de lucht verft verbeelding,
verdraait de wereld op mijn gezicht,
doet het einde vragen waar
alle twijfels ooit begonnen
het blauw glijdt volmaakt
doorheen de wering van het sterven,
doet elke seconde vertragen waar
de tranen ooit ontsprongen
ketens drijven zwaar aan
mijn gestrande voeten,
doen lucht en licht verzanden,
een wereld nooit verzonnen
schuimend draaien rimpels
zichtbaar in mijn maag,
doen het spreken van de zee
in dit perfecte beeld verstommen
kerima ellouise ©
|
