoctail of ijscrème en later op de avond koffie met zelfgemaakte taarten waarvan één altijd een kerststronk is daar kan een kaarsje voor de jarige op gezet worden. Tussenin worden Kerstcadeautjes uitgedeeld en alles wordt doorgespoeld met een goed wijntje of cola of spuitwater.
Omdat er hier eentje glutenvrij moet eten zorg ik zelf voor kroketjes voor haar en een glutenvrij taartje zo kan ze toch ook meegenieten.
Als ik zeg dat op het einde van de dag mijn pijpje uit is dan zal niemand verschieten denk ik want dan ben ik ook al een paar dagen bezig geweest ... Maar ik geniet er zo van om iedereen hier gezellig bijeen te hebben dus zolang ik het kan, blijf ik het doen!
Mocht ik hier niet meer verschijnen dan weten, jullie waarom vandaar nu al een Zalige Kerst aan iedereen.
Ik was en ben nu niet direct een “ broekschijter” en ik sla ook niet direct in paniek maar gisteren overviel het me weer eens. Ik herinner me niet dat ik die schrik vroeger had maar de laatste jaren betrap ik er mezelf op dat ik met een ei in de broek zit als we met de wagen te dicht bij een diepte komen bij het draaien of achteruit rijden. Waarom is die schrik er nu en vroeger niet, tenzij er in mijn onderbewustzijn iets is blijven hangen vanuit mijn kindertijd dat ik vergeten ben. Men zegt toch dat als je ouder wordt je terug kind wordt …zou ik dan misschien al in die fase zijn?
Ik heb al meer dan eens mijn herinneringen gescand maar vind nergens een trauma. Eigenlijk logisch want ik was een onbezorgd kind dat meer met de jongens speelde dan met de meisjes want met hen was er meer te beleven. Ik klom mee in de bomen en durfde alles te doen wat zij deden. Toen ik ouder was, schilderde ik zelfs de dakgoot van ons huis twee verdiepingen hoog gewoon vanop een ladder die tegen het huis stond. En tijdens onze 13j in het buitenland hebben we meer dan eens voor een netelige situatie gestaan.Schrik kende ik blijkbaar niet en toch is daar nu die vrees Blijkbaar heb ik iets met grachten.
Als kleuter van zo’n jaar of 5 ben ik ooit eens met mijn fiets in een gracht vol netels terecht gekomen. Tegen ’s avonds zat ik vol netelblaasjes en pijn dat dit deed maar heb ik daar iets van overgehouden ? Neen.
Als 8 jarige ben ik nog eens in de gracht terecht gekomen. Ik reed op een tussenmaat fietsje waarvan de pedalen altijd bleven draaien van zodra de fiets bewoog. We hielden dikwijls een race om het hardst fietsen om dan met één been recht op een draaiende pedaal te staan en zo lang mogelijk uitbollen….Daar ben ik ook eens te driest geweest om toch maar te winnen waardoor ik mijn bocht niet goed nam en in de gracht terecht kwam en met mijn hoofd op een betonnen plaat viel waarmee de voortuin van een huis afgezoomd was. Een gat in mijn voorhoofd , bloed langs alle kanten en de dokter opgebeld die de wonde dichtte met 4 haakjes. Toen werd een wonde nog niet genaaid.. Dat heeft me er niet van weerhouden om nog te fietsen dat met ding.
Dus scande ik verder en toen viel mijn frank ..Zelf weet ik er niets meer van enkel van het te horen vertellen door mijn ma en mijn grootouders.
Zoals ik al zei trok ik veel met de jongens op ook met grotere en dat van toen ik nog klein was. Op een dag moet ik in een gracht gekropen zijn waar water in stond om een bal te halen uit de betonnen buis die onder de straat liep naar de andere kant van de gracht. Ik was zo’n jaar of 4 en de enige die in die buis paste. Op de één of andere manier geraakte ik onder de straat niet meer verder en bleef ik vastzitten in die buis. Ik moet ook een paar keer door mij armpjes gezakt zijn want ik zat van kop tot teen onder de modder. Een buurman was zich buiten aan het scheren en wilde zijn scheerborstel uitspoelen onder de buitenpomp toen hij mijn speelkameraadjes hoorde roepen dat ik vastzat in de gracht. Hij heeft toen alles op de grond gegooid en is beginnen rennen om mij uit die gracht te halen. Ik was blijkbaar één bolleke modder.. Hij is me zo aan ons ma - die bezig was in haar kapsalon - gaan afgeven . Op het eerste zicht schrok ze zich bijna een bult maar toen ze zag dat ik ok was , schoot ze in de lach want blijkbaar zag alleen het wit van mij ogen nog wit. Ik heb daar eigenlijk geluk gehad want mijn vriendjes kregen mij er niet uit …Zit daar diep in mijn onderbewuste de oorzaak van de schrik die ik nu heb van grachten en zo? Zou best kunnen want een mens is een rare machine he?
Wat doen ze als men denkt dat iemand een onbewust trauma heeft? Jou naar een psychiater sturen….. Ik heb het hier verteld, dat bespaart me heel wat centen en wie weet verdwijnt die schrik? Ik betwijfel het sterk maar je weet maar nooit!
En nu maak ik een rare switch…. Ze maken mensen na met AI denk aan Jean Luc Dehaene onlangs. Zouden ze met AI ook de interne data van een mens kunnen overzetten? Zo ja, dan hebben we alle redenen om schrik te hebben van die wetenschappelijke vooruitgang maar dat is een ander onderwerp!
Wintertijd is vaak herinneringstijd omdat je minder actief bent en binnen zit. Vandaag ging ik op zoek naar een oude foto en botste op deze foto.
Jeugdbewegingen en ik dat is altijd een match geweest al van in de lager school. Ik zat op een katholiek school gerund door nonnen wat toen normaal was. Die hadden voor de kinderen van hun lagere school een soort jeugdbeweging opgericht nl de Eucharistische Oecumene. Ik moet niet veel uitleggeven waar het accent op lag de naam vertelt alles maar er werd ook gespeeld en veel geknutseld en dit op zondagnamiddag en ik ging er ook naar toe. Ooit had ik een boekje met teksten en plaatsjes erin van die tijd maar dat vind ik niet meer terug. Misschien vinden de kinderen het terug als hier ooit moet opgeruimd worden na ons… spijtig dat ik dan hun reacties niet meer zal zien … ik kan me er al iets bij voorstellen …
Na de lagere school , volgde ik de humaniora zoals dat toen heette en daar werd ik lid van de VKSJ wat stond voor Vlaamse Katholieke Studerende Jeugd. Ik vond er mijn draai , groeide mee met de jeugdbeweging en werd er in de laatste jaren humaniora zelfs leidster ( een deel uit vrije keuze en een deel omdat me dat de kans gaf om op woensdagnamiddag en soms ook op andere dagen te ontsnappen aan urenlang in de studie te zitten om te studeren want op internaat was er toen niet veel keuze, studeren of …. Studeren.:) Lezen mocht ook als je maar iets deed .)
Toen ik afgestudeerd was en les gaf in de school van mijn dorp werd ik al snel gebombardeerd tot hoofdleidster toen ze hoorden dat ik VKSJ minded was. Voor mij was het een non die hoofdleidster was maar dat bleek geen succes. Na 2 jaar waren we een flinke groep geworden en de jaarfeesten met optredens van de leden en een soort fancy fair erna brachten steeds een flinke frank op zodat we het zomerkamp aan een verminderde prijs konden organiseren en zo meer leden de kans kregen om mee te gaan.
Op één van die kampen werd de foto hieronder genomen met biebie mooi in uniform….. Ik was eigenlijk altijd fier als ik die mocht aandoen. Van de 6 kleinkinderen is er ééntje dat precies die microbe overgeërfd heeft want de Chiro is ook haar ding en oh wee als je daaraan raakt!...Der is dan toch iets van mijn overgebleven in onze nazaten hahaha.
Gisteren stond nogal behoorlijk wat wind en de laatste bladeren hadden zich weer mooi tegen de voordeur genesteld zodat de gang ermee bezaaid werd telkens ik de deur opendeed. Hopelijk is dat nu de laatse keer dat ikaan het opruimlen moet.
Voor de volwassenen zijn die bladeren een last voor de kinderen een speeltoneel.
Waarom niet de dag beginnen met een lach ook al is het wellicht een oude grap...
Een vrouwke wordt gevierd op het gemeentehuis omdat ze honderd jaar is geworden.
Zegt de burgemeester: "Mevrouw, wat is er nu het meest veranderd in die honderd jaar?" "Wel", zegt de honderdjarige, "de geneeskunde."
"Kan je wat meer uitleg geven", vraagt de burgemeester.
"Ja hoor", zegt het vrouwke. "
Toen ik zo rond de 18 - 20 jaar was en ik ging naar de dokter omdat ik hoofdpijn had, moest ik al mijn kleren afdoen van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Toen ik zo tussen de 35 - 40 jaar was en ik ging naar de dokter omdat ik hoofdpijn had, moest ik enkel nog mijn bovenlichaam ontbloten van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Nu ik 100 jaar ben en ik ga naar de dokter omdat ik hoofdpijn heb, moet ik helemaal geen kleren meer afdoen van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Zoals zo vaak de laatste jaren, ging de Sint vannacht weer ons dak voorbij... Ik heb dan maar zelf voor een versnapering gezorgd nl. chocolademelk met Sinterklaaskoeken.. en dat smaakte heerlijk!
Over het weer zwijg ik in alle talen want ik kan er niets positiefs over zeggen en toch geloof ik in ...
OP mijn logje over LHBTQIA+ kreeg ik een paar reacties waaruit ik afleidde dat sommigen mijn logje wat verkeerd begrepen hebben.
Wat ik eigenlijk wilde zeggen was dat er vroeger enkel mannen en vrouwen waren en over de rest praatte men niet tenzij verdoken. Intussen weten we dat sommigen echt niet goed in hun lijf zitten en dat daar nu iets kan aan gedaan worden of aanvaard wordt, wat voor mij OK is.
Ik wilde eerder vooral benadrukken dat ze nu voor elke kleine "afwijking"( eigenlijk niet het juiste woord) van wat we "normaal" noemen namen verzinnen en dat dit uiteindelijk voor een warboel zorgt en het daarom vroeger simpeler was.
Ik viseerde niemand want ik ben echt breeddenkend genoeg om alles een plaats te geven zolang ze maar niet overdrijven en een etiket plakken op Jan en alleman . Onderwerp gesloten!
We worden de dag van vandaag met woorden zoals Woke, lhbtqia en dergelijke naar onze oude kop gegooid dat het een lieve lust is en probeer dan maar om die woorden te begrijpen en al of niet ook te gebruiken. Het duurde even voor mijn interne harddisk het woord lhbtqia+ kon saven…
Wat betekent is nu eigenlijk lhbtqia+ ?.
Wij werden opgevoed in een maatschappij waarin mannen en vrouwen bestonden en dat werd op je pas vermeld met een M of een V. Intussen zoveel decennia is het zoveel ingewikkelder geworden. Nu spreken we al over 3 geslachten: M,V,X
X, de term voor het derde geslacht wordt onder meer gebruikt voor mensen die zichzelf niet als specifiek mannelijk of vrouwelijk beschouwen, of die door anderen niet als zodanig worden beschouwd. Dit derde geslacht omvat meestal transseksuelen en non-binaire mensen, soms ook travestieten en homoseksuelen. De algemene term voor die groep is lhbtqia.
L: lesbisch: is een vrouw die alleen verliefd wordt op vrouwen of zich alleen seksueel aangetrokken voelt tot vrouwen.
H: homo: is een man die alleen verliefd wordt op mannen of zich seksueel aangetrokken voelt tot mannen
B: biseksueel: mensen die zich seksueel aangetrokken voelen tot zowel mannen als vrouwen.
Tot hier is dat duidelijk denk ik. Het wordt een beetje ingewikkelder als we het hebben over
T: transgender: Een jongen die zich eigenlijk een meisje voelt, of andersom. Transgender personen zijn geboren in het verkeerde lichaam. In sommige gevallen willen zij een geslachtsveranderende operatie ondergaan.
Q: queer : Mensen die deze term gebruiken staan voor een open, brede identiteit en seksualiteit en willen zichzelf niet in een hokje plaatsen qua geslacht en/of seksuele voorkeur. De Q staat voor sommigen ook voor Questioning: iemand die nog niet weet op welk geslacht of gender hij/zij/hen valt.
I: intersekse: mensen die geboren zijn met mannelijke en vrouwelijke lichaamskenmerken. Iemand heeft bijvoorbeeld een niet volgroeide penis en een vagina-ingang. De term vertelt dus niet op wie je valt of hoe je jezelf identificeert.
A: aseksueel: Soms voelt iemand zich niet specifiek man en ook niet specifiek vrouw. Als je aseksueel ('ace') bent, heb je weinig tot geen seksuele aantrekkingskracht naar andere mensen. Je kunt wél fysieke opwinding ervaren
Zij noemen zichzelf vaak non-binair, of genderneutraal. Hun genderidentiteit past dan niet in het hokje ‘man’ en ‘vrouw’. Een X staat dan ook voor een genderneutrale geslachtsaanduiding
+: dit symbool laat zien dat er nog meer indelingen zijn.
Voilà zo simpel als bonjours!!!!
Ik wil nu niet lastig doen maar was het vroeger niet simpelder?Je was ofwel een man of een vrouw basta!
Om de tijd te passeren, heb ik gisteren maar eens Sinterklaaskoeken gebakken want het is stilaan de tijd ervoor. Hier in het Antwerpse vind je die koeken niet bij de bakkers . Het is eerder een W- VL gewoonte!
Neen , het gaat hier niet over een boekje waarin je karamellenverzen schreef in je tienerjaren, wie deed dat niet ? Die verzen hadden niets met kunst te maken. Rijmelarij zouden we ze eerder kunnen noemen.
Ik bedoel zo’n vriendschapsboekje waar diegenen die je dierbaar waren iets in schreven of plakten of zo!
Ik heb mijn boekje van de jaren 1960/1970 nog liggen en bladerde er vandaag even in. Lang vergeten vriendinnen , vriendjes, leraars, reiscontacten, zelfs mijn (v)echtgenoot die even zijn romantische kant liet zien. Ja… ze staan er allemaal in… en het raakte me wel even!
Na mij wordt dat weggegooid want mijn “nageslacht” heeft er geen binding mee. Voor mij blijft het een mooie herinnering aan mijn jonge onbezorgde dagen!
Ons pa was de eerste die er iets in schreef en tekende. Eigenlijk is dit de enige persoonlijke herinnering aan ons pa die ik nog heb. Weer zo’n herinnering of hebbedingetje uit lang vervlogen jaren waardoor een mens weemoedig wordt!
Waar is die tijd naar toe gevlogen? Het lijkt nog zo dichtbij maar helaas toch veraf!
Hier gaat het nog steeds rustig aan want we liggen nog steeds alletwee in de lappenmand. Het is een hardnekkig beestje dat onze luchtwegen ambeteert, we hoesten hier in koor en het is niet mooi om te horen maar blijkbaar zijn we niet de enigen.
Houd jullie goed en gezond en een masker zou momenteel weer beter aan de orde zijn want dat virus verspreidt zich lopend wist de dokter te vertellen!
Ik ben het beu en de mensen die nu met wateroverlast zitten en alle miserie erbij zijn het zeker meer dan beu en worden wellicht haast radeloos want die regen stopt maar niet.
Vanmiddag zag ik de vooruitzichten tot volgende week dinsdag en .. er domineerde maar 1 woord REGEN!
Omdat ik meestal toch eens kom kijken om een reactie te geven op een woordje van die paar trouwe bezoekers postte ik maar dit logje.
Kunnen we niet zoals het nu de mode is op de één of andere manier staken om ander weer te krijgen?
Ik wil iedereen bedanken die hier voor onze huwelijksverjaardag een hartelijk woord neerzette. We hebben het meegenomen samen met de andere wensen en genoten van die speciale dag!
Meteen ook bedankt aan de paar bezoekers die hier nog steeds langskomen met een berichtje. Ik lees het hoor en meestal kom ik ook even bij jullie langs. Bloggen zit er voorlopig nog niet in!
Het is niet dat ik geen tijd heb maar ik heb even geen zin meer om te bloggen. Ik steek er behoorlijk wat tijd in maar van de x aantal bezoekers die ik zogezegd elke dag zou hebben zijn het enkel maar een handvol trouwe lezers die reageren. De interesse is dus ver zoek of wat hier verschijnt niet te moeite om te lezen dus hou ik bloggen even voor gezien maar ik houd contact met mijn trouwe bezoekers dat is beloofd!
Of ik terug kom dat weet ik niet maar nu voor het moment heb ik zin in een time out!
Bedankt voor diegenen die hier al jarenlang meegevolgd hebben en gereageerd. IK apprecieer dat contact enorm en we vinden mekaar wel op een andere manier terug!
Nu de winter nadert en er buiten niet zo veel meer te doen valt, ben ik binnen maar aan de opkuis begonnen. Vandaag waren mijn kasten in de living aan de beurt. Boeken, boeken en nog eens boeken die nog te wachten staan om gelezen te worden! Ooit was ik een boekenwurm maar de laatste jaren vind ik precies nooit tijd om eens lui te genieten van een boek tenzij we op reis zijn dan heb ik tijd in overvloed hoewel ….
Als ik dan toch eens een boek in handen neem, dan laat ik me meeslepen in zijn avontuur. Aan een zetel en wat zacht licht in de hoek van de kamer heb ik dan genoeg voor even of wat langer.
Ik hou persoonlijk het meest van waar gebeurde verhalen , toch kan een heel ander soort boek me soms ook helemaal in zijn ban houden.
Ooit heb ik een boek tot tweemaal toe gelezen maar spijtig genoeg is me alleen de titel gebleven, "De goede aarde" , het speelde zich af op het Japanse platteland , genoten heb ik ervan, al is het verhaal uit mijn gedachten verdwenen. Waarom denk ik nu juist daar aan? Rare kronkels in die bovenkamer van mij !!
Woorden zonder klank , soms leerrijk , soms spannend, ze brengen mij tot rust of doen me lachen of ze ontroeren mij van de eerste pagina tot de laatste.
Een boek is pas goed als de personages in je hoofd tot leven komen, je meenemen in hun verhaal vanaf het eerste moment, jij als het ware met hen hun avontuur beleeft....
Raar dat sommige titels blijven hangen zoals "God had een snipperdag " en "Schitterende tranen" twee boeken die een lach op mijn gezicht toverden vanaf de eerste pagina. Die moet ik nog eens terug zoeken en zien of ik nog steeds datzelfde gevoel voor humor heb.
Tiens ik wilde gewoon even zeggend dat ik aan de opkuis binnen bezig was maar door die boeken niet ver geraakt ben .
)
nl een voorgerecht dan soep en daarna hoofdgerecht en dat is op algemene aanvraag steeds kalkoen met veel groentjes en kroketten of aardappelnootjes. Als dessert fruitcoctail of ijscrème en later op de avond koffie met zelfgemaakte taarten waarvan één altijd een kerststronk is daar kan een kaarsje voor de jarige op gezet worden. Tussenin worden Kerstcadeautjes uitgedeeld en alles wordt doorgespoeld met een goed wijntje of cola of spuitwater.
