Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
02-05-2010
Ruïnes van de tempel van Kom-Ombo, Opper-Egypte.
Ruïnes van de tempel van Kom-Ombo, Opper-Egypte.
vertaling door pc
Deze ruïnes zijn fijn gelegen op een voorgebergte aan de oostelijke kant van de rivier, in een baai gevormd door een van de Nijl bocht naar het westen. In de rivier afdalen, waardoor de tempel gezien op de hoge oever boven het bezit is van een opvallende positie. Er zijn overblijfselen van andere tempels hieronder, op de rand van de Nijl, maar de stroom die de bocht veegt al carrried uit, ook binnen onze eigen tijd, zal een aantal van deze interessante monumenten, en uiteindelijk alle verwijder ze door de ondermijning van de banken . Van de grote tempel, is veel verborgen door uitgestrekte zandverstuivingen van de woestijn, maar er zijn enorme massa's van de ruïnes boven de dorre en herbless oppervlak dat hen omringt, geeft aan de scène een sombere karakter van de verlatenheid in overeenstemming met het verval van deze keer prachtige structuur.
De voorgevel in het westen, een uitzondering op het algemene aspect van de tempels op de Nijl, die bijna altijd het gezicht van de oost, het is ook een van de weinige op de oostelijke oever van de rivier. De Tempel remakable is voor een tweeledige karakter ', een eigenaardigheid, "zegt Wathen," geïllustreerd door een inscriptie. Een kolom in plaats van een tussenruimte bezette het centrum van de portiek, en de twee zijdelingse ingangen geleid tot een dubbele suite van innerlijke deuropeningen; de inscriptie vertelt dat de tempel was gewijd aan twee goden, de grote god, Aroeris Apollo, en de godheid van beschermgeesten Ombos. "De gevel van de vijf zuilen is drieëntachtig meter breed, en de hele diepte van het gebouw ongeveer honderdtwintig meter. Boven de deur, aan weerszijden van de middelste kolom, op de kroonlijst van de enorme blokken die het hoofdgestel vorm, zijn de gevleugelde bol en slangen, en op het fries een dubbele rij van grote hiërogliefen. De enorme omvang van de stenen van deze tempel heeft getroffen om de reiziger; "een aantal van de platen," zegt Wathen, "waarvan de vlakke plafonds waren samengesteld, zijn zevenentwintig meter lang," bijna zeven meter breed en vijf meter dik . Als deze massa's liegen over in opperste verwarring, stellen zij voor de query's, Door welke kracht waren ze hierheen vervoerd - opgericht - en ontheemden? In hun erectie een zonderlinge orde van inversie heerst: de grootste blokken zijn tewerkgesteld in de bovenbouw. Elke zwakke plek op de kolom of kroonlijst is bedekt met hiërogliefen, en de tempel eenmaal boring op het oppervlak van de aantekeningen van haar eigen geschiedenis. De cartouche van Tothmes III. wordt gevonden ingeschreven hier, 1600 V.Chr.; Nog een aantal van de geleerde in de Egyptische oudheden zou de leeftijd te verlagen tot de Ptolemeïsche tijd, 1500 jaar later, waarschijnlijk misleid door toevoegingen maakte vervolgens naar de tempel. De figuur van Savak, de godheid van Ombos, die is vertegenwoordigd met het hoofd van een krokodil, merken dat deze beestachtige aanbidding was ooit hier gehouden, en het dier wordt vaak aangetroffen vertegenwoordigd in de hiërogliefen van de tempel. Zelfs zo laat als de tijd van Domitianus, de inwoners van Ombos, die aanbeden de krokodil, vochten een wanhopige strijd ter ere van hun god met de mensen van Dendera, die de slang aanbeden. Juvenal, die in die periode in Egypte was, betrekking heeft, in de vijftiende Satire, dat deze laatste werden genadeloos overwinnaars.
"Op te stijgen naar de esplanade van de bovenste tempel, was ik meer dan ooit," zegt Roberts, "sloeg met haar schoonheid. Ik heb bekeken het van alle kanten, en elke leek nog mooier dan de andere. De portiek bestond oorspronkelijk uit van vijftien pijlers; dertien alleen staan. Die op de hoeken van de gevel zijn gedaald; hun hoofdsteden, zoals die van Apollinopolis, worden afgewisseld met de lotus en de handpalm. Hier, net als in andere tempels, pogingen tot vernietiging door het vuur zijn evident, en zo vers, dat de kleur van de effecten ervan op de stenen is zo duidelijk als het pas gisteren gebeurd. De heiligdommen, want er zijn twee gevormd uit een kamer met een partitie, zijn zo gevuld met zand, dat het bijna ontoegankelijk. Een enorme muur van bakstenen verbranden lijkt te hebben ingesloten het terrein van de tempel, en een paar huizen piepen boven het zand is het enige dat nu kan worden gezien van de eens zo trotse Ombos. Net als zijn rivaal, Dendera, het is nu verlaten. "
Wathen's Kunst en Antiquiteiten van Egypte. Wilkinson Egypte en Thebe. Dr Richardson's Travels. Roberts Journal.
Zahi Hawass graaft EEN dubbel beeld van EEN man en vrouw Uit BIJ De Graven van de piramidebouwers in Giza. De begraafplaats Werd ontdekt in 1990, Toën EEN Amerikaanse Toerist van EEN paard viel DAT EEN struikelde over de Oude Muur. This site, sterven Het Verhaal van de Arbeiders sterven de piramides bouwden vertelt, is sinds 1990 opgegraven deur Het team van Hawass Dr. (Foto: SCA)
Etienne Cloots schreef een boek over zijn belevenissen in Egypte. Zijn grootouders hielden de herberg De Groenen Boomgaard open en zijn ouders hadden in de vorige eeuw nog een herberg op het Wolvertems Gemeenteplein. In De Snep kwam iedereen over de vloer. Etienne Cloots woont nu Haaltert. Ik wilde de ervaringen die ik opdeed tijdens 25jaar reizen naar Egypte bundelen in een boek. Het is geen reisverhaal. In soms hilarische, soms emotionele anekdotes probeer ik de ziel van de echte Egyptenaar bloot te leggen', zegt hij.
De opbrengst gaat naar de straatkinderen in Caïro. Het boek kost 24,50euro, plus 3euro verzendingskosten. Info via etiennecloots@hotmail.com
De breedte van de Nijl, en het vlakke karakter van haar banken en de valleien, ongeveer twintig mijlen boven Caïro, zijn vooral waargenomen in de buurt van de piramides van Dashour Saccara en - structuren die sterk kenmerk van hun plaats. Die van Saccara zijn de meest afgelegen in de ogen, ze zijn voornamelijk gebouwd van baksteen, een enkel geheel en al van steen. De basis van de grootste is een parallellogram, ongeveer driehonderdvijftig meter lang over het noorden en het zuiden, en driehonderdvierennegentig op de oost-en westzijde. Het is gebouwd in graden of stadia, en is omgeven door een omheining. Naast deze Grote Piramide, zijn er tien anderen, van kleinere afmetingen.
Sommige van deze piramiden werden geopend door de Baron von Minutoli in 1821 en in 1837, door Mr Perring, waarvan de enquêtes en onderzoeken in de constructie van deze buitengewone werken zijn volledig beschreven in de kolonel Vyse de piramides van Gizeh.
De steen Piramides van Dashour vormen de groep die het dichtst bij de waarnemer in het oog. Er is een opvallende eigenaardigheid in de vorm van het zuidelijkste van deze: de top is afgewerkt in een andere hoek dan die van de gezichten waarmee hij was begonnen: Wilkinson en denkt, uit haar als enige van dit formulier, dat de hoek was depressief om het te voltooien sneller.
De verandering sterk afgenomen de hoogte die hij zou hebben gehad wanneer de originele invalshoek waren voortgezet. De basis, gemeten door kolonel Vyse, is zevenhonderd vierkante meter. Deze piramide werd door de heer Melton, een Engels alleen, in 1660, en weer, twintig jaar later, v ertegenwoordigd door M. Le Brun. In 1763 werd bezocht door de heer Davison, wiens onderzoek in Egypte gaf zijn naam aan een kamer die is ontdekt in de piramide van Cheops, de grootste van de groep van Geezeh. Het laatste onderzoek van de piramides van Dashour werd door de heer Perring en kolonel Vyse; door wie een aantal zaken interessant om de Egyptische oudheidkundige werden ontdekt, die volledig in het aanhangsel met betrekking tot het werk kolonel Vyse's.
Een pittoresk belang is gegeven aan de scène door de heer Roberts invoering van een slaaf-Boat, waardoor hij beschrijft in zijn dagboek: - "Een boot van een heel andere omschrijving langszij kwam van mij deze middag: het was een slaaf-boot van geringe afmetingen, voor zijn doel, beladen met een lading van vrouwelijke slaven uit Kordafan, en eigendom van een grijze schurk, een Griek, die de brutaliteit had om me te vertellen dat hij een christen was. Behalve dat zij waren losgerukt uit hun vrienden - een kwaad schrijnend genoeg op zichzelf - de slavenhandel lijkt hier zonder begeleiding van een van de verschrikkingen die deze helse verkeer in de overgang van de westelijke kust van Afrika te wonen, want, met uitzondering van de opsluiting in de kleine ruimte toegewezen om hen in de boten, ze weinig worden blootgesteld, in een klimaat als dit, om het weer slecht. De handel moet winstgevend zijn, omdat een dergelijke reis kan voordeliger worden genomen met elf alleen van deze arme stakkers voor de markt. Vijf waren van een donkere koperkleur, en mooi gevormd en waren er zes negerinnen, alle jonge en in hun prime, hun haar gevlochten als in Nubië, maar vrij van de villanous vet en van de geur die in het algemeen begeleidt het gebruik ervan daar. Een dunne plaat vuile was de enige die, en als de avond in ze dichter gewikkeld, en kropen meer samen. De ruimte was te smal om in te liggen op de lengte: ze zaten met hun knieën tot aan hun kin en van aangezicht tot aangezicht. De Griekse, in de hoop van een klant, wees het beste uit ze naar mij, en descanted op hun punten met de vaardigheid van een jockey . Sommigen waren bescheiden en verlegen, anderen giechelde en leek veel geamuseerd met mijn kostuum, een blouse, en broek niet een-derde van de breedte van een Turk. De beste van deze arme schepsels waard was achttien of twintig pond sterling. Ik betreurde dat zij te weinig woorden van het Arabisch of Grieks te vertellen had de oude rakker hoeveel zijn beroep werd verafschuwd in Engeland. "
Vyse de piramides van Gizeh. Wilkinson Egypte en Thebe. Roberts's Journal.
Archeologen hebben in Egypte honderden munten, sierraden en een voorraad make-up opgegraven uit de tijd van koning Ptolemaeus III. Dat heeft de Egyptische regering bekend gemaakt.
De gevonden munten bevatten aan de ene kant een afbeelding van de Grieks-Egyptische god Amon-Zeus. Op de andere zijde staat een adelaar met daaronder de Griekse woorden Ptolemaeus en Koning.
De combinatie tussen Griekse en Egyptische symbolen is verklaarbaar, aangezien de twee culturen onder het bewind van de Ptolemaeën samensmolten.
De munten zijn gevonden ten noorden van het meer van Qarun, ongeveer tachtig kilometer ten zuidwesten van Caïro, zo meldt de New York Times. Het geld komt vermoedelijk uit de derde eeuw voor Christus.
Eyeliner
Bij de opgraving troffen archeologen ook kettingen aan die zijn gemaakt van eierschalen van struisvogels. Ook werd er een pot met van kolen gemaakte eyeliner ontdekt. Het was al langer bekend dat vrouwen hun ogen in de oudheid soms versierden met kolen.
De vondsten zullen worden tentoongesteld in een nieuw museum dat wordt gebouwd bij de piramiden van Gizeh.
Als de rivier laag is en de kruisende droge grachten en uitvoerbaar is, de reis van Caïro naar de Grote Piramides van Geezeh is een rit van iets meer dan een uur. De reiziger mounts in de straten van New Cairo en rijdt naar Old Cairo, waar hij de Nijl kruist op de Madiah, of ferry, naar een dorp het dichtst bij de piramiden, maar vijf mijl afstand van hen, genaamd Geezeh, vandaar de associatie van zijn naam aan deze wonderen van Egypte en de wereld.
Van de overkant van de Nijl de verschijning van deze verbazingwekkende constructies is dat die hier is vertegenwoordigd. Iedere reiziger heeft gelezen van hen, en allen zijn ze kennismaken met hun gemeten grootheden, maar toch, zo bezien overkant van de rivier Old Cairo, enkele hebben gekeken op hen, zonder een gevoel van teleurstelling, ze lijken te zijn onbelangrijk vlekjes in de woestijn. Bij de aanpak kan worden gemaakt om ze in een uur, rechtstreeks en via een geslagen track in de velden, ze sneller ingaan op de visie van de waarnemer, maar als de overstroming van de Nijl hoog zijn, een zeer omweg van bijna twintig mijl door de grachten moeten worden genomen; dan zij wonen op het oog;, die constant blijft op hen, krijgt dus veel minder dan met onmiddellijke ingang de verbeelding had beloofd aan de reiziger, die zijn teleurstelling nauwelijks is te overwinnen, zelfs wanneer hij arriveert in de buurt de grondslagen van de piramiden. Eindelijk echter, zij het niet verkeerd om zijn geest te vullen met een idee van de uitgestrektheid, die hij nooit had kunnen voorop zetten.
een YouTube-filmpje vertelt Dr Zahi Hawass over de vondst van beschreven ostraka in het Dal der Koningen. Laat het filmpje vooral doorlopen tot het einde bij 3 minuut 24. info.
'Egyptische divisie Air Arabia in mei van start' (interview)
'Egyptische divisie Air Arabia in mei van start' (interview)
23-04-2010
DRIEBERGEN - De luchthaven Schiphol wordt mogelijk ook een bestemming van het nieuwe Air Arabia Egypt. Dat zegt topman Adel Ali van Air Arabia in een interview met Luchtvaartnieuws.nl. De prijsvechter uit Sharjah in de Verenigde Arabische Emiraten kondigde de opening van de Egyptische dochteronderneming in september 2009 aan.
Luchtvaartnieuws.nl legde Adel Ali enkele vragen voor over de jongste uitbreiding van het bedrijf in Egypte en de algemene ontwikkelingen rond Air Arabia.
Wanneer gaat Air Arabia Egypt van start en met hoeveel vliegtuigen wordt er begonnen? Onze derde hub in Egypte wordt volgende maand geopend. We zijn nu bezig met de laatste voorbereidingen, zoals de aanvraag van een vliegvergunning. Net als bij onze eerste twee hubs in de Emiraten en Marokko beginnen we met twee Airbus A320s.
Naar welke Europese bestemmingen gaat Air Arabia Egypt vliegen, en hoort Amsterdam daarbij? We kijken momenteel naar een groot aantal bestemmingen in Europa. Amsterdam hebben we inderdaad ook in overweging.
Met hoeveel A320s vliegt Arabia nu, en hoeveel komen daar nog bij? Opgeteld beschikken we nu over 21 A320s. In 2007 hebben we met Airbus een contract getekend voor de levering van nog 44 toestellen. De aflevering daarvan begint eind van dit jaar.
TOEGANG tot de grote tempel van ABOU-Simbel, Nubië.
TOEGANG tot de grote tempel van ABOU-Simbel, Nubië.
Dr Robertsons's Travels. Wilkinson Egypte en Thebe vertaling via pc
Het Titel -vignet vertegenwoordigt een deel van het beeldhouwwerk boven de ingang van de Grote Tempel van Aboo-Simbel. In een nis boven de deur staat een well-formed figuur van Osiris, twintig voet hoog, gesymboliseerd door het hoofd van de havik, een vorm heilig voor de zon; het hoofd wordt bekroond door de zonneschijf, en in de voorkant is de ASP, de embleem van soevereiniteit; zijn armen zijn geplaatst op zijn rechte zijden, en de heilige Tau, het embleem van het eeuwige leven, wordt gehouden in elke hand: onder dat in zijn recht staat aan het hoofd van een terminal wolf, en onder de linker een klein beeldje van de Waarheid. Aan weerszijden van de nis waar is het standbeeld van Osiris zijn uitgesneden figuren in het gezicht van de rots, in reliëf ingesneden; zij vertegenwoordigen Remeses II., Het embleem van de waarheid offer aan de god. Op de sokkel onder zijn gesneden een rij van de cartouches van Remeses II., Elk ondersteund door gekroond ASPs, zoals de aanhangers van de heraldische schilden.
Hieronder is gezien de bovendorpel van de deur, en daar onder de opening die was door het verwijderen van het zand gemaakt waardoor de entree is uitgevoerd.
Voor de meest recente opgravingen hier, evenals voor vele belangrijke ontdekkingen in Egypte en Nubië, het publiek, zijn schatplichtig aan de heer Hay: hij had het zand, voor zover bekend geheel verwijderd om de twee kolossen aan de zuidzijde van de deur, samen met de deuropening naar de basis, en nu negen of tien Nubiërs kan verwijderen het zand in een paar uur, die kunnen vallen in, en geeft directe toegang tot de tempel, waarvan de gehele hoogte van de gevel is opgegeven biezonderheden. In dit te doen, hij ook blootgesteld aan een merkwaardige Griekse inscriptie van de Ionische en Carische soldaten van Psamaticus, evenals enkele interessante hieroglyphical tabletten te bekijken. De inscriptie, die opmerkelijk bevestigt de rekening door Herodotus, lijkt te zijn geschreven door de troepen die door de Egyptische koning na de deserteurs die zijn gemeld door de Griekse geschiedschrijver te hebben verlaten de dienst van Psamaticus; de desertie werd gezegd worden van een leger van tweehonderdveertigduizend mannen! Ze waren gestationeerd op Elephantine, om het land te beschermen tegen de Ethiopiërs: .... en met al drie hele jaren in garnizoen gehouden zonder te worden ontheven, besloten zij met een toe te kennen aan hun koning woestijn en loop naar de Ethiopiërs. Psamaticus achtervolgde hen, en trachtte hen terug te brengen door te smeken dat zij niet zouden hun land woestijn, hun goden, en hun gezinnen, maar ze waren doof voor zijn argumenten, ze is getreden Ethiopië, gaf zich op als onderwerpen aan de koning, vestigde zich daar , en voerde met hen die de douane van de Egyptenaren, die ertoe strekten aan de inboorlingen van hun geadopteerde land beschaven. De rekening is buitengewoon interessant, en zal worden gevonden, samen met de inscriptie, gekopieerd en vertaald in Wilkinson's "Egypte en Thebe."
Egypte telt nauwelijks vrouwelijke rechters. Geen wonder, als je weet dat "vrouwen er niet geschikt voor zijn" aldus de mannen. Maar toen de Raad van State onlangs een reeks vrouwelijke kandidates weigerde, werd de rechtbank wél teruggefloten.
Vorige maand stelde een reeks pas afgestudeerde rechtenstudentes zich kandidaat voor de Raad van State. Tot nog toe telde deze belangrijke administratieve rechtbank geen vrouwelijke rechters. De Raad van State weigerde ook nu de vrouwelijke kandidaten. Bij dit moeilijke werk zou een vrouw in conflict komen met haar taken als moeder en vrouw, was een van de redeneringen. In een speciale commissie stemden 334 leden tegen vrouwelijke rechters en nauwelijks 42 voor.
Praktische bezwaren Midden maart vernietigde het Grondwettelijk Hof die uitspraak. De Raad van State stelde daarop alle nieuwe benoemingen met drie maanden uit. In die periode wil het onderzoeken of en hoe het vrouwelijke rechters kan aanvaarden. Het gaf nu al toe dat er "geen obstakels zijn voor de islamitische sharia, grondwet of wet", alleen "praktische bezwaren".
Geen discriminatie Met het uitstel heeft de Raad van State alleen "bevestigd dat er geen discriminatie zal zijn", zegt Mona Zulfikar, lid van de Nationale Mensenrechtenraad. "Het betekent niet dat de strijd gewonnen is", maar "het is een stap in de goede richting."
Helft rechtenstudenten Pas in 2002 werd de eerste vrouwelijke rechter aangeduid in Egypte. Vandaag zijn er nauwelijks 42 vrouwelijke rechters, op een totaal van 12.000 rechters. Terwijl de helft van alle rechtenstudenten in Egypte vrouwen zijn. Veel advocaten en hoogleraars in de rechten zijn vrouwen.
Felle discussies De houding van de Raad van State heeft tot felle discussies geleid in de media. Ahmad Mekki, een prominente rechter, zei in een televisietalkshow dat rechters tussen verscheidene regionale rechtbanken moet reizen.
"Wanneer u zegt dat een vrouw kan verhuizen als een man, dan is dat belachelijk." Volgens Mekki kan men van vrouwen niet verwachten dat ze hun gezin achterlaten en op hun eentje door het land reizen. (ips/edp)
Zitbeeld van Chertihotep, Ägyptisches Museum, Berlijn
De Egyptische collecties in musea en verzamelingen bevatten talloze beelden in diverse Vormen, Materialen en Stijlen heel hiel. Zo Heb JE beelden waarbij de mens staand, zittend, knielend van hurkend wordt uitgebeeld. De beelden Stellen Onder Andere Goden, godinnen en farao's en Hun familie VOOR. MAAR OOK van privépersonen, van belangrijke hoogwaardigheidsbekleders, zoals Werden beelden gemaakt, Sterven bedoeld Waren OM in De Graven te Plaatsen. Deze beelden kenden Hun Eigen graftraditie en ontwikkelden Zich pas duidelijk in de periode van de 3de dynastie. De Eerste exemplaren Trof Aan Mannen in de necropolen van De Oude Hoofdstad Memfis, vooral in Sakkara en Gizeh.
Beelden Werden niet zozeer gemaakt OM de werkelijkheid Weer te Geven MAAR OM vooral Religieuze redenen. Het Doel was te Lichaam Vormen vervangend EEN, EEN beeld van de mens geschikt is DAT VOOR DE eeuwigheid. Vandaar DAT de overledene vaak jong en gespierd Werd uitgebeeld, ongeacht de leeftijd. De idealisering had OOK EEN Nog sociale Functie, waarmee aangegeven DAT Werd de Persoon afkomstig was EEN EEN bepaalde klasse. DIT uitdrukking achterstand in De Keuze Van de juiste sieraden, haardracht en kleding.
Het beeld deur te voorzien van EEN Naam, titel en Van Specifieke gelaatskenmerken ALS Het beeld Klaar was, Werd Het zogenaamde mondopeningsritueel voltrokken.Dit is ceremonie OM EEN doden en grafbeelden Weer TOT Leven te wekken. Hierdoor Konden zij in Het hiernamaals Opnieuw functioneren.
Beelden van de familie Van Neferherenptah, Egyptisch Museum in Cairo
De beelden Werden opgesteld in de grafkamers, TEGEN de wanden en in de Nissen.
. BIJ de Piramide van Djoser Koning, De Eerste Koning van de 3de dynastie, Het Werd VOOR EEN eerst in serdab aangetroffen. DIT EEN Afgesloten wordt kamertje, grenzend Aan de cultusruimte. De grafkamers bevatten afzonderlijke beelden van de grafeigenaar en zijn vrouw MAAR OOK van Hun Samen, de zogenaamde dubbelbeelden van diades. Andere combinaties van groepen kwamen eveneens VOOR. Zo OOK groepsbeelden Kende Mannen van Drie Personen oftewel triades. Kinderen Werden Samen Ontmoet de Ouders, MAAR op Kleiner formaat, uitgebeeld . Kenmerkend VOOR Het uitbeelden van een Kind Waren zijn naaktheid, de jeugdlok Aan de zijkant Van het Hoofd en de Vinger Aan zijn Mond.
De meest gebruikte materiaalsoort was Steen. Zo Werden rood Graniet en kwartsiet geassocieerd Voldaan De Zon. ALS de beelden Klaar Waren, Werden Ze meestal beschilderd en dikwijls voorzien van ingelegde Ogen van rotskristal en obsidiaan oftewel zwart, vulkanisch glas De wenkbrauwen Werden SOMS voorzien van zilver van goud.
De Egyptische beeldhouwers Waren Zeer vakbekwaam en creatief. De kwaliteit van de gemaakte beelden is van Hoog Niveau EEN. Het Grote Aantal beelden bewaard gebleven DAT is, getuigt Van Het Belang DAT eraan gehecht.
In een documentaire van 52 minuten wordt u meegenomen naar de catacomben van het Egyptisch Museum in Caïro. De eerste vrouwelijke museumdirecteur in Egypte, dr. Wafaa El Saddik, heeft de taak op zich genomen om samen met haar team uit te zoeken wat er precies allemaal in de kelders te vinden is. Het Egyptisch Museum in Caïro toont in zijn zalen zo'n 150.000 voorwerpen, waaronder de mummies van legendarische farao's als Ramses II en de gouden schat uit de tombe van Toetanchamon. Voor het eerst in de geschiedenis heeft een filmcrew toegang gekregen tot de naar schatting nog eens 90.000 kunstvoorwerpen die opgeslagen staan op de zolder en in de kelders van het museum. info.
Hierbij wil ik de lezingen voor april tot juni van Egyptologica Vlaanderen vzw aankondigen.
Opgelet: de meilezing is, in tegenstelling tot de gewoonte, op een woensdag in Gent en op een donderdag in Leuven.
April - Bart Van Dooren - Het graf van Anchtifi van Moalla
Anchtifis graf in Moalla is ongetwijfeld het beroemdste graf uit de Egyptische Eerste Tussenperiode. Ondertussen hebben wellicht heel wat van onze leden dat graf ook kunnen bezoeken. Maar waarom is dat graf nu zo bekend? Wat leren de teksten uit dit graf ons over Anchtifi? Wat kunnen we uit zijn onconventionele biografie, met verhalen over militaire acties en hongersnood, afleiden om ons een beeld te vormen van de periode waarin hij leefde? En, zeker zo belangrijk, wat vertellen die teksten ons niet? Is het wel verdedigbaar om zijn verhalen vol opschepperij te veralgemenen?
Leuven: dinsdag 20 april 2010Gent: donderdag 22 april 2010 Mei - Dr Marcel Zitman - Over het oog van Horus en de maan een wiskundig raadsel opgelost? De ogen van de god Horus, ook bekend als de beide wedjat-ogen, horen tot de bekendste symbolen uit het oude Egypte, net als het anch-teken. Als teken van goddelijke bescherming zijn de wedjat-ogen ontelbare malen afgebeeld en verwerkt tot amulet. Maar er is iets vreemds met dit symbool. De zes delen van het wedjat-oog stellen namelijk ook breuken voor: 1/2, 1/4, 1/8, 1/16, 1/32 en 1/64. Wat doen getallen in goddelijke ogen, verbonden aan mythen? We gaan op zoek in de Egyptische godsdienst, dodengeloof, tempelvoorstellingen, wiskunde, astronomie en kalendertelling. Het antwoord zal wellicht verrassen. Het gaat om een Oud-egyptische formule voor de berekening van de maancyclus - ruim 1500 jaar ouder dan bekende Griekse en Babylonische berekeningen. Ook wordt de betekenis van deze formule in Oudegyptische mythen, tempel-feesten, het dodengeloof en de dodencultus besproken.
Leuven: donderdag 20 mei 2010Gent: woensdag 19 mei 2010 Juni - Prof. Dr Harco Willems - Opgravingsresultaten van de 2010 campagne in Deir al-Barsja Sinds 2002 voert een team van de K.U. Leuven onder leiding van Professor Harco Willems opgravingen uit in Deir al-Barsja in Midden Egypte. Sinds enkele jaren is ook het nabijgelegen Sjeich Said in het onderzoek be-trokken en worden op beide sites opgravingen gedaan. Professor Willems zal in deze lezing een overzicht geven van de belangrijkste resultaten van de campagne van maart-april 2010. Leuven: dinsdag 22 juni 2010Gent: donderdag 1 juli 2010(beide data onder voorbehoud wegens de examenperiode)
De lezingen in Gent vindt plaats in de auditoria economie, auditorium VIII, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven). De lezingen starten telkens om 20 uur. met vriendelijke groeten,
De jonge farao Toetanchamon had speciaal voor hem gemaakte schoenen die ervoor zorgden dat zijn klompvoet perfect ondersteund werd. Dat vermoeden onderzoekers. De farao werd met 80 paar schoenen begraven en het is voor het eerst dat zo gedetailleerd naar al deze exemplaren wordt gekeken.
Farao Toetanchamon had een voetafwijking. De tweede teen van zijn rechtervoet miste een teenkootje, waardoor deze korter was. Zijn linkervoet was een klompvoet en stond naar binnen toe gedraaid. Deze afwijkingen vroegen om geschikte schoenen waarbij de bandjes strak om de voeten zaten zodat het schoeisel niet over de grond sleepte.
Tachtig paar schoenen En dat speciale schoeisel stond tot de beschikking van de farao, zo concluderen de schrijvers van het boek Tutankhamuns Footwear: Studies of Ancient Egyptian Footwear. Farao Toetanchamon werd met 80 paar schoenen begraven en tenminste drie daarvan hebben een orthopedisch tintje; onder de tenen bevindt zich een extra horizontale band die voor veel meer stevigheid zorgt (zie de tekeningen van M.H. Kriek hiernaast en hieronder). En dat is bijzonder; een dergelijke band is in geen enkel ander oud schoeisel aangetroffen. Het lijkt er dan ook op dat deze schoenen speciaal voor Toetanchamon en zijn afwijkende voeten zijn gemaakt.
Bladgoud Naast deze speciale schoenen zijn nog veel meer bijzondere exemplaren gevonden. Een aantal van deze schoenen overleefde duizenden jaren in de tombe en kon uitgebreid bestudeerd worden. Het zijn kleurrijke, glimmende schoenen, vertelt Andre Veldmeijer, één van de auteurs. Sommigen waren heel uniek, omdat vormen, speciale materialen en nieuwe productietechnieken werden gecombineerd. De kans is klein dat Toetanchamon op alle schoenen heeft gelopen. Sommige exemplaren waren namelijk mooi, maar minder praktisch; ze zijn ingelegd met edelstenen en bestreken met bladgoud. Farao Toet heeft ze misschien aangehad toen hij rondgedragen werd.
De zolen van Toet In het graf van Toetanchamon liggen verschillende maten schoenen. De kleinste zou hij als tienjarige jongen gepast hebben. De grootste kreeg hij waarschijnlijk toen hij een jaar of negentien was. Dit suggereert dat alleen de schoenen die hij als koning droeg met hem zijn begraven. En dat klopt wel: aan de sandalen is te zien dat ze gedragen zijn. Zo staat de afdruk van de voet van farao Toet in de zool. Twee paar schoenen zijn extra comfortabel gemaakt; het middelste deel van de zool is zachter.
Reproductie Veldmeijer werkt op dit moment samen met een Duitse specialist in het namaken van oud schoeisel aan een reproductie van de orthopedische schoen zoals die ooit door Toetanchamon gedragen zou zijn. We werken samen met een professor in de anatomie om te kijken hoe vervormd Toetanchamans voet was en hoe de schoenen hem hielpen.
Volgens Salima Ikram, professor in de Egyptologie is het best mogelijk dat Toetanchamon orthopedische schoenen had. Het is heel aannemelijk dat strakkere bandjes op Toetanchamons schoenen te wijten waren aan de mogelijke klompvoet, vertelt Ikram. Ze houden de voet op zijn plaats en maken gemakkelijk manoeuvreren mogelijk.
Wetenschappers zochten al decennialang naar de mummie van koningin Hatsjepsoet. Ze heerste tijdens de 18e dynastie in het Oude Egypte gedurende vermoedelijk tweeëntwintig jaar en liet een fascinerende dodentempel achter in Thebe. Tijdens haar regeerperiode werd er meer gebouwd dan ooit tevoren. Nu geloven egyptologen dat ze de restanten van deze zeldzame vrouwelijke farao hebben gevonden.
DNA-onderzoek ontrafelt mysterieuze afkomst én dood van Egyptische farao Toetanchamon
DNA-onderzoek ontrafelt mysterieuze afkomst én dood van Egyptische farao Toetanchamon door barbara seynaeve
Meer dan 3.300 jaar na zijn dood hebben Egyptische wetenschappers licht geworpen op het mysterieuze leven van farao Toetanchamon. De twee grootste puzzelstukken - wie hem het leven schonk en wie het hem op jonge leeftijd opnieuw ontnam - liggen eindelijk op hun plaats. Het totaalbeeld is ontluisterend: Toetanchamon, geboren uit een incestueuze relatie, was een fragiele mankepoot, te verzwakt om de steek van een malariamug te overleven.
Zahi Hawass, algemeen secretaris van de Egyptische Hoge Raad voor de Oudheid, had het zich wellicht anders voorgesteld. De man zit vandaag een persconferentie voor waar de hele wereld reikhalzend naar uitkeek. Hawass had na drie jaar onderzoek "spectaculaire antwoorden" beloofd op de vragen over Toetanchamons afkomst en levensloop. Tot de resultaten van drie jaar onderzoek uitlekten in de internationale pers. "Het embargo is niet gerespecteerd", zei de Franse egyptoloog Alain Zavi, wereldautoriteit op het gebied van de achttiende dynastie. "Jammer voor het ego van Hawass, maar het doet geen afbreuk aan de belangwekkende resultaten van het onderzoek." Sinds Howard Carter het graf van Toetanchamon in 1922 blootlegde, is de wereld geïntrigeerd geweest door de jong gestorven farao. "Aanvankelijk verblindden de duizelingwekkende schatten elke rationele gedachte", legt egyptologe en auteur Marleen Reynders uit. "Maar later kwamen de vragen." Waarom het graf van deze farao zo klein was bijvoorbeeld, of waarom de afbeelding op zijn doodsschrijn zo kinderlijk leek.
Marionet
Op alle nog bestaande hiërogliefen bleek dat Toetanchamon geboren werd als Toetanchaton, zoon van farao Achnaton. De koninklijke erfgenaam groeide op in Achetaton (de huidige stad Amarna), destijds de nieuwe hoofdstad die zijn vader had gebouwd om te ontsnappen aan de macht van de priesters. De jongen werd in 1336 voor Christus als negenjarige op de Egyptische troon gezet. "Zijn vader was een ware tiran. Hij had het land in verwarring en angst achtergelaten door het bestaande pantheon van goden te vervangen door één god", zegt Reynders. "Met een negenjarige op de troon kon dat allemaal teruggedraaid worden. Toetanchamon was een echte marionettenkoning." De jonge farao, die aan de macht kwam als Toetanchaton maar zijn naam kort na zijn aantreden in Toetanchamon veranderde, verhuisde het hof opnieuw naar het oude machtscentrum Thebe. "De naamsverandering is een knieval ten overstaan van de priesters", zegt Reynders. "De jongen werd ertoe verplicht door hogepriester Ay en legercommandant Horemheb."
Toetanchamon zou de rest van zijn korte leven afhankelijk zijn van het duo, dat achter de schermen aan de touwtjes trok. De farao werd verplicht te trouwen met zijn halfzus Ankhesenamon, dochter van zijn vader Achnaton en Nefertiti. Zij schonk hem enkel twee doodgeboren dochters. Bij Toetanchamons dood, op negentienjarige leeftijd, werden de twee foetussen bijgezet in zijn graf in de Vallei der Koningen, dichtbij de Egyptische stad Luxor.
Bij de bouw van het graf voor farao Ramses II, de derde koning van de negentiende dynastie, verdween de ingang van Toetanchamons tombe onder het zand. Het zou tot 6 november 1922 duren voor de Brit Howard Carter het graf wist te lokaliseren. "Magnifieke ontdekking in de vallei - stop - Prachtige tombe met intacte mummie - stop - Ik wacht op uw komst - stop."
Na dit telegram reisde sponsor Lord Carnarvon spoorslags naar de Vallei der Koningen om de meer dan 1.700 schatten met eigen ogen te aanschouwen. In tegenstelling tot de autochtone groepsleden sloeg hij waarschuwingen over de vloek op grafschenners in de wind. Toen Carnarvon enkele jaren later stierf, net als enkele tientallen andere archeologen die meewerkten aan de opgra- vingen overigens, was de legende van Toetanchamon geboren. Het zou nog tot 1968 duren voor de koninklijke mummie van dichtbij onderzocht werd. Volgens Mohamed Saleh, de vroegere directeur van het Museum van Caïro, waren de overblijfselen toen in lamentabele staat. "Howard Carter heeft het hoofd van de romp gerukt toen hij de wikkels voor het eerst afnam", zei hij in 2005 in het magazine Al-Ahram. "Bovendien heeft hij de ledematen beschadigd en alles slordig terug in elkaar gezet." De toenmalige wetenschappelijke instrumenten waren niet goed genoeg om het leven van Toetanchamon te reconstrueren, waardoor jarenlang verschillende theorieën over de afstamming en plotse dood van de farao een eigen leven gingen leiden.
Kreupel
Tot vandaag. In 2008 stampte de Egyptische Hoge Raad voor Archeologie in Caïro een 3,6 miljoen euro kostend DNA-labo uit de grond (zie kader). Egyptische, Italiaanse en Duitse wetenschappers onderzochten enkele honderden mummies met behulp van een gespecialiseerde scanner. Daarnaast vergeleken ze het DNA van Toetanchamon, zijn twee ongeboren dochters en zijn grootvader Amenhotep III. Daaruit blijkt nu dat Toetanchamons moeder een volle zus moet geweest zijn van zijn vader Achnaton. In het rapport benadrukken de wetenschappers echter dat het "de meest plausibele familiestamboom" is.
"Ik zal het pas geloven als ik het met mijn eigen ogen heb gezien", zegt Zyvie. "Ten eerste is dergelijk oud DNA voor interpretatie vatbaar. De resultaten zijn dus niet sluitend zoals bij vers DNA." Ten tweede noemen zowel Zyvie als Reynders een incesthuwelijk of incestueuze relatie in die tijd niet gebruikelijk. "Later wel", zegt Zyvie. "Trouwen met halfbroers en halfzussen, hoofdzakelijk uit machtsoverwegingen, kwam dan weer wél vaak voor. Het huwelijk van Toetanchamon en Ankhesenamon is daar een voorbeeld van." Het is ook niet duidelijk wie die zus van Achnaton dan wel geweest zou zijn. "Ik hou voorlopig nog vast aan de tot nog toe aangenomen piste dat Kiya, de tweede vrouw van Achnaton, Toetanchamon het leven geschonken heeft", zegt Reynders. "We weten dat Nefertiti, de eerste echtgenote, enkel dochters gebaard heeft. Rouwscènes in het graf van Achnaton wijzen erop dat Kiya hem zonen heeft gegeven."
Een even groot raadsel als de identiteit van Toetanchamons moeder was waarom hij op negentienjarige leeftijd al begraven moest worden. Zoals bij de meeste farao"s van de achttiende dynastie verdween zijn naam plots uit de hiërogliefen. "Het is voor ons geschiedkundigen het teken dat hij gestorven is, maar hoe dat kwam, daar hebben we het raden naar", zegt Reynders. Vooral over Toetanchamon, die slechts negentien was toen hij naar het dodenrijk reisde, bleven de theorieën zich opstapelen.
"Het graf kan alvast nooit bedoeld zijn voor een farao, en alles wijst erop dat de afwerking en de grafgiften haastwerk geweest zijn", zegt Reynders. "Dat wijst op een plotse, onverwachte dood." In 2005 wees een scan van zijn lichaam uit dat hij vermoord zou zijn door een klap op het hoofd. Dat klonk plausibel, want Toetanchamon regeerde in woelige tijden en misschien wilden Ay of Horemheb van hem af. Ook de wonde aan zijn been, die al bij vorig onderzoek was opgemerkt, paste in dat scenario. Twee jaar geleden werd dan weer het verhaal de wereld ingestuurd dat de jonge farao zijn beenwonde had opgelopen bij de jacht, en na een infectie van de wonde gestorven was. Verschillende aanwijzingen, zoals een bloemenkrans rond zijn nek of een stukje stof van een jachttenue, dat gevonden werd in zijn graf, staafden die piste. De derde piste was die van de manke voet. Sommige wetenschappers waren ervan overtuigd dat Toetanchamon kreupel was, en dat er daarom zoveel wandelstokken en krukken in zijn graf aangetroffen zijn. Het nieuwe onderzoek geeft hen gelijk, en toont aan dat het nog een stuk slechter gesteld was met Toetanchamons gezondheid.
Marfansyndroom
Het rapport omschrijft de jonge farao als "een fragiele koning, die een stok nodig had om zich te kunnen voortbewegen, vanwege een botziekte en een manke voet. Door zijn ziekte is zijn immuniteitssysteem langzaam afgebrokkeld en werd hij erg vatbaar voor malaria." Toetanchamon, laatste farao van de achttiende dynastie, zou uiteindelijk bezweken zijn aan de steek van een mug. "Het verbaast me niet echt", zegt Marleen Reynders. "Ook de mummie van zijn vader, die begin twintigste eeuw werd teruggevonden, wijst op een fysiek zwakke man. De mummie vertoonde talloze tekenen van ziektes en breuken."
Het DNA gaf echter geen uitsluitsel over een bitsig gevoerde discussie over de oorzaak van het vreemde uiterlijk van farao Achnaton. De hiërogliefen beelden hem systematisch af met een lange nek, spleetogen, een bolle buik en smalle onderbenen. Er werd aangenomen dat Achnaton, en dus ook diens zoon Toetanchamon, aan het Marfansyndroom leden, een lichamelijke afwijking waardoor ze erg vrouwelijke kenmerken ontwikkelden. Het nieuwe onderzoek weerlegt dat echter. "We hebben geen enkele aanwijzing gevonden dat de mannen een afwijkende lichaamsbouw hadden", staat erin te lezen. Wat wel duidelijk aangetoond is, is dat de fysieke ongemakken van zowel Achnaton en Toetanchamon toe te schrijven zijn aan generatielange inteelt. "De farao"s toonden een voorkeur voor huwelijken met halfbroers en -zussen, en als dat niet lukte met volle neven of nichten", vertelt Zyvie. "Daardoor waren vader en zoon duidelijk zwakker, en zou Toetanchamon er wellicht niet in geslaagd zijn om gezonde kinderen te verwekken. Het einde van de achttiende dynastie, die werd ingeluid door de dood van Toetanchamon, zou dus niet lang meer geduurd hebben."
Rust in vrede
Zyvie is in zijn nopjes met de nieuwe antwoorden. "Hoewel, als ze niet aan het Marfansyndroom leden, dan moeten we op zoek naar een nieuwe verklaring voor de manier waarop ze werden afgebeeld", zegt hij. "Dit is typisch voor deze branche: elk antwoord leidt tot een nieuwe vraag. Het zal nog even duren voor Toetanchamon al zijn geheimen zal prijsgeven." Het is echter twijfelachtig dat op korte termijn opnieuw onderzoek naar de mummie gevoerd zal (mogen) worden. In het rapport stelt Howard Markel, archeoloog aan de universiteit van Michigan, zich de vraag of het wel ethisch verantwoord is om de doden uit hun slaap te wekken.
"We hebben geschiedenis en wetenschap gemixt om tot deze resultaten te komen", zegt hij. "Toch mogen we de jong gestorven farao ook niet kapot onderzoeken. Deze studie heeft een verhelderend beeld geschetst van een historisch unicum. Nu kunnen we de koning in vrede laten rusten." Het onderzoeksrapport omschrijft de jonge farao als "een fragiele koning, die een stok nodig had vanwege een botziekte en een manke voet". Een steek van een malariamug zou hem fataal geworden zijn n In 2005 werd deze reconstructie gemaakt van het gezicht van Toetanchamon, maar het nieuwe onderzoek weerlegt dat hij een afwijkende lichaamsbouw had. Dat zijn fysieke ongemakken een gevolg zijn van inteelt, staat echter vast.
Grote beroering is de laatste weken ontstaan in egyptologische kringen rondom het DNA-onderzoek aan de mummie van Toetanchamon. Scepsis is onder wetenschappers ontstaan naar aanleiding van de publicatie van een artikel in het Journal of the American Medical Association [JAMA].
Van slechts vier van de elf in Caïro onderzochte mummies zijn met succes gegevens vrijgekomen over hun DNA-structuur. Dr. Zahi Hawass had aangekondigd dat hij op 17 februari 2010 de resultaten bekend zou maken over het DNA-onderzoek aan de mummie van Toetanchamon en de twee foetussen die in het voorjaar van 1923 in zijn graf waren aangetroffen. Deze twee foetussen van te vroeg geboren meisjes blijken inderdaad de kinderen van Toetanchamon te zijn geweest. Het onderzoek aan de mummie van Toetanchamon zelf leverde enige opzienbarende resultaten op. Zo zou de jonge koning hebben geleden aan enkele genetische aandoeningen zoals een klompvoet, een gespleten gehemelte en scoliosis, een gekromde ruggengraat. Volgens de onderzoekers zou hij ook hebben geleden aan een groeistoornis waardoor het bot afsterft door tekort aan bloed, de ziekte van Köhler. Dit is vooral te zien aan zijn linkervoet. Ook kwam uit het onderzoek naar voor dat de parasiet plasmodium falciparum zich door het celmembraam in het DNA van de koning had genesteld. Deze parasiet veroorzaakt de vaak dodelijke variant van hersenmalaria.
De Hawass veronderstelde dat Toetanchamon de infectie waarschijnlijk had opgelopen nadat hij zijn linkerbeen had gebroken. Volgens de onderzoekers is dit het vroegst bekende geval van infectie door deze malariaparasiet. Vele onderzoekers die niet bij het onderzoek betrokken waren betwijfelen nu dat malaria de dood heeft betekend voor Toetanchamon.
Tijdens zijn in het Egyptisch Museum van Caïro georganiseerde persconferentie vertelde Hawass aan de aanwezige journalisten dat in het onderzoek ook de mummie van farao Amenhotep III was betrokken. Deze laatste is de zekere vader van koning Achnaton. Het vermoeden heeft altijd bestaan dat Toetanchamon een zoon is van Achnaton. De onderzochte mummie is echter nooit voor de volle honderd procent met Amenhotep III geïdentificeerd. Daarnaast vertelde Hawass dat uit het onderzoek nu onomstotelijk is gebleken dat de mummie uit graf KV55 die van Achnaton is. Hawass meldde verder dat de moeder van Toetanchamon een zus zou zijn geweest van Achnaton. Nu kennen we vijf namen van volle zussen van Achnaton. Van geen van deze dames was ooit een mummie bekend. Volgens Hawass is de mummie die bekend staat als de 'Jonge dame', ooit door Loret aangetroffen in een cachetteruimte van KV35, de moeder van Toetanchamon. Opmerkelijk is dat Hawass deze mummie nu niet meer bij naam noemt. Een jaar eerder echter was Hawass er van overtuigd dat het de mummie van Kiya betreft, de bijvrouw van Achnaton en beslist geen zus van deze koning. Discovery Channel brengt in de maand mei 2010 een twee uur durende documentaire over dit onderzoek. Aan het eind van de jaren '90 deed de microbioloog Scott R. Woodward reeds DNA-onderzoek aan de koningsmummies. De wetenschappelijke resultaten hiervan zijn helaas nooit gepubliceerd In een Engelstalig verweer op alle kritiek dreigt dr. Zahi Hawass zelfs met de toorn van de god Seth: .
Op zijn website maakt dr. Zahi Hawass melding van de recente vondst van de grafkamer van de piramide van koningin Behenoe door dr. Philippe Collombert, hoofd van de Franse archeologische missie in Sakkara. In de grafkamer zijn piramideteksten aangetroffen. Het is nog steeds niet duidelijk of Behenoe de vrouw was van Pepi I of Pepi II uit de zesde dynastie. Ook de granieten sarcofaag van de koningin is gevonden. Deze verkeerd volgens Collombert in goede staat, maar geeft geen aanvullende informatie over de koningin.
Op zijn website maakt dr. Zahi Hawass ook melding van de vondst van een kolossaal hoofd van een granieten beeld van Amenhotep III. De vondst is gedaan op het terrein van de dodentempel van Amenhotep III. Dit gebied achter de kolossen van Memnon wordt aangeduid met de term Kom el-Hettan. Het beeld van ongeveer 2,5 meter hoog is volgens Zahi Hawass een meesterwerk, een jeugdig beeld van de koning met zeer fijn gebeeldhouwde trekken.
Volgens de leider van de expeditie, Hourig Sourouzian, is dit het meest gave beeld van het gezicht van Amenhotep III. 'Bij andere beelden is vaak iets gebroken: het puntje van de neus bijvoorbeeld. Maar dit beeld is, van de kruin tot de kin, zo mooi gebeeldhouwd, er is niets gebroken'. Het beeld maakte ooit deel uit van een groter standbeeld van Amenhotep III die in zijn over het lichaam gekruiste handen koninklijke waardigheidstekens hield: .
Op zijn website maakt dr. Hawass ook melding van de restauratie van een Naos uit de tijd van Amenemhat I. Het betreft een brokstuk van de naos in de tempel van Karnak dat is teruggegeven aan Egypte door het Metropolitan Museum of Art in New York:
Op zijn website maakt dr. Zahi Hawass ook melding van de vorderingen bij het uitgraven van de sfinxenallee in het centrum van de stad Loeksor
Radio-interview
Op donderdag 4 februari 2010 werd Huub Pragt geïnterviewd door Arjan Burggraaf van Radio Noord-Holland. Het interview was te beluisteren in het programma 'De Ochtend'. Er werd gesproken over archeologische opgravingen in Alexandrië en het Dal der Koningen. ook werd gesproken over de buste van Nefertiti en het onderzoek aan mummies. Klik hier om het interview te beluisteren: Interview.
De Egyptenaren dichtten kruiden geneeskrachtige eigenschappen toe. Om hun farao's te behandelen mengden ze wijn met de kruiden. Daartoe vonden wetenschappers onlangs bewijzen.
De traditie om een wijn met kruidnagel te drinken 'om te genezen' komt dus niet uit de lucht vallen: het is een traditie die meer dan 5.000 jaar oud is.
Dat toonden wetenschappers onder leiding van Patrick E. McGovern van de universiteit van Pennsylvania na een chemische analyse van stukken aardewerk.
Boomhars De meest bekende remedie is boomhars met wijn. Dit drankje zou ziektes voorkomen en werd ook in het oude China en de middeleeuwen nog overal gebruikt.
De Egyptenaren zwoeren bij kruidenmengelingen in wijn, bier of andere vloeistoffen. De wetenschappers vonden sporen van bonenkruid, wormkruid en dragon. Ook salie, thijm, koriander, munt, citroenmelisse en senna werden teruggevonden. (edp
GESCHIEDENIS13 april 2010 om 8:32 uur0 reactiesAuteur: Caroline Hoek
Archeologen hebben in de Egyptische Bahariya Oase Grieks-Romeinse tombes uit de derde eeuw voor Christus gevonden. In de veertien graven lagen verschillende mummies, sommigen waren belegd met juwelen. Volgens de archeologen maakt de vondst deel uit van een veel grotere dodenstad.
Eén van de mummies is 97 centimeter lang. De vrouw is in gekleurd gips gegoten en dat gips is vervolgens ingelegd met juwelen en ogen (zie de foto hieronder). Maar er is nog veel meer.
De eerste opgravingen legden vier mensachtige maskers van gips, een stuk goud gegraveerd met de namen van de vier zonen van Horus, een collectie munten, klei en glasvezels bloot, vertelt het hoofd van de Egyptische archeologie, Zahi Hawass.
De gevonden namen van de Egyptische goden wijzen erop dat de Egyptische religie zelfs in het Grieks-Romeinse gebied van invloed was. De zonen van Horus zouden onder meer de maag, lever en longen van de gemummificeerde lichamen hebben beschermd.
Het is niet voor het eerst dat de Bahariya Oase zon 300 kilometer ten zuidwesten van Caïro een grote schat prijsgeeft. In 1996 werd er een collectie van zeventien tombes met daarin 254 mummies gevonden. Sindsdien draagt de oase de naam Vallei der Gouden Mummies.
Van woensdag 27 oktober tot en met woensdag 10 november 2010 leidt Huub Pragt een bijzondere cultuurreis naar het noorden van Soedan en het zuiden van Egypte
. Deze reis voert ons langs De belangrijkste monumenten uit de Meroïtische en Koesjitische koninkrijken in het noorden van Soedan. Tijdens de 25ste dynastie waren het de 'Zwarte Farao's' die vanuit HUN residentie in Napata over Egypte regeerden. In de loop van de tweede week verplaatsen we ons naar het zuiden van Egypte. In een cruise over het Nassermeer worden De belangrijkste verplaatste Nubische monumenten bezichtigd. Een hoogtepunt vormt het bezoek aan de de tempels van Aboe Simbel.
Deze bijzondere reis is tot stand gekomen in samenwerking met reisorganisatie Orion Reizen in Utrecht. Voor meer informatie klikt u hier op: 'Meroë, Koesj en Nubie'.
GESCHIEDENIS
Auteur: Caroline Hoek
En dat speciale schoeisel stond tot de beschikking van de farao, zo concluderen de schrijvers van het boek Tutankhamuns Footwear: Studies of Ancient Egyptian Footwear. 
In het graf van Toetanchamon liggen verschillende maten schoenen. De kleinste zou hij als tienjarige jongen gepast hebben. De grootste kreeg hij waarschijnlijk toen hij een jaar of negentien was. Dit suggereert dat alleen de schoenen die hij als koning droeg met hem zijn begraven.
