Intussen waren we al een 5tal maanden in Mexico. Na mijn druk en beschermend leven in België was ik hier in die korte tijd al geconfronteerd geweest met een totaal andere realiteit van het leven.We hadden al veel armoede gezien maar ook leren genieten van een totaal andere cultuur en klimaat. Door onze uitstappen waren we Mexico beetje bij beetje aan het verkennen en leek het alsof we aan éen lange" Honeymoon" bezig waren. Al miste ik bij momenten de familie, school en de collega's enorm, toch had ik nog geen spijt van onze keuze. T. deed enorm zijn best om de weinige vrije tijd die hij had volledig aan "ons" te besteden. Mijn Mexicaanse contacten breidden maar uit vooral omdat ik Frans sprak en dat deed nogal snel de ronde en zo werd ik langs alle kanten uitgenodigd om een namiddag door te brengen. Dat kwam goed uit want T. moest enorm veel uren kloppen. Hij had ook niet op voorhand kunnen bedenken dat de job zo zwaar zou zijn en zoveel verantwoordelijkheid zou meebrengen.!! Mijn Spaans beterde stilaan en dat vooral door te kijken naar soaps!!! Ik was daarmee begonnen op mijn dagelijks bezoekje aan Anna de hoteleigenares. In het begin zat ik er maar bij " voor spek en bonen " maar ze vertaalde voor mij en stilaan kon ik stukjes volgen als er niet te snel gesproken werd. Ik vergeet " Simplemente Maria" die soap van toen nooit. Het was echte "blikkentrommellyriek " met veel drama en passie en pathos maar..... zo leerde ik mijn Spaans!!!! . Overdag redde ik het dus behoorlijk temeer omdat we heel veel brieven kregen van vrienden en school en familie en ik die altijd allemaal direct beantwoordde!!! Dat en mijn contacten, mijn dagelijkse klussen en boodschappen en mijn soap(!) zorgden ervoor dat ik de dagen alleen redelijk goed doorkwam al zat de heimwee altijd verraderlijk dicht om het hoekje.Een terrasje doen of naar een park gaan of zo dat zat er daar niet in want was er gewoonweg niet! Op de middaguren was het buiten te heet dan profiteerde ik ervan om boeken te lezen. Een van onze vrijgezellen had al een behoorlijke voorraad Engelse boeken gekocht en ik kreeg die als hij ze uit had. Zo vloog de tijd ook. Aan Spaanse boeken waagde ik mij nog niet, sporadisch eens een krant. Maar heb je ook al opgemerkt dat journalistentaal niet altijd simpel is om te lezen?!! Alleen de avonden waren eenzaam want vaak moest T. tot 10u à 11u terug naar het werk. Als hij er alleen was, ging ik soms mee en deed wat van zijn administratief werk( hij haatte dat!!) , maar als er meerder mannen waren of Mexicanen dan bleef ik thuis. Omdat brood een probleem was en de lokale " pan bimbo" wij noemden het " wattenbrood" niet goed was voor mijn ventje zijn maag, hadden we geprobeerd om zelf brood te bakken. Wij bezaten toen nog geen broodmachine, neen het was kneed -en handwerk!! Mijn oom ,die ex bakker was, stuurde ons een paar goeie tips en recepten en beetje bij beetje leerden we het. Het eerste brood had je gerust over het huis kunnen gooien en het zou nog intact geweest zijn :-)!!! Maar na een tijdje zag ons broodje er goed en smakelijk uit en....ik verraste mijn Mexicaanse vrienden met ons baksel! Broodbakken was avondwerk want overdag was het al heet genoeg in de keuken!! Mijn eerste echt moeilijk moment was op moederdag en op 7 mei de verjaardag van ons ma. Het was de eerste keer dat ik er niet bij was om haar geluk te wensen. Ik denk dat het voor haar ook moeilijke momenten zullen geweest zijn!.En het zou nog duren tot de zomer van het volgende jaar voor we weer naar België mochten reizen om ons verlof op te nemen! Omdat ons Spaans elke dag beterde, besloten we 's zondags om af en toe eens een cinema mee te pikken. Onze eerste film was " To sir with love!" De ondertiteling was in het Engels maar Spaans gesproken. Trok nergens op, Sidney Poitier in het Spaans!! Aan de andere kant was het een hele belevenis om naar een cinemazaal te gaan! Vooral de commentaar van de Mexicanen was niet te doen.!! Ze kozen altijd iemand uit met wie ze sympathiseerden en dan waren de reactie niet uit de lucht.. Een lawaai ...ongelooflijk!! Maar misschien was dat voor die film wel een " zegen" want ik heb gesnotterd dat het niet gewoon was. Ik kreeg plots zo'n heimwee naar mijn job en de leerlingen. Wie de film kent , weet dat het over de relatie leraar- klas gaat vandaar.....Mijn ventje had last om mij er die avond weer bovenop te helpen!! Via het werk had T. een zendamateur leren kennen en die nodigde ons uit naar éen van hun bijeenkomsten. Daar leerden we Pedro de eigenaar van het plaatselijk radiostation " XEAC" kennen. Via hem en zijn zendapparatuur zouden we later om de 2 weken op zondagmorgen contact hebben met T.'s ouders. Hij was het ook die ons meenam naar zijn buitenverblijf aan de Pressa del Jocoque. Daar leerde T. waterskiën!! Een van de laatst opgekomen Belgen had voor ons uit België een professioneel bandopnemertje meegebracht met een drietal banden opgenomen muziek. Dat bracht T. op een idee om een zendapparaatje te maken waardoor hij op de FM band in een straal van 300m muziek kon uitzenden. De Belgen die in de buurt woonden konden zo meegenieten van " onze" muziek!! Toen was het nog geen probleem om voor "piraatzender" te spelen :lol: Dat was welkom na al die maanden lokale muziek, want andere kwam er maar sporadisch door!! Voor de vrijgezellen van de firma was het ook niet allemaal rozengeur en maneschijn. Een afspraak maken met Mexicaanse meisjes was link .Het was de gewoonte dat een " vrijend koppeltje" steeds aan de deur bleef staan om mekaar te ontmoeten. De jongen kwam er niet in tenzij hij trouwplannen had of ze verloofd waren. Ooit zagen we zo'n koppeltjes in de plenzende regen onder een paraplue staan aan de voordeur, verder kwam hij niet.!! Dus de vrijgezellen keken wel uit vooraleer ze met een meisje optrokken. Er waren wel genoeg " rosse buurten" maar daar waren meestal van die echte toestanden zoals je in oude cowboyfilms zag.( allé heb ik mij laten vertellen, geen verdere conclusies trekken hoor haha) Een van die vrijgezellen ( een man van in de 40) kon niet wennen aan het eten op hotel en miste de Belgische keuken. Het was een toffe gaste en na een tijdje bracht T. hem af en toe mee om 's middags bij ons te eten. Via hem vernamen we hoe het er in die buurt aan toe ging. Hij lustte ook graag een pint en is er een paar keer "poepeloere" op een lopen moeten zetten. !! Hij beleefde ook van die typisch Mexicaanse voorvallen. Dat is wat hij ons vertelde: Een " kauwgomverkopertje" stond op een avond te wenen in de buurt van zijn hotel, hij was 5 peso kwijt was.!! Hij vertelde dat zijn mama heel boos zou zijn. Dus gaf onze vrijgezel hem 5 peso en vroeg waar hij die verloren had: "In de cinema", antwoordde het ventje... en toen al had die brave man spijt dat hij zich had laten gaan... Hij vertelde ons ook nog het volgende. Een jongetje van +-10 had met zijn vaders pistool gespeeld toen dat afging. De kogel was binnengedrongen via zijn mond en langs zijn voorhoofd er weer uitgekomen. De nalatige vader zag geen andere oplossing dan zijn huilende kleine in een zak te steken en op zijn rug naar de kliniek te brengen. Ook dat was Mexico.
PS: Wij hebben reuzengeluk gehad gisteren met de BBQ Bojako! Rond 22u waren al onze gasten weg en pas daarna is het hier beginnen bliksemen en donderen en gieten!!!!Het had ook anders gekund.!! En al is mijn ventje geen " keukenprins" aan de BBQ spant hij de kroon ( ere wie ere toekomt hé) dus een geslaagde dag!
Reacties op bericht (6)
30-07-2008
..
Een taal leer je inderdaad het beste door lang in een land te wonen waar ze uw taal niet spreken - zo heb ik ook heel snel Vlaams geleerd. Goed dat de regen pas na afloop van jullie BBQ is gekomen - ik was aan het duimen hoor. Uw halvebedde is dan toch nog straffer dan mijne zilveren - zelfs op de BBQ bakt die er niets van (letterlijk en figuurlijk ) De dag dat ik er niet meer ben leeft hij van kant en klaar maaltijden van de supermarkt
30-07-2008 om 11:12
geschreven door bojako
29-07-2008
Het is toch echt
genieten om al je wederwaardigheden zo te kunnen lezen. IK reis helemaal met je mee! Lieve groet van Michelly
29-07-2008 om 23:32
geschreven door Michelly
..
Ben weer bij gelezen. Accidenten met vuurwapens komen daar regelmatig voor. Spijtig genoeg. Ik heb daar geweren gezien nog van in de tijd van Pancho Villa en Emillano Zapata. Groetjes.
29-07-2008 om 16:53
geschreven door Ludovikus
Met veel plezier kom ik op je blog gereden
29-07-2008 om 12:21
geschreven door Trucker_john
Groetjes van uit De Klinge een dorpje aan de grens
)
) 
.
.
