07  Dag 6  Hainburg – Wenen 16-05-2013

Rustiger kan het niet zijn in een hotel, menen we!  We zijn de enigen,  in dit toch wel grote erg verouderd hotel. Hoe lang houdt de uitbater dit nog vol? Wanneer we in het café-restaurant binnenstappen, staat de patroon achter de toog….Heel fris ziet hij er echt niet uit! De poetsvrouw heeft ons opgemerkt en brengt een thermos koffie en enkele broodjes met wat confituur.

Ze begrijpt noch Duits, noch Engels wanneer we haar meer koffie en vers brood vragen….De uitbater komt met het gevraagde en maakt duidelijk dat zijn Slowaakse is.  We hebben gegeten en dat is ook alles! Afrekenen en de biezen nemen, meer zit er hier niet in. We moeten ons financieel bevoorraden en drank anschaffen. Op het in de volle zon badend kerkplein vinden we alles…..

Wanneer we onder de bogen van de spoorweg viaduct door, op het fietspad komen moeten we onze jassen uitspelen. Wat een zicht op de blauwe Donau zeg!

We fietsen richting brug Bad Deutsch Altenburg. Over de lange brug zijn we in Stopfenreuth op de andere oever. Hier begint het Nationaalpark Donau-Auen. We komen op een brugje waar we in vele talen over de geschiedenis van dit park kunnen lezen. Er staan ook enkele foto’s bij, die onze aandacht opeisen. We zien er vooral foto’s met dreigende en bewapende soldaten. Zo lezen we dat er hier in 1984 een protestopstand was van de plaatselijke bevolking met steun van de milieuverenigingen.

Men wilde in dit enorme gebied, wat  trouwens al op vele plaatsen bezig was, een elektriciteitscentrale bouwen. Het waardevol Donaugebied zou worden vernietigd. Alle laagliggende winterbeddingen en vrij stromende bochten en meanders met ooi en bebossing zouden worden afgesloten en voor goed verloren zijn.

Er kwam, juist voor men, met de bouw van de centrale ging starten een forse maar niet gewelddadig protestopstand. De milieuverenigingen bezetten de bossen.

Het leger en de politie hebben een einde gesteld aan de bezetting. Toch heeft de politiek een wachtpauze ingelast en een nieuw onderzoek laten uitvoeren.  Uiteindelijk werd in 1989 definitief afgezien van de bouw van de centrale. Nadien is het gebied als Nationaal Park door de Oostenrijk regering erkend.

We rijden onder een stralende zon op de Marchfelddamm door een ongelofelijk prachtig landschap, de afwisseling van waterpoelen met bos is een onvergetelijke belevenis. We houden vele kijkpauzes en bewonderen alle soorten watervogels, bomen en planten ja zelfs orchideeën.

Bij Orth houden we, bij een van de zeldzame gebouwtjes op de dijk, een drankpauze. Gelukkig hebben we onze drinkbussen goed gevuld deze morgen.

In de verte zien we een fietser naderen.

Het is een pezige Nederlander, zo denken we. En inderdaad zo is het! Hij heeft nood aan een babbelmoment. Hij is al weken geleden vertrokken uit Holland en is op weg naar de Zwarte zee, hij volgt hoofdzakelijk de rivieren. Wanneer hij daar zal toekomen interesseert hem helemaal niet. Wat die man allemaal meesleurt op zijn fiets zeg! We schatten zo’n 25kg …..hoe krijgt hij het voor elkaar!

Bij Schonau vinden we naast de dijk een terras, gelukkig, eindelijk kunnen we een aperitiefpauze houden op een deftig uur. We blijven niet te lang treuzelen. We zijn ondertussen al 30km ver en het is nog maar 11h30, we willen vroeg in Wien toekomen. Bij het Donau Oderkanaal is het even door een industriezone met olieopslag fietsen. Gelukkig komen we een eindje verder weer  op een groene dijk.

Vóór we over de Steinspornbrücke naar het Donaueiland fietsen komen we een restaurant tegen met een terras. Zonder veel nadenken stoppen we en willen iets kleins en kort eten. Het is prachtig op het grote terras in het zonnetje, met zicht op de Donau. Hier is er snelle bediening zowel drank als eten komen vlug en er is bijna geen tijdverlies, toch heeft het bier ons meer gesmaakt dan het gerecht met noedels.

We rijden heuvelend op het Donaueiland, nu eens op de hoge dijk iets verder beneden tegen de oever. Een prachtig stuk groen voor wandelaars, fietsers en ja het is even schrikken ook voor naturisten.

Hier en daar zijn er goed bevolkte  naaktweiden.  We moeten zelfs enkele keren een naakt wandelende medemens ontwijken op het nochtans brede fietspad. We blijven op het Donauinsel en zien in de verte de Reichsbrücke waar we over moeten om Wenen binnen te rijden.  Het is kronkelen om op het fietspad van de machtige brug te geraken. We rijden precies op een balkon hangend aan de brug.

We volgen de gps rechtdoor de stad binnen op afzonderlijke fietsstroken. Voorbij het Bahnhof-Wien-Nord.  Daarna over het Donaukanal voorbij het Stadtpark op de Burgring. Het fietspad loopt tussen een dubbele bomenrij, hier hebben we geen hinder van het andere verkeer. Wat een luxe zeg, dat is tenminste een fietsstad.

Zelfs bij oversteekplaatsen krijgen we voorrang! Laat het stadsbestuur van Brugge hier maar eens een voorbeeld aan nemen. We zijn er wild enthousiast van aan ’t worden. We vinden Wenen een echte voorbeeldstad, voor veilig fietsverkeer!

We fietsen tussen gebouwen met naam en faam, rijkdom, pracht en praal is er genoeg. Wat een grandeur zowel links als rechts zijn het allemaal musea. We verlaten de ring en zijn enkele minuten later aan ons verblijfsadres.

We moeten enkele instructies volgen die mij per mail toegestuurd zijn om aan de sleutel van het appartement te geraken. Na wat zoekwerk lukt het ons en kunnen we het ruime appartement betrekken. Het is een duplex appartement met beneden een zit- en eetplaats met keuken en badkamer. Boven zijn er twee ruime slaapkamers.

Wat een luxe….de eigenaars zullen we niet zien, we moeten het overeengekomen bedrag in een kluis achterlaten.

We zijn nog nooit zo vlug klaar geweest, mijn maatjes staan te popelen om Wenen te bezoeken……Het wordt een verkenningsronde. De appartementsbaas heeft enkele nuttige tips doorgespeeld. We stappen naar de Burggasse Stadthalle, daar is een metrostation. We wandelen door winkelstraten en over een drukke viervakbaan met zeer veel tramverkeer.

Na een terrasbezoek  in een park, krijgen we honger. We wandelen terug richting centrum, de vermoeidheid slaat toe. We belanden in een volkscafé-restaurant. Het wordt een gezellige eet en drinkavond. We moeten heel dikwijls ons pover Duits boven halen. Gelukkig heb ik mijn fiets gps meegenomen na een 1/2 uurtje stappen belanden we in ons appartement.

We nemen ons voor morgen vroeg op te staan en er een toeristische dag in Wenen van te maken. We zijn alle drie doodmoe van onze wandelpartij en vallen onmiddellijk in slaap. Bijkomende geluiden heb ik niet gehoord….moe zijn zeker!

Zonnig en rustig fietsweer 22°C

Afstand : 57km

Verblijf :

Family  Held apartment

Kandlgasse 36

1070 Wien

0043 / 676 / 6413949

www.wien-privatzimmer.at

office@wien-privatzimmer.at

30-05-2020 om 18:38 geschreven door Via de la Plata

06  Dag 5 Győr – Hainburg 15-05-2013

Grote verwondering, mijn maatjes zijn zo stil, zouden ze nog slapen misschien?

Net wanneer ik wil opstaan, sluipt Hugo voorbij mijn bed naar de badkamer.

Na enkele minuten is het mijn beurt, Antoine, anders ook wel een vroege vogel, ligt nog in dromenland. ’t Zal vandaag wat langzamer verlopen vermoed ik. Inderdaad wanneer we in de eetzaal komen, is onze gastvrouw enkele tafeltjes aan het afruimen, we zijn de laatsten. Ze wijst ons waar we moeten plaats nemen…..We kijken op de tuin, die uitgeeft op de spoorweg waar we gisteren ons eindpunt bereikt hadden. Het is een ontbijtbuffet. We laten het ons smaken.

Gastvrouw Jónis wil weten waar wij vandaag naartoe fietsen. Wanneer we uitleggen dat we naar Oostenrijk gaan, lijkt ze teleurgesteld. Na enige tijd komt ze met enkele folders van het Balatonmeer. Daar hebben we een buitenverblijf, zegt ze. Waarom fietsen jullie niet naar daar? Ze vindt het niet normaal…..iedereen rijdt gewoonlijk in de andere richting. We krijgen het moeilijk uitgelegd in het Engels. Gelukkig komt haar dochter alles vertalen en ze lijkt gerustgesteld.

Na het afrekenen, is het fietsen beladen en afscheid nemen. We willen absoluut nog eens door de stad rijden. We vinden dat we te weinig tijd gehad hebben en fietsen voorbij het prachtige neobarokke stadhuis. Door de wandelstraat belanden we op de grote Széchenyl marktplaats, waar we gisterenavond soupeerden. De enorme markt is omringd door een Benedictijnenklooster en enkele mooie musea. In ’t midden staat er een kolom met Mariabeeld.

Na onze drankbevoorrading moeten we de mooie stad Győr verlaten richting Medvedov.  Langs een 2-vakbaan met aan beide kanten een fietspad, is het zalig rijden. Het is al warm maar grijs, we vinden het ideaal fietsweer. Na enkele kilometers beleven we opnieuw iets heel eigenaardigs. De fietspaden stoppen plots, we moeten op de autobaan verder. Tot onze grote verwondering staat er net zoals gisteren een plaat waarbij duidelijk gemaakt wordt dat fietsers niet toegelaten zijn. Toch blijven we doorrijden, ik zie geen andere uitweg. Na 10km komen we voorbij een verlaten grenspost, aan de Donau. Over de brug zijn we in Slovakije, nu kunnen we de trekweg op de Donauoever volgen.

Wat een natuur, wat een verademing, het is precies of we zijn alleen op de wereld.

We rijden richting Sap op de “Dunajska Cyklisticka”. Het fietspad is mooi breed en van prima kwaliteit. Het is bijna windstil en we kunnen met de stroom links van ons een flink tempo aanhouden. We moeten over de Gabcikovo-dam met sluizen naar de andere oever. Deze dam vormt samen met de Cunovo dam, 30 km verderop, een waterkrachtcentrale. Door deze twee dammen heeft de Donau soms een breedte van 4km gekregen, het is precies een groot meer. De sluizen overwinnen 20m hoogteverschil. Het complex vormde een politiek dispuut tussen toen nog Tsjecho-Slowakije en Hongarije en kreeg door de VN een oplossing.

Het is middag, we krijgen honger en dorst. Juist vóór het veer “Vojka-Kyselica” rijden we de dijk af. We stoppen bij het café “Csente Csarda”. Wat een geluk, madam doet open en we mogen lekker in ’t zonnetje op het terras plaats nemen.

Ons biertje komt onmiddellijk, maar wanneer we ook een vispannetje bestellen zullen we wat geduld moeten oefenen, laat de bazin ons  in ’t Duits weten. Ik maak haar duidelijk dat wij geen Duitsers zijn maar wel Vlamingen uit België. Jawel! België is een probleem precies, ik houd het dan maar bij Brussel en dat kennen ze hier duidelijk wel! We zijn ook bij de Eurozone, zegt ze terzijde! We bestellen nog een biertje en wachten geduldig. We zijn ondertussen al 46km ver. Na een wat lange rust- en eetpauze is het omhoog, terug op de Donaudijk waar we tussen de wachtende auto’s voor het veer, onze weg op het mooie fietspad verder zetten.

Voorbij het veergebouw rijden we 10km op een smalle landengte. Rechts van ons is de Donau enorm breed, links de gewone breedte. Iets verder rijden we op een strook amper breed genoeg voor een 2-vakbaan. We komen aan de stuwsluis “Dunabiana” bij Cunovo. We lezen dat dit enorm waterbouwkundig werk gebouwd is om Bratislava te beschermen tegen overstromingen. De elektrische centrale wekt, samen met deze van Gabcikovo,  8% op van de gehele productie van Slowakije.

Na Cunovo, Rusovce en Javorske Rameno zien we Bratislava liggen. Het is een wat troosteloze aanblik, het is de Oost-Europese bouwstijl met hoge woonblokken en schouwen van raffinaderijen. We doen de moeite niet om de Donau over te steken en blijven lekker doorfietsen. Onder enkele bruggen door rijden we in een park met enkele aanlegsteigers voor plezierboten. Op de bankjes nemen we een korte rustpauze, voor enkele fotootjes.

Wanneer we opnieuw vertrekken zien we dat we al 80km op ons tellertje hebben.

We rijden voorbij een heel groot kasteel op de linker oever. Het staat op een heuvel met zicht op zowel Hongarije als op Oostenrijk. Het slot van Pressburg zoals het ook wordt genoemd heeft een erg strategische ligging, het is nu het Slovaaks Nationaal Museum.

We rijden onder een autostrade door en komen eindelijk in Oostenrijk, ons 3° land voor vandaag. Platen en panelen genoeg nu….We zullen het gemakkelijker krijgen met al die aanduidingen met “Donau Radweg”. Nog 10km en we moeten op onze bestemming voor vandaag toekomen.

De gps brengt ons om 17h precies bij het hotel “Goldenen Krone” in Hainburg.

We stappen binnen en oefenen wat geduld.  Na 5 minuten komt er nog niemand! Wat is dat hier allemaal ??? Hugo blijft bij onze fietsen, terwijl Antoine en ikzelf op verkenning gaan. We kunnen het complete hotel rondstappen, langs de kamers en door het café-restaurant, maar er is niemand te bespeuren! Het hotel heeft de aanblik van vergane glorie van +/- 1950.

Zoiets hebben we, ook al hebben we al heel wat beleefd met overnachtingen, nog nooit meegemaakt. Het hotel is verlaten en voor ons alleen. Gelukkig heb ik het gsm nummer van de patroon in mijn reiswegboekje genoteerd. Helfried excuseert zich, hij zal rond 19h aanwezig zijn. De sleutel van onze kamer is bij de bloemen weggestopt. Mijn maatjes zoeken in alle bloempotten op de vensterbanken…..niets te vinden. Na een nieuw telefoontje krijg ik te horen dat er een glazen kom staat met gedroogde bloemen en rozen, daar moet de sleutel te vinden zijn…..

Algemene opluchting wanneer we de sleutel met het nummer van onze kamer hebben. We betrekken een suite met 2 afzonderlijke in elkaar lopende kamers en een gemeenschappelijke badkamer…..Ook hier doet het ons denken aan de vijftiger jaren van vorige eeuw!

Na onze was en plaspauze willen we op stap en het stadje bezoeken. We zijn nog steeds de enigen in het hotel. 100m verder vleien we ons op een terras bij de kerk. Hier krijgen we enkele eetadresjes en wandelen verder. Hainburg is een strategisch gelegen grensstad tussen de heuvels en wordt toegangspoort tot Wenen genoemd. Op onze wandeling komen we voorbij enorme vestingmuren en goed bewaarde stadspoorten.

Wanneer we bij het eerste restaurant komen, besluiten we hier te eten. Het is meer een volkscafé dan een eethuis. Het deert ons niet. We worden met veel sympathie onmiddellijk getrakteerd op een Jägermeister. We bestellen het dagmenu en drinken ondertussen enkele biertjes. De tooghangers trachten onze nationaliteit te raden. Iedereen is er zeker van dat we Nederlanders zijn. Ze excuseren zich en we krijgen elk een miniflesje Jägermeister  cadeau. Na het wat vettige souper slenteren we via de Donauoever naar ons verblijf. De patroon staat ons op te wachten. Nadat we onze fietsen in een achtergelegen zaal geborgen hebben, drinken we samen met hem nog een biertje. Moe en loom kruipen we onder de dekens. Slaapwel maatjes, wat een dagje.

Prachtig zonnig en rustig fietsweer 22°C

Afstand : 99km

Verblijf :

Goldenen Krone

Helfried Bruckmayer

Hauptplatz 21    2410  Hainburg

0043 2165/67 383

reservierung@zurgoldenenkrone.at

www.zurgoldenenkrone.at

29-05-2020 om 18:47 geschreven door Via de la Plata

Dag 4 Esztergom – Györ 14mei 2013

Oei, mijn maatjes zijn al op ? Ik hoor Hugo en Antoine voorbij mijn kamer op de terrastrap naar beneden gaan…..En toch is het nog maar 7h15, ik zal die vroege vogels maar volgen, opstaan en in sneltempo maken dat ik klaar ben om te ontbijten. Wanneer we het eetzaaltje op het gelijkvloers binnenkomen staat de tafel met het ontbijtbuffet al klaar. Gabriëlla komt zelfs al met de koffie.

Ze wil weten waar de dag ons deze avond brengt. Het wordt een wat moeilijke conservatie met van beide kanten gebrekkig Engels. Toch komen we te weet dat Gabriëlla haar man olympisch kampioen roeien is. Het lukt ons niet meer details te krijgen. Afrekenen, een fotootje en weg zijn wij!

We moeten langs de Szent-Anna kerk om tot bij de Donaubrug te geraken. De stroom vormt de grens tussen Hongarije  en Slowakije . Het is precies 9h00 wanneer we op Slovaaks grondgebied komen. Van Esztergom moeten we over de boogbrug naar Sturovo,  een dorp met verzorgde huizen en een goed lopende weg. Het is licht bewolkt en zo’n 20°C, ideaal fietsweer.

We moeten op enige afstand van de Donau, voor het eerst wat harder duwen. Een zwak hellende kaarsrechte weg brengt ons tot bij een grote fabriek. Volgens de gps moeten we vóór het fabriek linksaf om op de Donauoever het fietspad te kunnen volgen. We zoeken tussen omheiningen, hekkens en via een parking, hoe we er kunnen komen…..

Makkelijk is het niet, volgens ons is de fietsweg stuk gereden, er is een motorcross parcours van gemaakt.

Toch blijven we op de omwoelde zandwegel. Soms rijden we, soms gaan we te voet, ’t lijkt wel een wildernis. We blijven op de  Donautrekweg, door een bijna ongerept  natuurgebied met veel groen en struiken rijden, We moeten aandachtig blijven want het fietspad wisselt soms af en wordt een  boerenwegel met gras en diepe groeven.  Gelukkig is alles droog, we vorderen goed.

Af en toe moeten we op de evenwijdige weg door bijna verlaten dorpen.  Er zijn zelfs wijnvelden en fruitbomengaarden maar hoofdzakelijk landbouw. In Zitava beslissen we de goedlopende weg te blijven volgen in plaats van het dicht tegen de Donau gelegen maar moeilijker te berijden pad. Er is bijna geen autoverkeer en we kunnen ons tempo opdrijven tot 25km/h.

Vanaf Iza is er opnieuw een mooier fietspad op de Donauoever en we volgen die tot Komarnó.  We komen in de stad, het is middag en we hebben tot nu toe nog geen enkele mogelijkheid, om een aperitief te nemen, tegengekomen. Hier zullen we wel iets vinden. We rijden naar het centrum en komen op  de Europa Udvar.

Een bijzonder architecturaal centrum met verschillende bouwvormen.

Je ziet duidelijk architectuur uit veel verschillende Euro-landen….Spijtig genoeg vinden we geen enkel terras of eetgelegenheid. Na wat rondtoeren zien we iets verder dicht bij de oprit naar de Donaubrug een drankgelegenheid met enkele terrastafeltjes.

Twee minuten later hebben we een fris biertje met een belegd broodje. De rustpauze doet deugd. We hebben tot onze grote verwondering al 55km op het tellertje. Het lentezonnetje is zalig.

Maar de plicht roept. We moeten nog minstens 45km verder….Het is met lome benen opnieuw vertrekken…Komarnó is Slovaaks en Komárom Hongaars. De stad is in twee gedeeld door de Donau. Met de grens op een Donaueiland tussen twee bruggen. De verlaten grenspost is er nog steeds. Toch is de bevolking aan beide kanten hoofdzakelijk Hongaars. De splitsing moet iets opgelegd zijn. De grenspost is overbodig nu beide landen bij de EU zijn en het Schengenverdrag van toepassing is, denken we. Wanneer we over de 2° brug zijn moeten we rechts naar beneden langs een industrieweg met kranen en losplaatsen. We blijven ongeveer 2km tussen de spoorweg en de Donau rijden. Tot we een reusachtig Fort zien opdoemen.  “Monostori Komáron”. We vergelijken het met het Fort “Vuren” bij Gorinchem aan de Waal in Holland. Zie verslag van de Veluwefietstocht 2009: http://blog.seniorennet.be/veluwefietstocht2009/

We moeten afbuigen, weg van de stroom om rond de site te rijden. We volgen een goed lopende asfaltweg met wat rijkelijker aandoende woningen. Er is heel weinig storend verkeer en we vorderen prima. Wat een lekker weertje hebben we getroffen zeg! De Donau ligt rechts van ons maar is onzichtbaar, we rijden door een naaldbos met hier en daar een grote villa, ’t zouden wel buitenverblijven kunnen zijn menen we. Plots eindigt de weg en toch geeft de gps aan dat we rechtdoor moeten. Moeten we het zandwegeltje tussen de bomen volgen misschien ? We doen het op aanwijzen van de gps…. Het losse duinachtig zand doet ons iets verder afstappen. Het fietspad is duidelijk stuk gemaakt door zandwinningen en de putten worden met afval gevuld. Wanneer we na 1km van veel gesakker, meer stappend dan rijdend op een erg slecht stuk asfaltweg komen moeten we ons zweet drogen en een drankpauze houden.  Wat is dat hier allemaal jongens! Het is onbegrijpelijk en toch zijn we volgens onze kaart en de gps juist. We rijden verder tot we enkele boerderijen voorbij komen….de velden er rond zijn geheel verwaarloosd en vol hoog onkruid.

Na 2 km gesukkel op een aartsslechte weg komen we op een T-kruispunt, de gps doet ons rechts de tweevakbaan oprijden. Het is nu op een rijtje, af en toe worden we aan grote snelheid voorbij gereden…..Wat zien we enkele kilometers verder, een verkeersplaat waar fietsen, tractoren en boerenwagens verboden zijn. Toch hebben we al enkele van deze voertuigen tegengekomen. Hugo is er niet gerust in, ik moet hem overtuigen dat er geen alternatief is om op onze bestemming te geraken. Ik zet mij op kop en zonder veel na te denken stormen we aan wel 26km/h verder mooi rechts van de weg.

In Gönyu, we zijn dan al 83km ver is er plots een fietspad zowel rechts als links van de weg…..Nu begrijpen we er echt niets meer van! We hebben er grote dorst van gekregen en stoppen bij het eerste terras van Panzió Anker, we hebben een frisse Edelweiss verdient vinden we! We blijven de grote weg met het mooie fietspad volgen. Vanaf het volgende dorp Györzenti krijgen we meer industrie en wordt het heel druk. We naderen duidelijk een grote stad met enorm veel industrie. Györ is een van de oudste steden van Hongarije en is een heel belangrijk handelsknooppunt.  We laten ons leiden door de gps en komen zonder problemen in het centrum. Wanneer de gps onze bestemming aanwijst, zijn we helemaal niet bij Buda Panzió, maar bij een spoorweg die de stad doorkruist.

Geen nood we gaan eerst iets drinken, daar zullen ze ons wel de B&B kunnen aanwijzen, hopen we. Raar maar waar, de waard moet er enkele van zijn gasten bijhalen om ons te helpen. Na wat discutie doen ze ons terug rijden, we moeten over een drukke ringweg en daar zou Buda Utca moeten zijn….Tot onze verwondering vinden we inderdaad Buda Ut maar geen B&B. We rijden opnieuw naar het centrum en na wel 4 à 5 maal vragen worden we steeds naar dezelfde straat verwezen… Wanneer we voor de 2° maal bij Buda Ut staan wordt het ons duidelijk er is weldegelijk een verschil tussen Ut en Utca en er bestaan in Györ dus twee straten met naam Buda!

Teneinde raad rijden we naar de Touristische dienst. Daar telefoneer ik naar ons verblijf, en vraag onze gastvrouw ons daar te komen ophalen.  Een ¼ uur later ontmoeten we Madame Jónis en volgen haar auto….Tot onze ontsteltenis moeten we over een spoorwegbrug en staan tegenover de plaats waar onze gps onze bestemming aanwees. Maar wel aan de andere kant van de spoorweg! Wat hebben we tijd verspild zeg…..Moeder en dochter Jónis maken ons duidelijk dat er meerdere gasten dezelfde problemen hadden…..We kunnen onze fietsen in een ondergrondse garage stallen en onmiddellijk de suite betrekken. Het is een soort appartement met twee in elkaar lopende kamers met een salon. Heel mooi en zeer ruim, wat een luxe.

Het is 20h00 en 22°C wanneer we de stad binnenwandelen. Wat een drukte in de winkelstraat. Net zoals we in Spanje meemaakten is de hoofdstraat ook hier een flaneerdomein voor vele families met kinderen. De stad heeft een meer dan aantrekkelijk centrum. Het barokke, duidelijk gerenoveerd  centrum geniet onze waardering. We vinden het best aantrekkelijk en het bezoeken waard.

We krijgen honger, gelukkig is er geen gebrek aan eetgelegenheden. Op de reusachtige markt vleien we ons neer op een uiterst druk terras. We laten ons verwennen in Restaurant Palffy  en bestellen een typisch Hongaarse menu met aangepaste wijnen. Wat we allemaal binnen gespeeld hebben weten we niet meer, een zaak is wel duidelijk de wijnen zijn zwaar en verraderlijk. Na een ijsje als toetje, slenteren we naar ons verblijf. Het is 23h00 eer we in ons bed geraken na een erg bewogen dag met veel kilometers. Slaap wel en stil wezen a.u.b.!

Prachtig zonnig en rustig fietsweer 24°C

Afstand : 109km

Verblijf :

Buda  Panzió     Jónis Gabriella

Buda utca 11

9023 Győr,

0696/527-475

www.budapanzio.hu
info@budapanzio.hu

28-05-2020 om 19:31 geschreven door Via de la Plata

04  dag 3 Budapest – Esztergom 13 mei 2013

We zijn iets tevroeg voor het ontbijt. Elvira is de tafel nog aan het dekken. Wij gaan dan maar eerst onze fietsen beladen. We moeten samen met Joszef door de grote tuin naar een achteraan gelegen bergplaats. Het is veel koeler dan de vorige dagen…..Onze gastheer verzekert ons dat het binnen enkele uren opnieuw zonnig en aangenaam zal zijn. Het wordt opnieuw een overvloedig ontbijt met alles erop en eraan. We worden ongelofelijk verwend. Elvira is blij dat wij het gisteren zo goed hebben gesteld. Samen met Joszef overlopen we onze reisweg voor vandaag. Hij raadt ons aan even het “Aquincum”, een blootgelegde Romeinse nederzetting, waar wij op enkele kilometers na voorbijkomen, te bezoeken. We beloven hem het te doen.

We blijven na het ontbijt nog wat praten. Ik waag het om de opstand van 1956 aan te kaarten…..Er valt een algemene stilte bij het gastgezin….Tot Joszef ons duidelijk maakt dat er hierover zeer weinig wordt gesproken. Toch krijgen we te horen dat hij, niettegenstaande hij nog zeer klein was, zich herinnert dat er Sovjetsoldaten met mitraillette in zijn ouderlijk huis binnendrongen.

Hij wordt wat emotioneel als hij vertelt dat de kogels boven zijn hoofd  suisden, terwijl hij onder tafel zat. De projectielen  doorboorden de kasten en de kleerkasten. Ik weet nog goed, gaat hij verder,  dat al de klederen en mantels van zijn moeder kogelgaten hadden, ze was er doodongelukkig door.

Elvira is uitzonderlijk stil, zij was nog veel te klein en haar ouders hebben zich altijd onthouden om erover te spreken.

Het is duidelijk een zwarte bladzijde voor de Hongaren waar ze liever niet aan worden herinnerd.

Na de lange ontbijtbabbel, waar zowel het gastgezin als wij enorm van genoten hebben, wordt het hoog tijd om afscheid te nemen. We danken Elvira en Joszef en vertrekken voor onze eerste fietsdag door Hongarije.

Wat een geluk dat we de fietsgps kunnen gebruiken,  zonder probleem komen we rond de stad en bereiken we de Donau. We kunnen, als fietsers, op het voetpad van een spoorwegbrug op de rechter oever geraken. Aan kilometer acht zijn we bij het Aquincum.  Het is gelegen aan een drukke autosnelweg waar de verkeerswisselaar, om Budapest binnen te rijden, start. Er is zelfs een soort viaduct gebouwd boven de blootgelegde oude stad.  Het voorbijrazend verkeer is heel vervelend en storend…..We zijn duidelijk tevroeg voor een bezoek alles is nog gesloten. We wandelen voorbij en bemerken een vorm van een amfitheater  en beschadigde poort ruïnes. De opgravingen moeten erg geleden hebben onder de aanleg van de autosnelweg.

We maken rechtsomkeer en fietsen terug naar de Donau om onze uitgestippelde route te volgen. We moeten over een Donau-arm waar we definitief de Hongaarse hoofdstad achter ons laten. We krijgen de eerste kilometers een lekker lopend geasfalteerd fietspad tot  Szentendre. Op de oever zijn er enkele vervallen aandoende koffiehuizen met slordige speeltuinen.

Bij Sovény moeten we de overzet veerboot nemen. We worden door de bemanning  geweigerd, ze willen geen Euro’s aanvaarden en we hebben niet genoeg Forint ’s meer bij ons.  We vervolgen dan onze weg maar langs de Donauoever. Iets verder verandert ons pad eerst in een soort schelpenpad , later in een zandweggetje maar na enkele kilometers is het tussen bomen en struiken  precies een cyclocrossparcours. Enkele keren is het te voet en door resten van waterplassen crossen. Gelukkig komen we verderop terug op een boerenwegel  en kunnen we toch opnieuw gemakkelijker fietsen. Alhoewel…..plots Antoine heeft een lekke achterband. De band herstellen kan niet, we moeten een nieuwe steken…..Mijn maatjes worden er zenuwachtig van, gelukkig kan ik hen verzekeren dat we na enkele kilometers in Viségrad zullen zijn. En wat een geluk de gps brengt ons op een asfaltbaan bij Kisoroszi . Nu zijn we vlug  in Viségrad.

Het is middag wanneer we aan de paleispoort van Viségrad halt houden. We zijn erg verwonderd, er staan  al 48km op ons tellertje. Deze herstelde poort over de weg maakt deel uit van een verdedigingsmuur die klimt vanaf de weg steil omhoog tot aan een ruïneburcht. 

Een kilometer verder komen we aan een veer, er is een café-restaurant, grote dorst doet ons binnenstappen…..Na een paar Weizen biertjes van het merk Edelweiss, willen we geen risico lopen en blijven middagmalen. Alles verloopt hier wat traag, toch genieten we van een  goulyassoep met daarna een koude groentebord met gemalen vlees.

We zullen dit tempo moeten gewoon worden. We hebben tijd zat laat ons maar genieten van een lange middag rustpauze!  Bij het afrekenen, is het wat moeilijk. Men aanvaardt geen euro’s, dit in tegenstelling met Budapest waar we daarmee helemaal geen moeite hadden. Gelukkig kan ik met mijn “Mastercard” betalen.

Toch willen we het risico niet meer lopen, de retaurantbaas wijst ons een bank aan waar we ons kunnen voorzien van Hongaarse Forinten.

We nemen de pont niet naar de ander oever van de Donau zoals voorzien. We blijven de goedlopende asfaltbaan volgen. Er is niet veel verkeer en we vorderen goed. In Pilismarot, we zijn dan al 66km ver verlaten we de grotere baan en vervolgen onze route door een bosrijkgebied op de  Donauoever.

Het pad is zeer goed berijdbaar en 10km verder zien we plots een reusachtig gebouw opdoemen. Het is de DOM van Esztergom  met een eigenaardige bouwstijl.   Het bouwwerk staat hoog boven de Donau op een steile rots in een rivierbocht.  Hoe dichter we komen hoe groter en machtiger de kerk blijkt, het is de grootste van Hongarije…De koepel is wel 100m hoog en er zijn machtige zuilen te zien. We moeten dit straks toch eens van nabij bekijken, nemen we ons voor. Toch willen we eerst ons gereserveerd verblijf  opzoeken.

We moeten nog een eindje de stroom volgen en bij een Donauarm linksaf de stad binnen rijden…..Op gps vinden we met gemak ons verblijf voor deze avond.  Dicht bij de Sint-Anna kerk staan we plots voor Panzió Szent Anna. We worden in het Engels ontvangen door Miss Gabriëlla. Onze fietsen kunnen we onder een balkon,  in de groene binnentuin stallen. We krijgen onmiddellijk 2 ruime verzorgde kamers op 1° verdieping, uitziend  op de binnentuin. Gabriëlla is heel attent en brengt ons een fles frisse witte wijn. Het is zalig genieten op het grote terras.

Na onze gebruikelijke was en plasbeurt, staan we te popelen om de stad te verkennen. We gaan met de fiets, we weten dat het minstens 4km is. Gabriëlla geeft ons enkele adressen van restaurants dicht bij de DOM. We laten het door haar noteren,  je kan helemaal niets begrijpen van het Hongaars….

Bij het eerste adres hebben we geen geluk, vandaag is het restaurant gesloten.  Tot onze grote verwondering worden wij plots in ’t Vlaams aangesproken, een jongeling die ook kwam eten heeft ons taaltje gehoord. Hij is hier tijdelijk werkzaam voor een bedrijf uit Lokeren. Zijn vrienden wijzen ons het 2° restaurant aan, we moeten iets terug naar beneden aan de voet van de rots waar de Dom op staat.

We krijgen een zalig plaatsje op het terras in de avondzon. Na enkele  Weizen biertjes, genieten we van een Cordon bleu met lekkere wijn en een ijsdessert.  Bij het afrekenen zijn we heel verwonderd, het is hier stukken goedkoper dan in Budapest. Voor het donker wordt, fietsen we naar boven en bezoeken de reusachtige kathedraal. Wat eenmastodont.  We rijden er rond, zo laat is alles al dicht. Vanaf het plateau hebben we een prachtig panoramisch zicht op de Donaubocht met in de verte twee bruggen naar Slowakije. Wat we niet wisten is dat Esztergom  de vroegere hoofdstad van Hongarije was. Het wordt  hier veel vroeger donker dan bij ons. We vliegen de berg af tot aan de Donau en volgen deze tot buiten het centrum. Aan de Szent-Anna kerk vlak bij ons verblijf vinden we nog en volkscafé open. Grote verwondering wanneer we binnenstappen en ons aan een van de schaarse tafeltjes zetten. De tooghangers, hangen werkelijk uit gewoonte aan de toog, roken is hier duidelijk niet verboden. We moeten  gebarentaal gebruiken en zelf het bier, dat we willen drinken aanwijzen. Veel keuze is er niet maar we kunnen onze dorst lessen….

Wanneer de waardin één na één haar klanten ziet vertrekken, gaan we ook maar.

Ze is blijkbaar opgelucht. De deur wordt na ons op slot gedraaid.

Ook in het Panzió is het doodstil, er zit niets anders op dan onder de dekens te kruipen….. Bij mijn maatjes is het stil…..zal het zo blijven! Laat ons hopen aub.

Ik heb de kamer voor mij alleen zonder onze vriend Pol. Ik overloop onze reisweg voor morgen en val gemakkelijk in slaap.

’s morgens kil en grijs na de middag zonnig en 21°C

Afstand :75km

Verblijf :

Szent Anna Panzio   Gabriella Fehér

Erzsébet Kiràlyné Utca 2

2500 Esztergom

tel 33 404 050

http://www.szentannapanzio.hu/  

sztanna@vnet.hu

27-05-2020 om 12:36 geschreven door Via de la Plata

Verslag  Dag 2

2013 Donau fietstocht

Bezoek Budapest

Met de Bende van Bob

26-05-2020 om 16:18 geschreven door Via de la Plata

Verslag  Dag1

2013 Donau fietstocht

Vliegreis naar Budapest

Met de Bende van Bob

25-05-2020 om 12:40 geschreven door Via de la Plata

Verslag 01

2013 Donau fietstocht

De voorbereiding

Met de Bende van Bob

24-05-2020 om 12:32 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 12

Rheinfelden - Bad-Bellingen

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

06-01-2020 om 11:55 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 11

Kadelburg - Rheinfelden

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

02-01-2020 om 18:02 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 10

Schaffhausen - Kadelburg

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

27-12-2019 om 18:31 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 9

Konstanz - Schaffhausen

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

21-12-2019 om 16:44 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 8

Bregenz - Konstanz

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

18-12-2019 om 11:53 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 7

Uberlingen - Bregenz

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

13-12-2019 om 16:15 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 6

Radolfzell - Uberlingen

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

11-12-2019 om 10:58 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 5

Jestetten - Radolfzell

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

07-12-2019 om 10:48 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 4

Bad-Sackingen - Jestetten

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

03-12-2019 om 16:33 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 3

Bad-Bellingen – Bad-Sackingen

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

29-11-2019 om 14:16 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 2

Colmar - Bad-Bellingen

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

26-11-2019 om 15:13 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 1

Brugge - Colmar

2019 Bodensee fietstocht

Met de Bende van Bob

24-11-2019 om 10:51 geschreven door Via de la Plata

PowerPoint   Dag 6

Middelburg - Brugge

2019 Voorjaarsfietstocht

Met de Bende van Bob

14-11-2019 om 16:42 geschreven door Via de la Plata