welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
24-10-2005
Een oktoberdag
reeds in het koude bed versteende mijn naam die jij schaafde tot bloedens toe opgestroopte mouwen persten de haat in jouw handen, toen ik je onschuldig herkende als de maker van mijn wieg om het gemis toe te dekken stotterde jij enkele letters, middernacht was al lang voorbij sinds die dag groei ik in stilte, jij sprak een taal die maar niet went de herinnering spreekt in vele tranen want ik draag geen andere naam dan die jij mij gaf
21-10-2005
Inniger dan het licht
ik schreeuw naar de zomer wil bloemblaadjes rapen jouw wang doen rusten in mijn hand onder de maan leg ik een spiegel wil sterren voor je raken maar de hemel valt in stukken wanneer een rimpel beweegt mijn vingers scheuren langzaam de rand van de lente, rozen zijn nog onooglijk klein ik sleep het zomerlicht tot in mijn buik, streel daar je lach, liefkoos je handen, heel voorzichtig, dagenlang wacht ademloos woordeloos tot jij fluistert ik heb je lief
19-10-2005
Ach
Hoog kijk omhoog naar mijn lange ademstroom ik til nevels op uit alle kieren laat bloemen achter op blanco blaadjes vouw vlinders tot een glimlach in ontwakend zomerblauw ach kijk maar niet omhoog het is enkel de wind in mijn toekomstdroom
17-10-2005
Jij bent de weg
achter alle broze woorden herken je letters van jezelf je draagt de stilte moeizaam in iedere zin bewaard jouw handen zijn zo moe beschrijven elk gemis berusten zinloos zwevend in kilte van betekenis de stilte draagt het lijden voegt zich bij de tijd schaduw breekt jouw glimlach verminkt doorheen de strijd och wacht niet tevergeefs woel niet in lege dromen steeds smaller wordt het pad door zilte monologen geef meervoud aan je weg ja, geraak eraan gewend in het licht op nieuwe wegen daar ligt nu jouw accent
16-10-2005
Sprakeloos
in mijn stilte vind ik geen woorden die je kan lezen noch kan spreken zelfs fluister is niet te horen beeldt enkel uit tweevoudig jou in mijn ogen gebaar jij de warmte die je doet zinnen en ook doet weten zelfs mijn lach is niet te breken licht steeds op eenvoudig jou
10-10-2005
Karkas
in een woestijn gedreven vernedert de hitte mijn beroofde zinnen onder de voeten miljoenen tranen uitgeperst, opgedroogd oneindig in een witte vlakte de wind giert cirkels rond de stank knaagt levenloos de vingers van m'n geraamte mijn dorst wankelt ik begraaf het speeksel van ijskoude woorden het zand wordt zwaar snikt in mijn karkas uitgemergeld rollen ogen naar een korrelige bloedpas de wind aast hoort mijn ijle kreten en strijkt neer in het gezicht van de dood
nog heel even beweeg ik mijn hoofd
08-10-2005
Er is meer
spreek mij van een innere taal, een wereld waar twijfels woekeren net als woorden nooit verstaan zwijg mij in een uiterst praten, een werkelijkheid waar schijn beweegt net als het frêle, doorzichtige verlaten begrijp mij achter een wonderlijke stilte er is minder dan een wereld, meer dan jou en mij onbegrepen het verlangen voorbij
04-10-2005
Langzamerhand
slordigheid valt niet op te rapen, je bent gestruikeld op je tocht naar gulzigheid, niet buiten maar in en door jezelf je rangschikt me als dertien in een dozijn, ooit uitverkoren op je uitgelezen weg nog even raap ik je woorden op, je hoeft zelfs niet te zeggen dat je me mist ik lees de leugens wel op het blanco blad slordig onbeschreven
02-10-2005
haiku en senryu
blauwe regen gekleurde tranen, gevormd in bloementrossen, snakken naar de zon bron foto : www.abbayedupalais.com Skelet woorden snijden in menselijke waardigheid gevild tot het bot kerima ellouise ©
30-09-2005
Vlakke stilte
bron foto :http://complexity.vub.ac.be/~nadia/portfolio2003-2004/foto's/bomen/100-0030_IMG.jpg waarom zeg jij niets laat je de stilte weerklinken als een uitgestrekte vlakte waar leven zichzelf verloren heeft waar vergane en blindgeworden zichten zwerven langs oude bomen met de dood achter zich aan waarom zeg jij niets laat je mijn stappen zinken naast de langzaam stervende morgen blootsvoets in het achteruitgaan oneindig ver in het vergeten landschap waar schaduwen rafelen op mijn huid onomkeerbaar, zonder einde of begin waarom zeg jij niets laat je mij tot stof vergaan
22-09-2005
Een zachte fluistering
Hoe graag zou je nu even de lente willen aanraken, het groen dat fluistert in het vijverwater van dichtersdromen over vlindervluchten, weerspiegelt in je zonnebloem zo zachtjes terug, als wederkerende bloesems, koester je duizend beelden in één gloed weerkaatst je legt ze teder neer in alle zomers, verlengt de geur van tijm in mei je ademt de wind, vertraagt haar glimlach, in dichte herinneringen, zo beschermend teer het najaar schemert in voorjaarswolken, in verre plekken, onsterfelijk en puur waar vlinders vluchtig haar lach beroeren en kleuren scheppen in jouw verloren tuin ze raakt de lente in jou
17-09-2005
Letterhoop
binnen in mijn hart herhaal je maar hoe kan dat je herkent niet eens het inpakpapier en het lint dat je achteloos laat vallen elk woord dat ons bezighield gooi jij op een letterhoop van roze strikken een gokje misschien omdat mijn glimlach nog steeds een droom opwekt telkens ik in jou sterf
14-09-2005
branding
mezelf in het hier van gisteren, uren en dagen berichtten wie ik was verdwenen in het schuim van een onbekend lichaam, de onmeetbare afstand schokkend geschuwd uitgespuugd door meedogenloze wijzers weerkaatst de tijd dichtgeknoopte gaten en herhalend geroep misschien leidt morgen me naar wie ik gisteren was
12-09-2005
De geur van lavendel (1)
Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag je stil in een helderwitte kist tussen rijen bomen nog smaller dan je blik de wereld was voor jou niet af
11-09-2005
Lavendeltranen (2)
Ik begreep niet voelde slechts de woorden van je moeder ze herhaalde een rimpeling in jouw zuiver bestaan verkrampt door zachtheid en verwarring sprak je in de lente op vleugels vluchtig stil kuste je vogels van papier je witte zomermond wat ik zag was het einde jij las de herfst en de winter niet meer lavendel kleurt nog steeds mijn tranen in een wereld voor ons onaf
10-09-2005
Lavendelveld (slot)
Jij verdween zwart voor mij ik leef verder in de wereld vol kleur vouwen mijn vingers dromen vogels stijgen onbewolkt dagen knippen lentegaten zomers zoenen het licht zo groot ik vraag niet meer tussen rijen bomen je blik versmalt bedroeft mijn longen in lavendelvelden leef ik verder een zacht herinneren van een papieren droom
09-09-2005
In het voorbij drijven gevangen
Hij heeft een mooie lach zo eentje die de tijd doet stoppen, tenen laat krullen in zwarte sokken een lach die je van het strand zou willen oprapen net als de mist je brilglazen doet vervagen een lach zo fris die in een appel blijft hangen, zacht laat herinneren hoe de lente smaakt ja, zo een lach ontwaakt
04-09-2005
Wolkengeflüster
Wenn Träume und Wirklichkeit einander flüchtig begrüssen gibt es manchmal eine Stille mijn woorden zullen zoeken naar vleugels van vertrouwen naar vertalende verhalen in de armen van hun schepping Wenn Gedanken schwirren durch das Herz fliehen Wörter wie zarten Stimmen in einem Buch ohne Geschichten jij zal langs mijn woorden lopen en letters laten binnenglippen in het wezenlijke van een droom op die dag zal jij mijn stilte drinken Wolkengeflüster zwischen erbeben und fassen du und ich in allen Welten
02-09-2005
steniging
zwartgevlekte tralies verbannen me naar niemandsland,waar bloed gutst over ruwe treden van mijn wanhoop met geplette handen en brekend bot daal ik af, stap voor stap kruip onder de steen waar ontvelde vingers stuiptrekkend aan de waarheid sleuren neergeworpen in schreeuwende inktvlekken worden stenen aangesleept onder en boven elkaar worden ze gelegd op het moegeleefde machteloze papier zielenresten in verzen ontdekken handen een keer teveel gebroken de tweede steniging bron foto :http://www.meertens.knaw.nl /bol/bin_plaatjes/Leenderstrijp_02.jpg
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag