Dag 9 Zuidlaren – Steenwijk

zondag 23-06-2024

Vroeg uit de veren vandaag. Toch zijn we niet de eersten onze collega fietsers zijn al klaar. Het wordt een feestelijk ontbijt, wat worden we hier verwend door Corry. Er is echt van alles. We blijven maar aan de praat. Ons tafelgezelschap wil alles weten van onze vele fietstochten…..Wanneer ik onze vriend Fred het dagverslag Dag 8 Zuidlaren – Coevorden van onze Rond Nederlandtocht van maandag 15-06-2015 laat voorlezen, is hij uitermate vereerd. “Wat je me nu vraagt kan ik als geen anderé” lacht Fred. En ja als een volleerd Nederlands redenaar,  met toneel allures, luisteren we geboeid naar zijn poëtisch betoog. “ Als leraar Nederlands was dit indertijd mijn specialiteit” geeft hij grif toe….Ferdinand wilt niet onderdoen en geeft ons een amusant concert op zijn trekzak en nadien met de tuba. Wat een plezante bende hier geraken we met moeite weg! Toch moeten we de fietsen beladen en starten. Het afscheid valt iedereen erg zwaar. Heel lang worden we door ons gastenpaar uitgewuifd!

Van Zuidlaren volgen we richting Westlaren.  Door het bos van Slootsbergen rijden we over de Drentse Aa, een beek, richting Tynaarlo. Tynaarlo is een oud brinkdorp, dit betekend een kerk met daarrond huizen en boerderijen maar daar merken wij helemaal niets van. Na het dorp Vries belanden we opnieuw in een enorm bos. Het Langeloërduinenbos ligt in een gebied met hier en daar wat heide, plots zijn we in het plaatsje Norg. We rijden al kilometers aan een stuk door pure natuur, over smalle bospaadjes, door duinen en lage struiken. Echt zalig met dit aangenaam zonnetje en een heerlijke temperatuur.

Westervelde, dit is ook een klein esdorp met een driehoekige brink met veel bomen, hier zijn er zoals het hoort, wel enkele boerderijen rond te zien.  Na het kruisen van het Veenhuizerkanaal duiken we het Fochteloërveen binnen. Een goed bewaard natuurgebied met schitterende vergezichten. Wat is het rustig in dit pure natuurgebied. We lezen op een informatieplaat dat dit een hoogveengebied is met veel veenmossen en een tehuis voor zeldzame soorten dieren en planten, zoals de kraanvogels, en een sterk bedreigde vlindertje, het veenhooibeestje.

Wanneer we uit het bos van Ravenswoud komen rijden we voorbij de plaat Appelscha. Volgens aanduidingen zouden we nu in de uiterste zuidoostelijke hoek van Friesland zijn ! We hebben 35km op ons tellertje en krijgen dorst en honger, net over het kanaal vleien we ons neer op het zonneterras van eetcafé Hulst.  We zijn gelukkig als eersten aan de beurt en worden netjes bediend. Na enkel minuten wordt het terras door een grote groep E-bikers bezet. Het personeel kan de overrompeling onmogelijk bolwerken.  Wat een toestand!

Appelscha is een dorp in de gemeente Ooststellingwerf, de naam klink erg Fries. Het ligt ten zuidoosten van Drachten, tussen Oosterwolde en Dwingeloo. Hier zijn ze trots Fries te zijn overal hangt de vlag in de voortuin, met de blauwe en witte diagonale banen en de zeven rode blaadjes en geen hartjes. Eén kilometer verder duiken we opnieuw een bos binnen, iets verder komen we op een enorm heidegebied. Het Aekingerzand of Kale Duinen met het hoogste punt van Friesland. Op deze 20 meter hoge stuifduin staat een uitkijktoren nog eens 35m hoog.

We blijven op rustige zandpaadjes door de bossen en natuurgebieden rijden. Nu zijn we in de Friese Wouden dit is één van de grootste natuurgebieden van Nederland, met ruim 6000 hectare bos, heide, stuifzand en beekdalgraslanden.. Dit Drents-Friese Wold behoort tot de mooiste en belangrijkste natuurgebieden van Europa  en is daarom aangewezen als Natura2000 gebied. Na het dorp Wapse zijn we opnieuw in Drenthe en komen nu in het buurtschap Veldhuizen.  Een buurtschap is een huizengroep buiten de bebouwde kom van een dorp, meestal zonder kerk. In Vlaanderen is dit simpelweg een gehucht.

Toch koersen we nu al 10km door boerenland afgewisseld met kleinere bosjes tot we in Ooster- en Westerzand belanden. Er zijn geen deftige paden en toch wagen we het erop, de wandelpaadjes zijn uiterst smal en af en toe helemaal niet geschikt om te fietsen. Slijk en water doen ons meermaals afstappen toch  blijven we koppig doordraven. Wat verder is alles opgelost in het Holtingerveld  Hier liggen fietspaden, variërend van smalle schelpenpaden tot brede asfaltpaden. Onderweg liggen voldoende picknickplaatsen en bankjes

Langs een kaarsrecht pad bij Het Schier zien we nog een Hunebed in een zand-heide vlakte. Volgens aanwijzingen zou dit het meest zuidelijk gelegen hunebed zijn. Deze zandvlakte is ook een militair oefenterrein.

We naderen onze overnachtingsplaats en moeten vaststellen dag we bijna een gehele dag door bossen en heiden gereden zijn. Onvoorstelbaar als we bedenken dat dit bijna 75km aan een stuk is.

De GPS brengt ons zonder probleem in Steenwijk bij ons Vrienden op de Fiets adres. Het is even wachten tot Peter, onze gastheer tevoorschijn komt. We moeten onze fietsen door een al te weelderige tuin in de moeilijk te bereiken achter berging stallen. “We zullen eerst en vooral de dorst lessen”  zegt onze olijke vriend uitnodigend. Toch is het niet eenvoudig, wanneer we de pergola binnen stappen blijkt zijn jonge hond hier de absolute baas. Peter kan hem niet in bedwang houden en wij worden beiden heftig besprongen en overvloedig belikt…..Na enkele minuten lukt het onze vriend toch het jong en enthousiast beest in toom te houden. Het wordt nog een lange uitvoerige babbel met veel woorden en gebaren. We onthouden een ondeugende uitleg bij een van de schilderijen in de woonkamer. Het stelt “Het laatste avondmaal” voor, maar dan wel met, voor hem bekende dames in de plaats van de 12 apostelen. Onze vriend Peter heeft er zijn eigen humoristische bedenkingen bij!

Na een wasje en een plasje duiken we de stad binnen. Het is zondagavond en het stadje lijkt uitgestorven en leeg. Nochtans wordt Steenwijk als een charmante stad in de provincie Overijssel omschreven. Het zou een rijke geschiedenis en gezellige sfeer hebben. Daar merken wij op dit ogenblik bitter weinig van! Gelukkig vinden wij op de markt een zonnig en gezellig terras waar we uitvoerig buiten kunnen souperen. We zijn een week onderweg, het mag wel eens zeer uitgebreid zijn toch! En ja we worden zeer goed en verzorgd bediend het is er prima. Na nog een ijstoetje slenteren we naar onze slaapplaats. Wat moe maar tevreden na zo’n mooie dag kuipen we onder de lakens. Slaapwel!