De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
23-02-2014
Directeur dweept met allochtoontjes
Onlangs in de krant gelezen dat in de school 'Het Bergske' van Heusden-Zolder 55% van de kleuters van vreemde afkomst is... Eigenaardig! Ik dacht aan een drukfout of zo, maar neen, iets meer dan de helft zijn nie-van-hier-kleuters, volgens het krantenartikel. Waarom ik dacht aan een drukfout? Wel, ik heb 'Het Bergske' altijd gekend als een concentratieschool pur sang. Er liepen wel nog een paar verdwaalde Vlaminkjes rond en een verloren gelopen Italiaantje ook nog. Maar Turkjes en Marokkaantjes waren toch in de overgrote meerderheid.
Ik denk dat de auteur van het krantenartikel bewust de nieuwe Belgjes over het hoofd gezien heeft, en de kindjes van genaturaliseerde ouders ook. Hij heeft 45% van de kleuters geaccepteerd als volle gare Vlaminkjes, goed geïntegreerd en wel, en bij ons horend. Scheve berichtgeving!
Een allochtonenfan dus, die journalist, net zoals Wouters, de vroegere directeur van 'Het Bergske'. Directeur Wouters maakte zich zorgen over de enkele Belgjes die zich niet konden aanpassen aan het allochtone klimaat in zijn school. Hij spoorde de sukkeltjes aan om zich te 'integreren', om Turks te spreken met hun Turkse klasgenootjes. Niet te geloven!
Op zekere dag, tijdens een gesprek, vroeg hij me op spottende toon: "En Lieve, zijt ge nu al een beetje geïntegreerd hier?"... Ik viel stil van verbazing. Kan ik het helpen dat ik geen bruin velletje heb, dat ik geen kroeskopje heb, dat ik zonder Turks accent spreek? Sinds die dag heb ik de man nooit meer gezien. Misschien zit hij nu wel in de hel, samen met Satan, de vlammen aan te wakkeren?
Interessante info voor het Riziv: in 'Het Bergske' werken logopedisten aan de taalachterstand van allochtoontjes, ze dienen valse verslagen in om de mutualiteiten te kunnen oplichten!
Engeland, 1.03.2013 De Britse moslimextremist Anjem Choudary roept volgelingen in een klein zaaltje op om hun werkloosheidsuitkering te gebruiken voor jihad: "Er zijn mensen die van 9 tot 5 werken en dat doen ze wel 40 jaar van hun leven, dat is moderne slavernij, en dat levert niets op, ze verliezen alles, hun pensioen, hun huis en kunnen zelfmoord plegen, wat is dat voor een leven? Dat is het leven van een kuffar (ongelovige), beroemde moslimstrijders werken maar een of twee dagen per jaar en hebben zo de tijd om jihad te voeren. Dan kun je zeggen: die werken niet. Maar het is normaal dat jullie geld van de kuffar nemen. Laat de kuffar maar werken, gebruik je uitkering voor jihad". "Er mag geen duivel zijn, we moeten allemaal Allah gehoorzamen, alles van democratie, secularisme, het parlement, vrijheid, alle parlementleden en de president, alle ideeën van de kuffar, zijn slecht. We moeten dat met ons hele hart verwerpen. We moeten daarvoor haat in ons hart hebben..." Marnix
Vroeger, toen de Turkse laatstejaars van het atheneum studie- en beroepskeuzevoorlichting kregen, stelde ik bij hen een buitensporige belangstelling vast voor onze werkloosheidsuitkeringen.
Het was de tijd van de multiculturele klassen, toen er nog een mix was van Vlaamse leerlingen en migrantenleerlingen. Vlaamse ouders haalden toen één voor één hun kinderen weg uit de school die hoe langer meer op een concentratieschool begon te lijken. Een witte school zoeken was toen geen probleem, maar ik vrees dat die zuivere scholen nu ook al doordrongen zijn van allochtone leerlingen.
Terug naar hun belangstelling voor 'den dop'.
Elk jaar aan het einde van het schooljaar, kregen de laatstejaars in de klas een uiteenzetting over voortgezette studies en beroepsmogelijkheden. Daarna volgde er een vragenuurtje waarbij de meest gestelde vraag was: "Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?"... Ik weigerde categoriek om te antwoorden op die steeds terugkerende vraag, om hen a.h.w. aan te sporen om hun toekomst elders te gaan zoeken dan in het stempellokaal.
De vaders van deze allochtone pubers waren allen werkloos, de leerlingen zagen hun vader als ideaal en als voorbeeld, en daarom wilden zij in hun leven hetzelfde gaan doen als hun werkloze papa: gaan 'doppen', of gaan 'stempelen'. De vaderfiguur in allochtone milieus stelde weinig voor, een slappe figuur, niet in staat om iets te presteren in de maatschappij. Zó heb ik het toen ervaren.
De foldertjes over alle mogelijke studierichtingen en beroepen werden nauwelijks bekeken door de leerlingen, omdat ze niet geïnteresseerd waren in 'beroepen', omdat de beroepenwereld voor hen de boom in kon. Net zoals hun vaders wilden ze hele dagen in het café hangen om met vrienden te vergaderen, of in de moskee rare kreetjes prevelen.
'Doppen' als toekomstdroom?!... Toen ik de alarmbel ging luiden bij de schooldirecteur over het gebrek aan ambities bij zijn leerlingen, vond ik geen gehoor, hij reageerde onverschillig en gelaten: "Lieve, ge zijt een zaag. Ge moet weten dat ge niet zomaar kunt raken aan de mentaliteit van een volk. Kijk maar naar de migrantenwerksters, die hebben zich ook al aangepast aan de eigenheden van de migrant"... Migrantenwerkster Martientje droeg een foulardje op haar kopke om samen met Turkse tolk Gülnür huisbezoeken af te leggen bij Turkse gezinnen. Dat deden ze in het kader van een project tegen 'Kansarmoede'. 'Kansarmoede' was toen een begrip waarmee we rond de oren geslagen werden, om medelijden op te wekken voor de zogezegde achterstelling van migrantenleerlingen. Het project bleek uiteindelijk één van de 'parels voor de zwijnen'...
De Vlaamse regering maakte 4 miljoen euro vrij voor de uitbreiding van het basisonderwijs in Leuven. Met die 4 miljoen zullen 370 extra plaatsen gecreëerd worden, 133 in het kleuteronderwijs en 237 in het lager onderwijs. Dat heeft schepen Mohamed Ridouani (sp.a) bekendgemaakt.
Leuven had natuurlijk eerst een studie (?) laten uitvoeren die bewees dat er dringend nood was aan capaciteitsuitbreiding in het basisonderwijs.
Schepen Mohamed Ridouani (sp.a)... Het ruikt naar Marokkaans, het voelt Marokkaans aan, het ziet er Marokkaans uit... en mijn zesde zintuig zegt me naar welke schoolpopulatie het fortuin zal doorgesluisd worden, welke kindjes zullen genieten van onze extra Vlaamse centjes.
Mohamed Ridouani was zeer tevreden met de financiële geste van de Vlaamse regering, niet beseffend dat er vroeger, vóór de komst van de ontelbare nieuwe vreemde kindjes, nóóit sprake was van 'plaatstekort', van 'capaciteitsuitbreiding'... dat bestond vroeger niet toen de scholen gebouwd werden in functie van de te voorspellen capaciteit Vlaamse leerlingen. Vlaamse kindjes hebben altijd plaats gehad en kwamen altijd terecht in de school welke hun ouders voor hen uitgekozen hadden.
'Plaatstekort', 'nood aan nieuwe leslokalen', 'capaciteitsuitbreiding'... het zijn nieuwe fenomenen die opgedoken zijn sinds de invasie van vreemde schoolgangertjes die ons Vlaamse onderwijs danig in de war gestuurd hebben. ZIJ zijn verantwoordelijk voor de overbevolking in onze scholen! ZIJ zijn verantwoordelijk voor het voortdurende tekort aan klassen en scholen. Ingrijpende financiële maatregelen die nodig zijn om elk vreemd kindje een plekje te geven, dat betekent: Vlaams geld voor vreemde kindjes!
Carmen Peeters volgde 2 jaar geleden het vijfde middelbaar in het Sint-Jan Berchmanscollege in Genk. Met 4 buizen kreeg ze terecht een C-attest. Toen stapte haar moeder naar de Raad van State om een A-attest af te dwingen van de school. Na maanden procederen slaagde de Raad van State erin om een truc uit te vinden die het C-attest omtoverde in een A-attest.
Wat toen gebeurde was een regelrechte aanval op de integriteit van de school en van alle leerkrachten wiens pedagogische kwaliteiten in twijfel getrokken werden. Want deliberaties zijn bijeenkomsten van leerkrachten die allen samen gewetensvol de prestaties van elke individuele leerling beoordelen. Weloverwogen conclusies worden getrokken in de vorm van een attest en alle C-attesten worden uitvoerig gemotiveerd, geen speld tussen te krijgen, gebuisd is gebuisd. De school had in de tegenaanval kunnen gaan door de klachten van de moeder in het belachelijke te trekken. De moeder beschuldigde de school van onvoldoende begeleiding van haar leergestoorde dochter, maar ze voegde er niet aan toe wat ze zélf presteerde in het schoolverleden van haar dochter, hoe heeft ze zélf haar dochter geholpen met de zogezegde leerstoornissen? En daarbij vraag ik me af hoe een leergestoorde puber moeiteloos kan doorstromen naar de derde graad ASO. Alsof er in het verleden ook al gesjoemeld werd met de slaagkansen van het meisje?
De Raad van State is er dus dus ingetuind, is misbruikt door Carmens moeder om de school te chanteren. De RvS vond een truc uit om een C-attest om te toveren in een A-attest. De leden van de RvS zullen even last gehad hebben van een zonnesteek, of een black-out, bij het uitspreken van hun vonnis. Een vonnis dat van een rechtschapen school ineens een verdacht instituut maakt waar klassenraden en deliberaties niet serieus genomen worden. En dat kwalijke imago heeft de school te danken aan 1 geobsedeerde moeder die de RvS misbruikte om een A-attest af te dwingen. Een school schandvlekken, kan dat zomaar?!...
Het 6de middelbaar volgde Carmen in het Sint-Franciscuscollege van Heusden-Zolder, waar ze na enkele herexamens toch slaagde. Blijkbaar durfde de deliberatie geen attest meer geven en waren herexamens de enige veilige uitweg om te ontsnappen aan de furieuze moeder.
Minister Pascal Smet schaarde zich aan de kant van Carmen en haar moeder, en nam het niét op voor zijn leerkrachten. Hij verdedigde hen niet en gaf hen niet het respect dat ze verdienden. Hij begon zelfs een plan uit te werken om C-attesten nog gemakkelijker te kunnen aanvechten. Hij wil "de leerlingenrechten versterken bij het aanvechten C-attesten".
Carmen volgt nu een juridische richting aan een Antwerpse Hogeschool. Meer wil de moeder niet kwijt... Maar IK weet zeker dat na een hobbelig parcours in het middelbaar, de leerling geringe slaagkansen heeft in het hoger onderwijs. Bang afwachten. Misschien gaat de moeder ooit nog klagen bij de paus, of bij Obama...
Carmens moeder stapt nu opnieuw naar de rechter om schadevergoeding te eisen van de vroegere school, via de burgerlijke rechtbank. Dat is een primeur. Over de geleden schade doet de moeder geheimzinnig: "De strijd was een zware dobber, moreel en financieel".
De advocaat van de vroegere school, Luc Forier: "De heksenjacht blijft duren, zelfs tot voor de burgerlijke rechtbank".
De 'Story of Carmen Peeters' zal de geschiedenis ingaan als het verhaal over een meisje als speelbal van de frustraties van haar moeder. Het meisje zal levenslang geplaagd worden door haar turbulent schoolverleden. Dankzij haar neurotische moeder.
Het 'levenswerk' van Carmens moeder is dus nog niet voltooid. Nu zal een burgerlijke rechter oordelen of er een fout gemaakt is, of er schade geleden is, en welk verband er tussen die twee bestaat. Dan pas is er sprake van een schadevergoeding. Begin 2015 zal de zaak gepleit worden.
VRT enquêteerde 300 Turken en Marokkanen n.a.v. 50 jaar migratie in België. 3/4 van de migranten voelde zich al eens gediscrimineerd door hun herkomst, was één van de resultaten van de enquête. Het Minderhedenforum formuleert krassere taal, wakkert het vuurtje aan en kaatst de bal naar het veld van de autochtonen, alsof deze schuldig zijn aan het discriminatiegevoel bij migranten en aan de stijgende werkloosheid: "Vele Belgen kijken wantrouwig naar mensen met buitenlandse roots..." Hoe zou dát komen?
"Zich gediscrimineerd voelen"? Hoezo? Dat gevoel is toch inherent aan het migrant-zijn? Een appel en een uitheemse vrucht kan je toch ook niet gelijk behandelen?! Migranten ZIJN anders dan de oorspronkelijke inwoners, ze hebben een andere taal, een andere cultuur, andere gebruiken, andere godsdiensten, andere kleding... Waarom willen ze toch in hemelsnaam gelijk behandeld worden?! Ik stel voor dat ze terugkeren naar hun oorsprong waar ze niet gediscrimineerd worden.
Het Minderhedenforum roept politici op om te strijden tegen discriminatie. "Strijden tegen discriminatie"? Je kan net zo goed vechten tegen de zonsopgang...
Ik raad mijn lezers aan om hun deuren, vensters en alle openingen aan huis en tuin potdicht te houden, alles te vergrendelen en te beveiligen, want er is een nieuwe massale instroom van Romazigeuners aangekondigd. De aanrukkende Romatroepen hebben, zoals alle goudzoekers, een speciale neus voor ons kleine landje waarvan ze denken dat er hier geld en plaats genoeg is. De hele wereld wil hier komen wonen. Volksverhuizingen van overal mikken op het kleinste landje van de hele aardbol, een landje dat door onze politici als het Beloofde Land afgeschilderd wordt. Hoe meer indringers, hoe liever. Massa's nieuwe mensen blijven zich opstapelen. Het wordt bumperkleven, bumper aan bumper zullen we door het leven moeten gaan, overal aanschuiven, overal files, in de winkel, op straat, bij de bakker, de kapper, de bank, de slager... hele rijen overal, waarbij niemand echt aan de beurt komt, behalve de eigen indringers eerst natuurlijk.
De overbevolking weegt zwaar door en zal haar tol eisen. Het drama begint onopvallend met grondverzakkingen hier en daar. De Belgische aardkorst wordt drassig, raakt oververzadigd, kan het gewicht van al die mensen niet meer torsen, ze geraakt van slag, verschrompelt en zakt ineen als een mislukte pudding.
Alle omringende landen en werelddelen worden meegesleurd naar de ijle leegte van het eeuwige heelal. Onze planeet 'aardbol' kent een dramatisch einde. Ze wijkt af van haar baan rond de zon, ze duizelt en geraakt uit haar balans. Langzaam verdwijnt de aarde, ze lost op, ze verdampt, en de schilfertjes dwarrelen neer op alle hemellichamen en overal in de kosmos.
Een wereld zonder grenzen, met wagenwijde open deuren, onbegrensd verkeer van personen... Het einde van de wereld!
Caroline Gennez (SP.A) pleit voor langere schooldagen. Een 'brede' schooldag ziet ze als een combinatie van kinderopvang (!), kennisoverdracht, leren, spelen, cultuur, sport... dus alle vrijetijdsactiviteiten geïntegreerd in één schooldag. 's Avonds hoeft er dan geen huiswerk meer, thuis is dan écht thuis, aldus Gennez. Gelukkig staat minister Pascal Smet (SP.A) voorlopig afwijzend tegenover haar voorstel.
Het voorstel van Caroline Gennez is niet nieuw. De bedenker van de verlengde schooldag is eigenlijk Walter Buijs, voorzitter van een aantal scholen in het bisdom Mechelen-Brussel, die in 2012 al een langere schooldag voorstelde ter bestrijding van schoolmoeheid, spijbelen, demotivatie en uitval zonder diploma. Bij deze man zal Gennez haar inspiratie waarschijnlijk gehaald hebben. Het voorstel van Walter Buijs is de mist ingegaan, niets meer over gehoord, en dat zal bij Gennez ook wel zo gebeuren...
Gennez en Buijs willen allebei langere schooldagen, maar hun motieven verschillen lichtelijk. Toch zitten er dezelfde addertjes onder hun beider voorstel. Dezelfde addertjes! Kijk, als kinderen langer op school blijven, tot 18 uur of zo, dan is het opvangprobleem meteen opgelost. Ouders hoeven geen kinderopvang te betalen, ze hoeven niet naar de onthaalmoeder, niet naar een of andere duistere crèche of weeshuis, ook niet naar grootouders aan de andere kant van de stad waar de kleine tijdelijk gedumpt werd, ouders hoeven ook niet meer te helpen met huiswerk, want als hun kinderen thuiskomen vallen ze om van de slaap, afgepeigerd, uitgeblust en lusteloos... na een 10 uur durende schooldag! En zo is er de tendens ombelangrijke opvoedingstaken van de ouders af te pakken! De betrokkenheid van ouders bij de dagelijkse belevenissen van hun kind komt in het gedrang na een veel te lange schooldag. Vrije tijd en schoolse aangelegenheden moeten gescheiden blijven. Als we straks maar geen scholen gaan krijgen die overnachtingen aanbieden, bovenop de voor- en naschoolse opvang...
Meer klachten over geweigerde schoolinschrijvingen
De commissie inzake Leerlingenrechten heeft in zijn 8-jarig bestaan nooit zoveel klachten binnengekregen als de afgelopen twee jaren. Het zijn klachten over geweigerde inschrijvingen, en de meesten komen uit de provincie Antwerpen.
Professor Veny (UGent), voorzitter van de commissie, geeft twee verklaringen voor de stijging van het aantal klachten. Om te beginnen zijn er mensen die meerdere keren een klacht indienen tegen dezelfde school. Vervolgens zijn er de online aanmeldingssystemen of callcenters. Zo komt het dat meer ouders geconfronteerd worden met weigeringen, ook niet-kansarme ouders. En dus komen er meer klachten.
De commissie is een gevolg van het gelijke-onderwijskansendecreet van 10 jaar geleden, dat inhield dat scholen voortaan niet zomaar leerlingen mogen weigeren, en om de schaarse plaatsen te verdelen kwamen er voorrangsregels.
De verklaringen die gegeven worden voor het groeiend aantal klachten over schoolinschrijvingen, klinken als links gezever, omdat de werkelijke oorzaak verzwegen wordt. Het is de ongebreidelde groei van de migrantenbevolking die onze samenleving doet wankelen op haar grondvesten. Primitief voortplantingsgedrag ondergraaft onze zorgvuldig georganiseerde samenleving, waarvan de stevig opgebouwde fundamenten langzaam aan het afbrokkelen zijn. Er wàs civilisatie, controle, gezinsplanning, leefbaarheid... Scholen werden gebouwd op maat van de te voorspellen capaciteit schoolgaande kinderen. Nu kan dat niet meer. Door de overproductie van kleine allochtoontjes zal het plaatsprobleem in de scholen altijd actueel blijven en zal er altijd plaatstekort zijn. De vooruitzichten zien er somber uit. Wij hebben een flinke stap achteruitgezet in onze uitgestippelde samenleving. Primitiviteit, materiële armoede, intellectuele armoede, allemaal geïmporteerd, en onder het mom van 'verrijking' werd ons allerlei miserie aangesmeerd.
Voorrangsregels. Wie heeft er voorrang om ingeschreven te worden in een school naar keuze? Wel, minister Pascal Smet heeft er geen doekjes om gewonden, toen hij, in zijn streven naar gemengde scholen, stelde dat vanaf september 2012 de scholen verplicht waren om bij de inschrijving voorrang te verlenen aan 'kansarme' leerlingen. Onder 'kansarm' verstond men een gezin met een moeder zonder diploma en waar de thuistaal niet het Nederlands was. Tja, dan is de doelgroep duidelijk, dan zijn alle allochtone huishoudens kansarm, ondanks een fortuin aan kindergeld. Hiermee discrimineerde de minister de Vlaamse gezinnen met échte kansarmoede, de eenoudergezinnen, pleeggezinnen, nieuw-samengestelde gezinnen, co-ouderschap, emotionele verwaarlozing, incest... Wie heeft toch dat idiote begrip 'kansarmoede' uitgevonden? Een of andere allochtonenfan? Of een fan van Pascal Smet?
De raadkamer in Dendermode heeft 6 huisartsen en 8 apothekers naar de strafrechter verwezen in een zaak van rilatinemisbruik door een patiënt. De zaak ging aan het rollen toen het Riziv ontdekte dat een man uit Sint-Niklaas op 3 jaar tijd zowat 2.800 doosjes rilatine kon aankopen. De man was eraan verslaafd en nam dagelijks tot 46 pillen, terwijl 6 het maximum is. Het Riziv becijferde dat het tussen 2007 en 2010 voor duizenden euro's onterecht tussengekomen was. De artsen en apothekers worden vervolgd voor valsheid in geschrifte en inbreuken op de drugwet.
Nu vraag ik me af waarom er geen stappen ondernomen werden tegen huisartsen die kwistig en gul rilatinevoorschriften uitdelen aan machteloze en wanhopige moedertjes die hun wildebrassers thuis niet kunnen intomen. Ik heb geweten dat zelfs rustige kinderen aan de rilatinepil zaten. Dàt was rilatinemisbruik! Het medicijn sloeg aan bij vele moeders - vaders reageerden nuchterder - die zich lieten misleiden door de mond-tot-mondreclame. Rilatine werd een 'rage', voorgesteld als een wonderpil om je kind rustig te houden. Het was de tijd dat er in de scholen bij wijze van spreken naast de cola-automaat ook een rilatine-automaat stond... We mogen niet vergeten dat zware aandachts- en concentratiestoornissen eerder zeldzaam zijn, en rilatine als medicijn om het zogezegde ADHD onder controle te houden, in zeldzame gevallen toegediend mag worden.
In lang vervlogen tijden beleefde ik de mooiste tijd van mijn leven. En dat was zeker niet de dag van mijn plechtige communie, of de schoolreizen naar Bokrijk of de Ardennen. Neen, het was mijn studententijd in Leuven toen de 'Alma' nog op de Bondgenotenlaan lag, toen de hele stad bezaaid lag met frietkoten waar ze de lekkerste en vettigste frietjes konden bakken, die in een puntzak zaten met d'r bovenop een hele kwak mayonaise.
Als er iéts was dat in Leuven bewaard moest blijven, dan waren het de frietkoten. Die hebben ze nu één voor één afgebroken. Weg met de beschaving. Misschien zou harteloze Tobback ook nog het majestueuze Stadhuis willen afbreken?... Het frietkot aan de Parkpoort deed 's nachts gouden zaken wanneer studenten na een nachtje pintelieren met een hongergevoel kotwaarts keerden. Ze bestelden dan friet met mayonaise ofwel met pickles. Als er dan nog wat zakgeld over was, kon er ook nog een rode cervelaatworst bij. 't Schijnt dat je daarvan goed kunt slapen. Zeiden ze toen toch... En dan maar sterren tellen, zoals Benny Neyman als vrijgezel ook met een verzadigd gevoel naar de wolkenloze hemel zat te turen. Er was maar één maan, maar sterren tellen, dat was een pak moeilijker omdat er zoveel waren... Ja, sterren tellen, de tel kwijtraken...
Een gedicht uit 1936 (!) kon het niet beter verwoorden: "Vier jaren, de schoonste van mijn leven, vol dronkenschap om 't opengaan der wereld, een roes van heerlijkheid omving ons allen. Bevrijd, voor d'eerste maal in ons bestaan... Tijd van angst en zwoegen ééns per jaar, maar 't hele jaar één rozenglans van liefde, wondre romantiek en schuchterheid te gaar, zoals het blode jonglingschap geriefde... Die vierjaarstijd, die wonderschone tijd!"...
Mijn 'roommate' heette Greet. Onze kamers gaven uitzicht op de idyllische Dijle aan de Amerikalaan. Greet studeerde voor apotheker. Zij wist toen al wat je moest gebruiken om 's nachts te kunnen doorstuderen tijdens examenperiodes. Om wakker te blijven gebruikten we een stimulerend middel. Niet om trots op te zijn, maar het hielp wél...
Het gebeurde wel eens dat in het studentenrestaurant 'Alma' een koffielepeltje per ongeluk in onze zak gleed, of een mes, of een vork, of zelfs een koffiekopje. Aan de achterzijde van het bestek stond het woord 'Alma' gegraveerd. Maar dat stoorde ons niet om het toch mee te nemen. Na verloop van tijd hadden we een hele verzameling porselein en bestek opgebouwd, zodat we niets tekortkwamen als we zelf ons potje wilden koken.
Om ons geweten te sussen, spraken we af: "Later, als we rijk zijn, brengen we alles terug naar de Alma"... Maar er kwam geen 'later'. We verloren elkaar uit het oog. En zo komt het dat ik nu in het kostbare bezit ben van een unieke verzameling eetgerei. Als dierbare herinnering aan de mooiste tijd van mijn leven...
Mijn ouders hebben me vroeger altijd gewaarschuwd voor vreemde mannen. "Nooit meegaan met vreemde mannen, nooit iets tegen hen zeggen."... En de nonnen op school zeiden dat ook. Zo werd ik opgevoed. In mijn opvoeding werd me een 'aversie' aangeleerd, een aversie die sterk aanleunde tegen 'vreemdelingenhaat'. Zo werd ik grootgebracht, zo heeft men mij opgevoed!
Moet ik nu ineens mijn hart openstellen voor alle vreemdelingen die hier bij bosjes aangespoeld komen alsof er op de uitgestrekte aardbol geen plaats meer te vinden was? Mijn hart is niet groot genoeg om van àlle mensen te houden. Ik heb mijn handen vol aan liefde voor mezelf en voor mijn naaste omgeving. Mijn hart kan er niet nòg eens al die vreemdelingen bijnemen die hier eigenlijk niet thuishoren. Als ik die allemaal in mijn hart zou moeten sluiten, dan is er toch iets mis met mij en met m'n hart... En het einde van de vreemdelingenstroom is nog niet in zicht!
Ik krijg e-mailers en reageerders over de vloer van mijn blog die het niet eens zijn met mijn schrijfsels. Ieder op zijn manier uit zijn ongenoegen en ze doen hun best om mij op andere gedachten en inzichten te brengen. De ene doet het gluiperig, de andere agressief, nog iemand anders heel beleefd, een andere arrogant en dictatoriaal zelfs.
Hier volgen nu de fraaiste uitspraken van mijn wereldverbeteraars. Echte snoepjes!
"Wie haat zaait zal vergif oogsten."
"... uw schrijnende boodschappen... moraliserend doen over mensen die uit andere streken komen omdat het daar niet leefbaar is..."
"Mag ik u met aandrang vragen al uw berichten die negatief spreken over moslims van deze blog te halen?'
"Racisme komt voort uit onwetendheid, stap de wereld in, leer die kennen, dat wil ik u aanraden..."
"U wenst islamlessen af te schaffen wegens afkeer van de islam. Beseft u echter dat u daardoor de feitelijke bondgenoot bent van de fundamentalisten?... Clandestiene islamleraars met hun fundamentalistische programma's hebben dan het monopolie..."
"U moet spijt krijgen van uw methodiek."
"Ik bezoek uw blog om te zien of uw vreemdelingenhaat nog niet gezakt (sic) is."
"Het heeft geen zin om haat te promoten." Mijn antwoord: Meneer de preker, haatgevoelens komen niet vanzelf uit de lucht gevallen, die worden gevoed door externe impulsen. Gevoelens promoten is onmogelijk. En daarbij, een vijandige afkeer hebben van iets of iemand is een vorm van zelfverdediging. Of moeten wij ons laten vermorzelen?
"Racistisch getinte berichten op de blogs zijn verboden." Mijn gedacht: Wat is 'racistisch' en wat is 'getint'? Wie bepaalt dat? Die stupiede woorden zijn er alleen maar om ons op te zadelen met schuldgevoelens omdat we niet genoeg liefde tonen voor die arme drommels... Wantoestanden over vreemdelingen mogen we niet aanklagen, onze verdraagzaamheid moet eindeloos zijn. Wat we wél mogen, dat is onze vrienden, onze buren, onze eigen soortgenoten aanvallen en beledigen, de rotste opmerkingen maken... geen enkele instantie zal daarover struikelen, geen e-mailers of reageerders zullen protesteren!
Maar liefst 1.000 secundaire scholen in ons land moeten een incassobureau inhuren, omdat ouders de schoolrekening van hun kinderen niet meer kunnen betalen. Het gaat om bedragen tussen 80 en 200 euro. Scholen stellen in eerste instantie een spreidingsplan voor, maar zelfs dat blijkt voor vele ouders te zwaar te zijn.
Tot zover een nieuwsberichtje van twee weken geleden. Het komt me erg bekend voor. Zoals gewoonlijk vernemen we niet wélke ouders nalaten om de schoolrekeningen van hun kinderen te betalen. Wel, Lieve zal dat eens gauw gaan verklappen.
Mijn ervaring is dat in multiculturele klassen Vlaamse ouders doorgaans altijd in regel waren, wat bijlange niet altijd het geval was met allochtone ouders. Het waren de allochtoontjes wiens klasagenda thuis vaak niet gecontroleerd werd, waardoor de berichten van de leerkracht ontsnapten aan de aandacht van hun ouders.
Mijn ervaring is dat deze nonchalance typisch was voor allochtone ouders. Zó heb ik het ervaren. De ongevoeligheid van allochtone ouders voor spelregels, voor leefregels van de maatschappij, stuurt alle goede functionering van het schoolgebeuren, het 'samenleven' in de war.
Voilà, hier ik heb ik weer eens de puntjes op de i gezet zodat de Vlamingen weeral niet moeten opdraaien voor de nalatigheden van de allochtonen!
Ik kom niet op tv zoals knappe Jeroen Meus. Een kluns in de keuken ben ik. Een boterhammetje smeren en beleggen, een eitje bakken en een sapje persen, verder reiken mijn capaciteiten in de keuken niet. Toch heb ik al een aantal overheerlijke recepten uitgevonden, maar die verdragen het daglicht niet... En mijn originele 'penisrecept' zal ik nooit meer kunnen evenaren.
Daarom volgt er nu een bescheiden zinnenprikkelend gerechtje dat ik eerder al in elkaar flanste, geïnspireerd door een moslimkierewiet die ontdekte dat moslima's beter geen wortelen of komkommers meer aanraken, omdat die vruchten de penis symboliseren. De islamitische heisa zette me aan tot het bedenken van een erotisch gerechtje. Zo eentje dat preutse lezers op stang jaagt. Zij moeten maar elders gaan bloemschikken of postzegels verzamelen.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat het CGKR enig bezwaar zou kunnen hebben tegen zwoele, wellustige recepten die ik voorschotel aan mijn lezers. Moslimlezers kunnen zich vergrijpen aan mijn bedenkseltjes. Als ze niet met hun poep in de lucht hangen. Dus nu volgt er een recept om de moslims te plagen. Zij plagen ons ook.
Men neme twee rondborstige wulpse appeltjes met steeltjes zo stevig als tepels die op barsten staan. We hakken de appeltjes in mootjes met een vlindermes dat we van een Marokkaanse leerling geleend hebben. Die mannen hebben toch genoeg van die messen bij op school. De appelschijfjes gaan in de pan zonder ze eruit te laten swingen. Voeg daarbij twee gare krielpatatjes die zich als hitserige gekken mengen tussen de appelschijfjes. Ga vervolgens bij de buurvrouw twee geslachtsrijpe eieren van onder de kippen halen en kluts die in de geile boter... En nu komt het moeilijkste. We hebben twee moslimterroristen nodig. Die sluiten we op en kloppen ze in coma. Dan hakken we in 1 ruk hun edele delen eraf en kieperen die in de gehaktmolen. Hoor je de molen al gretig malen? Prachtig geluid. Als de molen klaar is met malen gaan we gehaktballetjes rollen, met een laagje paneermeel errond. Voeg de gehaktballetjes bij het broebelend geheel in de pan, en we krijgen een smeuïge smurrie als resultaat. Smakelijk!
Dat meldt de Unesco in een nieuw rapport waarin een negatief beeld geschetst wordt van het onderwijs in Marokko. Marokko heeft het 21ste slechtste onderwijssysteem in de wereld en investeert veel te weinig in onderwijs.
Slechts 30% van de leerlingen die in Marokko het 4de leerjaar bereiken, kunnen deftig lezen. Unesco: "Het merendeel van deze leerlingen is niet in staat om een zin gedeeltelijk of in zijn geheel te lezen."
De leerresultaten hangen bovendien ook sterk af van waar een kind woont, het leefnilieu en of het een meisje of een jongen is. Vooral meisjes zijn in vele landen, waaronder Marokko, sterk benadeeld.
Unesco: "Door een gebrek aan gegevens wordt er niets vermeld over het middelbaar onderwijs in Marokko."
Een ander besproken punt is de geletterdheid. Ook daar staat Marokko ver achter. Ruim 1/5 van de Marokkaanse bevolking kan niet lezen en schrijven. Marokko doet het slechter dan Algerije en Palestina.
Marokko investeert te weinig in onderwijs, met een jaarlijkse begroting van slechts 6% van het BBP sinds 1999. Docenten worden echter opmerkelijk goed betaald in Marokko, in ieder geval beter dan in de meeste Afrikaanse landen.
Het Prijskaartje van Immigratie: Ontwortelingsdepressie
Allochtone ouders heb ik vroeger gekend als neerslachtige mensen. Net zoals de islamleraar straalden ze miserie en mistroostigheid uit. Toen ben ik beginnen nadenken over het psychisch welzijn van de migrant. Volgens mij zijn migranten vatbaar voor depressies en inzinkingen, voor ontwenningsverschijnselen en jetlagsproblemen, omdat ze van zo ver naar hier gekomen zijn, naar het beloofde land, en omdat hun verwachtingen niet meteen ingelost worden, raken ze het noorden kwijt, de kluts kwijt, de draai kwijt, houvast kwijt... compleet gedesoriënteerd!
Migranten en mentale gezondheid... Zou het niet kunnen dat migranten voorbestemd zijn om depri door het leven te gaan? Gedoemd om levenslange zwaarmoedigheid mee te torsen in hun genen, waarin de melancholie vastgeroest zit? Zij zullen in de toekomst met nóg meer bosjes ons landje binnensijpelen. Het was al bekend dat we bezig waren met het importeren van intellectuele armoede. Nu komt er ook nog eens de import van psychische stoornissen bij, met een gebrek aan ruggengraat, aan veerkracht, aan weerbaarheid als symptomen...
Ooit begonnen migranten, asielzoekers, ontdekkingsreizigers en andere avonturiers aan een lange reis. Met gretige pretogen kwamen ze aangeland in het lustoord België, een spiksplinternieuwe omgeving zonder iets herkenbaars, alle vertrouwdheid weg. Geplaagd door heimwee en verwarring beginnen ze rond te dolen op zoek naar hun verloren identiteit. Tijdens die zoektocht zet zich een proces in gang dat hen doet hunkeren naar hun thuisland, ze beginnen hun thuisland te verheerlijken, te romantiseren, irreële nostalgische illusies te koesteren... met depressiviteit en agressiviteit als mogelijke symptomen. Ze kampen met een soort 'ontwortelingsdepressie', ze verkeren in de gevaarlijke zone tussen ontworteling uit eigen cultuur en het vergeefs zoeken naar nieuwe wortels in de cultuur van het immigratieland. Ze liggen in de clinch met zichzelf en met hun omgeving, spartelen als ontheemden zonder sokkel tussen zichzelf en hun nieuwe omgeving waarin ze geen roots hebben, geen eigenheden, niets... Niet verwonderlijk, die sterke clangeest bij migranten!
Immigranten verlaten hun vaste vertrouwde stek en begeven zich op weg naar een onbekende bestemming, waarvan ze alleen maar weten dat daar het manna uit de hemel valt. Ze hopen op een mooie toekomst hier, maar dat kan niet zonder wortels in de nieuwe cultuur. Ze hebben hun cultureledeprivatie onderschat, het afscheid nemen van eigen geboortegrond, eigen vaderland en eigen moedertaal, van eigen cultuur... het is geen fluitje van een cent, dat afscheid. Niemand waarschuwde hen voor de akelige gevolgen van migratie voor hun psychisch leven.
Na de eerste cultuurschok volgt er de ontreddering, een ijl gevoel. Ontwortelden en ontheemden bevinden zich dan in een niemandsland tussen twee culturen, de oude en de nieuwe. En wortel schieten in een nieuwe cultuur is een huzarenstukje dat slechts weinigen aankunnen. De meesten blijven hangen in een bi-culturele situatie, van waaruit desoriëntatie, verwarring en ontwortelingsdepressie graag evolueren naar blijvende psychische stoornissen. De volgende stap naar criminaliteit is vlug gezet...
De lamentabele geestelijke gezondheid van migranten komt regelmatig in het nieuws. Om ons te vermurwen, om ons hart open te stellen voor hen die het hier erg te verduren hebben.
Minister van Welzijn Jo Vandeurzen: "Turkse en Marokkaanse populaties in Europa kampen met geestelijke gezondheidsproblemen. Het kan gaan om integratieproblemen, verandering van culturele achtergrond, of discriminatie. Lage vormingsgraad, lage tewerkstelling en een laag inkomen spelen ook een rol."
Een paar jaar geleden durfde een Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde beweren dat psychische stoornissen afzwakken als allochtonen bij elkaar blijven, als ze niét integreren!...
Eigenlijk logisch, want migranten die zich ontheemd en ontredderd nestelen in een gloednieuwe omgeving, worden geplaagd door gevoelens van heimwee naar hun thuisland. Ze missen herkenbare en vertrouwde dingen van ginder ver, belanden in een diep depressie-dal en balanceren tussen eenzame vervreemding en zware lethargie. Geen opbeurende vooruitzichten...
Nu zitten we hier opgezadeld met neerslachtige jankerds die het niet meer zien zitten in ons aards tranendal. Misschien lezen ze teveel in de koran, of werkt hun langdurige werkloosheid verlammend op hun vitaliteit?
Altijd maar bladeren in de koran, of verzen vanbuiten leren, is niet stimulerend voor een goed humeur. Mohammed was trouwens in een neerslachtige bui toen hij zijn openbaringen neerpende. En de islamleraar van het atheneum herinner ik me als een intens-droevige man die ieder moment in een huilbui kon losbarsten, zich apathisch voortslepend door de gangen van het schoolgebouw, gebukt onder iedere loodzware stap...
Over de depressieve migrant en zijn geestelijke gezondheid vertel ik morgen meer. Nu ben ik moe.
Leuvense onderzoekers zijn tot een originele vaststelling gekomen na een bevraging bij 2.500 leerlingen in het Brusselse Nederlandstalig secundair onderwijs. Wellicht gedreven door oncontroleerbare xenomanische gevoelens, zijn ze tot de conclusie gekomen dat er tussen Belgen en vreemdelingen geen verschillen bestaan wat betreft vandalisme, diefstal, drugverkoop en inbraak. De Leuvense onderzoekers lijden mogelijk aan het syndroom van Xenomanie, een ziekelijke verering van alles wat vreemd is, een abnormale bezorgdheid voor 'De Allochtoon'. Hoe exotischer, hoe liever. Xenomaniërs dwepen fanatiek met vreemde culturen en vreemde eigenheden.
Als de linksen zwaaien met 'Xenofobie', mogen wij zeker zwaaien met 'Xenomanie'!
Conclusie van de Leuvense onderzoekers: "Niet de etnische afkomst maar schoolervaringen bepalen delinquent gedrag. De kans op delinquent gedrag bij jongeren is groter wanneer ze technisch of beroepsonderwijs volgen, al eens een jaar overgedaan hebben, zich niet goed voelen op school en regelmatig spijbelen."
Voilà, dat zijn nu 4 categorieën waarin allochtonen het meest voorkomen. Het Leuvense onderzoek wordt al doorzichtig van bij de eerste aanzet. Zij hebben zich laten misleiden door hun voorliefde voor allochtonen, en zo komt het dat hun onderzoek gekleurd en subjectief is!
Onopvallend krantenberichtje: "Meer Vlaamse jongeren geschorst". Ieder schooljaar worden er meer Vlaamse jongeren definitief geschorst op school. Vorig jaar zijn er 2.400 leerlingen van school gestuurd. Dat is 12% meer dan 3 jaar geleden. Het gaat vooral om jongeren uit het beroepsonderwijs, vaak zijn ze van allochtone afkomst of zijn het kansarme jongeren. Die groep wordt alsmaar groter, daardoor stijgt ook het aantal schorsingen.
Ik heb het beroepsonderwijs in diverse scholen gezien met een duidelijke oververtegenwoordiging van allochtonen. De taalachterstand in de loop van hun hele schoolloopbaan cumuleerde zich tot een gigantische leerachterstand. Zij die de laatste klassen van het basisonderwijs mochten overslaan, kwamen automatisch terecht in de aanpassingsklas, waarna het beroepsonderwijs het logische vervolg was. Zó ging dat! Dat heeft niéts te maken met het wegdringen van de allochtone schoolbevolking in een achtergestelde positie, het is gewoon omdat ze zélf niets ondernamen om zichzelf hoger op de ladder te werken, ze bleven koppig hangen aan hun thuistaal en eigen cultuur, met een merkbare minachting voor alles wat Nederlands en westers was. Zij werden gesteund door overheid en schooldirecties. Deze mensen waren bevreesd om de allochtone schoolbevolking te kwetsen. Ja, een vrees om te kwetsen, we hebben er veel mee bereikt met die angst om allochtonen te kwetsen. 'Kwetsvrees'! Onze beleidsmensen kunnen ook lijden aan een of andere 'fobie'...
Terug naar de allochtonen zonder aspiraties.
Zó heb ik ze vroeger in het beroepsonderwijs ervaren. Zó heb ik hen gekenden meegemaakt, zó heb ik hun hele schoolloopbaan kunnen volgen! En daarom mag ik nu vrijelijk en onbeschroomd schrijven over wat ik gezien en gehoord heb van die sjarels! Ze discrimineren zichzelf! 'Zelfdiscriminatie'!... Als het woord niet bestaat, dan heb ik het bij deze uitgevonden.
En nu is het tijd om me mateloos te ergeren aan het woordgebruik van journalisten die onze eigen Vlaamse leerlingen, onze eigen Vlaamse jongeren willen betrekken in de zelfvernietigende neerwaartse spiraal die de meerderheid van allochtone leerlingen volgen. Hier en daar was er wel een verloren verdwaalde Vlaamse leerling, maar die werd verwaarloosd door zijn ouders die niets wisten over het vernietigende proces dat zich in de school van hun kind voltrok...
