|
2016 Terug van Camino Portugués Fietstocht 2016
Van Faro naar Santiago de Compostela
Met de Bende van Bob
Antoine, Pol, Robrecht & Bob
Beste vrienden,
Alhoewel de Camino Portugese in Lisboa start, werd er gekozen om te starten in Faro zodat de fietstocht met 280 km werd verlengd tot 929 km. Rynair vloog ons met bagage en fietsen naar Faro, hoofdstad van de Algarve. Bob loodste ons feilloos door de Serra do Caldeiro naar Loulé dat al door de Romeinen werd bewoond. Merkwaardig is er de wonderlijke en drukke markthal in Neo-moorse stijl.
Vooraleer we daar aankwamen werd er al gestopt na enkele kilometers, want men wilde sardines proeven. Antoine, creatief in verzamelen van stempels, kreeg er een stempel in rouge en lèvre. Onmiddellijk werd me duidelijk dat Portugese vrouwen vrolijke vrouwen zijn. De volgende dag trokken we naar Santa Clara-a-Velga met goud in de morgenstond. De Serra was bezaaid met witte bloemen van de zonneroosjes en de sinaasappels staken af tegen de groene boomgaarden. De geuren waren de reis waard: eucalyptusbomen, dennen, wilde lavendel, ... maar lastig.
Immers Bob week geen duimbreed af van zijn programmatie. Eindelijk kwamen we aan in Casa Morada do Bairro do Saboia waar we een pannenkoekenhuisje hadden voor ons vieren. Antoine had grootste plannen:hij zou een fles cava drinken ( het werden er +/- twee) in het plaatselijke restaurantje. Ik was er de beklagenswaardige Sint-Jozef en Antoine de engel Gabriel en de plaatselijke schone heette Marià. Soms lag Marià krom van het lachen door ons aller acteertalent. ( bijv. hoe demonstreer je varkensvlees, kippenvlees, .... ?) Die nacht is Antoine uit zijn bed getuimeld en hij weet nog altijd niet vanwaar die blauwe plekken komen.
Op donderdag 5-05 zijn we in de regen vertrokken naar Santiago do Cacéra. Dit plaatsje ligt vastgeklampt tegen de flank van een heuvel met op de top een voormalige tempeliersburcht: mooi uitzicht. We werden opgewacht door de Nederlander, zakenman, aannemer, horeca - hoteluitbater, Ricardo de Mooj en Sandra Jol die ons zouden te slapen leggen in een slaapzaal en ons culinair verwennnen. De soep uit zakjes lag direct zwaar op de maag van Antoine en onze slaapzaal bleek een koeienstal te zijn met toilet buiten in open lucht. Jaklien troostte mij telefonisch het voordeel ervan: " Met al die koeien zal je wel warm hebben".
De volgende dag koersten we richting Lisboa, de koningin van de Taag, onze eerste rustdag tegemoet. Vele grote zeevaarders zijn van hieruit onverschrokken met karvelen de oceanen gaan verkennen. Ook Bob is er komen binnenvaren in zijn jonge jaren. Wat heeft hij gevoeld vanbinnen bij het aanschouwen van de rivier de Taag?
Ons onderkomen was in Home Lisbon, Rua de sao Nicolau, bij Mama. Gelukkig hadden we ook Pol die zeer nauwkeurig stadplannen kan lezen, want we moesten niet alleen Home Lisbon vinden maar ook een restaurant in Bairo Alto, een tarte de Bélem, Mosteiro dos Jeronimos, Fado-muziek. Wegens de gietende regen moestende we ook kiezen om rond te rotsen in oude, krakende tramstellen en pastelkleuren van de stad proberen te ontwaren door de bedoomde ruiten van de tram. Met kletsnatte voeten aangekomen 's avond in Home Lisboa bij mama hebben we de sfeer van ons leven beleefd. Het kan niet anders als vier opa's jongeren animeren met domme liederen en domme gedichten, met tafels en stoelen op zij voor de Marie-Louise. 't Resultaat mocht er zijn, want ze zullen ons terugvragen.
Reeds had Pol pech gehad met zijn ketting nu had ik een lekke band bij het verlaten van Lisboa. Gelukkig is Pol een man met gouden handen.
Bob, de taaie volharder, zond ons met onze fietsen kilometers door het metershoge struikgewas richting Santarem, een heel stil stadje. De volgende dag stond Thomar op het programma. Op de reis hadden we vanaf nu allerlei ontmoetingen met pelgrims: Australiërs, Brazilianen, Canadezen, Finnen, Noren, Zweden, Duitsers, Portugezen, Polen, Nederlanders, Mexicanen, enz.
Ook Fatima-gangers, met honderden kruisten ze onze wegen. Het fenomeen Fatima boeide ons en Robrecht had als opdracht dat fenomeen te duiden en een adequaat antwoord te geven. Zijn slaapgenoot vond de duiding plausibel. Op de heuvel boven Thomar verrijzen de gebouwen van het klooster van Christus in een mengelmoes van stijlen: romaans, gotisch, renaissance en Manuelstijl.
Maar we moesten weer verder in de regen en langs lange hellingen naar Coimbra. Ik heb blijkbaar gereden op weduwschap volgens de vrienden, immers mijn vrouw Jaklien zou me komen opzoeken samen met Brigitte, Marie-Jeanne en Wilfried.
Coimbra was de oude hoofdstad (1139-1255) en een kruispunt tussen het Christelijke noorden en het islamitische zuiden. We bezochten de Universidade Velha met bibliotheek in houtsnijwerk met Chinese motieven, de kapel in Manuelstijl versierd met 17de eeuwse azuleja's en een orgelkast om U tegen te zeggen. Het mooie Coimbra heeft ons twee slapeloze nachten bezorgd. Studenten gekleed in wijde zwarte cape met franje en linten hebben zo'n hels lawaai gemaakt bij het vieren van het einde van het academiejaar en dit tot 's morgens vroeg dat oordoppen en een handdoek rond mijn hoofd gesnoerd niks uithaalde.
Op donderdag 12-05 in de regen, over kasseien, onverharde wegen, lange hellingen fietsten we in de juiste versnellingen naar Alberga-a-Velha waar we trouwens ook een mooi natuurgebied kruisten. Er waren ook sporen van een bosbrand zichtbaar. Maar we verlangden reeds naar de mooie stad Porto, pitoresk gelegen aan de monding van de Douro. Op Vrijdag 13-05 fietsten we opgwekt naar Porto, want de zon begon aan de wolken te knabbelen en die dag stond er slechts 60 km op het programma. Antoine en ik begonnen de bache te haten, de wasdraad en wasspelden. Het was de moeite waard om toch nog even te klimmen en Porto te zien glinsteren in de zon aan de oevers van de Douro. Inderdaad we stonden stil op een hoge heuvel met een panoramisch uitzicht.
We lieten ons glijden over de brug D. Luis en kregen het water in de mond door de meterslange terrassen gevuld met genietende mensen. Pensoa França bereiken was een hele klus. Het ging steil bergop. Gelukkig kwamen we op het mooiste plein van de stad met een heel mooie kerk met schitterend azulea's . Voor Antoine begon de jacht op de zoveelste stempel en voor Pol en mij het blij wederzien met onze vrouwen.
's Avonds moest Pol weer in actie schieten met een stadsplan dat op niet veel trok. We moesten de vrouwen vinden. En ja! Zij hadden een leuk, gezellig restaurant gereserveerd waar de eetruimte was opgetrokken in boogvorm met kastanjehout. Het weer was hen ook niet gunstig gezind geweest, maar niettemin hadden ze een fantastische tijd beleefd en zouden de volgende dag afreizen naar Charleroi.
Voor ons stond Barcelos op de agenda. Barcelos is een vrolijke en een verrassende mooie stad in het teken van de haan. 's Avonds hebben we een gebraden haan opgevuld met gehakt verorberd. Gelukkig hebben we maar één haan besteld, want 't was een hele grote.
De vele sierhanen in het straatbeeld zijn vervaardigd in karamiek. Er zijn er vele wijdse pleinen met veel groen. Op een plein stonden tientallen palen versierd met bloemen en religieuze symbolen. Het was er feest en we hebben het gehoord. Duizend motorrijders zijn er in de late avond vertrokken met huilende motoren.
Zondig 15-05 Spanje lonkt. De discussie over de uurgordels op de wereldbol hadden we al gehad. In Spanje zouden we onze horloge vooruit moeten zetten. De hellingen beginnen weer pittiger te worden. In Tui (Spanje) maak ik kennis met een Albergia El Camino. Er is zowel in de Albergue als op de pleintjes van de stad een gemoedemlijke sfeer. Trouwens er is feest in Spanje zo ook op maandag en dinsdag. Op maandag 16-05 komen we aan in Pontevedra, in de regio Galicië. Het is een verrassend grote stad, pleinen, veel groen, exclusieve winkels. De naam Pontevedra komt uit het latijn en betekent "oude brug". Zouden de Romeinen daar geweest zijn?
Eindelijk Santiago, dinsdag 17-05 !!! Bob heeft me emotioneel bedankt voor mijn deelname. Op mijn beurt bedank ik hem voor de puike voorbereiding. Antoine bedank ik voor de humor in de groep en zijn boekhoudig talent op kleine papiertjes. Pol bedank ik voor de goede raad tijdens het fietsen en het herstellen van mijn lekke banden, het vinden van lekkere restaurants. Eindelijk heb ik Pulpo in de inkt gegeten en een elektrische kaars laten branden voor allen die me dierbaar zijn.
Verslag door Robrecht voor de Bende van Bob
http://blog.seniorennet.be/viadelaplata/
23-05-2016 om 17:44
geschreven door Via de la Plata
|
