Het is fris buiten, je merkt stilaan dat de winter er aan komt, maar gelukkig is het nog niet te koud om te wandelen want een herfstzonnetje zorgt voor een zuchtje warmte. De omgeving hier leent zich uitstekend om even de benen te strekken en dat hebben vandaag blijkbaar meerdere mensen gedacht! Je kan wel aan alles merken dat de herfst al een tijdje meedraait. In de straat zijn de kastanjes allang weg en ijverige straatbewoners - waaronder yours truly - proberen de laatste herfstbladeren op te ruimen. We hebben alle tijd van de wereld ( euh, euh!) en daarom maakten we nog maar eens een wandeling om te genieten van de kruidige geur die onder de bomen hangt. Even een sfeerbeeld..
Het is stil in het bos. De vogels kwetteren niet meer zo uitbundig als in de lente en de zomer. Een eenzame, oudere man zit op een bankje aan de ingang van het bos en een jonge moeder haast zich op de fiets ( en dit op een zondag) door de straat. Dat doet mij aan vroeger denken. Ik had ook altijd haast....Ach en het is nog niet veel verbeterd alleen kunnen we nu, als senioren, op ons dooie gemakje door het bos wandelen. Onze kinderen hebben hun eigen leven en we staan aan de kant en kijken toe zoveel mogelijk zwijgend, al is dat af en toe moeilijk. Ik zie hoe ze worstelen met dezelfde problemen die wij hadden toen we jong waren en ik zou niet graag in hun schoenen willen staan, want de problemen zijn er niet gemakkelijker op geworden... Als daar dan nog eens gezondheids- of andere problemen met een kind bijkomen dan weet ik dat het leven ook hen tekent!
Daarnaast lijk het alsof het leven vroeger toch iets rustiger was ook al hadden we niet die moderne communicatiemiddelen. Dat wil niet zeggen dat ik er niet van geniet. Televisie kijken doe ik graag en af en toe pik ik een mooie film of een interessant programma mee. Een ipod heb ik nog niet nodig , de natuurgeluiden zijn nog steeds voldoende voor mij. Een PC is geen overbodige luxe meer als je ziet hoe onze maatschappij meer en meer de internettoer opgaat! De GSM, tja, die heeft zo zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. Het is zoals met alles en iedereen: aan alles en iedereen zijn twee kanten. Zo ook met het ouder worden.
Het is natuurlijk niet leuk om stilaan te merken dat het fysisch allemaal trager en moeilijker gaat zoals opstaan vb dat af en toe met gekreun gepaard gaat.
Gelukkig is na een minuut of tien en na een kopje thee, dit gejammer over en wanneer ik zoals vandaag door het bos kuier, marcheert alles weer prima. Ok, de uiterlijke zintuigen zijn misschien wat minder van kwaliteit geworden, maar de innerlijke zintuigen werken nog steeds op volle toeren. Geuren en kleuren worden in mijn ogen mooier en mooier met de jaren. En het mijmeren....menslief, wat zalig om te mogen mijmeren en dan gewoon blijven staan en naar de - in een plaatselijke vijver - spetterende eenden kijken of naar die ene dikke gans die over het natte gras waggelt of naar een groep van haar soortgenoten die in V-vorm naar warmere landen trekken en naar een spin die haar glanzend web in een waterzonnetje hangt te drogen. Daar wordt een mens poëtisch van maar dat zal voor een volgende keer zijn.
- Hij is niet meer zo vriendelijk als vroeger. Hij zegt nog wel een dag, maar geen goeie.
- Ze hebben daar een grote hond. Als er iemand van voor belt, begint hij vanachter te blaffen. - We hadden veel werk, want er waren boterkoeken voor 300 mensen die allemaal opengesneden en gesmeerd moesten worden.
- Velen gaan naar de winkel om een groot stuk vlees zoals mijn moeder.
- We mochten spelen met oude kleren van mijn grootouders die netjes gewassen en gestreken in hun kist liggen.
- We mochten een karretje maken met de overschotjes van grootvader. - Hoe noemt men de plaats waar beenderen samenkomen? (gewricht) De beenderen komen samen op het kerkhof. - Vader is een echte mopperaar. Hij kent altijd de laatste moppen.
- Gelukkig dat onze stofzuiger nogal langdradig is.
- Omdat het zo'n mooi weer was, mochten we nog enkele minuutjes overspel doen. - Toen ik de brug overreden had, sloeg ik rechtsaf.
- Spaghetti smaakt naar macaroni, maar een beetje langer.
- Ik denk dat ik al lang dood zal zijn tegen dat ik tachtig jaar ben.
- Als grootvader nog leefde, zou hij zich doodgelachen hebben. - Zus heeft pilletjes gekregen voor de afgang van de dokter.
- Ik ging mijn neef bezoeken die ziek was om hem geluk te wensen. - We gaven haar een klein pakje met een grote theepot erin.
- Mijn zus was verkleed als verpleegster. Dat was gemakkelijk, want ze is verpleegster. - "En nu, beste vrienden, gieten we het glas uit op onze dierbare jubilarissen."
- We speelden een leuk spelletje en wie won was dan de winnaar.
- Ik vind dat het gymnastiekuurtje het rapst voorbijgaat. Dat komt misschien omdat het maar een half uurtje is. - Ik zette er mijn naam op, zodat iedereen kan zien van wie ze is. Ze is namelijk van mij. - We mogen de speelplaats niet verlaten, want we zouden onder een auto kunnen lopen en verongelukken en daarvoor moeten we toelating hebben. - Hij vond de WC niet en gebruikte toen maar zijn zaklamp. - Er waren veel Engelsen aan de kust, vooral Duitsers.
Op een mooie dag in de vakantie toen het eens slecht weer was ....
Waar ik bijna gek van word en op termijn slaapstoornissen zal van krijgen, ( met of zonder knopje om om te draaien Amor Fati!) zijn die ongewenste spamberichten die om de haverklap mijn blog overladen. Ik heb eergisteren zo maar liefst weer eens 42 reclames over ugg boots van mijn blog gegooid . Ik ben daar meer dan een uur mee zoet geweest. Tot overmaat van ramp zaten headphones van één of ander merk in de namiddag ook mijn blog aan het verpesten... Is daar nu echt niets tegen te doen? Er zou een methode moeten bestaan om in één klap alle reacties met eenzelfde IP adres van gans je blog te kunnen verwijderen! Je zou denken dat ze enkel bij het laatste logje staan, maar neen, ze staan overal verspreid ( vanaf 2007 /2008 ... tot het recentste). Als je weet dat je eerst een code moet toevoegen voor je een reactie kan plaatsen dan vraag ik mij af hoe die mannen dat doen want het tijdstip verschilt effectief, er zit tijdsverschil tussen de spam!! De webmaster is op de hoogte maar tot nog toe heeft dat niet veel geholpen! Blijkbaar ben ik niet de enige die met dat probleem zit. Een regelrecht vorm van sluikreclame noem ik dat. Ik weet dat je zoiets kan blokkeren en dat doe ik ook elke keer maar ze komen steeds terug met een nieuw adres. Momenteel staan er hier al 24 adressen van dergelijke sluikreclame geblokkeerd. Ze gaan meestal over schoenen en handtassen, zijn steeds in het Engels en komen uit de UK. Dat ze eens daar de mensen " ambeteren" want what the F.... moeten die op mijn blog gaan zoeken!! Sorry voor mijn verbale uitschieter maar ik word er HORENDOL van!!
Slaapstoornissen. Je hoort er hier en daar over praten en inderdaad dat is een probleem om geen oog van toe te doen!!
Vroeger hadden ze mij gezegd dat als je echt wilt goed slapen, je dan een klop van den hamer moest krijgen!! Wacht tot ik "den diene" die dat verteld heeft,tegenkom!! Zo'n zeer aan mijne kop dat ik die nacht na het experiment gehad heb.
Vroeger toen ik nog een kleine pagadder was, had ik ook al slaapstoornissen en dan begon ik s'nachts zo gemeend te zingen dat de tranen er van in mijn ogen kwamen. Door dat "gebleit" had mijn pa dan ook slaapstoornissen en duwde mijn ma een tutter -die ze eerst in de honing gestoken had - in mijn mond in plaats van de borst en van pure frustratie had ik geen goesting meer om nog een oog toe te doen. Tegen 's morgens viel ik dan toch in slaap, terwijl mijn ouders met zakken onder hun ogen aan het werk moesten.
In het begin dat ik kattenkwaad begon uit te halen, deed ik ook geen oog toe 's nachts van de schrik dat "die kat" nog kwaad zou zijn. En toen ik mijn liefste leerde kennen, had ik ook veel slaapstoornissen, zelfs tijdens de dag.
Ik heb nu nog sporadisch wat slaapstoornissen, vooral als mijn slaapgenoot zalig ligt te snurken,
maar dat is een voordeel van samen ouder te worden, denk ik!!
Nacht of avond, middag of morgen,
maak je om de tijd geen zorgen.
Kraaienpoten, grijze haren
laat je drijven door de jaren.
En zeg maar foert tegen de kalender
als je maar kunt zeggen
:IK BEN ER.
Een klein, scheef zonnetje beschijnt de met mos begroeide bodem waarop de vele paddenstoelen welig tieren. De blaadjes vallen geruisloos neer uit de bomen die door de herfst prachtig gekleurd zijn en eigenlijk voor zo diep in November, nog goed in het blad staan te pronken met hun schoonheid.
Zo´n wandeling door het bos zoals een paar dagen terug, is een aanrader het doet een mens deugd. De natuur geneest. Aan alle mensen die met een herfstdepressie zitten, zou ik willen aanraden om eens een goede natuurwandeling te maken.
Je bekomt dan als mens van de pijnlijke aanvaringen met de maatschappij, waarin mensen als gekken rondspringen om de beste, de mooiste, de geniaalste te zijn, een wereld waarin mensen alles doen om maar rijk, beroemd en gelukkig te worden op andermans nek, maar in plaats van gelukkig te zijn, ´s avonds als gestresseerde konijnen doodmoe in bed te vallen.
Een wereld waar mensen in haat en nijd "vooruit" willen komen; een wereld waarin - door oorlogen - dood, verminking en vernieling wordt gebracht om de heerschappij van olie, geld en macht, waarin baby-zeehondjes levend gevild worden, waarin kinderen, zwakkeren, minderbegaafden verhongeren, verwaarloosd en/of mishandeld worden, waar in het idiote verkeer elke dag tientallen verkeersdoden vallen, waar de ijskappen smelten, de ozonlaag verdwijnt en het milieu naar de vaantjes gaat. Een wereld waar de ministers ons dagelijks aanmanen om nog harder te werken om de economie aan te zwengelen en om nog meer belastingen te betalen...
Ergens op een weide staan nog koeien te grazen, hoewel veel te grazen zal er niet meer zijn. Met hun vochtige, vriendelijke ogen kijken ze me aan en ondergaan geduldig hun lot en ik moet denken aan de dierenriem waarin "de Stier/koe" het dierenriemteken bij uitstek is van trouw, werkzaamheid, geduld en nuttig zijn.
Bij haar leven geeft de koe liters en liters melk, schenkt ze de boer ieder jaar een kalf en na haar dood wordt haar hele hebben en houden benut. Haar vlees voedt de mens, haar huid beschermt tegen kou of hitte, zelfs de haren van haar staart vinden we terug in borstels en bezems en van haar beenderen wordt lijm gemaakt.
In de winkels kopen we allemaal die lekkere, voedzame melk, die goede boter die van elke boterham een feest maakt en een "broodje kaas" gaat er bij iedereen wel in!
Wat een geschenk van de natuur die koe.
Morgen eet ik mijn stukje kaas met iets meer dankbaarheid dan anders. Ergens heeft een koe de nodige melk ervoor gemaakt en ergens heeft een boer het geduld en de werkzaamheid gehad om met die koebeesten om te gaan! Ik zei het al in het begin.. de herfst brengt iets in mij los...
En als afsluiter: Een heel dikke knuffel voor onze olijke tweeling die vandaag zes wordt, twee schattige zonnetjes, voor deze oma 2 schatjes uit de duizend ....
Ik botste daar net toevallig op een tekst van een song van één of andere groep met als titel 26000 Dagen . Ik plak die hier neer... Vind het echt de moeite en het stemt tot nadenken...
Kinderen die mogen spelen In luchtkastelen die bestaan en nooit zullen vergaan. Vroeg of laat gaat zand vervelen, moet je daar niet blijven spelen Je kunt als je wilt ook op zoek naar de rand van de zandbak gaan.
Jong zijn dat is uitproberen, leren balanceren, blijven staan, vallen ,verder gaan. Je kunt volwassen willen lijken, alvast naar rijtjeshuizen kijken. Je kunt als je telt voor hetzelfde geld naar het eind van de wereld gaan.
Je hebt zo'n 26.000 dagen tussen niets en eeuwigheid Je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt
Volwassen, evenwichtig lijken, niks laten blijken, nog geen traan maar twijfel blijft bestaan. Gelukkig zijn is uit de mode, zomaar lachen streng verboden. Je kunt ook hup voor de lol nog een keer gewoon op je kop gaan staan.
Eenmaal oud en grijs geworden in bejaardenoorden van de baan op een zijspoor staan. Klaverjassend tijd verkwisten, laat je niet voortijdig kisten. Je kunt als je wil ook gewoon zonder pil lekker aan het vrijen slaan.
Je hebt zo'n 26.000 dagen tussen niets en eeuwigheid Je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt
26.000 dagen, 26.000 dagen, 26.000 dagen, 26.000 dagen 26.000 dagen tussen niets en eeuwigheid Je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt. Je hebt zo'n 26.000 dagen tussen niets en eeuwigheid
Vanavond kreeg ik een telefoontje van kleinzoon 2. "Oma ,gaan jullie zaterdag mee eten bij de Chinees, bomma en bompa komen ook?" Wie kan daar neen tegen zeggen als je weet dat het ventje zo ontzettend geniet van dat samenzijn en met al de problemen die bomma de laatste tijd had, hebben we veel gezellige momenten gemist! Toen ik toegezegd had, vloog hij naar een ander onderwerp. " Oma , ik moet je iets vertellen maar het zal lang duren". "Oma heeft alle tijd ,vriendje".... En ik kreeg daar een uitgebreide vertelling van de eerste wereldoorlog, van de koning die ook meevocht met de soldaten om België te verdedigen en van een stuk van België dat overstroomd was om zo de Duitse soldaten tegen te houden en van de loopgraven en de vele soldaten die gestorven waren... Hij moet heel goed geluisterd hebben naar zijn juf toen die vertelde waarom ze vrijaf hadden. "Wapenstilstand , weet jij wat dat is , oma"? En onze zevenjarige bleef maar vertellen en dat maakte mij zo weemoedig....want er komt een tijd dat het ventje geen 7 meer is en oma niet de eerste persoon zal zijn naar wie hij belt om te vertellen wat ze op school geleerd hebben.....Er komt zelfs een tijd dat hij ook niet meer naar oma zal kunnen bellen en dan hoop je maar dat die tijd nog ver af is..
Ach, iedereen kent wel dat gevoel van melancholie of weemoed. Het gaat om een gevoel dat iedereen al wel eens heeft, sommigen verdringen of ontkennen het, anderen maken er een levenswijze van.
Melancholie wordt door het woordenboek omgeschreven als :" Een mistroostige gemoedstoestand, iets wat zeker en vast onwaar is, melancholie is een verzameling van emoties, van het diepste verdriet tot het zaligste gevoel."
Waarom wordt weemoed verdrongen? Omdat weemoed vragen oproept, vragen waar niemand een antwoord kan op vinden, melancholie is dus zeker en vast een filosofisch probleem. Je voelt het op een regenachtige laatzomeravond bij een rode wolkenhemel, je voelt het aan het einde van een zwoele zomerdag onder een rijke sterrenhemel, je voelt het als je eindeloos naar een snel voorbijrazende wolkenmassa kijkt, je voelt het als je met de auto bij avond over de snelweg raast en in de verte de lichten van een druk bevolkte stad ziet, je voelt het bij een zacht en melodisch liedje, je voelt het op een late herfstavond na een telefoontje van je kleinzoon....
Melancholie is het bewijs dat niet alles is te bewijzen aan de hand van de wetenschap, melancholie blijft je ervan overtuigen dat er iets meer is, het is je ziel die uit de grenzen van je lichaam wil breken, misschien wel vluchten wil. De vraag is...wat is er? Wat zou er zijn? Wat geeft je dat gevoel van verbondenheid met iets dat je niet kan zien of aanraken? De grote levenslange reis met één enkel doel...het antwoord op de vraag te vinden. ,
Toen de kleinkinderen hier " op logement" waren, stonden hun mondjes niet stil ... De waarheid komt uit de kindermond zeggen we dan!
Ik denk dat ik het thema zeer goed kan beschrijven, want ik heb nog steeds een kindermondje.
Daarom schrijf en zeg ik nog elke dag de waarheid .
Spijtig dat jullie dat misschien niet geloven.
Toen ik nog een kleine pagadder was, vertelde mijn kindermondje dat ik geen spinazie mocht!!
Maar mijn pa heeft mij nooit willen geloven!!
Dus was ik toch verplicht om spinazie te eten.
Mijn kindermondje vertelde thuis dat de non op school het altijd op mij gemunt had, maar ze wilden mij niet geloven!! t'Was maar toen ik met een opmerking in mijn schrift naar huis kwam dat ik het bewijs had.
Maar aan mijn billen te voelen, geloofden ze het thuis nog steeds niet.
Mijn kindermondje zoende mijn eerste vriendje en ik vertelde op 10 jarige leeftijd de waarheid thuis!! "Ik ga trouwen"!!!
Aan de hand van mijn ma te voelen, geloofde zij mij weer niet.
Mijn kindermondje was steeds verbonden met mijn hart, maar moest ik nu telkens liegen om de waarheid te zeggen?
Misschien is het daarom dat ik steeds met volle aandacht luister naar de kindermondjes als ze bij ons zijn!
En als je goed luistert dan sta je verbaasd over de waarheid die eruit komt!
De zomer is nu echt voorbij. Herfstkleuren stralen en geven ons een laatste glimp van de zonnewarmte. Het duurt niet lang meer of de natuur trekt zich terug en laat ons achter met kale bomen en guur herfstweer. De dagen worden dan donker en koud en de warmte en koestering die we 's zomers van de zon krijgen, is weg. We zullen onze warmte ergens anders vandaan moeten halen,misschien best ons innerlijke kacheltje opstoken.
En dat kacheltje brandt op iets heel eenvoudigs: een glimlach. Probeer het maar eens. Laat je mondhoeken opkrullen, voel je wangen omhoog komen en voel de twinkeling in je ogen, dan voel je tegelijkertijd je kacheltje een graadje hoger branden. En dat doet je misschien wel weer glimlachen.
Mijn devies voor de herfst is: glimlach zoveel je kan. Glimlach bij alles wat je doet en voel hoe je licht en warm wordt van binnen. Glimlach tijdens het koken, tijdens het opvouwen van de was. Glimlach naar iedereen die je tegenkomt. Glimlach als je rilt van de kou, glimlach als de regen in je gezicht slaat. En glimlach vooral als het koud wordt van binnen. Wij hebben hier de laatste dagen vaak geglimlacht met onze kapoenen die een paar dagen logeerden!!
Maar vandaag glimlach ik voluit want het is precies 42 jaar geleden dat "mijn halfbedde" en ik de grote stap zetten...en we stappen nog steeds samen verder...
--Aan alle studenten: Word bokser, meer kans op slagen.
-Aan werken is nog nooit iemand dood gegaan...En ik wil deze traditie niet doorbreken.
- Achter elke succesvolle man, staat een stomverbaasde schoonmoeder.
- Als u ze allemaal op een rijtje hebt: hoedt u voor het domino-effect!
- Beter een gat in je klomp, dan een klomp in je gat.
- Dat Eva door God een hulp voor Adam wordt genoemd, maakt duidelijk wie van die twee het meest hulpbehoevend is.
- De mens zal heus ooit wel voet zetten op Mars. Het zullen dan waarschijnlijk wel militairen zijn.
Zij zijn immers al honderden jaren bezig met mars-oefeningen
- Een bed is een slaapmeubel waar je 'avonds niet in en 's morgens niet uit wil.
- Een groot acteur kan u tot tranen bewegen. Maar dat kan een automonteur ook.
- Een man vertelde dat zijn creditcard gestolen was. Hij besloot het niet aan te geven, omdat de dief minder geld verbruikte, dan zijn vrouw.
- Een succesvol man is degene die meer geld verdient, dan zijn vrouw kan uitgeven. - Een succesvol vrouw is degene, die zo'n man vindt.
- Hoezo, een raket nodig om naar de maan te gaan? Bij mij gaat alles naar de maan, zonder raket.
- Ik ben voor jou gevallen languit op straat. Ik zag jouw mooie ogen maar de stoeprand te laat!
- Menig staande ovatie is veroorzaakt door iemand die opsprong om als eerste bij de garderobe te komen.
- Schat, jouw ogen zijn als de middellandse zee. Niet zo blauw, maar wel zo waterig.
- Wet van Archimedes en Bell: als een lichaam ondergedompeld wordt in een bad, dan rinkelt de telefoon.
- Zeilen: De nobele kunst om nat en ziek te worden terwijl men tegen enorme kosten heel langzaam nergens heen gaat.
- Ze wilde de wereld zien.
Hij kocht haar een atlas. (1990)
- Zij wilde de wereld zien
Hij installeerde Google Earth. (2007)
- Ze zouden kleding van een uiterste houdbaarheids datum moeten voorzien, zodat de klant weet of ze nog in de mode zijn.
Tegenwoordig is het misschien wat moeilijk om nog in het huwelijk te geloven. Het is inderdaad een werk van lange adem dag in dag uit. Het huwelijk is veel meer dan romantiek. Een dag regen in een relatie wil niet zeggen dat de zon nooit meer zal schijnen. Iedereen zal al wel eens voor een paar hete vuurtjes gestaan hebben, maar de essentie van het huwelijk is een onverbreekbare kameraadschap over alles heen, mekaars soulmate worden, ergernissen en muizenissen niet laten liggen maar uitpraten. Je moet mekaar vastpakken maar ook durven loslaten.
Het bos baadt in een weelderige, sprookjesachtig mooie kleurenzee. De fraaie rode, oranje en gele herfsttinten zijn met hun licht- en schaduwspel een ware streling voor het oog. De zonnestralen worden gefilterd doorheen de uitgedunde kruinen die zich zachtjes van hun zomerkleed ontdoen. Wat hebben we dit jaar een geweldige herfst.
Zelfs begin november konden we nog buiten koffie drinken na een wandeling. Volgens mij noemen ze zon heerlijk
zacht najaar een oudewijvenzomer.
Dan komt natuurlijk mijn vraag: Waar komt deze term vandaan en hoe wordt zo`n periode met mooi en warm weer in de herfst in andere landen genoemd?
Met de term Oudewijvenzomer wordt natuurlijk niet bedoeld dat het mooi nazomerweer voor oude wijven zou zijn. Tot ver in de achttiende eeuw was "wijf" het gewone woord voor vrouw, daar is niets denigrerend aan. De oorsprong van de Oudewijvenzomer brengt ons terug naar een ver verleden, namelijk de Germaanse of Noorse Mythologie. Na een mooie zonnige septemberdag kan het in de nacht sterk afkoelen waardoor in de vroege ochtend, mede door de dauw, de spinnenwebben goed herkenbaar zijn. De talrijke draden van het web glinsteren vervolgens in het zonlicht als lange zilverachtige draden. In het verleden dachten de mensen dat dit haar was verloren tijdens het kammen en dat dit het werk was van de noodlotsgodinnen. Ze beelden daarmee de menselijke levensdraden uit. Later werd het toegeschreven aan jonge kleine veldspinnen die alleen bij mooi en rustig nazomerweer draden spinnen.
Spinnenwebben die in de herfst tussen de takken, struiken en het gras e.d. voorkomen zijn vaak een voorbode van een mooie dag met veel zonneschijn waardoor nog altijd over een Oudewijvenzomer wordt gesproken. Of men nu gelooft in de Germaanse Godinnen of liever luistert naar de weerman, tijdens een Oudewijvenzomer kan genoten worden van het mooie weer. Volgens oude gezegden mag alleen warmte rond 8 november zo worden genoemd, maar volgens klimatologen gaat het om warme dagen tussen 17 en 25 september.
In Amerika spreekt men van een Indian Summer die bekend staat om zijn prachtige herfstkleuren aan de loofbomen. De naam Indian Summer is gebaseerd op een oude Indiaanse legende. In het noordoosten van Amerika en het zuidoosten van Canada zijn de esdoornbossen dan vlammend rood en geel gekleurd en is het één van de mooiste seizoenen. Volgens de Indianen is dat het symbool van het bloed van een gedode beer.
In Zweden spreekt men over Bridgetsommar, deze is gekoppeld aan de naamdag van Brigitta en Britta op 7 oktober.
Engeland noemt het St. Lukes little summer, deze verwijst naar St-Lucas op 18 oktober.
in Tsjechië spreekt men van de Sint Wenzelszomer en in Polen noemt men het Babí léto dat vrouwen-zomer betekent.
Ook in Frankrijk worden verschillende uitdrukkingen gebruikt, zoals de Été de la Saint-Martin, rond 11 november. Indian Summer is in het Frans letterlijk overgenomen als Été indien.
In Canada wordt door Franstalige ook wel Été des Sauvages gebruikt. Italië noemt men warmte rond het midden van oktober de zomer van Théresia.
Duitsland kent naast de Altweibersommer ook een Allerheiligensommer.
Hoe men onze herfst nu ook noemt.... het maakt mij allemaal niets uit ik geniet en ben zeker niet alleen...Enne... Een dikke proficiat en knuffel voor onze kleinzoon 2 die vandaag 7j wordt en die we morgen met ons allen hier gaan verrassen!!
Het is vandaag al drie jaar geleden dat ma van ons heenging, maar de herinnering aan haar leeft nog heel intens in mij!
Volgens de temperaturen van de voorbije weken, zou men er niet bij stilstaan dat Allerheiligen en Allerzielen weer van de partij zijn.
Er werd weer gesleurd met chrysanten en andere bloemstukken tot aan de grafzerk van onze geliefden. Dat is soms gemakkelijker gezegd dan gedaan, want op sommige kerkhoven zijn er vaak een gans pak grafstenen verdwenen. Dan is het vaak verweesd op zoek gaan naar familieleden die er al jaren lagen en waar staan velen dan met hun verdriet?
Ja, als zelfs de dood aan het uitsterven is, dan kunnen de chrysanten weldra de koppen laten hangen.
Ik ben zeker geen regelmatige kerkhofbezoeker en met het verdwijnen van de grafzerk verdwijnt voor mij niet de herinnering aan de overlevenden.
Het is niet omdat ze plaats moeten maken voor nieuwe bewoners, dat de namen van mensen die ooit diep in mijn hart gegrift staan, zullen vergeten worden.
Ja, mensen sterven nu éénmaal en op den duur is er plaatsgebrek .
Het is een rare cirkel, de levenden leven naar de dood en krijgen dan een laatste rustplaats.
Maar echt de laatste rustplaats is het niet, want éénmaal dood, moet men weer plaats maken voor de levenden die vroeg of laat sterven en hun plaats komen innemen.
Misschien is het daardoor dat meer en meer mensen willen gecremeerd worden, dat is dan weer plaats gewonnen.
Zelfs de dood is de laatste jaren aan het modernisme onderworpen.
Ja, waar is de tijd dat men de overledene thuis hield en dat voor de deur een grote zwarte rouwdoek werd gehangen, met naast de deur een zwarte stok met bovenaan een zilveren kruis?
De kist werd vaak gedragen, of vervoerd met paard en kar.
Nadien deed de wagen zijn intrede en kon de rouwstoet achter de uitlaten lopen.
Men wou mee evolueren. Persoonlijk vind ik dat de laatste tijd " de handel rond een overlijden" meer en meer het verdriet overstelpt.
Je krijgt de keuze uit tientallen verschillende kisten en uit verschillende vervoermiddelen.
Namen worden in het duurste marmer gehouwen en zelfs de koffietafels gaan meer en meer op recepties lijken.
Ja, er wordt op geen Euro gekeken voor onze geliefde, hoewel ik steeds met de vraag blijf zitten, of de dood van een arme dan toch anders is dan deze van een rijke? Mensen dragen soms hun rijkdom mee in de rouwstoet maar éénmaal begraven, liggen rijk en arm naast elkaar. De grote marmeren zerk, waar in een kleine lantaarn een noveenkaars gedurende negen dagen brandt en daarnaast een hoopje aarde met een houten kruis getuigen van twee verschillende leefwerelden die zich ook op het kerkhof laten merken.
Ja, je zal maar als arme sterven en met Allerheiligen de blikken voelen, die gericht zijn op meer luxueuze zerken.
Rijkdom springt nu éénmaal in het oog en zo lopen we vaak het verdriet van minderbedeelden voorbij.
Met Allerheiligen gaat men de stenen nog eens poetsen met spons en water, zodat de dood terug wat kan blinken, daar waar de arme het onkruid uittrekt en even de aarde harkt.
Maar soms tiert het onkruid welig en is het kruis zelfs weggezakt, een teken dat de dood er niet alleen arm, maar ook verlaten bijligt.
En tijdens dit schrijven, kan ik mij niet ontdoen dat ook deze mensen waarschijnlijk te vroeg gestorven zijn, dat ook zij een leven hebben gehad, dat misschien nog moeilijker om dragen was dan een ander.
Nee, het hoeft geen Allerheiligen te zijn om aan die dierbaren te denken. Zo denk ik nog heel vaak aan ma en heb ik het nog steeds moeilijk bij de gedachte dat ze voorgoed verdwenen is.
En toch is het of ik af en toe haar stem hoor en haar gebaren zie, die waren heel simpel, ver weg van het egoïsme en de hebzucht en hoe ze van bloemen hield...en hoe ze ons op het einde van haar leven niet wou belasten, ze wist dat die einddag snel zou komen. Zij koos voor uitstrooiing omdat een mooi gazon soms warmer is dan een kille steen.
Daarom sta ik op nu op Allerheiligen/ Allerzielen niet bij een koude steen omdat ik ervan overtuigd ben dat we meer dan op Allerheiligen alleen aan onze doden mogen denken,dat Allerheiligen geen verplichting moet zijn, maar gewoon een symbolische dag, om de andere dagen te benadrukken.
Geen regendruppels vandaag die neervallen op veel grafstenen gewoon omdat er zoveel doden vergeten worden maar een schuchter zonnetje dat poogt zoveel vergeten verdriet te verzachten..
Maar ma, zelfs zonder die steen zal je nooit vergeten worden!
We zijn terug thuis en juist op tijd om over te schakelen naar het winteruur en naar het schijnt mag je dan een uurtje langer slapen. Ja, dat zal wel!
Ik heb die uitvinders van het winter -of het zomeruur nooit begrepen. We moeten onze wekker van 3u naar 2u zetten en dan stel ik mij de vraag waarom juist in het midden van de nacht? Toen ik ben gaan slapen heb ik dus mijn wekker al een uur teruggezet. Heb je er ooit al eens bij stilgestaan wat een bedoening dat allemaal is? Stel, je staat om 3 u op en zet de tijd dan een uur terug. Maar hoe zit dat dan? Ja, je hebt tussen 2 en 3 al geslapen en nu verzet je de wijzer terug op 2u. In feite lig je daar nu met een uur waar je niets mee kan doen want je hebt het uur op zich al meegemaakt en met het terugdraaien van de wijzer ben je een uur terug in de tijd gekeerd. Nu je die wekker hebt teruggedraaid, moet je er rekening mee houden dat hij niet opnieuw om 3u afloopt mits je hem al had verzet en je dat maar één keer kunt doen want anders zou je blijven terugkeren in de tijd. ( volg je nog?) Maar dan begint het nog maar. Toen je het licht terug had uitgedaan, vallen je ogen plots op de fluorescerende wijzers van je polshorloge die nog steeds op 3u staan. Potverdikke, je moet niet alleen je wekker verzetten maar ook al de rest!
Een polshorloge verzetten is een werk op zich en dat neemt even tijd in beslag.
Maar er wacht jou nog meer werk.
Bij een staande klok moet je een uur lang die slinger vasthouden zodat 2u de 3u kon inhalen en dan pas mag je de slinger loslaten.
In de keuken is het de muurklok, in de zitkamer het klokje op de kast en als je een koekoeksklok hebt, moet je de koekoek wakker maken om hem te vertellen dat hij ook een uur moet achteruitvliegen om straks terug 3u te koekoeken terwijl hij dat juist had gedaan.
Ppfff, wat een uitleg. Eer dien vogel dat verstaan heeft!
Elektrische toestellen zoals microgolf moeten ook verzet worden. De meeste radio's en video's passen zichzelf aan. Maar ook in de auto moet je de tijd nog aanpassen. En je zal zien dat je toch altijd iets vergeet zoals de automatische instelling van de koffiezet en de oven. Een uur langer slapen noemen ze dat!! Ja, ze kunnen een mens nogal wat aandoen met al hun stoten. Straks krijgen we waarschijnlijk nog het lentekwartier en de herfsturen om daar ook nog wat te staan draaien midden in de nacht. Och ik versta er niks van . Nee, voor mij hoeft het niet en als ze mij komen vertellen dat we met een uur terug te keren in de tijd geld besparen, moeten ze mij eens uitleggen hoe, want daar waar je anders gewoon de nacht in het donker doorbreng met je ogen toe heb je nu alle lichten moeten aansteken om overal het uur te verzetten en dus zal de factuur wel op tijd in de bus vallen.
Gevolg , je loopt er al de volgende morgen nerveus van en dus ga je je nu maar even op de zetel leggen om de tijd in te halen die je verloren heb met de tijd te verzetten.
Natuurlijk, iedere slimmerik heeft dat allemaal al de dag voordien gedaan, maar ja soms heb je van die nachtuilen.....
Philemon en Baukis waren een godvruchtig koppel. Het waren arme maar zeer gastvrije mensen. Ze hielden zielsveel van elkaar en hun vurigste wens was samen lang te mogen leven, de goden te dienen en samen te sterven.
t Was in de tijd dat de goden plachten neer te dalen op aarde om na te gaan hoe de stervelingen het stelden. Op een dag had de oppergod Zeus zich voorgenomen om de gastvrijheid en de naastenliefde van de mensen te testen. Samen met zijn zoon, de god Hermes, begaf hij zich naar de aarde beiden in mensengedaante en gehuld in armoedige klederen. Teneinde de mensen op de proef te stellen klopten zij aan bij iedere woning die zij tegenkwamen, met de bedoeling te bedelen om voedsel en onderdak voor de nacht. Maar alle deuren bleven gesloten. Dit bedroefde de oppergod zeer en het wekte zijn woede op: - "Ik zal dit onbarmhartige, ongastvrije mensenras uitroeien", zo sprak hij in zijn toorn.
- "Laten we nog éénmaal onze kans wagen", stelde Hermes voor," daar in dat kleine huisje met het strooien dak".
Het was inderdaad een schamel huisje, een hutje, waar zij een laatste maal aanklopten. Maar er woonden lieve vriendelijke mensen: een bejaard echtpaar, Philemon en Baukis. Ze lieten de goden binnen in hun nederige woning en onthaalden hen allerhartelijkst. Een gemakkelijke zitplaats werd klaargemaakt bij de haard en er werd gezorgd voor een lauw voetbad voor de vermoeide gasten. Het vrouwtje Baukis spande zich in om met de karige mondvoorraad die in het huisje aanwezig was, een lekkere maaltijd te bereiden: vijgen, noten, druiven, kaas en de gerookte ham die de oudjes bewaarden voor heel bijzondere gelegenheden. Ondertussen deed Philemon zijn best om de vreemdelingen op hun gemak te stellen met een aangenaam gesprek. Ook de enige kruik wijn waarover hij beschikte werd bovengehaald.
Philemon en Baukis verontschuldigden zich dat zij niets beters te bieden hadden, maar het vervulde hun oude hart met vreugde toen zij zagen hoe het eten in de smaak bleek te vallen en evenzeer de wijn. De wijn? Zou die ene kruik wijn wel toereikend zijn? vroeg Philemon zich beangstigd af. Toen de glazen leeg waren, schonk hij een tweede maal in, en een derde maal, en een vierde maal, maar de kruik bleef steeds even vol. Toen besefte Philemon dat een wonder zich aan t voltrekken was. Vol ontzag keek hij nu zijn hoge gasten aan en door emotie overmand, sprak hij met bevende stem:
-" U beiden zijt onsterfelijke goden, nietwaar? Alleen goden zijn in staat om zon wonder te verrichten".
De goden lachten fijntjes en ze knikten bevestigend. Daarop knielden Philemon en Baukis in opperste verering neder voor de goden en ze verontschuldigden zich omdat ze hen geen rijkelijker maal hadden kunnen voorzetten. Toen sprak Zeus:
- "Vreest niet, goede lieden. Uw gastvrijheid en uw godsvrucht zullen beloond worden. Maar dat zal er mij niet van weerhouden al die anderen, waar wij te vergeefs hebben aangeklopt, te vernietigen. Komt mee naar gindse heuvel. Daar zal ik u een teken geven van mijn almacht".
Toen zij de top van de heuvel bereikt hadden en achterom keken zagen de oudjes hoe de hele vlakte waar zij gewoond hadden, overstroomd was. Geen gebouw was nog te bekennen, tenzij, op de plaats waar hun huisje gestaan had, een schitterende tempel met gouden dak en witte marmeren zuilen, die oprees boven het wateroppervlak.
- "En nu moogt ge een wens doen", sprak Zeus. "Wat ge ook begeert, uw wens zal in vervullig gaan".
Na een kort overleg onder elkander, formuleerden Philemon en Baukis deze wens:
- "Laat ons dienaren zijn van de goden in die schitterende tempel, tot aan het einde van ons leven. En laat alstublieft dat einde voor ons beiden op hetzelfde uur komen, opdat wij niet de pijn zouden moeten ervaren het graf van de ander te moeten bezoeken".
De goden lieten de wens in vervulling gaan en het bejaarde koppel leefde nog ettelijke jaren gelukkig als bedienaars van de tempel van Zeus. Tot zij op een dag, in de buurt van de tempel, hand in hand stonden te mijmeren over hun gelukkig levenseinde. Philemon zag hoe de armen van Baukis veranderden in takken, hoe er bladeren groeiden aan die takken en op haar hoofd en hoe zij tenslotte helemaal veranderde in een boom. En tezelfdertijd zag Baukis hoe zich bij Philemon hetzelfde proces voltrok. Beiden schoten wortel en werden alzo in de grond verankerd, dicht bij hun tempel en met hun kruinen in elkaar verstrengeld. Baukis was een lindeboom geworden, Philemon een stoere eik.
Ligt deze mythe aan de basis van het feit dat de poort bij de oprit van menig boerenerf vaak geflankeerd werd door twee statige bomen, een linde en een eik?
Elk jaar vinden in Spanje de festiviteiten rond de Christianos y moros ( Christenen en Moren) plaats. Afhankelijk van de regio worden de feesten op verschillende tijdstippen gevierd. De regio waar wij verblijven viert die festiviteiten in de tweede helft van oktober.
Ik wil daar geen te lange uitleg bij geven maar waar het om gaat is dat met deze feesten wordt stil gestaan bij het feit dat eeuwen geleden de
Moren bezit namen van vele Spaanse steden en dorpen en dat de Christenen die herinnamen. De meestal carnavaleske en vooral luidruchtige vieringen verschillen van elkaar naargelang de plaats en het aantal inwoners en zij duren verschillende dagen. Het gaat dus om de herdenking van de herovering (Reconquista) van het Iberisch schiereiland op de Moren en de strijd tegen de piraten van de Islamitische godsdienst. Het speelde zich allemaal af van de 11e tot en met de 15e eeuw en wordt dus in veel dorpen aan de Costa Blanca en op veel verschillende tijdstippen gedurende het jaar, spectaculair gevierd .
De kleding die wordt gedragen is uitbundig. Van veelkleurig tot angstaanjagend. Monotone (hypnotiserende) mars muziek, een enorme hoop wapengekletter door beide groepen na de zgn. Entrada (de binnenkomst van de afzonderlijke legers en hun in schoonheid met elkaar strijdende slavinnen) gaan samen met een Processie meestal ter ere van de Patroonheilige van stad of dorp en eindigt met een geweldig (nagespeeld) slagveld met grote hoeveelheden vuurwerk waarbij het fort of kasteel door de Christenen wordt veroverd. De fiestas starten met de inname van de stad door de Moren en eindigen met de bevrijding door de katholieke legers. Tussenin duiken de 'filaes' en 'comparsas' op, dat zijn groepen in de parades, die ofwel de Moren uitbeelden, ofwel de christenen. Zij zijn uitgedost in een aangepaste Middeleeuwse klederdracht, berijden soms paarden, zwaaien met zwaarden en vuren in het wilde weg hun musketten af. De Moren berijden kamelen en soms olifanten. Er weerklinkt veel Middeleeuwse muziek en natuurlijk (Spanjaarden zijn er dol op) vuurwerk. De eindslag speelt zich bij het kasteel af, waar de christenen een geënsceneerde slag winnen. De verschillende kampen zijn ook nog eens in groepen onderverdeeld. Zij kunnen ook arbeiders (labradores) uitbeelden of smokkelaars (contrabandistas), vissers (pescadores), bandieten (bandoleros), piraten (pirates), zigeuners (gitanos) of vrijschutters (pacos). Elke groep heeft een eigen klederdracht en voert eigen nummertjes, danspasjes of... gevechten op. We horen hier de laatste week her en der schoten en muziek die er ons aan herinneren dat er ergens weer een stoet door de straten loopt. Het is een boeiend en luidruchtig allegaartje dat echt de moeite loont om eens mee te maken. Ik probeer hier met een paar foto's een sfeerbeeld te geven van de pracht en praal en het groteske van de stoeten!
Hier betreden de Moren het strand om al schietend de Christenen terug te drijven.
)
 "Wink"){kind=icon}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}