Het lijkt wel niet klaar te worden. Zwartgrijze wolken beloven niets goeds. En het weerbericht voorspelt een dag met zeer veel regen…Met Marij hebben we om 8h30 afgesproken om te ontbijten. In haar living op de 1° verdieping genieten we van een uitgebreid ontbijt, onze gastvrouw is verwonderd hoeveel koffie wij ’s morgens wel drinken…Na nog een lange babbel moeten we opstappen. Zonder regenkledij zal het niet lukken vandaag. Voilà, terwijl we onze fietsen beladen is het vlug regenvest en regenbroek aantrekken voor het telaat is!
We starten richting Nijmegen centrum, een groot voordeel met al die nattigheid, we zijn alleen op de baan. Geen druk fietsverkeer we zijn bijna de enigen in de binnenstad. We rijden recht naar de "Groote Markt", blijkbaar is dit gedeelte van de stad het zwaarst gebombardeerd in de 2° Wereldoorlog. Door een reeks winkelstraten belanden we aan de Waalhaven.
Langs de Waalkade met zijn vele terrassen met zicht op het water, moeten we onder de Waalbrug om op de LF3 Rijnfietsroute te geraken. Deze stalen boogbrug heeft een lengte van 600m en is de meest oostelijkste brug over de Waal in Nederland. De Waal is een arm van de Rijn de totale lengte bedraagt 82 kilometer. De Waal is zeer belangrijk voor de waterafvoer en de scheepvaart in Nederland.
Het blijf maar water gieten terwijl we goed vorderen door de Ooijpolder, een natuurgebied en onderdeel van het Natura 2000-gebied Gelderse Poort. Hier en daar worden we er attent op gemaakt dat we moeten oppassen voor wilde paarden, grote ganzen en galloway runderen...welke hier grazen in de uiterwaarden van de Waal. We houden ons strikt aan de uitgestippelde route en wagen ons door de slijkerige paadjes door de Millingerwaard. Dit is een van de oudste natuurontwikkelingsgebieden langs de Waal, met enorme ooibossen met reeën en moerassen waar bevers zwemmen. Dit gedeelte van de Waal is ook een kraamkamer voor vissen.
Er staan 24 kilometers op ons tellertje bij de veerverbinding tussen Millingen aan de Rijn en Pannerden. We staan hier helemaal alleen in de gietende regen…zo denken we! Slechts elk uur is er een overtocht, het wordt dus meer dan een half uur wachten. We haasten ons naar het koffiehuis iets verder. Grote verwondering in de zaal zitten minstens 15 doorweekte fietsers, allemaal collega’s trekkers. Het wordt een ware verbroedering iedereen geeft iedereen moed, we willen geen gezeur meer horen over het bar slechte weer. De uitbaatster zal veel kuiswerk hebben wanneer al die natte koffieslurpers, haar zaal zullen verlaten, de vloer ligt vol water en slijk.
De veerverbinding tussen Millingen aan de Rijn en Pannerden voert over de Rijn op slechts een kilometer afstand vanaf de kop van Pannerden, waar de Rijn zich splits in de Waal en het Pannerdensch Kanaal. De overtocht duur ca. 5 minuten. Enkele met tenten bepakte trekkers, willen van ons weten waar en hoe wij overnachten. Zij krijgen hun slaapgerij niet meer droog. Niettegenstaande het ervaren fietsers lijken, hebben ze nog nooit van “Vrienden op de Fiets” gehoord! Ze willen zich onmiddellijk lid maken. Pol heeft ondertussen een gesprek met de schipper, hij heeft gehoord dat wij Vlamingen zijn. In zijn jeugdjaren was hij bootsjongen op de binnenvaart. Hij herinnert zich nog goed de chaotische vaart rond Brugge met de Dampoort-en Boudewijnsluizen op weg naar Zeebrugge.
Op de Rijndijk koersen we door een waterrijkgebied “de Middelwaard” naar Loo. Hier moeten we opnieuw op een veer over de Neder-Rijn naar Huissen. We vliegen het dorp binnen en ploffen ons neer in bistro Longe. De zaak zit vol mensen die schuilen voor het vervelende regenweer.
Met 40km in de kuiten springen we vol moed terug op onze stalen paarden nu richting Arnhem. Arnhem ligt aan de Neder-Rijn en de IJssel. De stad algemeen bekend om de Slag om Arnhem. Deze stad was de plaats waar in september 1944, de geallieerde troepen de luchtlanding en veldslag voor de bevrijding uitvochten. Zonder moeite rijden we over de Mandelabrug dwars door de stad naar Rozendaal.
Hier starten we onze Veluwetocht bij het Kasteel. We moeten door het park en rijden zo de Veluwezoom in. Onmiddellijk omhoog naar het Rozendaalse zand, een heideveld dat op 110m ligt, het is het hoogste punt van de Veluwe. Hier in een deel van het gebied is 17 ha bos verwijderd om het zand weer te laten stuiven. Dit om na te gaan welke effecten dit op flora en fauna heeft gehad. Ongelofelijk…. We rijden helemaal alleen op de anders zo drukke fietspaadjes. Wat kan regen een zaligheid betekenen toch!!! Vóór we de “Onzalige Bossen” induiken stoppen we aan de Carolinahoeve, een prachtig gerenoveerd pand en houden er een rustpauze met koffie en gebak…we zijn de enigste gasten.
De Onzalige Bossen is een eeuwenoud bosgebied op de Veluwe, in de gemeente Rheden. Dit bos bestaan grotendeels uit eiken en wordt doorsneden door enkele beukenlanen. Plots ontwaren we op enkele meters van ons een meelopend wild varken, lang duurt het niet hij verdwijnt in de donkerte. Bij Laag-Soeren komen we, als uitgeregende eendjes terug in de bewoonde wereld. Na 80km staan we voor ons overnachtingsadres in Brummen. Wat een enthousiaste ontvangst door gastvrouw Annelies…We kunnen onmiddellijk onze doornatte regenkledij uitsloven en uithangen in de fietsenbergplaats en ons drogen in hun knusse living. Hier worden we begroet door Hans, met veel excuus vertelt hij dat hij kortgeleden geveld is door ziekte en dat ze hun prachtig pand met veel spijt verkocht hebben.
Na een deugddoende babbel met het nodige vocht, begeleidt onze gastvrouw ons naar een in de tuin gelegen huisje……met alles erop en eraan. Ze neemt onze natte fietskledij mee om in haar huis te drogen, wat een servies. Op aanwijzen van Hans maakt onze gastvrouw tegen 19h een viergangen souper klaar…we genieten samen met hen van een gezellige avond met lange filosofische gesprekken en aangepaste muziek. Na een tijdje voelen we allen de vermoeidheid en zoeken onze zalige bedjes op. Slaapwel!
Het schelle gekraai van de haan in het kippenhok op enkele meters van onze kamer, belet ons lang te slapen. Het is amper dag en hij weet van geen ophouden….Zelfs oordopjes volstaan niet. Wanneer we samen met de andere gasten ontbijten, horen we dat ook zij vroeg gewekt zijn….Toch zijn wij vol optimisme er wordt een niet regendag voorspeld.
Inpakken en wegwezen dan maar. Onze gastheer Martijn had gisterenavond verteld dat hij niet meer aanwezig zou zijn, dus is het opstappen zonder afscheid! En toch…net op het ogenblik dat we willen wegrijden komt onze gastvrouw toch vlug afscheid nemen, we krijgen net de kans om een selfie te nemen.
Het is kil en mistig wanneer we het fameuze kasteel van Arcen voorbijrijden.
Arcen het voormalige vestingstadje is erg toeristische. Overal worden de terrassen klaargemaakt, er is al heel wat bedrijvigheid bij de horecazaken. We verlaten Arcen via het Raadhuisplein richting het veer. Maar eerst rijden we voorbij de brouwerij “Hertog Jan” net buiten het dorp. We horen dat de ligging van de brouwerij hier geen toeval is, gezien er vlak naast de brouwerij zich een bron bevindt. En …..in bier zit zeer veel water… toch!!!
Op de andere oever zijn we in Broekhuizen en iets verder in Blitterswijck. We waren hier vroeger eens en weten dat er een molen staat bij een forellenvijver “Keijzersberg”. Onze nieuwsgierigheid drijft ons de opritweg in te slaan…en ja de molen lijkt nu afgewerkt. Onder het gevaarte is een horecazaak. De molen stond vroeger op een andere plaats in het dorp. Ook al zijn we nog maar 12km ver, we lusten koffie en blijven lang praten met enkele leeftijdsgenoten. Iedereen is benieuwd wat we hier uitspoken…. Wij begrijpen soms helemaal niets van hun Noord-Limburg dialect. En toch….blijven we te lang hangen.
Na een poosje flink doortrappen komt zowaar de zon door de bewolking piepen, wanneer we na een brug opnieuw op de andere oever zijn.. We rijden voorbij het Leukermeer met een Jachthaven naar het Reindersmeer. Hier moeten we over een verlaten sluis naar de Bosserheide in Well. Dit gebied maakt deel uit van Nationaal park De Maasduinen. Dwars door een groen landschap van ruig gras en wilgen, een duidelijk winterbed van de Maas zijn we in Aijen. We nemen het veer van Oud Bergen naar Vierlingsbeek en zijn nu plots in Noord-Brabant. Dorst en honger doen ons het dorp binnenrijden. Maar we vinden geen enkele eetgelegenheid open. Het is maandag, alles is dicht. Picknicken op het dorpsplein bij een Plus-winkel is de oplossing. Gelukkig kan het vandaag, mooi in het zonnetje met veel belangstelling van de nieuwsgierige plaatselijke bevolking.
Op naar Boxmeer door een uniek en betoverend landschap van meidoorn-en sleedoornheggen. Het is oppassen geblazen, zonder zicht op wat zal komen. De vele tegenliggers met snelle e-bikes hebben plots de zon gezien, we moeten het kalm aan doen…..het is precies een echte senioren processie op de fiets! Dit Maasheggengebied is honderden jaren oud, en daarmee zijn ze een unieke bron voor authentiek, inheems plantmateriaal. Wanneer we over de zandpaden tussen weilanden vol bloemen fietsen vergeten we even dat we in de 21e eeuw zijn. Deze ondoordringbare heggen waren vroeger een waar obstakel voor oprukkende legertroepen. Ook dienden deze stekelige heggen als perceel afscheiding en boden vroeger hout om gereedschappen van te maken.
Na al dat kronkelen komen we aan de brug over de Maas naar Gennep. Deze vakwerkbrug van staal en beton, met vijf overspanningen is een verbindingsschakel tussen Noord-Brabant en Limburg. Gennep ligt in het uiterste noorden van Limburg tussen de grens met Noord-Brabant en Duitsland ingeklemd. Net voorbij Mook en Middelaar zijn we bij de Mookerplas. Dit is een recreatiegebied en ligt ten oosten van de Maas, waarmee het via een keersluis verbonden is. Na het Maldenbos belanden we onverwachts op een vliegveld. Het is een zweefvliegveld van de Nijmeegse Aeroclub. Binnen enkele kilometers zijn we in Nijmegen. Deze stad ligt in Gelderland, dicht bij de grens met Duitsland. De gemeente telt ongeveer 180.000 inwoners De stad ligt grotendeels op de zuidelijke oever van de Waal, aan de voet van een stuwwal. Na de Tweede Wereldoorlog breidde de stad zich naar het zuiden en westen uit.
Oei wat is dat hier plots allemaal ??? We zijn bij de stadrand, hoe kunnen we het hier veilig houden tussen al dat fietsverkeer van jong geweld??? Ze komen van alle kanten met oma-en bakfietsen, maar opgepast ook zware fat bikes zoeven er maar op los. Hopelijk geraken we vlug bij ons overnachtingsadres!
De GPS brengt ons in de Gorisstraat bij ons logeeradres.
Marij is verwonderd, ze had ons later verwacht…..We moeten onze fietsen in een hier tegenover liggende autowerkplaats stallen. Langs een steile trap sleuren we onze fietstassen tot op de 2° verdieping. Hier presenteert onze gastvrouw ons gelukkig een verfrissing. Na een lange rust- en vertelpauze, krijgen we honger. Avondmalen doen we iets verder in de wijk in het bruin café “Beij Ons”. Na een prachtige, maar vooral droge fietsdag kruipen we vroeg en voldaan onder de veren….Slaapwel.
Er wordt opnieuw slecht weer voorspeld! Moeten we het nu echt geloven? Ach, het kan ons niet deren we moeten er toch door…We besluiten te laten komen wat komt. We weten waar onze regenkledij in de tassen zit! Aldje serveert ons een overvloedig ontbijt, het is genieten terwijl we toch enige moeite moeten doen om haar gezapig Limburgs te begrijpen.
Aldje legt ons uit dat Limburgers elkaar best begrijpen ook al hebben ze in elk dorp hun eigen dialect. Wij vinden het ietsje langzamer en-of slepend taaltje met toonhoogtevariatie erg typerend voor Limburgers.
Terwijl we onze fietsen beladen hebben we prijs, we moeten onze regenkledij onmiddellijk aandoen. Goed ingepakt starten we richting de Maas via een grote grindplas de “Grote Hegge”. We kruisen een typisch Hollands bruggetje en zetten koers naar Wessem. Een rustig landelijk stadje tussen Heel en Thorn aan de Maas.
Terwijl de regen maar overvloedig plenst zijn we in Heel een dorp bijna volledig omringd door grindplassen. Na 12 kilometer koersen we over een enorm sluiscomplexen gesitueerd tussen het Lateraalkanaal en de Maas. Ook al is het grijs toch vorderen we goed en zien in de verte de stad Roermond opdoemen. Roermond, de stad aan het water, heeft een historische binnenstad met oude gebouwen en monumenten. Hier is het heel wat drukker, gelukkig kunnen we op GPS zonder moeilijkheden de stad doorkruisen. De overvloedige regen belet ons te genieten. Na een Industriezone zijn we blij opnieuw in de groene natuur richting Asselt. Het terpen-kerkje steelt onze aandacht, we lezen dat het een waar museum is en oorspronkelijk stamt uit de 11° eeuw. Het is een erkend cultuurhistorisch waardevol gebouw. Het ligt nog steeds in zijn natuurlijke, oorspronkelijke omgeving en heeft de status van “beschermd dorpsgezicht.
Na enkele gehuchten zoals Wieler, Rijkel en Ouddorp komen we in Beesel. Wanneer we een dode Maas-arm voorbij zijn moeten we het veer naar Kessel nemen. Kessel is een historisch dorp aan de Maas met markt, monumentale hoeves en villa’ s en een schitterend Maaspanorama met als blikvanger Kasteel de Keverberg. In Baarlo vinden we een restaurant waar we pauzeren en een vissoepje nuttigen. Ondertussen strompelen er enkele stappers binnen, ze lijken doodmoe en hebben nood aan rust, we vernemen dat ze trainen voor de vierdaagse van Nijmegen.
Raar maar waar, wanneer we starten is het opgeklaard en kunnen we onze regenkledij bergen. Vlug zijn we aan het veer naar Steyl. Van op het veer zien we een tweetorenkerk opdoemen, het is een kloosterkerk van missiezusters. Wanneer we Tegelen voorbijrijden wordt het drukker. We blijven op de Maasdijk en moeten ons tempo temperen, heel wat ingeduffelde wandelaars versperren regelmatig het fietspad. We willen Venlo binnenrijden. Maar plots moeten we onder een terrasafdak schuilen voor een harde regenbui…. We kunnen gelukkig koffie en gebak snoepen en genieten van wat rust. Had het maar enkele minuten gewacht met regenen dan waren we in het centrum geweest.
Venlo is een bruisende stad omgeven door groen. Venlo is ook één van de slechts twee Hanzesteden van Limburg met karakteristieke gebouwen in het historische centrum. Blijven wachten kan niet dus opnieuw onze natte regenkledij aantrekken is de boodschap. We rijden door Venlo zonder ervan te genieten spijtig toch! Op naar Arcen, vanaf Velden naar Hanik daar koersen we in de regen door de Schandelosche heide. Een natuurgebied welke bestaat uit bos en vennen, de Ravenvennen.
Wat een geluk, we verlaten het bos en rijden recht ons overnachtingsadres binnen. De gastheer Martijn is heel attent en komt ons snel begroeten. We kunnen onze fietsen onder een afdak stapelen en worden onmiddellijk naar de slaapplaats begeleid…Het is een kelderverdieping met twee ruime kamers, keuken gedeelte en badkamer. Enkele minuten later hangt alles te drogen aan ons gebruikelijk gespannen lijntje en nemen we een warme douche…heerlijk toch! Later beseffen we dat we niet de enige gasten zijn, er zijn nog twee fietsende dames die hier voor enkele dagen verblijven…. Hier in Arcen staat het gelijknamige kasteel dat bekend staat om zijn indrukwekkende tuinen. Meer dan 15 uniek ingerichte kasteeltuinen vol prachtige bloemen en planten, ze maken van het Kasteel Arcen een unieke plek
Avondmalen doen we in Restaurant de Maasparel Arcen, het wordt een culinaire verwennerij. We kiezen, nu het nog net kan, asperges met ham en een eitje, heerlijk verrassend met een lekker wit wijntje. Afsluiten doen we met een ijscoupe. Bij het verlaten van het restaurant worden alle mannen extra verwend. Het is hier vandaag vadertjesdag. We krijgen een versierd flesje speciaal Hertog Jan bier en een luxe-flessenopener.
Bij het terugwandelen langs een Maascruise-aanlegsteiger, spreken we nog met een passagierster-fietser van een aangemeerde cruiseboot, een Amerikaanse, ze is opgetogen over al wat ze gezien heeft in België en Nederland. We strompelen rustig naar onze slaapplaats en kruipen vroeg onder de dekens. Slaapwel.
1 Dag 1 Brugge – Hasselt – Thorn zaterdag 15 juni 2024
2024
Dwars door Nederland
Fietstocht
Pol & Bob
Dagboek van een fietstocht van 15 tot 29 juni 2024
We blijven het herhalen, Nederland is ons favoriete fietsland. En…wat heeft het veel, ja heel veel verdoken troeven. We kennen de duinen van de Noordzeeroute, de wateren en vlakten van Friesland en de heidebossen van de Veluwe. Maar wat staat je verstomd van de natuur in Limburg, Oost-Nederland de provincies Drenthe, Overijssel, Gelderland en Utrecht. Een aanrader voor elkenatuurfietser. We reden wel 85% van de tijd door een aaneenschakeling van pure natuurgebieden, langs meren en meanderende rivieren het was heerlijk. Ik liet mij inspireren door een kaartje toegestuurd door onze gastvrouw VOF 2023 Mariëtte uit Hoogerheide. Zij deed een gelijkaardige tocht in 2023 met campingverbijven.
Zie hierna het verslag dag na dag van onze 2024 fietstocht.
Dag 1 Brugge – Hasselt – Thorn zaterdag 15 juni 2024
Voor de eerste maal zijn we slechts met twee, het doet wat raar. De weerman beloofde niet veel goeds. Toch stappen we met veel moed om 9h09 op de trein naar Hasselt het is fris en bewolkt…Een medepassagier fietser in korte broek en T-shirt houdt ons twee uur, met veel gepraat goed bezig…zou hij nu echt geen last hebben van de koude temperatuur? We vervelen ons niet, tot we plots om 11h30 in Hasselt arriveren. Starten doen we vanaf de hoofdstad van de provincie Limburg richting Albertkanaal. “Fietsen door het water” is onze eerste unieke fietsbelevenis. In domein Bokrijk rijden we meer dan 200 meter dwars door een vijver. Van de ene oever tot aan de andere, met in het midden water welke aan weerszijden op ooghoogte staat.
Je voelt, ziet en ruikt het water…We blijven nog een tijdje door het domein Bokrijk rijden, dit openluchtmuseum ligt in Genk is wel 550 hectaren groot. Na het arboretum en openluchtspeeltuin, verlaten we langs een heidegebied Bokrijk. Druk autoverkeer met veel gebrek aan eerbied voor fietsers doet ons na 1h1/2 midden in Genk belanden.
De stad is een van de belangrijkste industriële steden van Vlaanderen. In het verleden waren er drie steenkoolmijnen en later werd haar ligging aan autosnelweg E314 en het Albertkanaal economisch belangrijk. Hoog tijd om de innerlijke mens wat te versterken. Ondertussen is de zon van de partij en kunnen we zonder fietsvest verder. Na het golfterrein “Striemerheide” staan we plots voor het stationnetje van As. Spijtig genoeg zijn ze het gebouw aan het renoveren, hier hadden we graag koffie genuttigd. In 1901 werd in As de eerste Limburgse steenkool gevonden door André Dumont. Hiermee begon de industrialisatie waarmee vooral de omliggende gemeenten hun voordeel deden. As is nu een residentieel dorp te midden van heidevelden en bosgebieden op de grens van Kempen en Maasland.
Er zit niets anders op dan verder fietsen en de koffiepauze uit testellen In Dilsen-Stokkem rijden we door de ecovallei Vossenberg met een brug over de Europalaan waar fietsers en dieren veilig kunnen oversteken. We kruisen de Zuid-Willemsvaart op het oude kolenspoor welke mooi als fietssnelweg aangelegd is.Deze F751 loopt van As naar Maaseik. In Rotem een gehucht van Dilsen zien we plots een terrasje met de naam “Fie” waar we kost wat kost een “Kompel” of mijnwerkersbier moeten proeven….
Op de markt van Maaseik bewonderen we het standbeeld van de gebroedersJan en Hubert van Eyck hier in hun geboorteplaats. Even verder in het pittoreske dorpje Aldeneik, liggen op de zonovergoten zuidoosterhellingen langs de Maas, de 10 hectaren grote wijngaarden van Aldeneyck. We nemen een kijkje op het terras, maar zonder reserveren kunnen wij spijtig genoeg niet snoepen van een van de beste Belgische wijnen! Toch kunnen we een gezellig praatje maken met de eigenaar en vernemen we dat het warme microklimaat en de unieke stenige bodem garant staan voor een elegante en fruitige smaak met een lange afdronk. We blijven op de Maasoever voorbij Ophoven en Kessenich hier zijn we op het meest noordoostelijke punt van België, met overblijfselen van de Maaslandse grindwinning, nu watersportmeren. Na wat kronkelen zijn we in het witte stadje Thorn. De karakteristieke witgeschilderde gevels van de historische gebouwen die het stadje sieren deze opvallende architectuur. De Abdijkerk van Thorn torent hoog boven de witte huisjes uit. Nu op zoek naar onze Vrienden op de Fiets overnachtingsplaats bij mevrouw Aldje.
Wat een enthousiaste ontvangst, we zijn opgetogen met onze zalige eerste overnachting. Aldje is een spraakwaterval en duivel doet het al in haar dorp. Plots moet ze ons alleen laten, er is een schuttersfeest deze avond in het nabijgelegen dorp Wessem, waar ze helemaal niet gemist kan worden……We wisten helemaal niet dat hier in deze streek zo’n schutterij korpsen en feesten bestaan. Het zijn blijkbaar overblijfselen van de schuttersgilden uit de Middeleeuwen die de zelfstandigheid van steden en dorpen moesten beschermen! Nu is het een soort wedstrijd tussen Limburgse dorpen met schietsport vuurwapens.
Ons avondmaal nemen we in het bruin café “de Zonnewijzer” Het was er uitzonderlijke kalm, waardoor we gezelligheid misten….Toch waren we opgetogen over onze meer dan geslaagde eerste fietsdag met heel wat beter weer dan voorspeld. Slaapwel.
Nadat we in de TV reeks “Dwars door de lage landen” van Arnout Hauben verschenen op NPO-Nederland. En vanaf september op de VRT in 4° aflevering te zien zijn.
Zijn we op maandag 24-06 geïnterviewd op de Veluwe, op onze 2024 fietstocht door Nederland, in een mobiele-studio, door Radio-Podcastmaker Henrik Kos van het in Nederlands programma “Fietskriebels”.
Hierna in bijlage het geluidsbestand welke op 16-08-2024 wordt gepland op Spotify.
Na 1170km zijn we opnieuw op het thuisfront in Brugge.
Vorig jaar waren we nog met 4 nu slechts met 2, maar we hadden onze vrienden in gedachten mee op de tocht, jullie zijn niet vergeten Antoine en Robrecht.
Het is een uitzonderlijk prachtige rit geworden met meer dan 85% fietsen door natuurgebieden, bossen en heide bij onze Noorderburen.
We trotseerden drie volle dagen overvloedige regen in de eerste week. Met daarna schitterend zonnig fietsweer. Als krasse senioren van 78 jaar hebben we ons ten volle geamuseerd en culinair genoten. Het was zalig voor de 1°maal met de E-bikes.
Dank aan alle Vrienden op de Fiets gastgezinnen voor het aangenaam verblijf de aardige babbel en de gastvrijheid. Ook waren de toevallige ontmoetingen een pracht ervaring.
Merci Pol voor het attente en bezorgde gezelschap op deze tocht met ons twee.
Later volgen er dagverslagen en PowerPoint’s op mijn blog.
Zaterdag 15 juni 2024 start onze 15-daagse fietstocht door Nederland.
Na een treinrit vanaf Brugge naar Hasselt, starten we daar in Limburg richting de Maas met als eerste stop het witte dorp Thorn.
We volgen de Maas via Arcen tot Nijmegen om dan in Brummen bij de Veluwe te belanden. Hierna kruisen we de IJssel, door de Achterhoek tot Enschede. We volgen de Duitse grens noordwaarts door Twente en Drenthe met overnachtingen in Tubbergen en Coevorden tot Zuidlaren bij Groningen.
Na een klein stukje Zuid-Friesland fietsen we tot Steenwijk.
Hierna verder westwaarts door de Weerribben en Wieden over Flevoland naar de Veluwerandmeren tot Elburg -’t Harde. Verder zuidwaarts naar Hilversum met een rondje in ’t Gooi volgen we de Vecht naar Maarssen.
We kruisen de grote rivieren tot Woudrichem dan naar het Zuid-Brabantse Breda, om te eindigen op zaterdag 29 juni in Antwerpen na +/-1100 km.
2023 Najaarstocht Hollandse Eilanden met Antoine en Bob
Beste vrienden,
Woensdag 30 augustus 2023 start onze 5-daagse tocht.
We fietsen vanaf het station Brugge via de LF1 Noordzeeroute naar Zoutelande op het eiland Walcheren. Op donderdag 31-08 blijven we de LF1 volgen over de Stormvloedkering naar het eiland Schouwen-Duiveland en overnachten in Zonnemaire. De 3° dag fietsen we via de Brouwersdam naar Goeree-Overflakkee tot Sommelsdijk. Op zaterdag 2-09 gaat het zuidwaarts tot Bergen op Zoom. Onze tocht eindigt op zondag 3-09 aan het station Antwerpen na +/- 300km.
“Water is een zegen en water is een ramp”. Geen betere illustratie ervan werd de ‘Hollandse fietstocht 2023’ door Bob in kaart gebracht van Zuid naar Noord en terug, +/-1000 km. We volgden waterlopen, de Zaan, de IJssel, de Rijn- en Maasdelta, de Ooster- en Westerschelde.
We tuurden over de weidse vlakte van de Noordzee, de Waddenzee en het IJsselmeer. Waar water is ontstaat bloeiende industrie, veel landbouw, toerisme en daarenboven mooie natuur.
Op vrijdag 16 juni, sporen we met ons drieën, Bob, Pol en Robrecht, naar Antwerpen Centraal waar Antoine ons staat op te wachten. Het is één van de mooiste stations ter wereld met zijn barokke stijl, torens en koepel. Op de Meir ervaarden we een wervelende zone vol jonge mensen gastronomisch genietend.
Het werd tevens een vlugge blik op het Historische centrum. Na 15 km fietsen laten we het gedruis van Antwerpen achter ons en komen in de stilte van de Kalmthoutse heide. Het fietsen lijkt ons grenzeloos door de enorme diversiteit. Heide, vennen, duinen, bossen, weilanden wisselen elkaar af. We kwamen rimpelloos de Nederlandse grens over en stapten van de fiets op het dorpsplein van Nispen en als resultaat enige hilariteit. Antoine had een andere route genomen en derhalve hadden we telefonisch er afgesproken. Hij zat er op het terras van “de Gouden Leeuw” met een La Trappe Trappist voor zich. Maar waar was zijn gsm nu gebleven? Wellicht in Essen 5 km terug. Antoine fietste erheen, op aangeven van Robrecht, die een ongecontroleerd seintje kreeg op zijn smartphone… terwijl de gsm op de toog van de Gouden Leeuw lag. Het is toch wat boekhouders moeten zijn voor de bende van Bob. Zo liet onze vriend Antoine ook driemaal zijn leesbril ergens achter. Onze eerste dag eindigde in Roosendaal bij onze eerste vrienden op de fiets gastgezinnen, met 2 bij Johan en de anderen bij Diny.
Het landschap van Roosendaal wordt doorsneden door beken en vaarten en we kwamen derhalve binnen in de stad langs de meanderende Molenbeek met stilstaande water waarop waterlelies liggen te pronken.
Uitgerust nemen we op zaterdag 17-06-2023 de intercity Roosendaal-Amsterdam Centraal met aankomst op 12u. Even buiten Amsterdam nemen we een lunch om aangesterkt naar Alkmaar te fietsen langs de Zaan, om te genieten van het schilderachtige platteland.
De Zaanse Schans brengt ons terug naar de 18de en 19de eeuw met zijn verzameling windmolens en versierde houten huizen. Het is werkelijk een openluchtattractie op beide oevers in de bocht van de meanderende rivier, de Zaan. De molens hadden ooit een industriële functie, maken van olie en zagen van hout. Water is een zegen.
In Wormer hielden we even halt aan het rijksmonument “Pakhuis Batavia”. Het is gebouwd in renaissancistische stijl in 1894. Het was een rijstpellerij en verwijst naar een koloniaal verleden. Onlangs bood koning Alexander zijn excuses aan voor de slavernij van weleer. Langs de Zaan liggen niet alleen pakhuizen en molens die verwijzen naar een economisch verleden maar ook snoven we geuren op van een voedselverwerkende nijverheid vandaag.
De dwingende reden om er te stoppen was onze dorst en het mooie terras. Die dag liepen de temperaturen op tot 30 graden Celsius. Wat verder voorbij Wormer fietsten we door een typisch Hollands weidelandschap en langs het druk bezeilde Alkmaardermeer, een restant van een oude veenrivier en nu ook vogelparadijs. In de late namiddag verwelkomde Alkmaar ons met zijn veelvoud aan torentjes en pittoreske kanaaltjes met ophaalbrugjes. Dat het zaterdagavond was hoorden we aan het luidruchtig Hollands gekwetter op het plein voor de Waag. Gelukkig klonk de carillon luider met zijn prachtig klokkenspel. De Wagen zijn in Nederland prachtige gebouwen in middelpunt van de stad waar de goederen worden gewogen. Spijtig alleen op vrijdag is er een bijzonder schouwspel van sjouwende kaasdragers, maar niet getreurd op deze zaterdagavond hoeven we niet ver te lopen voor een leuk restaurantje.
Op zondag 18 juni verlaten we Alkmaar voor het rondje Texel. Maar eerst moeten we nog een dagje fietsen. Ons parcours ligt langs de hoogste en breedste duinen van Nederland. Het gaat op en neer door bossen en duinen met groen helmgras en blinkende vlakten gekleurd met wit zand. De paden zijn afgezoomd met bloeiende wilde rozen. We komen plots pal in de volle wind op de promenade naar de overzet in Den Helder.
Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland, Schiermonnikoog, zijn klinkende namen van vijf Waddeneilanden in een ondiepe binnenzee, de Waddenzee. De verzwakte getijden laten materiaal achter zodat er wadden gevormd worden. Het veer naar Texel zullen we nemen in Den Helder met een afvaart op het half uur.
Aangekomen in Texel was het nog even 8 km fietsen tot Den Burg, waar wij met open armen werden ontvangen door Mevr. Ria de Wit. We verblijven er twee dagen. Den Burg is het grootste dorp van de 7 dorpjes in Texel. Het zijn typische terpdorpjes met witte en blauwe kleuren. We konden er heerlijk genieten van Lamsvlees en het bier schuimkopje.
De Koog, een oud vissersdorpje, is een badplaats geworden met bruisende horeca. De Cocksdorp met zijn vuurtoren is het meest noordelijke punt waar Waddenzee en Noordzee elkaar ontmoeten. Oosterend is een sfeervol dorpje met zijn schilderachtige straatjes en steegjes met mooie, oude geveltjes. De kerken die er zijn verwijzen nogmaals naar de religieuze diversiteit in Nederland.
Het rondje Texel heeft een speciaal eilandengevoel door mijlen van uitzicht op zee. Heel mooi is door duinen omsloten strandvlakte waar de zee met zijn getijden het uitzicht creëert. Het zijn duinenruggen met lamsoor in juni paars gekleurd en drassige dalen. De vlakte luistert naar de plastische naam “de Slufter”. Soms fietsen we enkele meters boven de zeespiegel en soms enkele meters eronder. De ziltige weilanden en watergebieden zijn verblijfplaatsen voor allerlei vogels.
Bob vertelde dat er elk jaar een Ronde van Texel wordt gevaren. Er komen honderden catamaranzeilers naar Texel om zo snel mogelijk ’s werelds grootste catamaran regate race rond het eiland te varen.
Op dinsdag 20 juni, zijn we weer op het vaste land en fietsen langs een van de grootste waterkundige werken die Nederland ooit heeft gekend. De woeste Zuiderzee werd getemd met een afsluitdijk en veranderde daardoor in een meer: het IJsselmeer. De watersnoodramp van 1916 gaf het laatste zetje voor het indammen van de Zuiderzee. Inderdaad water kan ook een ramp zijn, maar ook heel mooi. In Medemblik staan langs de kades van de leuke haven grote voorover hellende huizen met typische trapgevels en maken het stadje zo mooi. En het nodigt ons uit om te blijven genieten op een terrasje.
Mevr. Petra Koomen ontving er ons in haar bungalow op de Vlietlanden. Ze houdt van vlinders en stappen in de natuur. Ze is actief in een bedrijf bij Enkhuizen dat groentezaad selecteert We brengen er de nacht door met in herinnering de ontmoeting van de dag. We hadden haltgehouden aan de “Dijkgatshoeve Wieringerwerf” op de Noorderdijkweg langs het IJsselmeer. Het is een zorgboerderij voor mensen met een beperking en we werden ontroerd door hun vreugde, hun gastvrijheid, hun positieve ingesteldheid. Men kan ook een goed leven hebben met een beperking.
Op woensdag, 21 juni dag 6, staat de oversteek van de Houtribdijk gepland vanaf Enkhuizen. De dijk vormt de grens tussen IJsselmeer en Markermeer. Met de Zuiderzee werken genereerde men landbouwgrond door drooglegging van het Wieringenmeer. Gelukkig hadden we rugwind bij de oversteek op de 26 km lange dijk naar Lelystad. Bob, als bouwkundige, legde ons uit dat bij de bouw van zo’n dijk, men begint met de aanleg van een werkeiland waardoor men op drie punten kan werken.
Op zo’n werkeiland hielden we halt, want er staat er nu een horecazaak. We lieten ons een koffie met appeltaart brengen. We komen aan in Lelystad, de hoofdstad van de provincie Flevoland.
Lelystad is ontworpen vanuit een politiek idee om dienstverlening te creëren in de streek, maar het artificiële project is mislukt. De problemen op het gebied van onderwijs, armoede, gezondheid, werk, wonen en veiligheid stapelen zich op.
Samen met onze gastvrouwen in Lelystad
De volgende ochtend donderdag 22-06 dwarsen we Flevoland, de laatste drooggelegde polder, met veel open ruimte en strakke indeling. De boerderijen zijn er heel groot en Antoine wist te vertellen aan welke voorwaarden men een boerderij kon verwerven. Op de Dronterweg ligt het ”Mechanisch Erfgoed Centrum” een museum. We maneuvreerden onze fietsen tussen roestende pletwalsen, hef- en schepkranen, oude vrachtwagens. Al dat oud ijzer, waren ooit machines gebruikt bij de bouw van de dijk.
Maar van af nu wordt het interessant! Immers Bob heeft een traject uitgestippeld langs de mooiste rivier van Nederland: de meanderende IJssel. De mooie natuur en historie is er alom aanwezig. De rivier was een handelsroute met mooie dorpen en Hanzesteden: Kampen, Zwolle, Deventer, Zutphen. Het waren klinkende namen in Europa. Ze hebben uiteraard allen een middeleeuws centrum. In Kampen zijn de stadspoorten van een Middeleeuwse schoonheid en de Waag een bezienswaardigheid voor de vele toeristen.
Op weg naar VOF Tiny en Wim Wennemars op het Ekkelhof in Zwolle lagen huizen en boerderijen met hun rieten zadeldaken als parels langs de IJssel. Zwolle heeft ook iets te maken met de tachtigjarige oorlog. Het was een strijd in de Nederlanden tegen het Spaanse rijk en het had ook iets te maken met de reformatie. De stadsmuren zijn nog steeds stille getuigen.
De volgende dag vrijdag 23 juni eindigde onze rit in het volle centrum in Zutphen bij Margreet Gout.
Maar op de middag hielden we eerst halt in Deventer. Inwoners lagen er te zonnen op de brede oevers van de IJssel. Wij echter genoten van ons dagelijks vissoepje. Het stadhuis is er een blikvanger door zijn overdadig versierde gevel en de gotische kerk door zijn monumentaliteit. Op de Brink staat de Waag met zijn traptoren en spitstorentjes.
In Zutphen ’s avonds waanden we ons in de Provence. Op terugweg naar ons verblijf geloofden we onze ogen niet. In de kerk was er een grote menigte het begin van de haringvangst aan het vieren met een uitgebreide receptie. Hoe kan dat nou? Het is natuurlijk folklore uit de tijd dat de Zuiderzee tot aan Zutphen kwam.
De tijd vliegt snel en dag 9 zaterdag 24-06 staat voor de deur met een trektocht door de Veluwe. Het is een geweldige bestemming door zandverstuivingen, prachtige bossen, uitgestrekte heidevelden, schaapkuddes en kronkelige beekjes. De Veluwe heeft boogvormige heuvelruggen en stuwwallen gevormd door grind en grof zand.
Het is er heuvelachtig fietsen en sommige plaatsnamen vertellen dat we niet meer in het vlakke Nederland zijn. Tussen Zutphen en Ermelo reden we 70 km en ontdekten een stukje van het uitgestrekte natuurgebied. Bij ons gastgezin van VOF in Ermelo, werd Robrecht door Mevr. Wil Koumans in de watten gelegd. Hij was wat ziekjes en kreeg er warme bouillon met fijngesneden boterhammetjes en kaas. Zij is een kranige dame en een deskundige wijnkenner.
De 71 km tussen Ermelo en Utrecht werd een afscheid van de Veluwe na het voorbijfietsen van de ondiepe Veluwerandmeren, Wolderwijd en het Eemmeer. Het gebied wordt nog altijd bemaald voor drooglegging.
In Spakenburg kwamen we even tot rust. Het is een museumhaven met historische vissersschepen, platbodems. De platbodems en botters zijn bruin verniste houten zeilboten met weinig kiel en zijzwaarden. Daarna oriënteerden we ons zuidwaarts naar Utrecht, de universiteitsstad met prachtige grachten en oude parken en vroegen ons af wat gaan we er beleven ’s avonds?
We beleefden het bruisende leven aan de oude gracht die in een diepe gleuf de binnenstad doorsnijdt. Beneden de gleuf aan de waterrand ligt er een lint van restaurantjes waarlangs traag gevaren wordt door verliefde paartjes, feestende vrienden op een restaurantbootje.
We vergaapten ons aan het spektakel terwijl we lekkere Italiaanse gerechten proefden aan een tafeltje aan het water.
Bij de bende van Bob bestaat een ongeschreven ritueel. Ze laten het nooit zo ver komen dat ze honger en dorst hebben. Om acht uur ’s morgens pakken ze in, ze ontbijten, betalen, nemen foto’s van het gastgezin en vertrekken.
Zo ook deze maandagmorgen. Na een ommetje naar de Domkerk, de hoogste kerktoren van Nederland, verlieten we in een karavaan van fietsende inwoners Utrecht. We zitten in de Randstad die een belangrijke toegangspoort vormt tot Noordwest-Europa met Schiphol luchthaven in Amsterdam en Europoort in Rotterdam.
Vanaf Utrecht volgen we de Hollandse IJssel en hij stroomt door het groene hart, een zeer mooi natuurgebied. Onderweg treffen we er enkele leuke plaatsjes. Onze eerste stop voor een biertjes was in Oudewater met zijn beschermd stadsgezicht. De Waag van Oudewater wordt de Heksenwaag genoemd, omdat hier ooit personen werden gewogen die van hekserij werden beschuldigd.
Ook Gouda ligt op ons traject. Op de kaasmarkt wordt er romige kaas gewogen en verkocht. De Hollandse koemelk staat garant voor de kwaliteit. Uiteraard treffen we er de Kaaswaag en het stadhuis met zijn klokkenspel. Antoine maakte ons er attent op dat elk uur tijdens het klokkenspel figuurtjes uit de torenmuur komen piepen. Na ons zoveelste vissoepje en Belgisch biertje gaat de trektocht verder door een landelijk gebied met boerderijen en hun weilanden waarop grote kuddes koeien grazen. Men produceert er voedsel en houdt het landschap open en groen. Doch het stikstofprobleem speelt hier ook de boeren parten in hun ondernemerschap.
We worden in Rotterdam verwacht door Mevr. Christine Stöber. Het is een wonder dat Rotterdam zo’n mooie rand heeft met brede velden wuivend lis en vele waterpartijen langs een wirwar van fietspaadjes
Bovenaan op onze bucketlist staat namelijk dag 12 dinsdag, 27 juni de rit Rotterdam - Woudrichem. Die dag stevenen we af naar het dorp Kinderdijk langs plassen, over veren en dijken, langs de rivier de Lek.
Kinderdijk is Unesco werelderfgoed. Het schitterende molencomplex is een uniek schouwspel. De vaasvormige opbouw van de vele molens met leem en riet is adembenemend.
Het tweede hoogtepunt die dag is de mooie plek de Biesbosch, een zeer waterrijk gebied met zoetwatergetijden, kreken en wilgenvloedbossen. Het bestaat uit en aantal riviereilanden en zand- en slikplaten. Maar vooraleer we daar aankwamen hebben we TV-makers Arnoud Hauben, Ruben Callens en Philippe Niclaes op weg voor hun “Dwars door de Lage Landen 2” TV-reportage ontmoet.
We werden uitvoerig gefilmd en geïnterviewd op een weggetje bij Oud Alblas bij Papendrecht. Wie weet ……Hij vertelde ons iets over de Biesbosch in oorlogstijd. De Duitsers waagden zich niet in dit gebied met eb en vloed en zo zaten er veel verzetsstrijders en onderduikers. Bob vulde hem aan: “De mensen overleefden door het eten van haring”
We bezochten in het Biesboschgebied een tentoonstelling met uitleg over het ontstaan van dit aardrijkskundig gebied. Het is uniek in Europa wegens de zoetwatergetijden. Biesbosch staat in verbinding met de zee. Bij vloed wordt water opgestuwd 60 cm hoog. Bij eb valt de druk weg en stroomt het rivierwater verder. We leerden ook veel over het vogelbestand en de leefomgeving van de bever.
Voldaan arriveerden we In Woudrichem. Het is een vestingstad aan de Merwede. Het stadje presenteert zich met een mooie skyline met kerk, molen en vesting! Alle restaurants waren gesloten en toch konden we feest vieren met kaas, wijn en fruit, gezellig op het mooie terras van VOF Emmy en Jan van Strien op de Oudendijk.
’s Anderendaags op dag 13 woensdag 28 juni, hebben we het watergebied met dorpen lager dan de zeespiegel verlaten. Meer en meer lopen de paden tussen een galerij van kortstammige eikenbomen. In Etten-Leur waren we te gast in een prachtige flat, bij Mevr. Riet van Breugel Binnentuin 8. Zij is een kranige 79-jarige dame met een lange staat van dienst in de politiek. In Etten-Leur heeft Vincent van Gogh zijn loopbaan als kunstschilder begonnen. In de kerk loopt er dan ook een permanente tentoonstelling over hem.
Donderdag, 29 juni, het panorama wordt helemaal anders. We fietsen voortdurend door bossen met eiken tot Bergen op Zoom, zo’n 52 km. Toen we ons er neerploften op een terrasstoel vlakbij het stadhuis voelden we de spanning. Er stond iets te gebeuren.
En inderdaad het afscheid van de aftredende burgemeester werd gevierd met het optreden van de vredesharmonie. Alle uitvoerders waren in de klederdracht van de jaren 1940-45.
Wat ons ook verwonderde was de aanwezigheid van bewakingsagenten. Blijkbaar worden politici in Nederland bewaakt wegens dreiging vanuit een extremistische groep. De lieve dame, Mariëtte van Wezenberg, van de VOF in Hoogerheide, stilde onze nieuwsgierigheid over het reilen en zeilen in Nederland.
Onze laatste nacht in Nederland op vrijdag 30-06 staat gepland in Goes bij VOF Wim van Dale. We zouden in dit stadje ’s avonds uitgebreid het einde van de tocht vieren in een eethuis gereserveerd door Eric & Annemie een aldaar wonende jeugdvriend van Bob en Pol. Dat water een zegen is ontdekten we volop deze dag. Langs de Bergense Maas staan niet ver van de Keltische markt van Geertruidenberg een elektriciteitscentrale, meerdere industrieën. We vinden er haventjes voor een biertjes en het zoveelste vissoepje. Op verhoogde dijken van de rivier liggen ooien en lammeren te slapen.
Langs de Westerschelde zien we oceaanreuzen statig voorbijvaren en in de verte kan men de kranen spotten van de Antwerpse haven, de kerncentrales van Doel, het verdronken land van Saeftinghe. Voortdurend laveerden we tussen de Westerschelde en de Oosterschelde. We zien er monumentale boerderijen waar granen en uien worden geteeld. En in Yerseke denken we aan oesters en Zeeuwse mosselen. Door de aanblik van de vele visrestaurants krijgen we het water in de mond. We stellen ons tevreden met een laatste vissoepje.
Op 1 juli nemen we in Vlissingen de vleugelboot naar Breskens na een rit door de regenen en wind langs de Westerschelde. We passeerden vele kilometerslang zonnepaneelvelden en Windmolens. Een zeereus die boven de dijken uitstak deed ons plots vermoeden dat we reeds ter hoogte van Terneuzen aan het rijden waren. Met gekromde ruggen tegen de westenwind in kwamen we aan in Vlissingen. Om 12u meerden we aan in Breskens. Het Zwin was ooit een inham van de zee die Brugge met de Noordzee verbond. We volgen landinwaarts Groede, Sluis, Hoeke, Damme, ooit Brugse voorhavens. We kwamen weer thuis in Brugge om 16u. Antoine had nog de trein te nemen naar Antwerpen.
We danken onze Vrienden op de Fiets gastadressen voor hun gulle gastvrijheid, Bob voor de voorbereiding, Antoine voor de boekhouding en Pol voor de technische bijstand. Robrecht voor het deskundige verslag.
2023 Aankondiging Hollandfietstocht met Bende van Bob
Beste vrienden,
Vrijdag 16 juni 2023 start onze 15-daagse tocht door Nederland.
We starten vanaf het Centraal station Antwerpen. Na een treinrit vanaf Brugge, ontmoeten Robrecht, Pol & Bob hier onze 4°man Antoine. Vanaf hier fietsen we naar Roosendaal. Op zaterdag 17-06 sporen we naar Amsterdam Centraal en rijden vanaf daar langs de Zaan naar Alkmaar. Vervolgens naar Texel met een Rondje Texel. Na ons verblijf op het eiland terug zuidwaarts naar Medemblik, door het IJsselmeer/Markermeer naar Lelystad, Zwolle en Zutphen. Door de Veluwe naar Ermelo vervolgens tot Utrecht en Rotterdam. Langs de Kinderdijk en door de Biesbosch tot Woudrichem. In Noord-Brabant verblijven we in Etten-Leur en Hoogerhe2023 Hollandfietstocht met Bende van Bobide. Eindigen doen we door Zeeland met Goes om terug in Brugge te arriveren op zaterdag 1 juli, na +/- 1000km.
15 La Rochelle zaterdag - zondag - maandag 25-26-27-06-2022
15 La Rochelle zaterdag - zondag - maandag
25-26-27-06-2022
Regen…..Wie had dat nu gedacht. Om 9 uur zitten we aan tafel bij Sophie en Marc. We hebben veel te vertellen en zij willen veel weten. Na ons heel uitgebreid en lang ontbijt, overlopen en bespreken we onze voornemens voor de drie volgende dagen.
Zaterdag 25-06-2022, een druilige dag.
Een intens bezoek aan de stad La Rochelle. We spelen werkelijk wandeltoerist. We nemen de bus tot Place Verdun met bezoek aan de Kathedraal. Nadien blijven we rondslenteren in de Overdekte Markthallen.
In de namiddag een uitvoerige rondleiding in “Mussé Maritime” en op de museum schepen. We beëindigen ons dagje La Rochelle in het Belle Époque café « Café de la Paix ».
Zondag 26-06-2022 Dat wordt een dag Ile de Ré.
We boffen, daar is de stralende zon opnieuw. We popelen na een dag zonder fiets, om onze stalen rossen te gebruiken. Neen je kan er nooit genoeg van krijgen, het prachtige eiland blijft ons bekoren. Het is ons favoriete eiland zonder twijfel!
In tegenstelling met onze eerste rondrit van 2 weken geleden, doen we nu alles in tegenovergestelde richting. Het is een totaal andere tocht, dat is onze ervaring. We nemen meer dan onze tijd om alles uitvoerig te bewonderen. En vele keren terrasjes te doen.
Nu mogen we de oester cabannes niet voorbij zonder er een festijn van te maken. En ja hoor… het lukt ons deze keer opperbest! Het is samen met de plaatselijke bevolking een echt “Fruit de Mer” feest!
’s Avonds rijden we naar de stad en belanden later in Café Brasserie de la Conische bij de zee, voor een klein hapje en een slaapmutsje.
Maandag 27-06-2022 Onze allerlaatste dag aan de Océaan.
Op naar het Toeristisch Bureau in het centrum van La Rochelle. We willen het binnenland eens verkennen. Veel kunnen ze ons hier niet vertellen, we krijgen vluchtig enkele kaarten toegestopt.
We volgen een rit van de kaartroute Noordwaarts, richting Lagord, Nieul-sur-Mer tot Marsilly. Tot onze grote verwondering zien we plots de “Georges Simenon” -route…Deze schrijver had hier een verblijf enkele jaren vóór WOII en gebruikte regelmatig beschrijvingen en belevenissen van de streek in zijn romans.
Het is maandag en alles is hier potdicht….
We rijden naar de oceaan bij Pointe Saint-Clément en belanden zowaar in Port de la Pelle bij onze vriend Serge, de man kent ons natuurlijk nog van 14 dagen geleden. Het wordt een hartelijke ontvangst. Samen gaan we eten bij “Jack et Isa” een wat rommelige eetgelegenheid. We doen ons voor de allerlaatste keer tegoed aan oesters en mosselen samen met de plaatselijke bewoners van de Baai de l’Aiguillon.
Na een hartelijk afscheid van Serge, Isa en Jack. Starten we tergend traag en volgen het meanderend pad naast de kliffen naar Port du Plomb en L’Houmeau om uiteindelijk onze omzwerving te eindeigen bij Villa Andrée van de familie Chave.
Nu alles inpakken en vroeg gaan slapen….
Op dinsdag 28-06-2022 vliegen we heel vroeg van La Rochelle terug tot Charleroi met Ryanair. Op de middag zijn we goed en wel terug in Brugge.
Epiloog
Vrienden, Pol en Antoine bedankt, jullie zijn fantastische fietsmaten.
Vriend Robrecht wij hebben je ongelofelijk gemist. Je filosofische gesprekken, je droge humor, je plotse droommomenten, en je prachtige proza verslaggeving
We denken alle drie vol lof terug aan onze meer dan geslaagde tocht in dit prachtig gedeelte van Frankrijk. Het waren heerlijke maar soms te warme dagen.
Het was een aaneenschakeling van verrassende en voor ons onbekende natuurgebieden, steden, dorpen en eilanden.
Adieu Charente-Maritime en de Vendée !
Spijtig het is alweer voorbij. En toch….onze jaarlijkse langeafstand fietstocht blijft een zegen van vrijheid met een massa aan humor, plezier, inspanningen, cultuur, diepzinnige praatmomenten maar vooral een culinair festijn…
Wij wensen al onze gast-verblijven te bedanken. Maar we zullen ons verblijf, avondmaal en ontbijt bij Blandine et Christophe van “La Petite Chatelaine“ in Saint-Hilaire-de-Riez nooit vergeten.
Toch een absolute dank en waardering moeten wij zeker geven aan Sophie en Marc Chave van Villa Andrée in La Rochelle. Ze waren op en top attent en haalde en brachten onze fietsdozen op aan het vliegveld. Maar ons onmiddellijk opvangen bij de drie bijkomende dagen door de staking Ryanair waren ongelofelijk. Bedankt, duizendmaal bedankt beste Sophie en Marc.
Antoine en Pol dank voor jullie waardering en lof voor het voorbereidend werk door mij voor deze onvergetelijke tocht. Ze kunnen ons dit nooit meer afnemen.
14 Dag 14 Rochefort - La Rochelle vrijdag 24-06-2022
14 Dag 14 Rochefort - La Rochelle
vrijdag 24-06-2022
Net als enkele dagen geleden vinden wij deze Auberge een ideale slaapplaats. De Jeugdherberg een van de allerbesten welke we bezochten, zeer proper en stil. De kamer is goed te verduisteren en er is zelfs een eigen sanitair gedeelte, echte luxe, vinden we.
We hebben tijd genoeg en staan later op dan normaal. Om 9 uur stappen we naar de ontbijtzaal. Wat een overrompeling is dat hier toch? De grote eetplaats staat vol met jong volk. Na een poosje wordt het ons duidelijk. Het zijn Spaanse jeugdvoetballertjes uit Torrelavega, een stad in Cantabrië. Ze zijn hier samen met hun begeleiders en enkele ouders. Ze komen ontbijten vooraleer ze tegen de jeugdelftallen van Rochefort moeten aantreden. We hebben geduld …. na een praatje met de lokale begeleiders, weten we dat Rochefort en Torrelavega (Noordwest Spanje) zustersteden zijn. Er zijn verschillende uitwisselingen en wedstrijden tussen deze twee steden gedurende het jaar.
Zo te zien zal er niet veel overblijven voor ons, denken we. Om 10 uur zijn de luidruchtige Spaanse voetballertjes verdwenen en is de zaal voor ons alleen. De keukenverantwoordelijke had vooraf voor ons nog van alles in haar koeling bewaard. Ze maakt ook nog verse koffie, je moet ook wat geluk hebben toch! Ook al is het geen luxe, we hebben toch nog een deftig ontbijt gehad.
Normaal is het vandaag onze laatste fietsdag. Maar neen die duivelse Ryanair vliegmaatschappij heeft er anders over beslist. We moeten kost wat kost drie dagen langer blijven. Eigenlijk vinden we het nog zo erg niet, we voelen ons hier aan de Oceaan op onze plaats en het is een goede fietsomgeving. Laat ons nog maar genieten van “les fruits de mer”.
We hadden ons voorgenomen om wat meer in het binnenland te fietsen. Maar, in tegenstelling met de vooraf uitgestippelde weg, besluiten we, de kustweg te nemen. We hebben gisteren ondervonden dat, gezien we in tegengestelde richting rijden, het heel anders aanvoelt. En….tenslotte zijn we kustjongens en houden erg van de weidse zeezichten en de gezonde zeelucht!
11 uur zo laat zijn we nog nooit gestart…Het is grijs en bewolkt toch blijft het een aangename temperatuur om te fietsen en er is geen regen aangekondigd. We vertrekken op de Charente trekweg en rijden over een sluis bij de droogdokken. Nu moeten we dwars door de binnenstad om aan de andere kant terug bij de Charente te komen. Rochefort ligt midden een grote bocht van de stroom. Net voor Saint-Laurent-de-la-Preé rijden we linksaf door een Marais naar “Fort Lapointe”. We fietsen er op enige afstand voorbij, maar zien geen Fort of gebouw….enkel een grote ronde steenblokken muur op de oever. We begrijpen er niets van!
We volgen de oeverweg richting Fouras en zijn terug bij de Oceaan aan Pointe la Fumée. Hier krijgen we een gekke ingeving en rijden zonder nadenken recht naar “Les Viviers de Nadège”. Het wat rommelige visrestaurant waar we verleden zondag zo’n feestelijke middag beleefd hebben. Het is 12 uur 30 en we hebben 25km, dus tijd zat. De patron en madam kennen ons nog, het is er niet zo druk, beiden hebben tijd voor een praatje. We bestellen een fles koele witte wijn en een “Fruit de mer” als voorgerecht, nadien mosselen. De baas weet dat we Belgen zijn en vertelt ons dat hij jaarlijks heel wat landgenoten over de vloer krijgt. Hij weet dat het echte Bourgondiërs zijn en geraakt er maar niet over uitgepraat…Net als de vorige keer is het opnieuw om duimen en vingers af te likken. Wat worden we verwend….door de sympathieke eigenaars.
Met een zalig gevuld buikje vertrekken we, de patron komt nog onze beladen fietsen bekijken en blijft ons uitwuiven. We volgen de kustroute richting “Les Marais d ’Yves” . Vanaf Marouillet volgen we een spoorlijn. Bij Les Boucholeurs komen we op een ruime kustboulevard richting Châtelaillon-Plage. Hier mogen we zomaar niet voorbij rijden toch!
Op een uitnodigend terras samen met een jeugdig Canadees fietskoppel, het zijn trekkers met een eigenaardige ligtandem, genieten we samen met hen van een frisse Grimbergen. Amai, wat hebben die mensen allemaal bij….Ze weten niet waar ze zullen uitkomen op hun tocht, maar zullen de kust zover mogelijk Noordwaarts blijven volgen. De jongeling is zijn elektronica aan het bijwerken…GPS, smartphone en webcam werken op de naafdynamo van de fiets. Ik ben benieuwd hoe dat allemaal werkt…En raar maar waar, daartegenover is hij erg geïnteresseerd in mijn roadboekje en blijft er verwonderd in neuzen. Maar de jonge dame komt hem storen en kort nadien moeten we ze uitwuiven!
Net wanneer wij starten op de ruime boulevard worden wij herkend door een groepje wandelaars…..Het zijn de ouders van de Spaanse voetballertjes welke we deze morgen in de eetzaal ontmoet hebben……Onze fietsen worden intens besnuffeld, ze willen van alles weten, maar ook al vraag ik hen wat trager te spreken toch kan ik het Spaans geratel niet begrijpen.
Opvallen hoe weinig toeristen er hier maar zijn, ook al naderen we het hoogseizoen en is het bijna weekend. We menen dat deze Oceaankust helemaal niet te vergelijken is met de drukte van de Méditerranée. We pedellen rustig op het pad naast de zee tot Pointe de Chirats. Na Aytré naderen we La Rochelle. We rijden op de betonnen dijk tussen wel duizenden jachten. Welk fortuin ligt hier? Voor we in de stad komen nippen we nog een biertje, het is frisser geworden en we zetten ons, dat is lang geleden binnen.
Terwijl we ons biertje drinken beslissen we voor we naar onze overnachtingsplaats rijden eerst te gaan souperen. Ik zal Sophie telefonisch verwittigen dat wij later komen en eerst gaan eten. We rijden via de Oude Haven door « La Porte de la grosse Horloge” over een brug naar de Sint-Nicolas wijk. Place de la Fourche, een driehoekig plaatsje met groen en veel terrasjes doet ons halt houden.
La Bonne Pâte is een klein restaurant dat Frans-Italiaanse gerechten serveert. Normaal zou dat ons laatste souper moeten zijn in La Rochelle, maar allé wij gaan er het beste van maken en er eens flink tegenaan gaan.
Eerst een dubbele Ricard met enkele ambachtelijke pizza’s als voorgerecht. Dan laten we de keuze aan de patron die ons een echt eigen creatie zal klaarmaken. We genieten met volle teugen en overlopen de prachtige dagen van deze interessante tocht.
Vooraleer we de stad verlaten snoepen we nog een ijsje bij Glacier Olivier in een van de binnenstraten van de oude stad. Een half uurtje later zijn we bij de Familie Chave. Blij dat Sophie en Marc ons de drie volgende dagen laten overnachten. Wat we morgen zullen doen zien we wel….Slaapwel
13 Dag 13 La Tremblade - Rochefort donderdag 23-06-2022
13 Dag 13 La Tremblade - Rochefort
donderdag 23-06-2022
Het is vandaag niet anders dan gisteren. Wanneer we het eetzaaltje binnen komen stellen we vast dat het rommelig blijft. Ons tafeltje voor drie is gedekt met voor elk enkele sneden stokbrood en wat confituurtjes. Gelukkig heeft Pol eerst wat charcuterie en kaas gekocht in het dorp. We zullen zorgen dat we op onze fiets geen klop van de hamer krijgen. Onze Hotel-madam en haar hulpje loeren vanuit de keuken en houden zich afzijdig. Wanneer we onvermijdelijk wat koffie en brood bijvragen stuurt madam het dienstertje. Met enige vertraging komt er toch iets meer. Bij het afrekenen maken we enkele terechte opmerkingen, maar het kan de bazin niet schelen, ze heeft er geen oren naar…Maar op de foto met ons, dat wil ze onmiddellijk wel. Dat vindt ze plots wel een uitstekend idee… met veel plezier zelfs!
We beladen onze stalen rossen en iets na 9 uur zijn we klaar om La Tremblade te verlaten. We rijden richting Ronce-les-Bains, voorbij La Bergerie naar de brug over La Seudre. Vanop de brug hebben we zicht op “La Cabanne Ostréicole So-What” waar we twee dagen geleden een prachtmiddag beleefden.
Na de gevaarlijke fiets-passage over de Seudre-brug rijden we rechtsaf naar Marennes. Een oud grijs vissersdorp met een erg grote kerk. Door een moerasgebied komen we in Hiers-Brouage en enkele kilometer verder in Brouage. Toen we twee dagen geleden door het dorp reden was bijna alles gesloten. Nu is het er een totaal andere belevenis. Alle winkeltjes en terrasjes zijn open en staan vol kleurige parasols en bankjes om de toeristen te lokken. We dokkeren straat in straat uit voorbij pleintjes en een kerkje tot plots Antoine een lekke band achteraan vaststelt. Onder toezicht van de plaatselijke kruidenier, met wat humoristische praat is alles vlug opgelost. Hoog tijd om de kater door te spoelen menen we met een frisse pint op een veelkleurig terras…
.
Na een leuke babbel met de bazin mogen we haar binnentuin, gelagzaal en keuken bewonderen. Ze is erg gefocust op oude zeilboten. Ze heeft wel 30 prachtige miniaturen staan. Madam geraakt maar niet uitgepraat, gelukkig komen er nieuwe cliënten en kunnen wij ervan onder muizen…. Wanneer we het versterkte dorp verlaten weten we nog steeds niet waarom dit dorp deel uitmaakt van de zogenaamde “Plus Beaux Villages de France”, de vereniging van de allermooiste plaatsjes in heel Frankrijk. Wij vinden het een curieus plaatsje, maar daarom zeker niet mooi, misschien hanteren ze bij het kiezen andere normen…wie zijn wij???
We verlaten het versterkte dorp en rijden wel 15 km lang door les Marais de Moëze. Het is een moerasgebied met grachten en beken. We staan enkele keren stil om de zwanen families te bewonderen, ze zijn het warempel gewoon zelfs heel dicht bij de weg. Verder zien we nog veel watervogels, hier is blijkbaar eten genoeg voor hen.
Hier en daar zijn er delen drooggelegd en staat er graan. Na Saint-Froult zien we in de verte de Océan. Het wordt wat grijs en over zee mistig, het is ook minder warm. Bij Piedemont komen we op het kustpad tot aan Baie de Barques. Hier staan uitzonderlijk veel Carrelets, we lezen dat we ons op “la Route des Carrelets” bevinden. De kleine vissershutten op palen zijn maritiem erfgoed voor de streek tussen de mondingen van de Gironde en de Loire.
We fietsen nog wat door en komen aan het uiterste punt van het schiereiland bij de “Passe aux Bœufs”. Het is vloed we kunnen niet naar “Ile Madame”. We vinden het zonde en hadden graag naar dit kleine natuur eilandje gereden. Bij eb is er een natuurlijke doorgang van zand en kiezels die droog komt, zo kan je op het eiland geraken.
Het is bijna 13 uur 30 en we krijgen honger en dorst. En jaja Antoine heeft iets gezien bij een klein strandje met zicht op zee is er een volkscafé open. Het gaat er gezellig aan toe. Een ploeg vissers hebben iets te vieren, de arme ober moet hen bedaren. Wat een geluk, de patroon zal ons bij grote uitzonderlijk, gezien hij toch niet kan sluiten, voor ons mosselen met friet klaarmaken. Wanneer de vissersbende bediend is worden ze wat kalmer...Wat een toestand, in volle namiddag hebben er enkelen al veel te veel op...
Met honger smaakt alles zegt een spreekwoord…met deze gedachte verlaten we de maar al te zotte toestand. Toch zijn we nog niet weg uit het dorp, iets verder zitten twee oudjes in een rolstoel in hun poortopening te genieten van zicht op zee. We trakteren hen op een babbel, zelden zo’n gelukkig en dankbaar stel meegemaakt. We worden bedankt om hen een ¼ uur gezelschap te houden en wat te luisteren. Allé dat was onze “Goede Daad” voor vandaag……een bende oude scouts! Bij “Fort Lupin” zijn we terug bij La Charente. In Soubise hadden we gedacht een veer te vinden om op de andere oever te geraken. Maar neen we moeten nog 5 km verder tot aan de Pont Transbordeur.
Samen met een groep senioren is het wachten om op het plateau van de Transbordeur te geraken. Het is een bende curieuseneuzen…ze blijven maar nieuwgierig naar wat wij hier uitspoken. Eerst is het naar onze afkomst raden. Wanneer we uiteindelijk vertellen dat wij Vlamingen zijn en een soort Nederlands spreken, zijn er enkelen die Brussel en België weten liggen. De groep senioren is afkomstig van het eiland Ile de Ré, het is voor hen jaren geleden dat ze gebruik maakten van de zweefbrug. Een oudje vertelt dat het geleden is van in de tijd met paard en kar. Wij geven toe dat Ile de Ré het allermooiste eiland van de Atlantische kust is. Tot spijt van Antoine worden we net niet gekust door de dames. Wat maken we toch allemaal mee….
3 km verder zijn we aan onze overnachtingsplaats, de ontvangst is hartelijk de juffrouw kent ons nog en we kunnen onmiddellijk onze kamer betrekken. Na onze gebruikelijke douchebeurt beslissen we naar de binnenstad te fietsen. We kennen een beetje Rochefort en na een deugddoende aperitiefpauze krijgen we trek in een vleesmenu. Onze terrasburen verwijzen ons naar restaurant “la Boucherie”. Het wordt een flink stuk “Viande Grillée” met een lekker wijntje.
Na nog een slaapmutsje keren we voldaan van onze prachtige fietsdag terug naar onze overnachtingsplaats. Slaapwel mannen!
12 Dag 12 Rondje La Tremblade - Phare de la Coubre woensdag 22-06-2022
12 Dag 12 Rondje La Tremblade - Phare de la Coubre woensdag 22-06-2022
Wanneer we de wat rommelige eetplaats binnen stappen wordt het ons al duidelijk. De tafeltjes van de eerdere eters geraken niet opgeruimd. In een hoekje is er een tafeltje voor drie gedekt. Meer dan een “Petit déjeuner à la Française” zal het hier niet zijn vrezen we…Na wat geduld komt er een hulpje koffie brengen in een veel te klein kannetje en wanneer Antoine melk vraagt duurt het een eeuwigheid eer dat komt. Madam vliegt vlug voorbij, we vragen wat brood en koffie bij, zou ze het wel gehoord hebben? Het hulpje brengt nog wat koffie, maar het brood is op….Voor de eerste maal in jaren worden we herinnerd aan hoe het in het verleden in la douche France bij het ontbijt, er aan toe ging.
We hebben tijd zat eer we vertrekken, we plannen een bezoek aan het “Office de Tourisme La Tremblade”. Wat een geluk, we worden ontvangen door een dame in het Nederlands. We zijn verwonderd en vlug geeft zij toe dat ze hier 25 jaar geleden beland is via….even raden….de liefde! De vriendelijk Hollandse geeft ons de raad naar La Palmyre te rijden door de bossen, een bezoek te brengen aan Royan en nadien de vuurtoren te bezichtigen, ze schat de rit op 70km. Nadat we ons voorzien hebben van drank en fruit zoeken we de opgegeven fietsroute. In Avert moeten we rechtsaf bij Rue du Moulin Brulé, gelukkig was dit goed te onthouden…..Na enkele kilometers zijn we in Les Mathes het landbouwgebied verandert in een duindennen landschap. We rijden voorbij grote campings en vakantiehuizen.
Wat een geluk dat we hier in juni zijn, buiten de schoolvakanties. Met al die campings, speeltuinen en zwembaden zal dat hier een overrompeling zijn binnen enkele weken. Na 15km zijn we in La Palmyre, hier is het veel drukker, we zien veel, mensen met onze leeftijd, boodschappen doen en …..ook wel een terrasje meepikken. We volgen hun voorbeeld en aan de Oceaan is het eerste zonneterrasje bij het plezierhaventje voor ons….’t Wordt een frisse Grimbergen.
La Palmyre is wel een bruisende badplaats met veel activiteiten. We rijden voorbij pretparken en een dierentuin. Iets verder komen we voor 15 kilometers langs enorme zandstranden. Toch lijkt het een wat verwilderde kust. Gelukkig zijn er deftige fietspaden met weidse zeezichten.
Vanaf Saint-Palais-sur-Mer komen we terug in de bewoonde wereld, met veel witte gebouwen. Het lijkt allemaal architectuur uit de jaren 70 à 80 van de vorige eeuw. De kleine baaien zijn rondom het water goed volgebouwd. We blijven de kustlijn volgen tot Royan, af en toe moeten we wandelweggetjes gebruiken maar het lukt wonderwel. Royan heeft in de 2° wereldoorlog zware bombardementen moeten verwerken….De stad heeft er in de jaren 50 voor gekozen om voor de heropbouw een totale nieuwe modernistische architectuur en urbanisatie toe te passen. Als bouwkundige en liefhebber van het modernisme, ben ik natuurlijk benieuwd wat ze ervan gemaakt hebben. Vanaf de veerhaven rijden we langs een halfronde boogboulevard nu loodrecht de nieuwe stad binnen, met pal voor ons de beroemde markthall. Wat een opvallend bouwwerk het lijkt wel een omgekeerde schelp. Een gedurfde creatie in ieder geval. Van dicht bij is het nog indrukwekkender, alles in spierwit gewapend beton. Een gebouw zonder kolommen telkens steunen de onderste stukken van de bogen op de bodem. De beton is slechts 10cm dik, ik vermoed dat ze in deze zouterige zee omgeving roestvrijstaal wapening moeten gebruikt hebben. Er zijn geen roestvlekken te bespeuren!
We stallen onze fietsen en willen absoluut binnen wandelen. De dagelijkse markt loopt op zijn einde, er is niet veel volk meer. Ik profiteer ervan om de booggewelven te bewonderen en sta perplex van het resultaat. De lichtspeling in de boogkoepel maakt het nog spectaculairder binnen dan buiten….We kunnen het echt niet laten en kopen “Bulots Cuit”. In ’t West-Vlaams “warme wulloks”. Op het terras van “Bar du Marché” waar we telaat zijn om te dineren, eten we de lekkere beestjes op met brood en witte wijn.
Ons volgend bezoek is de kerk van Onze Lieve Vrouw van Royan. Het zou doodzonde zijn dit absoluut modern kunstwerk niet intens te bewonderen…Het gebouw is 50m bij 25m en 35m hoog, de toren is 60m. De steunberen zijn V vormig. Alles is uitgevoerd in ruwplanken beton.
Bij de inkom van deze betonnen kathedraal lezen we enkele weetjes. Royan is platgebombardeerd op 5 januari 1945 en in 1958 het bouwwerk ingehuldigd na 3 jaar bouwen. Er kunnen 2000 mensen binnen, op een hoogte van 3m is er een tribune met een koorrondgang. De verlichting gebeurt door ruitvormige loodglasramen. Het zadeldak bestaat uit voorgespannenbeton van slechts 8cm dik…We staan perplex na ons uitgebreid en langdurig bezoek…
Het is 15h eer we Royan verlaten en terugfietsen naar de Océan bij Pontaillac-Plage. Aan de baai snoepen we een pannenkoek met ijs en koffie op een van zeldzaam geopende terrassen. Vanaf hier is het 20km flink doortrappen tot bij “Phare de la Coubre”.
De vuurtoren is geclassificeerd als een historisch monument en is het de hoogste vuurtoren aan de kust van de Charente. Er zijn 300 treden nodig om boven te geraken. In het naast gelegen gebouw een echt museum, is de geschiedenis van de vuurtoren te lezen.
Als we wegrijden van de vuurtoren hebben we al 58km. Nu moeten we door het bosmassief van La Coubre. Het is het grootste bosgebied van de Charente-Maritime. Met zeedennen en steeneik houdt dit bos de opmars van het zand tegen. Er zouden veel edelherten, reeën en wilde zwijnen rondlopen. 10km lang rijden we op een breed fietspad voorbij La Bouverie. Er staan slechts enkele huizen waar je tot bij het strand kunt geraken. Overal wordt er gewaarschuwd, het is heel gevaarlijk om hier in zee te zwemmen er zijn te grote golven, lezen we op pancarten.
Na Ronce-les-Bains buigen we af naar La Tremblade en na 78km zijn we aan Hotel Le Phoebus. Doodmoe houden we een platte rustpauze na een flinke douche. Plots krijgt Pol melding dat Ryanair onze terugvlucht van volgende zaterdag annuleert wegens een staking op Charleroi. We zijn een beetje uit ons lood geslagen. De volgende vlucht vanop La Rochelle is volgende dinsdag maar we slagen er helemaal niet in om over te boeken…. Ik tracht onze B&B Madam Sophie van “Villa Andrée” in La Rochelle te bereiken om er de drie dagen te kunnen overnachten. Oef het kan, laat ze mij onmiddellijk weten. Na een poos besluiten we opnieuw te boeken bij Ryanair en dat komt ook voor elkaar. Toch een beetje geluk!
Het wordt laat en we besluiten met onze fiets een eetgelegenheid te zoeken langs het “Chenal de la Grève”. Onze Hotel-Madam geeft enkele namen van Cabannes. Toch wordt het een miskleun…We worden buiten gekeken door een arrogante restauranthouder. Uiteindelijk souperen we in het restaurant “Gaby”. Met een aangename bediening door een Senegalese schone. Een menu met vissoep, een kabeljauwstoofpotje en een ijsdesert, ‘t was perfect. Het is al een eindje donker eer we moe maar voldaan in onze bedjes belanden…
11 Dag 11 Saint-Georges d’Oléron - La Tremblade dinsdag 21-06-2022
11 Dag 11 Saint-Georges d’Oléron - La Tremblade
dinsdag 21-06-2022
Hier is het toch wel heel rustig …..Na ons ochtendritueel, kijken we uit naar het ontbijt. Onze B&B madam biedt ons een plaats aan in het eetzaaltje. Wanneer wij haar voorstellen in de tuin te ontbijten is ze onmiddellijk akkoord. We helpen stoeltjes en tafel dekken en krijgen een plaatsje in de zon.
De patron brengt voor elk een plateau met brood en confituur. Ook hier blijkt het net iets meer dan “Petit déjeuner à la Française” vele Fransen vinden dit nochtans copieus. Toch moeten wij, als goede eters, van alles bijvragen en jawel het is helemaal geen probleem. Het is kalm en de uitbaters zijn joviaal en komen een praatje slaan, toch wel ietsjes meer afstandelijk dan wat we gewoon zijn….
Om 9h zijn we vertrekkend klaar, nog een foto en daar gaan we dan. We krijgen nog wat uitleg hoe we Saint-Georges gemakkelijk uit geraken….salut les amis! We fietsen naar de westkust van het eiland tussen de lage witte huisjes, door steegjes waar stokrozen voor wat kleur zorgen Voor we aan de kust komen moeten we door een moerasgebied met vele waterplassen. Ook hier hebben de watervogels het goed, ze zijn druk aan het foerageren in de ondiepe slikken. We zien meeuwen, steltlopertjes en zilverreigers.
We dachten dichter bij de oceaan te kunnen rijden, maar neen om bij de zee te geraken zijn het telkens doodlopende weggetjes. We proberen enkele keren en moeten telkens rechtsomkeer maken. Na 15km zijn we in La Cotinière een dorp met een vissershaven, er heerst een wat grotere drukte. Er zijn viskramen en enkele winkeltjes. We besluiten een terrasje te doen, uitzonderlijk bestellen we, raar maar waar koffie! Allé hoe kan dat nu !!!
Na onze koffiepauze komen we in La Remigeasse, nu is het wel dicht bij het strand rijden tot we in Le Riveau moeten afbuigen naar Ors om bij de brug te komen. Vanaf het eerste rond punt na het viaduct zijn we de drukte beu….We wagen ons langs een toch wel erg slecht baantjes, naar Plage de Marennes.
Vanaf hier is het afgelopen met rustige weggetjes, we moeten het fietspad langs de D728 nemen om over “Pont de la Seudre” te geraken….Opnieuw wordt het heel gevaarlijk op dit kunstwerk van 1000m lang. Ook hier is een uiterst smal fietspad onmiddellijk naast het te snel voorbijrazende auto’s maar vooral vrachtwagens. Olala het is flink klimmen, gelukkig is er bijna geen wind anders zou dat een ware beproeving zijn met al die verkeersgekken naast ons.
Als we op de andere oever zijn, weten we dat er beneden aan de boorden van La Seudre een oesterkwekerij is. We stuiven langs een zandweggetje onder de brug door naar de Cabane van “So-What”. We worden met veel enthousiasme ontvangen door de oesterkweker Yann op zijn buiten terras aan zijn houten hut. We vleien ons direct op de terrasinrichting, met een fenomenaal uitzicht op de Seudre en de brug. Op de andere oever is de haven van Cayenne de Marennes. Voortdurend varen er, aan grote snelheid, platte oesterboten voorbij Yann wuift naar al zijn collega’s.
Wat een droomplek. Hier word je wel 100 jaar. We hebben grote dorst en vooral goesting naar al het lekkers uit de zee. Madam Charlotte brengt ons onmiddellijk een fles koele witte wijn…santé!
Ik had het mijn maatjes beloofd en bestel onmiddellijk 12 oesters voor elk, als cadeau. Dank omdat ze mij altijd willen vergezellen….op onze jaarlijkse tochten.
Soms maak ik het hen toch niet gemakkelijk. Het is een jaarlijkse traditie, het maakt iedereen blij! We kunnen Yann overhalen om voor ons mosselen klaar te maken, gekookt op een stuk hout onder gloeiend brandende dennennaalden…: ” L'éclade de moules”. Heerlijk met brood en gezouten boter!
Het is hier een plaats om nooit te vergeten, met echt uiterst charmante uitbaters. Als je in de omgeving van de Charente-Maritime en La Seudre komt is dit een aanrader en een bezoek mag je zeker nooit overslaan !!! Bedankt Charlotte en Yann tot ziens misschien.
We blijven maar treuzelen, na een kort overleg besluiten we rechtstreeks naar La Tremblade te fietsen. We zullen morgen la Domaine de la Coubre wel verkennen. Meer dan 6 à 7km kan het niet meer zijn hopen we. Met lome benen en een dikke buik geraken we weg uit dit aardsparadijs. We volgen de monding van de Seudre langs baaien en inhammen waar we telkens rond moeten. De Seudre is een zeer korte stroom van slechts 67km daarmee een van de kortste van Frankrijk. Op beide oevers zijn er de laatste 20km overal laag liggende onderwater lopende moerassen en ingedijkte bassins.
Na enkele kilometers staan we plots voor een kanaal waar platte oesterbootjes rommelig in het slib liggen. Deze vaargeul is een blijvend schouwspel met een decor dat bij elk moment van het getij verandert. We zien de waterstroompjes door de modder klieven en meanderen van de ene naar de andere oever…..Wat een wanordelijke boel met stapels roestige netten en visserstuigen tussen tractoren, boten en veel modder. Toch vinden we het pittoresk en charmant …..
We krijgen grote dorst van al dat gedoe. Voor we naar het hotel rijden willen we enkele flessen water kopen in een winkel en nog een terrasje doen. In het centrum dicht bij de kerk is het prijs bij Bar de la Liberté bemachtigen we een tafeltje. We zijn verwonderd hoe druk het hier wel is. Lang blijven we niet, de voorbijrazende stinkende auto’s maken een eind aan het luieren onder de luifel.
We hebben slechts 48km wanneer we plots voor “Hotel de Phoebus” staan. We weten echt niet goed wat we er nu van moeten denken… Is dit een winkel, een crêperie of een hotel? Geen probleem onze joviale gastvrouw komt ons met veel enthousiasme begroeten…..Antoine is direct in opperbeste stemming wanneer madam Soizie of is het Françoise? Ons binnenroept. We mogen onze fietsen tegen de toog in de entrée plaatsen en krijgen onmiddellijk de sleutel van een drie personen kamer op de eerste verdieping. Jullie vinden het wel, lacht ze. Geen tralala hier, doe maar zoals je thuis bent….en weg is ze!
We zijn verwonderd, toch hebben we een ruime kamer met badkamer, het is wat rommelig maar we zijn vermoeid en na onze wasbeurt is het platte rust….
Tot onze grote verbazing hebben we deugd gehad van onze korte slaapbeurt! Het is laat eer we gaan souperen. Françoise geeft ons de raad naar een van de cabanes langs “Chenal de la Grève” te wandelen. Het zal jullie eetlust aanwakkeren meent ze….We slenteren langs het modderige kanaal tot bij een van de op staken gebouwde terrassen boven het water op de oever.
Grote honger hebben we niet. Na een aperitiefje bestellen we vissoep met daarna een gebakken visje. Helemaal niets verrukkelijks…..In tegenstelling met deze middag is het een teleurstelling! We besluiten snel terug te keren naar ons overnachting adres. Iedereen heeft slaap blijkbaar na enkele minuten is het muisstil…Slaapwel!
. 
