6 november 2020    13.15   (coronalockdown)





6/11/2020

Robert overleed op 30 oktober 2020 en wordt vandaag begraven





Voorlopig afscheid


Jij kan niet meer ontwaken

zoals wij, en naar buiten kijken

om de zon te zien verschijnen aan de horizon.

Ik kan me niet herinneren

wanneer ik jou laatst heb gezien,

te lang geleden door omstandigheden.

Je was mijn allereerste broer,

één van te weinig zekerheden;

we dachten aan elkaar, met of zonder reden.




Onze wegen lagen ver uiteen,

maar kwamen elkaar wel tegen

daar waar liefde en vreugde  versmelten.





Nooit heb je mijn hand geschud,

nooit reisden we ver samen heen,

maar we boden een schouder in de storm.

En als wij ooit weer samen zijn,

speel je voor mij op lichte toetsen

en zing ik voor jou, en slik eens van geluk.

Bijlagen:
Robert5.jpg (128.1 KB)   

Junior

Juniors bloed is mij even vreemd als dat van mijn erfgenamen,

maar zijn hart is mij wellicht minstens evenveel genegen.

Een kind volgt wat er ergens binnen zijn zieltje verder drijft

en wat hij onthoudt, blijft voor zijn toekomst een ware zegen.

Junior speelt met alles wat hij bij zijn stappen tegenkomt

en op zijn hoede zijn is een oneindig punt van aandacht.

En als iets valt en breekt of gewoon zoek of verloren gaat

Dan had men het wel gevreesd maar zelden verwacht.

Junior houdt van kippen en hij voert ze tot ze vluchten

zo ver mogelijk weg van de hond die gretig watertandt.

En als hij achter het coronaslot twijfelt omtrent waarheen,

roept hij opa en dan vlucht hij weg en beeft mijn hand.







28/10/2020

28-10-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Flashback

Bruin, stevig gespierd tegen de grijze hemel

zag ik je silhouet, snuivend naar voorbije euforie.

Achteloos en bezorgd om mijn hongerige vogels

riep hij hulpeloos mijn naam in de kille herfstlucht.



***

Allebei knoopten ze heel even de eindjes weer aaneen:

een verleden van hopen, geven en beminnen

met een toekomst van verbrokkeld vertrouwen

in een miskende hemel die rechtvaardig oordeelt.

***

Het kind streelt zacht de hond, de kip vlucht weg

en verder resten mij nog alleen de foto's.

19/10/2020

19-10-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Wat gaat er door Caesar om als hij ziet dat zijn adoptiefzoon Brutus op het punt staat hem met een dolk te vermoorden?





Lieve Brutus

De zon heeft me zelden verhinderd te wachten

en te hopen dat er aan mijn deur werd geklopt;

de regen gaf een wrange smaak aan mijn koffie

die koud werd zodra alle contact was gestopt.




Orkanen en kinderziekten verstoren elk ritme,

ze kunnen de rituelen fnuiken en beperken,

maar de brand van erkenning en het smeulen

na een tsunami stoppen ijlend met werken.




Al wat je doet, wat je wenst, wat je droomt

en wat je verzwijgt heb je me nooit verteld,

wat je gelooft en waar men je voor gebruikt

is steevast een hunker naar luxe en geld.

Zwijgen in stilte brengen mij rust noch paniek,

want ze leiden zelden tot goede akkoorden.

Ze zijn het slot op mijn deur waar de sleutel

zoek is sinds je mijn kind wilt vermoorden. 

Brutus, ik redde jou van de straat, de honger,

de eenzaamheid, de brand, de kerker en de kou ,

en ik sloot je op in mijn veilige bloementuin

en schonk je geloof, hoop, liefde en trouw.

****

Nu is het te laat om mij hier op te zoeken 

voor mijn hulp of lekker dagelijks brood 

Wachten doe ik nog alleen zolang ik eten kan

en drinken, ademen en treuren, tot de dood.

6/9/2020

06-09-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Sara

Niet door zaad van eigen bodem,

niet door hoop en verlangen

maar door een zoektocht naar equivalenten

Of een veredeld placebo van eigen bodem,

Wel  een droom van een cocktail

met de regenboog van mijn geliefde

en de bloesem die ze in mij bewondert

gemixt in een gemiste cocktail.

Zo heb ik jou als een vuurpijl in de nacht

als een droom die door mijn vingers glipt

als zand dat door de sferen suist

in een vorig leven tevergeefs verwacht.



6/12/2017

06-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Tijdsgebrek

Ik zie je graag om wie je bent.

Je geluk is door angst bezeten

alsof het een hypotheek betreft

en geen parelsnoer van warme momenten.

Je treint door de dagen van je leven

vol verlangen naar het station

waar geen wissels meer liggen

voor ontoegankelijke zijsporen.

Geen sein staat nog op rood,

de seingever staat buitenspel

tot je hem mist, voorbij vaarwel.

De machinist is onder controle

want de rekeningen kloppen.

Ik haat soms dingen die je doet.

Maar mijn handleiding is zoek

en je construeert je eigen toren

zonder naar je roots te boren.

Mijn handen spreken niet meer,

ze kunnen niet meer reiken;

de wil volstaat niet langer

angst voor bang naar banger,

absurd woordspel vol rancune

Ik loop weg van je tribune

om te mijmeren over de tijd

die ik had om er te krijgen.


26/1/2017

26-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet aftellen





Een twee drie vier vijf, en ik vergeet de nul
die ik gans mijn leven met iets zinvols vul.


Nul twee drie vier vijf, en ik vergeet de één. 
Niemand gooi ik ooit voortaan een steen ,
steeds strompelend op dat ene kreupel been.


Nul één drie vier vijf, en ik vergeet de twee. 
Zon en rust, vakantie aan de Middellandse Zee
en mijn dierbaar vrouwtje altijd met mij mee.


Nul één twee vier vijf, en ik vergeet de drie
kinderen van mijn kinderen die ik heel graag zie, 
sterk bemind door ik weet wel heel goed wie,
Ze heten beiden zoals ik ook Bourgoignie.


Nul één twee drie vijf en ik vergeet de vier. 
Het vieren van het harde mooie leven hier,
de zorgen en de dromen samen met plezier.


Nul één twee drie vier en ik vergeet de vijf, 
die verlangt dat ik hier nog veel jaren blijf
en na elke storm opnieuw weer bovendrijf.

15/6/2014

15-06-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Handpalm

Eigenlijk ben ik vrij

om te schrijven over de zorgen van een ongehuwde moeder

of de doodskreet van een aangerande maagd.

Toch vertel ik liever over grapjes van mijn kleinzoons,

al heeft niemand mij daar ooit naar gevraagd.

Dus weten lieden die dit komen lezen

dat hun juffen lieve strenge dames zijn

en de weg naar school sneller is dan toen voor hun vader

omdat voor hem te voet gaan ongevaarlijk was.

Toch rijm ik niet en strooi ik evenmin met bloemen

sinds de google-aarde in mijn handpalm past.

14/1/2014

14-01-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Nieuw vuur

Dit zijn de assen van het vuur

dat gisteren nog gretig laaide.

Vlammen, transparant en puur

die naar meer zuurstof graaiden.

Ik veeg ze met een stoffer op

en knipper met mijn ogen,

alsof ik draaide aan de knop

van mijn gezichtsvermogen.

Er liggen assen bij het vuil,

warmte van vergangen dagen;

ik glijd langzaam in een kuil,

je moet me nu niets vragen.

Ik draai me om en zie de zon

die zich zo lang verstopte,

ik strek me uit in het gazon,

beseffend wat niet klopte.

'Ik heb het binnen zo benauwd',

hoor ik mijn vrouwtje klagen.

Het is er immers stil en koud;

ik wil haar steeds behagen.

Warm applaus van kinderhanden

bevestigt wat ik had vermoed:

nieuw vuur doet liefde branden,

die ons blakert in haar roet.

31/5/2013

31-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Bij het graf van mijn moeder

 Papa, neen, er is geen mens die in kan schatten wat met jou verloren ging,

Al vond je niet altijd dat ik de zoon was van de dromen toen je trouwde.

Ik dweep niet met een man die opgehemeld wordt doorheen herinnering,

maar koester dromen die me confronteren met de dag dat ik niet rouwde.

   Als je nu nog leefde, peter, was ik alleszins in onmin met al je ideeën

van trouw aan koningshuis en vorst, aan God en bovenal aan 't vaderland.

  Maar niemand kon me ooit zo heerlijk laten dromen van de verste zeeën,

en nooit vergeet ik de verzwakte ferme druk die 'k voelde in je liefdevolle hand

Ik noemde jou bobonne, en een van mijn foto's prijkt hier op het graf

Dat je kocht toen peter was bezweken aan de hartkwaal die hem kwelde,

Je hart was edeler dan goud en God kreeg van jou de kinderen die Hij je gaf,

En Hij beloonde je familie die alle dingen eerden wat je hun vertelde.

 Moeder zoet, bijna honderd jaren ren je, dien je, hou je van ons allen,

Geef je, ween je, lach je, oordeel en vergeef je alles wat wij doen en laten.

Blijf hier nog wat weg, het leven met ons zal je wel nog lang bevallen

Want ik doe niets liever dan met jou te zijn en samen wat te praten.

29/8/2012

29-08-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Goedheid

Als je ’s morgens naar de avond snakt

en je benen traag zijn en opstandig,

Als ook de moed nog naar beneden zakt

en je kleedt je bovendien onhandig,

Als de regen elke glimp van hoop komt doven,

en de bus weer klem zit in de rij,

Als je kinderen hoort roepen boven

en je gaat er dan maar zuchtend bij,

Als dan ook je wagen niet wil starten

en je dan je boekentas niet vindt,

Blijft het ongeluk je verder tarten

Langs het hoesten van je kind,

Dan word je meer dan ooit gewaar

Hoe waardeloos vermoeidheid is

Perfect beheersbaar en verwaarloosbaar

Naast alles wat de goedheid is

14/7/2012

14-07-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Na 40 jaar huwelijk, een terugblik naar morgen







Samen (amen)

Samen komen
was vaak onmogelijk
Samen eten
smeedde de eerste band
Samen praten
duurde steeds te kort
Samen denken
bleef altijd eindeloos
Samen werken
bracht ons bij 't geluk...

Samen horen

is gewoon perfect
Samen wonen
brengt alles in beweging
Samen reizen
blijft thuis zijn bij jou
Samen blijven
met jou is ideaal
Samen leven
kan je niet voor eeuwig...

Samen genieten

dat is het allerfijnste samen
Samen lachen
is volmaakte vreugde
Samen treuren
is verwerkbaar verdriet
Samen hopen
om beter te beminnen
Samen stoppen
daar beginnen we niet aan

7/4/2011

07-04-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Ziekenhuisverwardheid

Ik wil naar huis,
want hier houdt men niet van mij

Kom mij halen
want het spookt hier rond mijn bed

Breng me thuis
waar ik mijn man zag sterven
waar mijn dochter me kwam troosten
waar gisteren en vandaag versmelten

Neen, ik geloof ze niet,
ik wil ze niet,
ik ken ze niet
ik vertrouw ze niet
ze laten mij niet los !

Ik wil naar huis
want daar zijn mijn wortels
Kom mij halen
want ik wil de voordeur sluiten
Breng me thuis
waar ik veilig zit bij de haard
waar ik bloemen schik in een vaas
waar mijn familie thuis is
zodra ik er ben, morgen en vandaag

30/3/2011

30-03-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Zondag bericht gekregen dat mijn moeder onwel geworden was en in het UZ was opgenomen. Ondertussen is ze er bovenop en wacht ze op de resultaten van het onderzoek van haar hart.
Ik hoop dat ze vlug weer thuis is...




Bloedklontertje 2632011

Als ik mijn pijn vergeten ben
dan weet ik dat jij het leed nog voelt,
als ik je mijn succes vertel
dan geniet jij langer dan ik doe,
wanneer verdriet mijn hart vervult,
dan treur jij mee met mij,
want jij bent mijn moeder.

Als je ogen naar me kijken
zie ik mijn spiegelbeeld,
wanneer je je hand in de mijne legt,
voel ik de rimpels niet,
maar de zoete zorg van een zachte moeder.

Ongenood en onnodig
sloeg een bliksem naast je in
en, nog bang voor wat niet gekomen is
geveld in je ziekenbed
vertellen je lieve lippen
je verhaal
alsof het een sprookje is,
waar ik niet graag naar luister
omdat ik dat laatste sprookje vrees.

En mama, dan stoort het mij
als iemand je bij je voornaam noemt.

29/3/2011

29-03-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Mijn moeder

Zie, dit zijn mijn eigen handen,
mijn ogen en mijn tanden,
mijn vingers en mijn benen,
mijn knieën en mijn tenen

Mijn lichaam is alleen van mij
daar komen and're dingen bij,
lijk mijn schoenen en mijn broeken
of mijn teksten en mijn boeken.

Zelfs mijn wensen en mijn dromen,
mijn genen en mijn chromosomen
zijn van mij zoals mijn kwalen
mijn verzinsels en verhalen

Maar niet alles is van mij alleen
zoals mijn wereld om mij heen
mijn overleden zus en vader
in mijn hart, niet in een kader

Het gebeurt wel in mijn leven
dat een broer, we zijn met zeven,
zegt: mijn moeder is vandaag zo blij
en ik weet: zijn moeder is van mij

　18/2/2011

18-02-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Mijn vader (1921-2005) met Elise, dochtertje van mijn jongste broer Armand




Laatste wandeling
met mijn vader

Zomaar naar het hoogste duin
en dan naar de schepen turen.
Waarom loopt dat pad toch schuin?
Zal de wandeling lang duren?

Hij wil naar een ander duin
en daar naar de golven kijken.
Moet hij echt die trap omhoog?
De bedoeling valt in puin
en de duinen zijn geen dijken,
hij verliest dat uit het oog.

Hij kijkt naar het verre duin
en ik kijk naar het water.
Zijn stappen schuiven op 't arduin
Die wandeling komt later.

17/2/2011

17-02-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Iedereen op de wereld wens ik in deze kersttijd een tante Martha toe!

Dit gedicht gaat eigenlijk over mijn grootmoeder







Jouw beeld

Nooit hoorde ik een naam uit mensenmond
met de zelfde warmte en genegenheid,
met de zelfde waardering en respect
met zoveel liefde, zoveel tederheid,
dan de naam waaronder men jou
het beste kende:

Tante Martha was een begrip:
een eeuwige bloem op ieders lip
een triomf van schoonheid ergens binnen
offer en vergeving waren je kwaliteiten
je lach was echt en een gehele gave
tot ieders geluk

Je schonk je dochters aan de Heer
en je zoon aan mijn eigen moeder
maar jij alleen bent in mijn geest
het voorbeeld voor de ware vrouw
die haar gezin onvoorwaardelijk
beschermt en alle onheil trotseert
over oorlog en mensengrillen heen

Ik zie
je ogen in de wolken
en je haren in de zee
je glimlach in de zon

Ik voel
je handen in de mijne
en je zoen die laatste keer
zoals er nooit geen andere meer kwam

Ik hoor
je stem in mijn hart
telkens ik verdriet of pijn
of teleurstelling verdring

19/12/2010

19-12-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Klein zusje

Klein zusje droomt haar sprookjes

en zweeft op wolkjes zonneschijn,
ze vreest de hond en bruine kippen
want de dieren doen de meisjes pijn

klein zusje zwerft langsheen de dreef

en plukt de boterbloemen uit het gras
ze danst op haar tenen haar ballet
alsof ze altijd superballerina was

klein zusje houdt van avontuur

alleen of stiekem met vriendinnen,
ze pronkt graag met een stuk kompas
en ziet zo graag de pret beginnen

klein zusje heeft een nieuwe vlieger

die haar heel hoog meetrekt in de lucht,
ze is de staart opnieuw verloren
en laat het touw los met een zucht

klein zusje vindt de vreemde vogel

in haar tuin vertederend naïef,
en zet haar tent op bij de bomen
want ze heeft die oude ekster lief

klein zusje overnacht dus buiten

en de mensen vinden dat niet wijs,
want de wind, de mist en regen
verleiden haar op verre reis

klein zusje heeft geen tentje meer,

alleen de plek waar ze heeft gedanst
de ekster aarzelt lang in 't hoge nest
en ploft dan neer op a wat glanst


5/11/2010

05-11-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet doof

Zo stil
als je naast me zit te lezen
als het vuur zachtjes zingt
als de tv eindelijk zwijgt
en toch is het dus niet zo stil

Zo stil
als je naast me ligt te slapen
als de wind zachtjes ruist
als de luiken moeizaam kreunen
en zo is het nog echt niet stil

Zo stil
Als je weent om herinneringen
als ik luister naar de telefoon
Als de auto's voorbijrazen
en ik wil het niet meer horen

Zo stil
als ik zwijg over mijn zorgen
Als jij zwijgt over je problemen
Als we zwijgen over onze rust
dan is de stilte niet aan te horen




25/3/2010

25-03-2010 om 00:00 geschreven door Frankie

Feestmenu

Een compliment
voor de maaltijd vanavond,
als supplement
bij het werk van deze dag.
Een kus voor jou,
voor mij zo zeer verslavend,
wat ik aanschouw
dat evenaart met glans je lach.

Een vriendlijk woord
terwijl we samen eten:
de stress gesmoord
met wat kaarslicht en muziek,
het is de saus
die niemand mag vergeten,
zoals applaus
dat komt van een trouw publiek


2/12/2009

02-12-2009 om 00:00 geschreven door Frankie