Welkom! Fijn dat u een bezoekje bracht! Dank u wel!
Als u interesse heeft om dit bundeltje aan te schaffen, voel u vrij om me te contacteren op
kerima.ellouise@gmail.com
klik op de kleine foto om een gedicht uit deze bundel te beluisteren, voorgelezen tijdens de presentatie
-----------------
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten (2008)
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn
schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en
ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden
zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze
gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen,
volledig
Hieronder vindt u de laatste
schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief
(onder deze titels), per maand geordend.
01-12-2005
gedichten van december 2005
31-12-2005
en ik ween
ik ben het meisje in de hoek besmeurd, verwond en ongeboren handen gebonden tot tegen de borst mijn mond en ogen met kwaad gehecht dat me doet huilen in de kamer om al het bloed dat het mijne is strak gebonden nooit ontsnapt aan die nauwelijks zichtbare haken ik ben de vrouw alleen maar mezelf in leven nog minder dan in de dode hoek zo vouw ik ontzield en verlaten mijn schouderbladen met scherpe randen toe kerima ellouise©
30-12-2005
wat jij mij toe dicht
waar ik jou voel in het aanraken van gedachten overstijgt de stilte elke ruimte die jouw lach als rode wangen laat rimpelen op mijn mond je bent meer dan de hartstocht van dichters die blauwer wordende luchten wilden delen in open bunkers van bloeiend vertrouwen meer dan de lieflijke huizengevels en droomgevulde schuren waarop vervoerende woorden werden gedrukt langs stil zwaaiende halmen en zomerse vruchten in de warme holte van mijn hand voel ik jou en ben jij mijn ruimte in herkennende poëzie kerima ellouise©
28-12-2005
Ik heb je lief
jouw ruime hand versterkt mijn ochtendlicht glijdt wenkend naar de nachten die ik wakker lig onzeker over dichte ogen schrijf ik een weg tussen ontstane sterren en doe een stap vooruit naar paarlemoeren vlinders die onverklaarbaar stromen op golfjes van het schelpenpad en die zo behoedzaam uit de vloed van jouw vingertoppen komen kerima ellouise ©
25-12-2005
In jouw ogen mocht ik kijken
woordeloos in open ogen drink ik de ruimte tussen elke stilte die je laat nazinderen als een droomvlucht op mijn wang blij en droef bonkt mijn hart van verlangen om zon-gevlinderd te grijpen naar het blauwe licht van ademloos wachten je handen raken zacht mijn roerloos denken verborgen in de troost van je streellichte lach zo teder zijn je gebaren naar binnen gekeerd dat mijn ogen zich sluiten door verzen bezield zo breekbaar en lief als wang tegen wang kerima ellouise ©
24-12-2005
Kantjes
laat me maar wandelen in het zand op blote voeten witte, hoge wolken, zelfs de roze, zijn niets voor mij waar ik kan wortelen in stevige aarde ook al geurt het niet altijd fris de wind neem ik er wel bij laat mijn armen maar reiken naar kantjes rozen ijskristallen in mijn schoot zouden me niet lang bekoren waar ik kan leven, zo heel dichtbij de eenvoud van schone mensen zoals JIJ kerima ellouise ©
21-12-2005
Overvol
smeulende peuken zijn getuigen van gestorven woorden bengelend tussen stiltes en kommas zinnen zijn wit verhullen het zwijgen de asbak gevuld aan de rand van het blad voorzichtig blaas jij geopende woorden nieuwe gedachten zo dicht bij mij rook kringelt in onzekere wolkjes vertaalt vertrouwen in nieuwe verzen voor jou kerima ellouise©
20-12-2005
Een vleugje sterren
zal ik je stem nog horen dag na dag in de lichte trilling van je fluisteren het dragen van mijn mond want nog nooit heb je mijn lippen gekust zoals de wind in het zachte spelen met vleugjes rozen zal je me nog warmen uur na uur in het teder wiegen van je voelen het strelen van mijn ogen want nog nooit heb ik jouw glimlach gekust wanneer je alle sterren laat verdwalen in mijn pasgeboren armen kerima ellouise ©
18-12-2005
Hellegrond
jaren kropen vreemd langs naakte takken over diep zwart stukgewoeld land een maskerade van donkere bladeren bedekte mijn snikken met honend gelach te zwaar voor ogen droeg een schuldeloze de nacht op grauwe gekromde schouders grijpend grillig striemde de gesel ontloken vruchtig in verduisterde oorden eeuwig en eeuwig veroordeel ik nu het diep zwarte hijgende land schuldig voor kinderogen gesloten kerima ellouise ©
17-12-2005
Ja, jij
deel de lucht met me mijn kind en de wolken en de toppen van de bomen want gisteren zomaar door een paar woorden liet je mij de zomer zien je weet dat ik voor jou zou willen sterven mijn kind jij, die de zon voor me reikt door de hoge vensters van je jeugd gaf mij met je wondermooie ogen jouw wereld jij, mijn kind zei : jij geeft me liefde en dat is het mooiste geschenk in mijn leven ja jij mijn zoon kerima ellouise ©
11-12-2005
Je hoorde lief te hebben
woorden wachten in een doolhof van donker zinkende gerechtigheid het roesten van je gelaat tekent het zwerven langs smalle kieren en verbannen hoeken je aders beitelen al zo lang de stilte in de morgen en in je zwart-witte ogen sterft de dichter een verborgen dood nu je leven later wordt en je alle woorden vergeet stroomt slechts de regen als nachtwind, immer koud kerima ellouise ©
10-12-2005
Het blauwe van inkt
's avonds raast de wind langs krimpende daken kaarsen weren duisternis en ver open ramen ik dompel me onder in onzegbare woorden verzamel letters en assen en oude paragrafen ik veer op uit de sluimer het tikken sterft weg herinneringen en liefde ooit samen oprecht de kamer blijft rustig, verwonderd kijk ik rond maar zelfs een echo weegt zwaarder dan de morgenzon kerima ellouise ©
07-12-2005
Contrast in schaduwwoorden
je doet me denken aan een verdwaalde avond waar melancholische papierprinsessen dansen op lippen in een verlangende vlucht naar uitgestrekte armen je doet me denken aan het stille geluid van platte steentjes die dromen keilen door eenzame nevels tussen smalle sloten van herinneringen rakelings langs het wateroppervlak je doet me denken aan die ene trage dag toen we zilverbellen bliezen en gestorven vlinders legden in witte wolken bomen waar we afscheid namen van onze schaduw en alle toekomstwoorden kerima ellouise ©
05-12-2005
Vul mijn handen
waar cirkels zich vermeerderen in een eeuwig zoeken blijft het stil in de palm van mijn hand ik begeef me vaak naar binnen droom daar de laatste wolken niet groter dan de woorden het houden van ik sluit de vloedlijn op mijn huid loop over 't schuim van leven en dood in het daglicht dat de nacht nog meer verstoort volg ik de richting van de wind en cirkels in mijn hand verlies daar de wolken en het houden van kerima ellouise ©
01-12-2005
Vuile ruiten
de toekomst schampert naar het verleden lacht om dood gijzelt m'n blik het huis verhaalt oud gekromde levens kamers ontvluchten een verbeten geur herinneringen spreiden schrijven volle muren krijten angst door onzichtbare kreten de vloer is doordrenkt muren zijn vochtig woede buit driftig de bloedende pijn tranen vreten demonen vechten verwonden opnieuw door zinnen geschreeuwd hard slaan de handen in kleine ogen door vuile ruiten breek ik steeds weer kerima ellouise©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-10-2005
gedichten van oktober 2005
29-10-2005
In een zucht
hoe kan ik je uitleggen zelfs met ogen van vertrouwen welke vorm ik geef aan mijn onvatbare wolken ik wil ze letter na letter neerleggen in een speelse lijn voor je tekenen zelfs de kleuren verzamelen waarin ze verbonden kunnen dansen ik schrijf en schrijf de vlinders op mijn huid streel wind in zomerzinnen dicht vergeten rozen dichter in mij hoe kan ik je zeggen dat mijn hart gewoon wil liefhebben op één klein wolkje vleugelvrij
26-10-2005
intensief (senryu )
jouw lucht geeft ruimte, ademt het blauwe in een zielsgebonden - blik
24-10-2005
Een oktoberdag
reeds in het koude bed versteende mijn naam die jij schaafde tot bloedens toe opgestroopte mouwen persten de haat in jouw handen, toen ik je onschuldig herkende als de maker van mijn wieg om het gemis toe te dekken stotterde jij enkele letters, middernacht was al lang voorbij sinds die dag groei ik in stilte, jij sprak een taal die maar niet went de herinnering spreekt in vele tranen want ik draag geen andere naam dan die jij mij gaf
21-10-2005
Inniger dan het licht
ik schreeuw naar de zomer wil bloemblaadjes rapen jouw wang doen rusten in mijn hand onder de maan leg ik een spiegel wil sterren voor je raken maar de hemel valt in stukken wanneer een rimpel beweegt mijn vingers scheuren langzaam de rand van de lente, rozen zijn nog onooglijk klein ik sleep het zomerlicht tot in mijn buik, streel daar je lach, liefkoos je handen, heel voorzichtig, dagenlang wacht ademloos woordeloos tot jij fluistert ik heb je lief
19-10-2005
Ach
Hoog kijk omhoog naar mijn lange ademstroom ik til nevels op uit alle kieren laat bloemen achter op blanco blaadjes vouw vlinders tot een glimlach in ontwakend zomerblauw ach kijk maar niet omhoog het is enkel de wind in mijn toekomstdroom
17-10-2005
Jij bent de weg
achter alle broze woorden herken je letters van jezelf je draagt de stilte moeizaam in iedere zin bewaard jouw handen zijn zo moe beschrijven elk gemis berusten zinloos zwevend in kilte van betekenis de stilte draagt het lijden voegt zich bij de tijd schaduw breekt jouw glimlach verminkt doorheen de strijd och wacht niet tevergeefs woel niet in lege dromen steeds smaller wordt het pad door zilte monologen geef meervoud aan je weg ja, geraak eraan gewend in het licht op nieuwe wegen daar ligt nu jouw accent
16-10-2005
Sprakeloos
in mijn stilte vind ik geen woorden die je kan lezen noch kan spreken zelfs fluister is niet te horen beeldt enkel uit tweevoudig jou in mijn ogen gebaar jij de warmte die je doet zinnen en ook doet weten zelfs mijn lach is niet te breken licht steeds op eenvoudig jou
10-10-2005
Karkas
in een woestijn gedreven vernedert de hitte mijn beroofde zinnen onder de voeten miljoenen tranen uitgeperst, opgedroogd oneindig in een witte vlakte de wind giert cirkels rond de stank knaagt levenloos de vingers van m'n geraamte mijn dorst wankelt ik begraaf het speeksel van ijskoude woorden het zand wordt zwaar snikt in mijn karkas uitgemergeld rollen ogen naar een korrelige bloedpas de wind aast hoort mijn ijle kreten en strijkt neer in het gezicht van de dood
nog heel even beweeg ik mijn hoofd
08-10-2005
Er is meer
spreek mij van een innere taal, een wereld waar twijfels woekeren net als woorden nooit verstaan zwijg mij in een uiterst praten, een werkelijkheid waar schijn beweegt net als het frêle, doorzichtige verlaten begrijp mij achter een wonderlijke stilte er is minder dan een wereld, meer dan jou en mij onbegrepen het verlangen voorbij
04-10-2005
Langzamerhand
slordigheid valt niet op te rapen, je bent gestruikeld op je tocht naar gulzigheid, niet buiten maar in en door jezelf je rangschikt me als dertien in een dozijn, ooit uitverkoren op je uitgelezen weg nog even raap ik je woorden op, je hoeft zelfs niet te zeggen dat je me mist ik lees de leugens wel op het blanco blad slordig onbeschreven
02-10-2005
haiku en senryu
blauwe regen gekleurde tranen, gevormd in bloementrossen, snakken naar de zon bron foto : www.abbayedupalais.com Skelet woorden snijden in menselijke waardigheid gevild tot het bot kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-09-2005
gedichten van september 2005
30-09-2005
Vlakke stilte
waarom zeg jij niets laat je de stilte weerklinken als een uitgestrekte vlakte waar leven zichzelf verloren heeft waar vergane en blindgeworden zichten zwerven langs oude bomen met de dood achter zich aan waarom zeg jij niets laat je mijn stappen zinken naast de langzaam stervende morgen blootsvoets in het achteruitgaan oneindig ver in het vergeten landschap waar schaduwen rafelen op mijn huid onomkeerbaar, zonder einde of begin waarom zeg jij niets laat je mij tot stof vergaan
26-09-2005
zo weinig, zo veel
ik spreek niet wanneer ik s nachts gebonden ben aan woorden en de sterren mij vertellen wat ik het mooiste vind ik denk dan aan lavendel de eenvoud van het maanlicht de glimlach om je heen een witte roos en blauwe vlinders ieder moment in poëzie gedeeld jij opende mijn schaduw gaf me kleine, witte vogels en op deze vriendenvleugels heb ik de zuiverheid ervaren jij gaf me terug de tranen in mijn ogen kerima ellouise © opgedragen aan Corrie
22-09-2005
Een zachte fluistering
Hoe graag zou je nu even de lente willen aanraken, het groen dat fluistert in het vijverwater van dichtersdromen over vlindervluchten, weerspiegelt in je zonnebloem zo zachtjes terug, als wederkerende bloesems, koester je duizend beelden in één gloed weerkaatst je legt ze teder neer in alle zomers, verlengt de geur van tijm in mei je ademt de wind, vertraagt haar glimlach, in dichte herinneringen, zo beschermend teer het najaar schemert in voorjaarswolken, in verre plekken, onsterfelijk en puur waar vlinders vluchtig haar lach beroeren en kleuren scheppen in jouw verloren tuin ze raakt de lente in jou
17-09-2005
Letterhoop
binnen in mijn hart herhaal je maar hoe kan dat je herkent niet eens het inpakpapier en het lint dat je achteloos laat vallen elk woord dat ons bezighield gooi jij op een letterhoop van roze strikken een gokje misschien omdat mijn glimlach nog steeds een droom opwekt telkens ik in jou sterf
14-09-2005
branding
mezelf in het hier van gisteren, uren en dagen berichtten wie ik was verdwenen in het schuim van een onbekend lichaam, de onmeetbare afstand schokkend geschuwd uitgespuugd door meedogenloze wijzers weerkaatst de tijd dichtgeknoopte gaten en herhalend geroep misschien leidt morgen me naar wie ik gisteren was
12-09-2005
De geur van lavendel (1)
Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag je stil in een helderwitte kist tussen rijen bomen nog smaller dan je blik de wereld was voor jou niet af
11-09-2005
Lavendeltranen (2)
Ik begreep niet voelde slechts de woorden van je moeder ze herhaalde een rimpeling in jouw zuiver bestaan verkrampt door zachtheid en verwarring sprak je in de lente op vleugels vluchtig stil kuste je vogels van papier je witte zomermond wat ik zag was het einde jij las de herfst en de winter niet meer lavendel kleurt nog steeds mijn tranen in een wereld voor ons onaf
10-09-2005
Lavendelveld (slot)
Jij verdween zwart voor mij ik leef verder in de wereld vol kleur vouwen mijn vingers dromen vogels stijgen onbewolkt dagen knippen lentegaten zomers zoenen het licht zo groot ik vraag niet meer tussen rijen bomen je blik versmalt bedroeft mijn longen in lavendelvelden leef ik verder een zacht herinneren van een papieren droom
09-09-2005
In het voorbij drijven gevangen
Hij heeft een mooie lach zo eentje die de tijd doet stoppen, tenen laat krullen in zwarte sokken een lach die je van het strand zou willen oprapen net als de mist je brilglazen doet vervagen een lach zo fris die in een appel blijft hangen, zacht laat herinneren hoe de lente smaakt ja, zo een lach ontwaakt
04-09-2005
Wolkengeflüster
Wenn Träume und Wirklichkeit einander flüchtig begrüssen gibt es manchmal eine Stille mijn woorden zullen zoeken naar vleugels van vertrouwen naar vertalende verhalen in de armen van hun schepping Wenn Gedanken schwirren durch das Herz fliehen Wörter wie zarten Stimmen in einem Buch ohne Geschichten jij zal langs mijn woorden lopen en letters laten binnenglippen in het wezenlijke van een droom op die dag zal jij mijn stilte drinken Wolkengeflüster zwischen erbeben und fassen du und ich in allen Welten
02-09-2005
steniging
zwartgevlekte tralies verbannen me naar niemandsland,waar bloed gutst over ruwe treden van mijn wanhoop met geplette handen en brekend bot daal ik af, stap voor stap kruip onder de steen waar ontvelde vingers stuiptrekkend aan de waarheid sleuren neergeworpen in schreeuwende inktvlekken worden stenen aangesleept onder en boven elkaar worden ze gelegd op het moegeleefde machteloze papier zielenresten in verzen ontdekken handen een keer teveel gebroken de tweede steniging
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-08-2005
gedichten van augustus 2005
29-08-2005
vlinderbloemenblad
ik ben een heel klein blaadje tuimel langs tranen naar de grond blijf hangen bij de lente in de stilte van de velden aan de haren van een kind ik ben een krokus vlinder dwarrel met de wind op broos geloof in een zomer vol frambozen waarin ik stop met zwerven op de wangen van een kind ik ben een rozenknopje geur naar verre regen bemin het licht waar de ochtendschemer me teder laat verwelken in de handen van een kind een vlinderbloemenblad kerima ellouise © bron foto :http://www.skoveniskolen.dk/?m=18&a=1292
27-08-2005
Reliëf
beelden ze zijn toch van steen waarom huil ik dan en beweeg onzichtbaar mijn lippen ik weet dat je er nog bent want jouw geur van gezwollen aders beitelt mijn hand tot een vuist in mijn schoot brokkelen ogen tot onherkenbare resten van eens geprevelde gebeden mijn lichaam stil en koud leeg en kleurloos verhard verzwegen tot steen waarom huil ik dan nog
bron foto : http://www.piazzadellarte.be/archief2/scholen/Marco%20Polo/fotoresultaten/pages/beeld.htm
25-08-2005
Schets 364
Roerloos sta je daar terwijl je leugens schetst in liefde ik kijk toe als een breekbaar kind, verwilderd en ver van mezelf verwijderd waar kunnen we nog heen gaan, morgen en later mijn ziel ligt nog bij die nooit vergeten dag, de jouwe kijkt nooit meer door mijn ogen deze dag zal vergaan en ergens tussen gisteren en vandaag heb ik jouw schetsen gestapeld begraven in een gedicht
13-08-2005
Reeds duizendmaal
Telkens jouw hartstocht poëtische woorden blies en letters mij deden duizelen als een krachtig parfum, schilderde mijn adem de schuchtere vraag : wie ben je ? Doorheen de schoonheid van taal en een bedeesde stilte ving ik het antwoord op, doch jouw naam verdwaalde toen onze blikken elkaar geblinddoekt raakten en ik weer wegdook in blozende witte wolkjes Diep in mijn hart en in het midden van mijn hoofd kwam jij met geen ander overeen, gerstenat en waaiende woorden vulden mijn dankbare hart toen respect en bewondering cirkelden en gebaren groeiden in het zwijgen van mijn innerlijke wereld laat mijn stilte jou daarom meer zeggen dan duizend woorden ooit zouden kunnen doen
06-08-2005
Surrogaat
een moeder scheurt haar lippen open, lappen huid in bloed doordrenkt warme melk vloeit schaars en zuur, vocht dat zij voor vol aanzag het kind drinkt gulzig magere woorden, wist het beeld van welkom hier roze huid ruikt zacht en teer, schaduwspelend en tot last surrogaat vult bedelflessen, onverschillig en niet gezoet plastic zijn de armen waarin het werd gevoed
02-08-2005
Achter gesloten deuren
schreiend naast lijken en gebeente leg ik woorden in de kast blaas het stof uit zinnen van verhalen en gebeden de echo raapt een holle schaduw in de hoeken van de kamer schraapt verbleekte maar nog nooit begraven schedels vingers verstijven gegil verstomt geschreven is de onvoltooide grafrede
kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-07-2005
gedichten van juli 2005
Rozen op mijn bed
wanneer de nevel nog laag over de velden zweeft en de schemer vaag fluistert tegen de nachtelijke wind dan verbeeld ik me de stilte van het beven van jouw handen, van de adem die je me afnam in een uiterst zachte zucht ik luister met gesloten ogen naar jouw handen op mijn dijen, naar de toekomst die jij schreef op mijn roze, warme huid op mijn schouder voel ik woordjes en lippenrode roosjes, in duizend zachte geuren die jij liet dromen op mijn mond je bent lief, zei je en de hemel bewoog
Weet je nog
weet je nog jij en ik in de regen, de wind vertelde hand in hand wat wij speels verzwegen we sloten de wereld af elke voetstap verafgelegen weet je nog jij en ik tussen slapen en ontwaken, we schuilden in elkaar, een bron van tedere liefdesdaden we ontvouwden onze stem duizend woorden achterlatend weet je nog in de hoek van de kamer jij en ik, buiten de regen de wind hield plotseling op, jouw gedachten bewust vermeden onze voetstappen in de wereld, onze woorden ver vooruit nu breken mijn tranen in tweeën
21-07-2005
Zachte handen
Jouw ogen vullen zich grijs kleuren schaduwen in zwart-witte lijnen, doorwaadbaar in het spiegellicht je wist de warmte, smelt de schaamte in wangenrode armen donker en duister apart omrand je mijn huid met een oogopslag
14-07-2005
Cirkels in zand
tussen zilverrustige rimpels en zachte herinneringen teken ik cirkels in de tijd ik schets oude zomers en handen vol zee, blote schouders en dagen gedeeld ik schep wolken en verhalen, fluister sterren en beloftes, stapel woorden op de horizon, daar waar jij verdween nog één keer omcirkel ik zacht jouw naam, bevrijd vogels en vluchten en glimlach langzaam tussen korrels zand wanneer de tijd zich eindelijk beweegt " Ik laat je vrij "
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-05-2005
gedichten van mei 2005
Was-dag
geen dag zonder leugens gekleurd in de was gestreken, gevouwen in de plooien van je jas woorden wisselen sokken blauw, zwart of bruin dan ben je wel, dan ben je niet gestreept of geruit handen worden gewassen met doorschijnende zeep met onschuld en lucht onvergeeflijk dit keer op je tong druppelen tranen, tandpasta en schuim en terwijl jij gorgelt en spuwt schrob ik je leugens van mijn huid kerima ellouise ©
22-05-2005
zondvloed keert getij
langzaam schept de herfst doorzichtige velden met bruinrode schaduwen lijken op slagvelden van verslagen ridders, verminkt onder verloren licht waar stormachtige bladeren knielen naast naakte winterbomen, huiverend zonder zomergewaden bidt de priester tussen stervenskoude en beroofde lichamen, ontdaan van al het bladergoud graaien kreunende takken naar de laatste zonnebeelden,langs wolkende winden en gekromde vingers, verstijfd door dreigende doodsbloemen na de eerste sneeuwval zalft de monnik flarden herfst en winterse nevels met wierooklucht parce que la neige a purifé le sang en de rode aarde bedekt met guldenroede en een rozenkrans
après le déluge kerima ellouise ©
12-05-2005
Zwerfkei
boven op een duin wil ik mezelf achterlaten in levende letters op steen mijn ogen gesloten onder de wijde nacht, gedachten waaierend naar zee nederig op het zand toon ik de wereld mijn ziel, in vogelvlucht, jij en ik één heel in de verte hoort men het deinend gefluister strooi mijn assen in de wind, nooit ben ik nog meer kerima ellouise ©
01-05-2005
Op afstand
haar donkere ogen onverstaanbaar wanneer ze nauwelijks zichtbaar, niets meer wetend, zich neerlegt naast het water haar koude schouders rillen wanneer haar adem de nacht instroomt, niets meer voelend van het vuur dat binnenin haar smeult op een afstand lijkt ze op een klamme vlek, niet beseffend dat het sterven aan haar enkels hurkt nooit meer zal het zwarte water nog stilstaan als toen die nacht de dood aan haar voeten lag kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-04-2005
gedichten van april 2006
22-04-2005
De laatste sterren
raak niet aan mijn tranen, loop zachtjes om me heen, nog even naar de sterren kijken en het boogje van de maan het ontwaken van de pijn, vluchtig langs mijn wang, draagt de stilte in jouw ogen als wij de woorden overslaan vraag maar aan de nacht, slapend op mijn huid ' mag ik even bij jou schuilen voor het leven mij verlaat ' het doven van gedachten om wat de hemel zei druppelt in jouw handen als jij de laatste sterren raapt voor mij kerima ellouise ©
03-04-2005
Verzand
de lucht verft verbeelding, verdraait de wereld op mijn gezicht, doet het einde vragen waar alle twijfels ooit begonnen het blauw glijdt volmaakt doorheen de wering van het sterven, doet elke seconde vertragen waar de tranen ooit ontsprongen ketens drijven zwaar aan mijn gestrande voeten, doen lucht en licht verzanden, een wereld nooit verzonnen schuimend draaien rimpels zichtbaar in mijn maag, doen het spreken van de zee in dit perfecte beeld verstommen kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
gedichten van april 2005
22-04-2005
De laatste sterren
raak niet aan mijn tranen, loop zachtjes om me heen, nog even naar de sterren kijken en het boogje van de maan het ontwaken van de pijn, vluchtig langs mijn wang, draagt de stilte in jouw ogen als wij de woorden overslaan vraag maar aan de nacht, slapend op mijn huid ' mag ik even bij jou schuilen voor het leven mij verlaat ' het doven van gedachten om wat de hemel zei druppelt in jouw handen als jij de laatste sterren raapt voor mij kerima ellouise ©
03-04-2005
Verzand
de lucht verft verbeelding, verdraait de wereld op mijn gezicht, doet het einde vragen waar alle twijfels ooit begonnen het blauw glijdt volmaakt doorheen de wering van het sterven, doet elke seconde vertragen waar de tranen ooit ontsprongen ketens drijven zwaar aan mijn gestrande voeten, doen lucht en licht verzanden, een wereld nooit verzonnen schuimend draaien rimpels zichtbaar in mijn maag, doen het spreken van de zee in dit perfecte beeld verstommen kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-03-2005
gedichten van maart 2005
22-03-2005
Haar offer
naakt voor de spiegel buigt ze zich over donkere kamers, haar hoofd valt diep in de kelders van razernij ze schuifelt offers tegen de rand van dronken walging, haar keel krijst stil in vers, ontvleesde aders pijn trekt een rode streep over de koude, hijgende grond, haar schuld wordt zwart en zwicht voor duizend tongen de dood wacht op het vonnis ze vult het bad met bloedrode wijn kerima ellouise ©
18-03-2005
Dromerig
ik laat mijn ziel op een glimlach drijven, zacht bewogen door de avondwind. niemand begrijpt dit dromerig verdwalen, breekbare herinneringen verdwijnen erin ik laat de nacht mijn adem zingen, licht geboren door de schemering, zoals iemand draalt bij t laatste licht en alle jonge stemmen samenbindt ik laat de sterren mijn ogen schilderen, teer verborgen door verwondering. wie zal mijn streling aarzelend kleuren, verder blazen dan de schaduw binnenin kerima ellouise ©
05-03-2005
Nachtmerrie
aan de rand van de nacht bots ik tegen nooit sluitende ogen, het schreien van een kind maakt zich los uit mijn lijf in de diepste schemer liggen kreten verborgen, verdrukt door het zwijgen van een grondloze tijd scherp spuwt de wind naar vreemde geuren, ruw beukt de dood rond een donkere zerk stemmen klinken dof onder dorre bladeren, vluchtende voetjes ontwijken het versteende gekerf het kind zinkt krijsend in mijn armen neer, ik kijk naar haar ziel door haar nooit sluitende ogen in de ochtendnevels zoen ik haar schuldeloze mond, roerloos komt ze weer in mijn lichaam wonen kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-06-2004
gedichten van juni 2004
30-06-2004
Aan de wegrand
de weg daalt tussen huizen ik zoek langs afwerende muren naar alles wat ik ben gesloten vreemden achter deuren mijn schaduwen jagen me achterna wanneer twijfels de steegjes slopen van een zo grauwe avondrand verscholen mensen achter ramen in mijn hoofd zoekt de stilte een weg en bloed kronkelt over dorpels van de ondergang deuren wankelen, ramen verdwijnen, gebroken glas ik stap achteruit, seconden kreunen in de goot wanneer de nacht de dood belooft ik struikel over stenen mensen kerima ellouise ©
08-06-2004
vleugels te jong gestorven
k was voor jou niet meer dan een manier van ontvluchten en ik, een kind, ik wist niet beter, wist niet dat jij in het diepste donker je vleugels zocht. k gaf mijn glimlach aan de stilte, een stilte waarin leugens zich nestelden en jij, zwaar gewond, jij wist niet beter, wist niet dat ik geen andere ogen had om de waarheid te doorbreken. k was voor jou niet meer dan je kind, je eigen kind, dat sprak over de dood, omdat jij, in je vlucht, mijn vleugels brak
vleugels te jong gestorven kerima ellouise © (bron foto : http://www. peterjacquemyn.be/ nl/gallery/images_ sculpture/ vleugels.gif
06-06-2004
Eén voor één
steeds als de stilte mij met woorden vult, rijgen mijn handen de tranen aaneen zwarte kralen vallen op de grond, over mijn gezicht glijden ze één voor één in de pijn verloren raap ik de woorden terug op, tussen tranen gevallen, zijn ze verhard tot steen met geschramde vingers breekt het touw, mijn koude hand legt de stilte om de kralen heen kerima ellouise ©
04-06-2004
Dag JIJ
Ik draai me om, geef een vlugge kus op je wang - dag jij - Je glimlach blijft maar brengt een stilte in je ogen. Ik ontvlucht je gewilde handen, vermijd zo het naderend afscheid. Even dat moment van onzeker zijn, van pijnlijke, zoete geuren, van neerduiken in een vreemd, warm gevoel. Ik draai me nog een keer om, Zacht streelt je stem mijn naam - dag jij - Ik doe de deur dicht, de stilte barst het huis uit. De wind verweeft zich met mijn tranen. - Niet huilen zeg JIJ - Ik draag je mee in mij - kerima ellouise ©
02-06-2004
Testament
wanneer ik zal gaan, wil ik geen tranen op je gezicht denk aan de lichte dagen die ik heb liefgehad, hou van mijn dromen ook al was ik nog zo zwak wanneer ik heen zal gaan, wil ik geen duisternis in je ogen denk aan de fluisterende nachten die ik heb gedicht, open mijn stille woorden ook al verlang ik naar het witte licht wanneer ik morgen heen zal gaan, wil ik geen kransen in je armen. denk aan een rode roos die ik heb ontmoet, neem afscheid van gisteren, ook al ga ik nu voorgoed kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-05-2004
gedichten van mei 2004
31-05-2004
mijn linkerhand
afgedwaald in deze wereld denk ik aan een ander land, luisterend naar mijn ademhaling strompel ik net tot aan de rand. woorden rekken zich door mijn ribben heen, zinnen buigen zich over mijn romp, bewegend naar de overkant, liggen gedichten reeds te wachten, onbeweeglijk in mijn mond. mijn hoofd wacht enkel nog op mijn linkerhand, beheerst schrijf ik verder
zichtbaar voor mij alleen, adem ik vel over been. kerima ellouise ©
28-05-2004
In mezelf
ik mis je, ga door het licht, er valt een ster uit mijn droom ik ben stil, sluit mijn ogen, er valt een blaadje van de boom ik voel je, zwijg de woorden, er valt een streling uit mijn mond ik ben blij, keer naar de zon, er valt een traan op de grond ik mis je in de stilte van de sterren in het zacht gekleurde licht ik mis je
in mezelf kerima ellouise ©
26-05-2004
Dagdromen
ik sla mijn dag in verlangen open een lieve, kleine vogel vliegt net voorbij de ochtend opent haar zachte dromen het zwerven verstilt ergens diep in mij ik bevrijd mijn vleugels in gedachten woorden zingen lichtjes in mijn keel dauwdruppels kleuren de koude nachten de wind schildert warm met een penseel ik vind mijn glimlach in de morgen een lieve, kleine vogel vliegt net voorbij de zon ruikt heerlijk zonder zorgen op zijn vleugels draagt hij de vrijheid voor mij kerima ellouise ©
19-05-2004
tussen de rozen
Tussen de rozen Geboren onder de zon gaf jij mij de mooiste roos, ik bloeide zo uitbundig dat ik mijn twijfels overwon Slapend onder de nacht begreep ik het geurend beminnen, ik verdronk zo in jouw armen dat ik droomde diep van binnen Ontwakend onder de maan kwamen de sterren los van de hemel, jij dronk zo van mijn huid dat ik danste door jouw naam Gestreeld door de zomer werd ik geheeld door een roos, de zon en de maan vlochten onze liefde zo broos Onder een herfstnacht heb ik de zachte sterren verloren, de bloeddruppels op mijn mond konden jou niet meer bekoren Ik was een roos met doornen kerima ellouise ©
10-05-2004
Dode woorden
Wanneer ik ga slapen heeft het licht mijn huis langs de ramen verlaten. Zonder afscheid schuifelen mijn vermoeide voeten naar de lege achterkamer. Ik sta stil en twijfel of ik samen met de duisternis wil verhuizen. Met langzame ogen staar ik in het schemerdonker en hoor enkel verre, vergeten geluiden. Herinneringen overspoelen de meedogenloze stilte, oneindig traag draai ik me om. Ik neem mijn tranen mee, loop over blauwe scherven, de trap kraakt slordig bij elk sterven. Onder de koude lakens wacht ik geduldig af en adem onhoorbaar het bestofte verleden. Ik huiver van de nacht, ze laat gillend alle dode woorden weer herleven. kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-04-2004
gedichten van april 2003
30-04-2004
vlucht voor de dag
alleen de nacht brengt donkere ramen neemt de leugens in bezit verfraait de kamers met lege tafels
de waarheid blijft onuitgewist alleen de nacht verzamelt de schaduwen vult de hoeken met gelogen woorden verbergt de tijd tussen woedende tanden
verraden hebben jouw ontrouwe handen alleen de nacht vlucht voor de dag kropt alles op wat niet is gezegd schreeuwt de stoelen om door stikkende monden
de nacht heeft het dunne touw in de schemer gevonden kerima ellouise ©
26-04-2004
Zonder onderwerp
ik woon in speekselloze woorden, in licht dat net niet uitdooft, in een huis dat niet wil horen ik loop wat zachtjes door maar vind geen onderwerp dat me zoekt, geen enkele voetafdruk op een zachtwollen doek mijn lichaam zakt maar vindt alleen een afdruk van uitgeleefde tranen, een onderworpen ziel in de tijd achtergelaten de dood staat handenwringend voor mijn deur te dralen maar kan haar slag niet halen ik woon immers zonder onderwerp in een dakloze hoek misschien dat ik geruisloos verhuizen moet kerima ellouise ©
25-04-2004
Als twee ogen
Haar ogen dromen, staren langs de bomen, verwonderd om de leegte Als twee blaadjes, hoog in de lucht, trillen ze , vermijden een zucht Haar ogen strelen, sluiten zonder te bewegen, luisterend naar de stilte Als twee veertjes, geruisloos in haar handen, zweven ze, breken het verlangen Haar ogen sterven, zwijgen om het zwerven, fluisterend in een waterplas Als twee druppels regen, zacht op haar wang, begraven ze de liefde, een eeuwigheid lang
21-04-2004
Een gevoel van eeuwigheid
Ooit beminde ik de lucht en kleurde ze hemelsblauw. Ik dook dan in de glimlach van een zachte schilderskwast en droomde dat dit stilleven de lente was. Ooit zat ik op een bank en zong met zwaluwen mee. Ik danste dan op de vleugels van de zomer, wang tegen wang, en dacht, dit innere lied duurt een leven lang. Ooit sierde ik de tuin en vlocht herfsttinten in mijn haar. Ik legde me dan neer op gouden neveldraden en hoorde de lieflijke klanken van de elfensnaren. Ooit omarmde ik de winter en betoverde ze met ijskristallen. Maar ik gleed tussen de stilte van eeuwige, koude nachten en wist dat mijn laatste glimlach niet op de breekbare lente zou wachten. kerima ellouise ©
18-04-2004
De zachtheid van je naam
ik word zo graag wakker in mijn dromen en nestel mij in de zachte schaduw van de schemering, hopende dat de duisternis mijn verlangen kan horen gewoon wakker worden in mijn dromen, om te stoeien met lichte woorden, zodat ik aan een vreemde, koude wereld kan ontkomen wakker worden met de letters van je naam, glimlachen naar de stilte van onze taal, het ontdekken van een diepe, onbekende tint, verwonderd zijn om het onuitgesprokene dat ons zo verbindt laat me daarom zoeken naar de nacht, voor de eerste stralen van het ochtendgloren, want ik weet dat jij op me wacht in de zachtheid van mijn dromen kerima ellouise ©
14-04-2004
Sad song
ik ween lange dagen, grijs en koud, breken mijn ogen, in wat ik liefhad, sterven mijn tranen, zinloos en leeg, drijven woorden, in gebroken vertrouwen, vluchten de schaduwen, onrustig en bang, huil ik doodse nachten, in wat ik verlangde, breekt mijn hart, stil en wit, streel ik jou, in lange uren, op een afstand van ons laatste lied kerima ellouise ©
10-04-2004
In tranen gevangen
toen het verdriet onder jouw huid kroop, zag ik je wenen langs de rand van je hand eenzaam gevangen zuchtte je mee, tot jouw wereld onmachtig in het duister vergleed toen de nacht achter je aan sloop, zag ik je huilen langs de rand van je angst schuilend in verlangen klonk er een schreeuw, tot een traan stervend jouw wangen vermeed kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-03-2004
gedichten van maart 2003
16-03-2004
De laatste roos
maak mij niet wakker als de dood me beschildert met verstrooide kleuren in een vertrouwd seizoen neem me niet mee als een late roos nog bloeien wil vredig in het herfstgroen beroof me niet van mijn stenen schaduw als bladeren vallen verdoofd door de wind laat me rusten in mijn laatste traan die de droeve stilte in leven en in dood bemint kerima ellouise ©
In enkele seconden
ik raak de jaren aan van gisteren en vandaag wanneer de dagen mijn ziel en botten hebben gefnuikt voor mijn ogen trekt de leegte voorbij wanneer het verleden me nog steeds misbruikt koud wordt mijn lichaam in deze enkele seconden wanneer ik vertwijfeld in deze schemerzone duik angst vreet aan mijn ribben tot de nacht slechts een skelet wordt en de gieren zich te goed doen in mijn scheurende buik kerima ellouise ©
13-03-2004
Verloren stiltes, verloren woorden
van het wachten zo moe dringt het sterven door in mijn smalle handen, waar een witte kaars mijn zuurstof doet opbranden zonder te weten wat ik doe grijp ik naar mijn adem in mijn laatste zwerven, waar ik een tere traan op mijn wangen zal kerven in mijn onleesbare geest beweegt nog een verloren woord mager worden mijn vingers wanneer ik de stilte verlies en wat ooit ontnomen is wordt verstoord kerima ellouise ©
12-03-2004
Bewierookte ogen
op mijn schouder hangt een zware schaduw neergezonken in de biechtstoel van mijn oor fluistert het bloeddruppels, bedelend om gehoor zwarte woorden worden doorweekt in rood, een paars gordijn verzacht de stromende dood geprevelde tranen knielen gevonnist op mijn mond, rozenbladeren bedekken mijn adem op de grond bedelend schuift mijn schaduw in mijn ogen achteruit, lichtloos bewierook ik mijn dovende huid kerima ellouise ©
09-03-2004
Stenen tranen
wanneer pijn en verdriet niet meer te vertalen zijn, geef me dan stenen tranen. ze zullen breken op een onbewerkte tafel en de woorden koud uitbraken. wanneer rauwe woorden niet meer te genezen zijn, geef me dan een stenen hart. het zal kreunen op het harde hout en mijn ziel voor eeuwig vrijlaten. wanneer mijn gierende ziel niet meer te verachten valt, geef me dan een stenen gelaat. het zal barsten op mijn gehavend graf en de dood zal uit een granieten steen ontwaken. kerima ellouise ©
08-03-2004
'k Mis je
wanneer de witte maan mij haast strelend omarmt met een vleugje stilte in een verzonnen droom, dan zoek ik jouw naam wanneer de diepe geur van de nacht mijn heimwee omhelst met een warme dans in kleine druppels, dan roep ik jouw naam wanneer de slapende sterren mij fluisterend dragen met magisch licht in mijn zacht huilende ogen, dan ben jij het antwoord in mijn verhaal kerima ellousie ©
03-03-2004
Op zoek
Ik ben als een blaadje in de wind. tuimelend door velden en bossen ga ik op zoek naar de lente maar ik blijf aan tranen gekleefd en daal neer op de wangen van een kind. Ik ben als een vlinder. fladderend tussen bloemen en struiken ga ik op zoek naar de zomer maar ik sterf voor de dag om is en zijg neer in de haren van een kind. Ik ben als een roos. geurend naar de zon en de aarde ga ik op zoek naar een beetje warmte maar ik breek door de striemende regen en verwelk in de handen van een kind. Ik ben als een vlinder in de ogen van een kind, als een bloemblad van een roos sterf ik in de wenende wind. kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
nder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag