|
06 Dag 5 Győr – Hainburg 15-05-2013
Grote verwondering, mijn maatjes zijn zo stil, zouden ze nog slapen misschien?
Net wanneer ik wil opstaan, sluipt Hugo voorbij mijn bed naar de badkamer.
Na enkele minuten is het mijn beurt, Antoine, anders ook wel een vroege vogel, ligt nog in dromenland. ’t Zal vandaag wat langzamer verlopen vermoed ik. Inderdaad wanneer we in de eetzaal komen, is onze gastvrouw enkele tafeltjes aan het afruimen, we zijn de laatsten. Ze wijst ons waar we moeten plaats nemen…..We kijken op de tuin, die uitgeeft op de spoorweg waar we gisteren ons eindpunt bereikt hadden. Het is een ontbijtbuffet. We laten het ons smaken.
Gastvrouw Jónis wil weten waar wij vandaag naartoe fietsen. Wanneer we uitleggen dat we naar Oostenrijk gaan, lijkt ze teleurgesteld. Na enige tijd komt ze met enkele folders van het Balatonmeer. Daar hebben we een buitenverblijf, zegt ze. Waarom fietsen jullie niet naar daar? Ze vindt het niet normaal…..iedereen rijdt gewoonlijk in de andere richting. We krijgen het moeilijk uitgelegd in het Engels. Gelukkig komt haar dochter alles vertalen en ze lijkt gerustgesteld.
Na het afrekenen, is het fietsen beladen en afscheid nemen. We willen absoluut nog eens door de stad rijden. We vinden dat we te weinig tijd gehad hebben en fietsen voorbij het prachtige neobarokke stadhuis. Door de wandelstraat belanden we op de grote Széchenyl marktplaats, waar we gisterenavond soupeerden. De enorme markt is omringd door een Benedictijnenklooster en enkele mooie musea. In ’t midden staat er een kolom met Mariabeeld.
Na onze drankbevoorrading moeten we de mooie stad Győr verlaten richting Medvedov. Langs een 2-vakbaan met aan beide kanten een fietspad, is het zalig rijden. Het is al warm maar grijs, we vinden het ideaal fietsweer. Na enkele kilometers beleven we opnieuw iets heel eigenaardigs. De fietspaden stoppen plots, we moeten op de autobaan verder. Tot onze grote verwondering staat er net zoals gisteren een plaat waarbij duidelijk gemaakt wordt dat fietsers niet toegelaten zijn. Toch blijven we doorrijden, ik zie geen andere uitweg. Na 10km komen we voorbij een verlaten grenspost, aan de Donau. Over de brug zijn we in Slovakije, nu kunnen we de trekweg op de Donauoever volgen.
Wat een natuur, wat een verademing, het is precies of we zijn alleen op de wereld.
We rijden richting Sap op de “Dunajska Cyklisticka”. Het fietspad is mooi breed en van prima kwaliteit. Het is bijna windstil en we kunnen met de stroom links van ons een flink tempo aanhouden. We moeten over de Gabcikovo-dam met sluizen naar de andere oever. Deze dam vormt samen met de Cunovo dam, 30 km verderop, een waterkrachtcentrale. Door deze twee dammen heeft de Donau soms een breedte van 4km gekregen, het is precies een groot meer. De sluizen overwinnen 20m hoogteverschil. Het complex vormde een politiek dispuut tussen toen nog Tsjecho-Slowakije en Hongarije en kreeg door de VN een oplossing.
Het is middag, we krijgen honger en dorst. Juist vóór het veer “Vojka-Kyselica” rijden we de dijk af. We stoppen bij het café “Csente Csarda”. Wat een geluk, madam doet open en we mogen lekker in ’t zonnetje op het terras plaats nemen.
Ons biertje komt onmiddellijk, maar wanneer we ook een vispannetje bestellen zullen we wat geduld moeten oefenen, laat de bazin ons in ’t Duits weten. Ik maak haar duidelijk dat wij geen Duitsers zijn maar wel Vlamingen uit België. Jawel! België is een probleem precies, ik houd het dan maar bij Brussel en dat kennen ze hier duidelijk wel! We zijn ook bij de Eurozone, zegt ze terzijde! We bestellen nog een biertje en wachten geduldig. We zijn ondertussen al 46km ver. Na een wat lange rust- en eetpauze is het omhoog, terug op de Donaudijk waar we tussen de wachtende auto’s voor het veer, onze weg op het mooie fietspad verder zetten.
Voorbij het veergebouw rijden we 10km op een smalle landengte. Rechts van ons is de Donau enorm breed, links de gewone breedte. Iets verder rijden we op een strook amper breed genoeg voor een 2-vakbaan. We komen aan de stuwsluis “Dunabiana” bij Cunovo. We lezen dat dit enorm waterbouwkundig werk gebouwd is om Bratislava te beschermen tegen overstromingen. De elektrische centrale wekt, samen met deze van Gabcikovo, 8% op van de gehele productie van Slowakije.
Na Cunovo, Rusovce en Javorske Rameno zien we Bratislava liggen. Het is een wat troosteloze aanblik, het is de Oost-Europese bouwstijl met hoge woonblokken en schouwen van raffinaderijen. We doen de moeite niet om de Donau over te steken en blijven lekker doorfietsen. Onder enkele bruggen door rijden we in een park met enkele aanlegsteigers voor plezierboten. Op de bankjes nemen we een korte rustpauze, voor enkele fotootjes.
 
Wanneer we opnieuw vertrekken zien we dat we al 80km op ons tellertje hebben.
We rijden voorbij een heel groot kasteel op de linker oever. Het staat op een heuvel met zicht op zowel Hongarije als op Oostenrijk. Het slot van Pressburg zoals het ook wordt genoemd heeft een erg strategische ligging, het is nu het Slovaaks Nationaal Museum.
We rijden onder een autostrade door en komen eindelijk in Oostenrijk, ons 3° land voor vandaag. Platen en panelen genoeg nu….We zullen het gemakkelijker krijgen met al die aanduidingen met “Donau Radweg”. Nog 10km en we moeten op onze bestemming voor vandaag toekomen.
De gps brengt ons om 17h precies bij het hotel “Goldenen Krone” in Hainburg.
We stappen binnen en oefenen wat geduld. Na 5 minuten komt er nog niemand! Wat is dat hier allemaal ??? Hugo blijft bij onze fietsen, terwijl Antoine en ikzelf op verkenning gaan. We kunnen het complete hotel rondstappen, langs de kamers en door het café-restaurant, maar er is niemand te bespeuren! Het hotel heeft de aanblik van vergane glorie van +/- 1950.
Zoiets hebben we, ook al hebben we al heel wat beleefd met overnachtingen, nog nooit meegemaakt. Het hotel is verlaten en voor ons alleen. Gelukkig heb ik het gsm nummer van de patroon in mijn reiswegboekje genoteerd. Helfried excuseert zich, hij zal rond 19h aanwezig zijn. De sleutel van onze kamer is bij de bloemen weggestopt. Mijn maatjes zoeken in alle bloempotten op de vensterbanken…..niets te vinden. Na een nieuw telefoontje krijg ik te horen dat er een glazen kom staat met gedroogde bloemen en rozen, daar moet de sleutel te vinden zijn…..
Algemene opluchting wanneer we de sleutel met het nummer van onze kamer hebben. We betrekken een suite met 2 afzonderlijke in elkaar lopende kamers en een gemeenschappelijke badkamer…..Ook hier doet het ons denken aan de vijftiger jaren van vorige eeuw!
Na onze was en plaspauze willen we op stap en het stadje bezoeken. We zijn nog steeds de enigen in het hotel. 100m verder vleien we ons op een terras bij de kerk. Hier krijgen we enkele eetadresjes en wandelen verder. Hainburg is een strategisch gelegen grensstad tussen de heuvels en wordt toegangspoort tot Wenen genoemd. Op onze wandeling komen we voorbij enorme vestingmuren en goed bewaarde stadspoorten.
Wanneer we bij het eerste restaurant komen, besluiten we hier te eten. Het is meer een volkscafé dan een eethuis. Het deert ons niet. We worden met veel sympathie onmiddellijk getrakteerd op een Jägermeister. We bestellen het dagmenu en drinken ondertussen enkele biertjes. De tooghangers trachten onze nationaliteit te raden. Iedereen is er zeker van dat we Nederlanders zijn. Ze excuseren zich en we krijgen elk een miniflesje Jägermeister cadeau. Na het wat vettige souper slenteren we via de Donauoever naar ons verblijf. De patroon staat ons op te wachten. Nadat we onze fietsen in een achtergelegen zaal geborgen hebben, drinken we samen met hem nog een biertje. Moe en loom kruipen we onder de dekens. Slaapwel maatjes, wat een dagje.
Prachtig zonnig en rustig fietsweer 22°C
Afstand : 99km
Verblijf :
Goldenen Krone
Helfried Bruckmayer
Hauptplatz 21 2410 Hainburg
0043 2165/67 383
reservierung@zurgoldenenkrone.at
www.zurgoldenenkrone.at
|
