Met de winter die eraan komt en een tuin die winterklaar moet gemaakt worden, is hier nog veel te doen maar .. ik probeer af en toe mijn rem op te zetten!
Van mensen met ADHD is bekend dat ze geen of een slechte rem hebben. Vol energie en overgave je ergens instorten en lekker doordraven. Als je dat als maatstaf neemt voor ADHD -en ik wil even heel duidelijk stellen dat dat niet de maatstaf is- dan zijn er wel heeeeel veel mensen met ADHD. Want je zelf een halt toeroepen omdat het echt even genoeg is, is lastiger dan veel mensen denken. Je hoeft dus geen ADHD te hebben om daar moeite mee te hebben.
Klinkt het vertrouwd in je oren als je het volgende leest?
“Nog even dit afmaken, dan kom ik.”
“Geen tijd voor pauze, want ik wil dit nog even afmaken.”
“Ik maak het vanavond nog wel even af.”.......
Hoor je het jezelf zeggen?
Kunnen stoppen omdat je genoeg gewerkt hebt en denken “Morgen is er weer een dag”. Kan jij dat? Of ga je elke dag over je grenzen heen?
In onze maatschappij is alles druk, druk, druk. We vergeten en onderschatten vaak het belang van rust. Het is moeilijk om niet bedolven te raken.
Tot recent had ik het er ook moeilijk mee maar ik begin het te leren om mezelf af te remmen en op tijd pauze te nemen. Het is nu toch al een poosje dat ik niet de opmerking kreeg van mijn slaapgenoot" wanneer ga je nu eens stoppen en gaan zitten het is genoeg geweest voor vandaag" ....
Het is al vaak genoeg aangetoond dat pauze nemen je productiviteit ten goede komt. Jezelf regelmatig opladen is nodig om er weer met nieuwe energie tegenaan te gaan en de kans is groot dat je weer frisse ideeën hebt.
Dit gezegd zijnde laat ik jullie alleen met dit logje, ik rem vandaag af en geniet van de zomerse dagen die we extra krijgen!
Iedereen die boven de 50 is kent dat wel die bruine plekjes die overal op je huid verschijnen, sommige miniem andere willen zich blijkbaar manisfesteren. Iedereen heeft daar dan een eigen mening over zo van ... ik heb dat ook tot .. ik zou daar toch eens laten naar kijken! Dat laatste hebben mijn slaapgenoot en ik dan maar gedaan , kwestie van ons daar geen zorgen over te moeten maken!
Het onderzoek ging vlot, de beide bodies waren rap met een loep overlopen en het verdict was .. wijsheidsvlekjes! Daar kan ik me nu mee verzoenen zie, klinkt toch stukken beter dan ouderdomsvlekjes niet?
Ik blijf voorlopig maar aanmodderen met die rug , de spuiten geven niet direct een spectaculaire verbetering!
Dan maar met wat humor proberen de dag rooskleurig te zien zeker?
Tijdens een wandeling door het woud hoorde een atheïst geritsel in het struikgewas. Hij draaide zich om en zag een enorme grizzlybeer op zich afkomen. De man probeerde zich uit de voeten te maken, maar struikelde over een boomstronk en viel.
Terwijl de beer zijn machtige voorpoten ophief om toe te slaan gilde de man: "God! Help me!"
De tijd stond stil. De beer bleef als bevroren staan, het bos zweeg en het beekje hield op met kabbelen.
Toen hoorde de atheïst een machtige stem:
"Je ontkent mijn bestaan al jaren, hebt anderen verteld dat ik een verzinsel ben en al mijn werken toegedicht aan een samenloop van kosmische omstandigheden. Waarom zou ik je helpen?"
"Ja, het zou hypocriet zijn om u nu om hulp te vragen", gaf de atheïst toe. "Maar misschien kunt u de beer bekeren?"
Op hetzelfde moment kwam het bos weer tot leven en begon de beek opnieuw te stromen. De beer viel op zijn knieën, vouwde zijn klauwen en sprak:
neemt vlees uit de diepvries voor het avondeten morgen,
controleert of er nog cornflakes zijn,
vult de suikerpot,
legt lepels en zet schaaltjes op de tafel
zet de koffie klaar voor morgenvroeg.
Dan stopt ze de was in de droger,
een nieuwe was in de machine,
strijkt een hemd en naait er een knoop aan.
Ze ruimt de kranten en het kaartenspel dat nog op tafel ligt op
en legt het telefoonboek op zijn plaats.
Ze maakt de wasmanden leeg
en legt de handdoeken gespreid om te drogen.
Ze geeuwt, rekt zich uit,
en wanneer ze richting badkamer gaat,
stopt ze bij het bureau,
schrijft een briefje voor de leraar van haar zoon, legt er geld bij
en neemt een boek mee dat op een stoel lag.
Ze tekent een feestkaartje voor een vriend,
schrijft er het adres op en plakt er een postzegel op.
Daarnaast maakt ze ook nog haar boodschappenlijstje.
Ze legt de kaart en Het briefje naast haar tas
en schrijft nog 3 dingen op het briefje die ze morgen nog moet doen.
Ze gaat naar de badkamer,
brengt een nachtcréme op haar gezicht aan,
poetst haar tanden en doet haar nagels.
Haar man zegt: 'Ik dacht dat je ging slapen!'
'Ja ga ik ook.'antwoordt ze.
Ze vult de schaal met water voor de hond en zet de kat buiten,
dan controleert ze of alle deuren dicht zijn.
Ze loopt nog eens langs de kamers van de kinderen,
geeft een hoestpastille aan het kind dat hoest,
vervangt een lamp, legt de sokken in de wasmand
en praat nog even met een van de grotere kinderen dat nog zijn huiswerk maakt.
Eenmaal in de slaapkamer stelt ze de wekker in
en legt haar kleding voor morgen klaar.
Terwijl ze dit doet, zet haar man de televisie af en zegt doodleuk:
'Ik ga ook slapen'.
Hij gaat naar de slaapkamer,
stapt in bed en gaat slapen.
Doet dit alles je denken aan iemand die je kent??? Bovendien moet ze altijd mooi en sexy zijn, altijd lachen en goedgezind zijn en zeker niet chagrijnig! Zo zie je maar wat voor een SUPERRAS wij vrouwen zijn!
Ik kreeg het volgende in mijn mailbox en van een hoofdbreker gesproken! Ik wist niet dat familie zo complex kan zijn!
"Vertel eens wat er scheelt," vraagt de psychiater aan de overspannen man.
"Het is allemaal gekomen door mijn huwelijk."
"Ik trouwde met een weduwe die een volwassen dochter had. Zij werd mijn stiefdochter. Mijn vader kwam op bezoek, werd verliefd op mijn stiefdochter en trouwde met haar. Zo werd mijn stiefdochter mijn stiefmoeder. Mijn vrouw kreeg een zoon. Die werd automatisch de schoonbroer van mijn vader, want hij is de halfbroer van mijn stiefdochter, die met mijn vader is getrouwd. Aangezien mijn zoon de broer is van mijn stiefmoeder, is hij ook mijn oom. De vrouw van mijn vader kreeg ook een zoon. Dat is dus mijn broer, want hij is de zoon van mijn vader. Maar hij is ook mijn kleinkind, want hij is de zoon van mijn stiefdochter. Mijn vrouw is mijn grootmoeder, omdat ze mijn stiefmoeders moeder is, waardoor ik de kleinzoon van mijn eigen vrouw ben. Aangezien ik getrouwd ben met mijn grootmoeder, ben ik niet alleen de echtgenoot en kleinzoon van mijn vrouw, maar ben ik ook mijn eigen grootvader! Daarom ben ik een beetje overspannen."
Elk jaar zijn er zo een goeie 4 maanden dat mijn ventje mij plagend zijn " oudje" noemt tot zijn dag 15 juli er aankomt dan verwelkom ik hem in de club van de " wijzen" en is hij weer snotneus af!
Vandaag is de dag dat we terug tot maart van volgend jaar in hetzelfde trammetje zitten en dan begint de plagerij opnieuw!
Een moeder komt met haar dochter van zestien aan bij haar gynaecoloog. "Wat is uw probleem?" vraagt de arts aan de moeder.
"Ik heb geen probleem dokter, maar er is iets met mijn dochter. Ze is de laatste tijd steeds misselijk, moet overgeven en ze komt plots aan."
De dokter onderzoekt de dochter zorgvuldig. "Mevrouw, ik weet niet hoe ik het u moet zeggen, maar uw dochter is zwanger. En ik denk al ongeveer een kleine drie maanden."
"Wat?" roept de moeder uit,"Dat kan niet. Mijn dochter is zelfs nog nooit in de buurt van een man geweest. Is het niet, schat?"
De dochter knikt bevestigend. "En ik heb zelfs nog nooit een man gekust," vult deze laatste nog aan.
De dokter strijkt bedenkelijk over zijn gezicht en gaat naar het raam. Daar gekomen kijkt hij aandachtig naar buiten. Er valt een langdurige stilte. De moeder weet niet goed wat er gebeurt en wacht af. Na zo'n vijf minuten, vraagt ze uiteindelijk.
"Dokter, is er iets daarbuiten, dat u zo blijft staren?"
"Ja," antwoordt de dokter, "de laatste keer dat dit gebeurde, schoot er een ster langs de hemel en kwamen er drie wijze koningen uit het oosten. Dat schouwspel wil ik absoluut niet missen."
Diep in mijn hart blijft er altijd een kind zitten. Een kind dat enthousiast naar haar kleinkinderen van "kijk een regenboog" doet en "kom buiten kijken" roept als er een luchtballon over vliegt. De pubers doen dan hun best, ze komen kijken en doen enthousiast en denken vermoedelijk: "oh oma krijgt het weer". Maar ik denk dat ze het later ook met hun kinderen zullen doen die op hun beurt hetzelfde zullen denken eens ze tussen de 11 en de 18 zijn. Dat laatste is een gok, ze zitten zo ver nog niet. Ik laat het weten wanneer hun ogen rollen wijzigt naar echt enthousiasme.
Ik vermoed dat veel volwassenen het regenboog- en luchtballonkind in zichzelf nog zitten hebben. Ik ben alleen niet zo zeker dat veel volwassenen het bellen blazend en kleurend kind nog in zich hebben. Dat is allemaal wel leuk en fijn als je eigen kinderen nog klein zijn of als je kleinkinderen hebt. De weg naar even in hun kleurboeken kleuren ("geef nu toch EINDELIJK mijn boek eens terug, oma) en even bellen blazen is begaanbaar. Helaas worden ze groter en dan ben je bijna verplicht om een potje bellenblaas en een kleurboek voor jezelf te gaan kopen. Op kleurboekniveau bestaat het al, er zijn kleurboeken voor volwassenen. Ik vind ze echter nogal saai, dus ik heb het nog niet gedaan.
Op bellenblaasniveau is het andere koek. Je kan er natuurlijk kopen onder het mom dat het voor je kleinkinderen is. Weten die winkeljuffrouwen veel. Maar dan moet je in het geniep gaan blazen tenzij je een grote tuin hebt waar het niet opvalt!
Waarom ik het hier over bellen blazen heb? Omdat ik daar juist op straat twee kinderen uit de buurt daarmee bezig zag. Ik heb hier ook nog zo'n potjes staan... en nu bekruipt me toch wel de drang zeker om ook nog eens stiekem bellen te blazen ergens verweg in de tuin waar niemand mij kan zien. Ik vrees dat zelfs mijn slaapgenoot even fronst mocht hij mij bezig zien!! Als er dus een zeepbel overzweeft .. misschien is het wel één van mij!
Opeens vraagt hij: "Juffrouw, hoe schrijf je 'memmen'?"
De juf kijkt verbaasd op en antwoordt: "M-e-m-m-e-n, Jantje."
Een paar minuten later klinkt het: "Juffrouw, hoe schrijf je 'tetteke'?"De juffrouw fronst haar wenkbrauwen, maar besluit toch te antwoorden:"T-e-t-t-e-k-e."
"Dank u, juf!"
Jantje schrijft geconcentreerd verder, maar twijfelt opnieuw aan de spelling van een woord.
"Juffrouw, hoe wordt 'bollen' geschreven?"
De juf vindt zijn woordkeuze nu toch wel heel bizar en maakt zich zorgen: "Maar Jantje toch, waarom heb jij al die woorden nodig? Lees eens voor wat al op je papiertje staat."
Waarop Jantje begint te lezen: "Memmen ne nieven otto gekocht, maar 't zal nog een tetteke duren eer em kan bollen."
Je had toch niets anders in je hoofd hé? Die juf blijkbaar wel ...
Lachen is gezond en dan nemen we er de lachrimpeltjes maar bij zeker...
Een nonnetje van rond de dertig is overleden door een verkeersongeval. Ze reist spoedig door naar de hemelpoort. Daar aangekomen staat ze in de rij aan te schuiven. Als het haar beurt is vraagt Sint-Pieter:
" Wie bent u?"
Het zustertje zegt:" Ik ben de bruid van Jezus."
Verrast door deze boodschap, roept Sint-Pieter de aartsengel Michaël en vraagt:
" Michaël, wist jij ervan dat de kleine op punt staat te trouwen?"
Vandaag is het al 72 jaar geleden dat ik ons ma’s lichaam verliet.. er moest wat geduw en getrek aan te pas komen maar voor de rest is alles goed gekomen.. naar 't schijnt..
Ik laat me dus feliciteren dat ik vandaag mijn 72ste levensjaar inzet.. en ik mag terugkijken op 71 jaar gedoe en herinneringen.. 71 jaar jaar vol met dagen die ik spendeerde aan de meest gekke dingen.. maar ook aan de liefde.. en ondanks er dagen van verdriet bij waren, blijven het toch 71 mooie jaren..en al wat ik nog mag krijgen is mooi meegenomen... denk ik dan maar!
Het lijkt gisteren dat ik met m'n oudere zus op de kermis poseerde voor het schietkraam terwijl pa in de roos schoot. Mijn schooljaren, de jaren dat ik lesgaf, de dag ik de liefde van mijn leven tegenkwam en we samen 13 jaar in het buitenland verbleven.. alles ligt nog zo helder in mijn geheugen.
Er waren de overlijdens van hen die ik mis.. de laatste woorden en het verdriet van die dagen.. maar er waren ook dagen van intens geluk.. onze trouwdag, de momenten dat ik onze kinderen voor het eerst in m’n armen hield, de kleinkinderen daarna.. de aankoop van ons huis en zoveel meer en nu mijn 72ste verjaardag..
Ik zeg maar.. tijd vliegt.. en zeker als je ouder wordt.. het lijkt nog zo dichtbij dat ik 50 werd.. en ik dacht nu ben ik op mijn hoogtepunt.. en kijk.. een zucht en een aantal jaren verder en ik ben al een heel stuk over m'n hoogtepunt heen..
Daarom heb ik dit jaar besloten om jarig te zijn zonder de eeuwige toeters en de bekende bellen.. geen slingers en geen ballonnen.. uiteraard mag je mij wel uitgebreid feliciteren met deze heuglijke gebeurtenis.. alvast bedankt en als ik jou ne keer tegenkom dan mag je mij drie dikke kussen geven.. je staat al te popelen zie ik..
‘Add a smile to your life!’ of voeg een glimlach toe aan je leven...
Dat is ook één van de redenen waarom ik jullie hier regelmatig opfleur met een mop . Geniet ervan! Want het is wetenschappelijk bewezen dat lachen je leven verlengt.
Een vrouw belt 112, want ze moet bevallen, dus komt er een ambulance met twee ziekenbroeders. Maar intussen is de bevalling eigenlijk al begonnen, zodoende besluiten zij om de vrouw niet naar het ziekenhuis te brengen, maar haar te helpen om thuis te bevallen.
Het huis is echter nogal somber, weinig licht, omdat er niemand anders thuis is vraagt een van de broeders aan Katrientje, het 3-jarige dochtertje van de vrouw, of zij de zaklantaarn wil vasthouden om bij te lichten. Katrientje kwijt zich uitstekend van haar taak en de ziekenbroeders kunnen zich dus helemaal concentreren op hun werk. De moeder perst, perst, perst en na enige tijd is het zover en bevalt zij van een welgeschapen zoon. Een van de ziekenbroeders tilt de baby op en geeft hem een paar forse tikken op zijn billen, waarop het jochie begint te huilen en aan zijn moeder wordt teruggegeven. De ziekenbroeders bedanken de kleine Katrien voor haar hulp en vragen haar of iets van wat zij heeft gezien haar verbaasd heeft, waarop het meisje antwoordt:
'Die klappen op zijn billen heeft hij wel verdiend! Hij had daar nooit naar binnen moeten kruipen!'
Heb je gemerkt dat de trappen elke dag steiler worden? De boodschappen worden steeds zwaarder en de afstanden steeds groter. Gisteren ging ik de deur uit en was verbluft hoe lang onze straat is geworden!
En de mensen houden steeds minder rekening met elkaar, vooral de jongeren. Ze fluisteren de hele tijd! Als je ze vraagt luider te spreken, blijven ze, wat ze zeggen herhalen tot ze er rood van worden. Je ziet alleen hun lippen bewegen. Wat denken ze wel, dat ik een liplezer ben?
Ik vind ook dat de mensen veel jonger zijn dan ik was op die leeftijd.. Aan de andere kant zien mensen van mijn leeftijd er een stuk ouder uit dan ikzelf. Onlangs zag ik een oude bekende en die is zo oud geworden dat zij mij niet eens herkende! Ik zat aan haar te denken toen ik mijn haar kamde en in de spiegel mezelf zag. En, ECHT WAAR, zelfs spiegels zijn niet meer zoals ze vroeger waren.
De zwaartekracht is de laatste dertig jaar ook flink toegenomen. Ik merk het vooral bij het opstaan vanaf de bank. En iedereen rijdt zo vreselijk hard tegenwoordig. Je riskeert zo'n beetje je leven als je vlak voor die jonge mensen de snelweg oprijdt. En als ik ze in mijn achteruitkijkspiegel met gierende remmen zie slingeren, kan ik wel zeggen dat hun remmen wel uitzonderlijk snel zullen slijten.
Ook de kledingfabrikanten maken er maar een potje van. Waarom is maat 38 of 40 ineens 44 of 46 geworden? Denken ze soms dat niemand het merkt? De fabrikanten die de weegschalen maken doen al net zo vreemd. Denken ze echt dat ik "geloof" dat ik weeg wat ik daarop zie? Ha! Ik zou nooit zoveel willen wegen! Wie denken die fabrikanten eigenlijk voor de gek te houden?
Ik wilde iemand bellen om te vertellen wat er allemaal gebeurt maar zelfs Belgacom zit in het complot. Ze maken de cijfers en letters in het telefoonboek zo klein dat niemand ooit meer een nummer kan vinden! Het enige wat ik nog kan doen is deze boodschap door sturen WE WORDEN AANGEVALLEN! Er moet hoog nodig iets gedaan worden anders zal iedereen deze verschrikkelijke mensonterende paktijken ondervinden. Alstublieft, stuur deze boodschap zo snel mogelijk aan iedereen van boven de 50, zodat dit onmenselijke complot gestopt kan worden.
PS: Ik stuur dit bericht in een groot lettertype want met de tekst op mijn computer is ook iets vreemds. Het is kleiner dan het vroeger ooit was.
)
