12 Dag 12 Rondje La Tremblade - Phare de la Coubre woensdag 22-06-2022

Wanneer we de wat rommelige eetplaats binnen stappen wordt het ons al duidelijk. De tafeltjes van de eerdere eters geraken niet opgeruimd. In een hoekje is er een tafeltje voor drie gedekt. Meer dan een “Petit déjeuner à la Française” zal het hier niet zijn vrezen we…Na wat geduld komt er een hulpje koffie brengen in een veel te klein kannetje en wanneer Antoine melk vraagt duurt het een eeuwigheid eer dat komt. Madam vliegt vlug voorbij, we vragen wat brood en koffie bij, zou ze het wel gehoord hebben? Het hulpje brengt nog wat koffie, maar het brood is op….Voor de eerste maal in jaren worden we herinnerd aan hoe het in het verleden in la douche France bij het ontbijt, er aan toe ging.

We hebben tijd zat eer we vertrekken, we plannen een bezoek aan het “Office de Tourisme La Tremblade”. Wat een geluk, we worden ontvangen door een dame in het Nederlands. We zijn verwonderd en vlug geeft zij toe dat ze hier 25 jaar geleden beland is via….even raden….de liefde!  De vriendelijk Hollandse geeft ons de raad naar La Palmyre te rijden door de bossen, een bezoek te brengen aan Royan en nadien de vuurtoren te bezichtigen, ze schat de rit op 70km.  Nadat we ons voorzien hebben van drank en fruit zoeken we de opgegeven fietsroute. In Avert moeten we rechtsaf bij Rue du Moulin Brulé, gelukkig was dit goed te onthouden…..Na enkele kilometers zijn we in Les Mathes het landbouwgebied verandert in een duindennen landschap. We rijden voorbij grote campings en vakantiehuizen.

Wat een geluk dat we hier in juni zijn, buiten de schoolvakanties. Met al die campings, speeltuinen en zwembaden zal dat hier een overrompeling zijn binnen enkele weken. Na 15km zijn we in La Palmyre, hier is het veel drukker, we zien veel, mensen met onze leeftijd, boodschappen doen en …..ook wel een terrasje meepikken. We volgen hun voorbeeld en aan de Oceaan is het eerste zonneterrasje bij het plezierhaventje voor ons….’t Wordt een frisse Grimbergen.

La Palmyre is wel een bruisende badplaats met veel activiteiten. We rijden voorbij pretparken en een dierentuin. Iets verder komen we voor 15 kilometers langs enorme zandstranden. Toch lijkt het een wat verwilderde kust. Gelukkig zijn er deftige fietspaden met weidse zeezichten.

Vanaf Saint-Palais-sur-Mer komen we terug in de bewoonde wereld, met veel witte gebouwen. Het lijkt allemaal architectuur uit de jaren 70 à 80 van de vorige eeuw. De kleine baaien zijn rondom het water goed volgebouwd. We blijven de kustlijn volgen tot Royan, af en toe moeten we wandelweggetjes gebruiken maar het lukt wonderwel. Royan heeft in de 2° wereldoorlog zware bombardementen moeten verwerken….De stad heeft er in de jaren 50 voor gekozen om voor de heropbouw een totale nieuwe modernistische architectuur en urbanisatie toe te passen. Als bouwkundige en liefhebber van het modernisme, ben ik natuurlijk benieuwd wat ze ervan gemaakt hebben. Vanaf de veerhaven rijden we langs een halfronde boogboulevard nu loodrecht de nieuwe stad binnen, met pal voor ons de beroemde markthall. Wat een opvallend bouwwerk het lijkt wel een omgekeerde schelp. Een gedurfde creatie in ieder geval. Van dicht bij is het nog indrukwekkender, alles in spierwit gewapend beton.  Een gebouw zonder kolommen telkens steunen de onderste stukken van de bogen op de bodem. De beton is slechts 10cm dik, ik vermoed dat ze in deze zouterige zee omgeving roestvrijstaal wapening moeten gebruikt hebben. Er zijn geen roestvlekken te bespeuren!

We stallen onze fietsen en willen absoluut binnen wandelen. De dagelijkse markt loopt op zijn einde, er is niet veel volk meer. Ik profiteer ervan om de booggewelven te bewonderen en sta perplex van het resultaat. De lichtspeling in de boogkoepel maakt het nog spectaculairder binnen dan buiten….We kunnen het echt niet laten en kopen “Bulots Cuit”. In ’t West-Vlaams “warme wulloks”. Op het terras van “Bar du Marché” waar we telaat zijn om te dineren, eten we de lekkere beestjes op met brood en witte wijn.

Ons volgend bezoek is de kerk van Onze Lieve Vrouw van Royan. Het zou doodzonde zijn dit absoluut modern kunstwerk niet intens te bewonderen…Het gebouw is 50m bij 25m en 35m hoog, de toren is 60m. De steunberen zijn V vormig. Alles is uitgevoerd in ruwplanken beton.

Bij de inkom van deze betonnen kathedraal lezen we enkele weetjes. Royan is platgebombardeerd op 5 januari 1945 en in 1958 het bouwwerk ingehuldigd na 3 jaar bouwen. Er kunnen 2000 mensen binnen, op een hoogte van 3m is er een tribune met een koorrondgang. De verlichting gebeurt door ruitvormige loodglasramen. Het zadeldak bestaat uit voorgespannenbeton van slechts 8cm dik…We staan perplex na ons uitgebreid en langdurig bezoek…

Het is 15h eer we Royan verlaten en terugfietsen naar de Océan bij Pontaillac-Plage. Aan de baai snoepen we een pannenkoek met ijs en koffie op een van zeldzaam geopende terrassen. Vanaf hier is het 20km flink doortrappen tot bij “Phare de la Coubre”.

De vuurtoren is geclassificeerd als een historisch monument en is het de hoogste vuurtoren aan de kust van de Charente. Er zijn 300 treden nodig om boven te geraken. In het naast gelegen gebouw een echt museum, is de geschiedenis van de vuurtoren te lezen.

Als we wegrijden van de vuurtoren hebben we al 58km. Nu moeten we door het bosmassief van La Coubre. Het is het grootste bosgebied van de Charente-Maritime. Met zeedennen en steeneik houdt dit bos de opmars van het zand tegen. Er zouden veel edelherten, reeën en wilde zwijnen rondlopen. 10km lang rijden we op een breed fietspad voorbij La Bouverie. Er staan slechts enkele huizen waar je tot bij het strand kunt geraken. Overal wordt er gewaarschuwd, het is heel gevaarlijk om hier in zee te zwemmen er zijn te grote golven, lezen we op pancarten.

Na Ronce-les-Bains buigen we af naar La Tremblade en na 78km zijn we aan Hotel Le Phoebus. Doodmoe houden we een platte rustpauze na een flinke douche. Plots krijgt Pol melding dat Ryanair onze terugvlucht van volgende zaterdag annuleert wegens een staking op Charleroi.  We zijn een beetje uit ons lood geslagen. De volgende vlucht vanop La Rochelle is volgende dinsdag maar we slagen er helemaal niet in om over te boeken…. Ik tracht onze B&B Madam Sophie van “Villa Andrée” in La Rochelle te bereiken om er de drie dagen te kunnen overnachten. Oef het kan, laat ze mij onmiddellijk weten. Na een poos besluiten we opnieuw te boeken bij Ryanair en dat komt ook voor elkaar. Toch een beetje geluk!

Het wordt laat en we besluiten met onze fiets een eetgelegenheid te zoeken langs het “Chenal de la Grève”. Onze Hotel-Madam geeft enkele namen van Cabannes. Toch wordt het een miskleun…We worden buiten gekeken door een arrogante restauranthouder. Uiteindelijk souperen we in het restaurant “Gaby”. Met een aangename bediening door een Senegalese schone. Een menu met vissoep, een kabeljauwstoofpotje en een ijsdesert, ‘t was perfect.  Het is al een eindje donker eer we moe maar voldaan in onze bedjes belanden…

78Km zonnig met hoge sluierbewolking  +/- 24°C

Overnachting :  Hôtel Le Phoebus

13 rue Foran La Tremblade

Madame Soizic  Petite Françoise

05 46 36 29 85

hotelphoebus@orange.fr

http://www.hotel-phoebus.fr/

19-12-2022 om 18:47 geschreven door Via de la Plata