|
De Belg eet in zijn leven gemiddeld 891 kippen. Het overgrote deel van deze dieren wordt gekweekt in de intensieve veeteelt, wat jammer genoeg meestal wil zeggen: 'in dieronwaardige omstandigheden'. Een vleeskip leeft in de westerse wereld op een dieet van antibiotica, zit zijn hele leven in de eigen uitwerpselen en wordt 65 procent zwaarder dan vroeger in 60 procent minder tijd. En de kip die u thuis in de oven zet... zat zes weken eerder nog in het ei.
De koelvloeistof, of de uitwerpselen uit de kippendarmen, dringt binnen in het vlees en maakt het tien procent zwaarder. Iets wat de groothandel alleen maar aanmoedigt
Het is zo goed als onmogelijk om de kippenloodsen -het stallen noemen zou de werkelijkheid oneer aandoen- te kuisen terwijl de dieren er huizen. De kippen staan dus hun hele leven lang, de volle zes weken, in hun eigen uitwerpselen
Eigenlijk eten wij zelden kip. Zonder het te weten, eten we vetgemeste kuikens. Een vleeskip is volgens de vleesindustrie op zes weken klaar voor de slacht. In de natuur is het dier dan nog piep, maar dankzij slimme manipulatie van licht, voeder en antibiotica slaagt de intensieve veeteelt erin om kuikens op zes weken tijd zo dik te krijgen als volwassen kippen. En dat scheelt een pak geld. Zeker als je weet dat er in België jaarlijks 240 miljoen kippen worden vetgemest en in de hele EU 4 miljard.
Versnipperd of vergast
Nadat de eieren uitgebroed zijn in broedmachines, worden de kuikens op de lopende band gesorteerd en in kratten gegooid om te vervoeren naar de bedrijven. Haantjes gaan er onherroepelijk uit, zij worden onmiddellijk versnipperd of vergast.
De piepjonge kuikens worden met tienduizenden in een grote kale loods zonder ramen gezet, waar naarmate de dieren groeien steeds minder beweegruimte is. Vlak voor de slacht kunnen ze zich nog amper omdraaien. Volgens het departement Landbouw en Visserij leeft 97,6 procent van de vleeskippen in België in bedrijven met meer dan tienduizend dieren. De richtgraad van het Europees parlement is 42 kilo of 21 kippen per vierkante meter.
Borstblaren
Het is zo goed als onmogelijk om de kippenloodsen -het stallen noemen zou de werkelijkheid oneer aandoen- te kuisen terwijl de dieren er huizen. De kippen staan dus hun hele leven lang, een schamele zes weken, in hun eigen uitwerpselen. Veel dieren hebben dan ook borstblaren van in hun eigen mest te zitten, ademhalingsproblemen en geïrriteerde ogen en luchtwegen door de ammoniakdampen.
De omstandigheden in de vleeskippenloodsen zijn zo slecht dat in de Europese Unie elke dag ongeveer een half miljoen kippen sterven ('Compassion in World Farming'). De dieren gaan dood -omdat ze bijvoorbeeld niet tot bij het water geraken of doodgepikt worden- en ontbinden op de vloer van de loods.
Zonder snavel
Al die kippen op elkaar gepakt zonder afleiding of beweegruimte, dat zorgt voor problemen. Daarom wordt hun snavel preventief afgekapt of afgebrand. Vergis u niet: dat gebeurt ook bij scharrelkippen en soms ook bij biologisch gekweekte kippen. Op dat verschil komt Planet Meat volgende week terug.
Wanneer zoveel dieren samenleven op een kleine oppervlakte, kan één zieke kip catastrofale gevolgen hebben. Daarom krijgen de dieren dagelijks preventief een dosis antibiotica bij hun voedsel.
Slachtrijpe kuikens
Het lichaam van een vleeskip groeit enorm hard. Op 42 dagen tijd wegen ze twee kilo en zijn ze voor de vleesindustrie slachtrijp. Het is dan eigenlijk nog een kuiken. Maar de poten, het hart en de longen van de kippen kunnen de snelle groei van het lichaam niet bijhouden. Zo goed als alle kippen hebben pijnlijke, soms verminkte poten die onder hun gewicht gebogen zijn. Het hart moet harder werken door het zware lichaam. Hartfalen is dan ook een andere veelvoorkomende doodsoorzaak bij kippen.
Inefficiënt slachten
Zelfs wanneer de kippen naar de slachtbank geleid worden, is hun miserie nog niet voorbij. De Amerikaanse auteur Jonathan Safran Foer beschrijft in zijn boek 'Eating Animals' dat in de Verenigde Staten één derde van de kippen botbreuken oploopt op weg naar het slachthuis door de ruwe manier waarop ze worden verzameld en vervoerd.
In het slachthuis worden de kippen ondersteboven aan metalen beugels gehangen. Zo gaan ze naar het elektrisch geladen verdovingsbad. Nadat ze zijn verdoofd, gaan ze naar de slachtmachine waar ze onthoofd worden. Terwijl ze doodbloeden, komen sommige kippen weer bij bewustzijn door inefficiënte verdoving of omdat de juiste bloedvaten niet zijn doorgesneden. Sommige dieren leven zelfs nog wanneer ze ondergedompeld worden in de kokend hete tank die de veren los maakt voor het plukken.
In de VS gaan de kippen na het slachten in een waterkoeling, iets wat in de Europese Unie verboden is. De koelvloeistof, of beter gezegd: de uitwerpselen die uit de darmen van de kippen lopen, dringt binnen in het vlees en maakt het tien procent zwaarder. Iets wat de groothandel alleen maar aanmoedigt. Lekker kippetje? (adb)
**********
|
