Awel, sta jij
hier zo dicht bij mijn deur? èssèmmès ik Koekske. Ik ben op boodschappenronde
in de buurt en plots valt mijn oog op iets ongewoons. Een vertrouwde
nummerplaat waar ik het niet verwacht,
mijn zus op pad in t stad! Pas voor mijn
deur merk ik het tegenberichtje: Ik heb nu een buitenverblijf in de stad,
hihi! Tasso zit in Griekenland en wij doen dus aan house-sitting. Kom gerust
eens langs!
Dat is niet aan
dovemansoren gezegd, euhm geschreven eigenlijk (moet het dan ook blindemanogen
zijn?) want ik heb al zo veel lovende woorden over Tassos terras gehoord, dat
ik dat wel eens wil zien! En ja, het overtreft mijn verbeelding. De patio is
beslist niet groter dan de mijne, maar het lijkt wel zo. Tegen de muren staan
grote kunstzinnig beschilderde blikken vol bloemen. Op een richel op twee verschillende hoogtes prijken
tuinkabouters tussen fleurige bakken. Zij torsen lampen op zonne-energie.Via
een ingenieus kabelsysteem kunnen de bloembakken besproeid worden zonder dat je
zelf, of de buurman, een koude douche krijgt.
Rieten matten
tegen de ene muur, de andere kant in zonnig geel. Boven mijn hoofd slingeren
groene ranken, hun krullerige hechtwortels om de steundraad gedraaid, met
kalebassen in verscheidene grootten en vormen. Het voelt exotisch aan, geeft
een vakantiegevoel. Ik zie er al het toekomstig gebruiksvoorwerp in: een
pollepel, ronde en langwerpige nappen en kommen, een percussie-instrument in
een kralennet, takketakketàktak hoor ik reeds
Maar nu moet ik
eerst naar huis: kokkerellen en mijn zoon aansporen om zijn reistas te maken,
want hij vertrekt onverwacht naar Nederland, voor een tweede sessie kamperen
aan de Oosterschelde. Scampis met look, staat er op het menu, daar zijn ze
beiden dol op, de gemengde salade nemen ze er noodgedwongen bij. En, o gruwel,
een helgroene rups heeft de driedubbele spoelbeurt overleefd en belandt tot
mijn dochters afgrijzen in haar bord
Stel, dat we een hàlf beest ontdekten,
mijn
nekharen gaan erbij overeind staan. Elke hap wordt vanaf nu minutieus op clandestiene
verstekelingen gecontroleerd!
De tijd
verglijdt in gezelligheid en als vanouds moeten we ons alsnog reppen om zoonlief
tijdig af te leveren bij zijn vriendin. En je zal het zien, dan overkomen
ons steevast tijdrovende voorvallen. De sla- en de rijstkom kletteren tegen de
grond en scherven en smurrie liggen verspreid op onze beuken trap. Waar is die
portefeuille in s hemelsnaam? Op de valreep krijg ik nog een telefoontje, maar
dan zijn we echt weg
Even binnenwippen
nog voor de laatste afspraken en met een grijns komt hij iets in mijn nek
deponeren, iets harig met een kale lange staart. Jekkes, een ràt! Tam
weliswaar, maar dat lange, naakte aanhangsel is er voor mij toch te veel aan
Dochterlief mag een
vriendinnetje uitnodigen want ik ga even de deur uit: zussendrink bij Tasso,
twee straten verder. Ook bij avond is het heerlijk toeven op zijn terras. Her
en der staan kleurige olielampjes en walmende kaarsjes. Met een wijntje en wat
hapjes kan de sfeer echt niet stuk. Nino, een Zuid-Amerikaanse vijftiger, komt
aangewaaid, de voertaal wordt aangepast en we neuzelen verder in het Engels.
Hoe lang ken ik hem al, vraag ik me af. Alhoewel, kennen is een groot woord
voor iemand die geregeld in mijn vizier komt, aan de zijkant van mijn leven.
Toch al zeker vijfentwintig jaar. Via Joris de bioloog, de Epibrant, de Spaanse
les, Claudine of zo, squashen in de Ucon, badmintonnen in de Passage, via Inge,
mijn zussen, de Gentse Feesten, restaurant de Griek tot in Tassos huis
De
gastvrije Griek wordt dagelijks telefonisch gebrieft over het reilen en zeilen
in Gent en krijgt te horen dat hij simultaan vijf vrouwen op bezoek heeft, dat
hij dàt moet missen!
Schone liedjes
blijven evenwel niet duren en een regenbui verdrijft ons naar het afdak. Met
het vooruitzicht op een barbecue binnen de drie dagen op dezelfde locatie, keer
ik tevreden huiswaarts
|