|
10 Dag 10 Rochefort – Saint-Georges d’Oléron
maandag 20-06-2022
Net als gisteren was het ook hier muisstil. Een voor één maken we gebruik van het sanitair en vullen onze fietszakken. Om 8 uur 30 is het ontbijten in een bijgebouw. Ook hier is het een “Petit Déjeuner à la Française”. We zijn blijkbaar verwend geweest de vorige dagen in de B&B’s. We moeten geen haast hebben, gisteren was te lezen bij le Pont Transbordeur, dat er elke maandag technische controle is, dit duurt tot 10 uur.
De zon is van de partij het belooft opnieuw een prachtdag te worden. Na nog een lange babbel met de verantwoordelijke, vertrekken we langs het water.
Vlak bij de monding van de Charente ten zuiden van Rochefort, wordt de stroom overbrugd door de transportbrug van Rochefort-Martrou. Er staan al heel wat fietsers en wandelaar te wachten. De controle blijft maar duren. We hadden het kunnen weten, de zuiderse mentaliteit is hier ook bekend!
Ondertussen kunnen we enkele zaken lezen op de pancarten. Het is de enige nog bestaande en werkende brug van dit type in Frankrijk. De brug, waarvan de afbraak gepland was, werd ondertussen beschermd als monument, en na een recente restauratie terug in werking gesteld in 2020. Enkel voor voetgangers en tweewielers. Lengte van de brug: 175m, afmeting gondel: 14m x 11,5m de pylonen zijn 66m hoog. De gondel waar wel 100 personen op kunnen, is opgehangen aan kabels en pendelt over de stroom heen en weer, zodat de vrije doorvaart voor zeeschepen op weg naar de haven van Rochefort gevrijwaard blijft. Het duurt ongeveer 5 minuten eer we aan de overkant zijn. Auto’s mogen gelukkig niet mee….
Na een groenzone op de linkeroever van de Charente verlaten we de stroom in Soubise. De kaarsrechte weg van wel 10km loopt door een vlak en verlaten landschap. Enkel in Moëze staan er enkele vervallen grijze huizen rond een veel te grootte kerk. Na dit eindeloos moerasgebied naderen we de vestingen van Brouage. Het is een dorpje waarrond muurversterkingen zijn gebouwd in de tijd van Richelieu met de godsdienstoorlogen tussen Hugonoten en Katholieken.
De citadel zelf omvat een vierkant van vierhonderd bij vierhonderd meter. De wallen zijn niet heel hoog maar met zeven bastions versterkt en kleine torentjes. Men kan op die muren wandelen, het lijkt wel alsof de tijd hier heeft stilgestaan.
De Fransen hebben dit dorp opgenomen in de lijst van zogenaamde “Les Plus Beaux Villages de France”. Wij vermoeden dat dit een Chauvinistische vergissing is! We hebben al mooiere dorpen doorkruist.
We krijgen dorst van al die grijze stenen. Gelukkig is er toch één terrasje open waar we een verfrissing kunnen nuttigen terwijl Antoine zijn gebruikelijk kerkbezoek doet.
We blijven maar door het desolate moerasgebied fietsen en na 27km zien we in Bourcefranc-le-Chapus eindelijk recht voor ons het viaduct d’Oléron. Maar het is een moeilijke zaak om aan het viaduct te geraken, we moeten een drukke hoofdbaan volgen…..een gevaarlijke toestand voor fietsers op een smalle boord langs de autostrook. We volgen de weg met langs beide zijden water, het lijkt wel een smalle landengte. Er zijn enkele oester cabannes maar de maandag is sluitingsdag. Wanneer we toch eentje open vinden, hebben ze het te druk, na een 20-tal minuten zijn we nog steeds door de diensters genegeerd, we zijn uiteindelijk verplicht om op te stappen zonder eten en zelfs zonder drank…..
We stuiven door tot aan het viaduct, gelukkig is er hier een smal afzonderlijk fietspad van 1m waar we, min of meer veilig, 3km dwars door zee rijden. We fietsen zo’n 15m boven het water dit om de doorvaart te kunnen verzekeren. Toch blijven er beneden twee aanlegsteigers van de oude veerboten zichtbaar. De vroegere verbinding tussen het eiland en het vasteland. Ze bestaan nog maar er is geen toegang voor het publiek.
Net wanneer we op het eiland komen vinden we op de eerste parking een bakkerij. Honger en dorst doet ons onmiddellijk stoppen. Op hun buitenterras eten we een lekker vers belegd broodje met koffie. We dachten dat l’Ile d’Oléron een fietseiland zou zijn! Maar neen, hier bij het viaduct zeker niet, de “Cycles à Vélo d’Oléron” bevinden zich verder noordelijke op het eiland, stellen we later vast.
In Dolus-d’Oléron houden we een rustpauze op het kleine terras van “Mer & Dune” een winkeltje waar ook ijsjes en drank te koop zijn. We moeten nog een 20km verder lang blijven we niet treuzelen.
Wanneer ik na enkele rode lichten en ronde punten achter mij kijk zie ik heel in de verte fietsers naderen. Ik wacht en stel vast dat het helemaal niet mijn vrienden Antoine en Pol zijn, maar twee andere trekkers. Mijn slecht zicht begint mij te hinderen. Ik blijf enkele minuten wachten maar tevergeefs. Ik maak rechtsomkeer, doch Antoine en Pol zijn nergens te bespeuren…Zij hebben ergens een wegwijzer met “Saint-Georges” gevolgd en doorgefietst naar onze overnachtingsplaats. Een uurtje later kom ik er ook aan, na het volgen van de uitgestippelde route en enkele onnodige omwegen waarbij ik hen niet heb teruggevonden.
We krijgen van de uitbaters onmiddellijk een driepersoonskamer naast hun bureeltje. Na een poosje worden we uitgenodigd iets te drinken in de tuin. Madam wil ons uitvoerig uitleggen wat we op het eiland allemaal kunnen beleven. Wij maken haar duidelijk dat we slechts één dag blijven. Toch is ze heel fier op alles wat hier te beleven valt. Zo onthouden we dat men op Oléron zich erg bekommerd om de natuur de rust en de zuivere lucht. Men zou ook het fietstourisme erg promoten…
Ik leg haar uit hoe men in Vlaanderen en Nederland met Fietsknooppunten werkt…..ai ai ze begrijpt er, als niet fietser, helemaal niets van. Hoe is het mogelijk dat een kleine Belg les wil geven aan een Fransman! Zien we haar denken…
Waar kunnen we souperen ??? Madam weet er ook geen raad mee….het is maandag en alles is dicht in het dorp, ze vermoed echter dat we wel iets zullen open vinden aan het haventje van “Port du Douhet” bij La Grée-les-Bains.
Heel dicht bij zee vinden we na zo’n 5km verder na enkele kronkels op rommelige wegen het plezierhaventje. Hier op het plein zijn alle eethuizen dicht. Net wanneer we rechtsomkeer willen maken zien we aan de andere kant van het kanaaltje bij een sluisje een terras waar enkele mensen zitten.
Vliegensvlug krijgen we een tafeltje in de “Crêperie-bar-disco Les Ecluses”. We bestellen een fles frisse witte wijn met pannekoeken gevuld met salade en vlees. Niets speciaal, maar we hebben toch iets gegeten. Na nog een flesje en een ijsje willen we terug naar onze overnachtingsplaats.
Heel vlug liggen we in dromenland
66Km zonnig 27°C
Overnachting : Motel St Georges D'Oleron
186 rue de Saint Pierre
Saint-Georges d’Oléron
05.46.76.61.18
contact@moteloleron.com
https://moteloleron.com/
|
