Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-08-2011
Vallende sterren en zo
Vallende sterren en
zo
Frankske van het weer van de TV had
het de vorige dagen al gezegd tijdens zijn weerbabbel, er waren vallende
sterren op komst en die zouden goed zichtbaar zijn
Vorige zaterdag bij de laatste maal
hondenuitlaten zo rond middernacht had het baasje de lichtstrepen al gezien aan
de hemel. Maar omdat hij niet ALTIJD zijn kodakske bij zich heeft was er toen
van fotos nemen niks in huis gekomen.
Gisterenavond zou hij het dan wel eens snel oplossen dacht de baas.
Uitgerust met twee fotoapparaten en een krukje om op te zitten togen wij dus
naar de tuin. Dik een uur hebben wij daar muggen en andere steekinsecten van
ons afgehouden, maar de vallende sterren vertikten het van te vallen.
Vermits het hier in de Charente
bekend is om zijn goede lucht, niks vervuild door enige industrie is de lucht
zeer helder. De sterren die je bij een wolkenloze hemel ziet zijn ontelbaar. Om
die reden dacht het baasje wel in de mogelijkheid te zijn van deze morgen hier
wat vallend hemelgruis te kunnen presenteren.
Een dikke tegenvaller dus, het enige
wat hij wel heeft kunnen fotograferen is een maan die schijnt door de bomen.
Maar dat is dan weer iets dat meer rond Sint Niklaas van toepassing is
Belle & co
De maan schijnt door de (kersen)bomen...
Geen wensen door vallende sterren, alleen de maan liet zich zien...
Ja, naar waar eigenlijk ? Met half
hun lijf in een zelf gegraven kuil, ergens midden in een stoppelveld in La
Magdeleine een piepklein dorp in de Charente.
Maar duidelijk willen ze daar weg.
Verwoede pogingen doen ze om richting Australië of China te gaan . Nu kunnen ze
daar uren graven, een mooi gazon is er niet op dat voormalige korenveld. En
buurman Serge die komt dat veld eerstdaags waarschijnlijk toch omploegen met
zijn torenhoge tractor waar hij enkel in kan geraken door middel van een ladder.
Van daarboven op die tractor zien de gaten er misschien nog wel dieper uit.
Het baasje vindt al dat gegraaf maar
niks, de muizen van wie de ingangen naar de holletjes ineens immense afmetingen
hebben gekregen, waarschijnlijk ook niet. Alleen dronken muizen (bestaat dat ?)
kunnen er baat bij vinden bij hun thuiskomst. Zulke ingangen kan je niet missen,
zelfs poepeloerezat kan je met zon inkomhal je hol terugvinden.
Erger voor het baasje is dat wij
blijkbaar onze oren hebben vol zitten met zand en stenen. Niksmendalle horen
wij dan. Wat we achteraf wel hebben gehoord is dat het vrouwtje tegen t baasje
iets zegde van de Teletac morgen terug te gebruiken onder het moto wie niet
horen wil moet voelen
We zullen morgen maargoed opletten
dat er geen zand of stenen in onze oren terecht komt want zelfs het geluid dat
het ding maakt zorgt er voor dat we in no time bij ons baasje terug staan, hoe
belangrijk die muizenholletjes voor ons ook zijn.
Stel we gaan toch ooit eens een
regering krijgen op federaal niveau. Ik weet het is niet gemakkelijk na meer
dan 400 dagen geen regering van enige betekenis te hebben. Al wat er nu aan is
is ontslagnemend.
Maar als als we een nieuwe regering
krijgen is het goed moegelijk dat ene Elio di Rupo minister gaat worden. De
post van Pieter Crembo de Crem gaat zeker terug naar Wallonië en dan is de
kans groot dat den Elio minister van landsverdediging gaat worden.
Om het jullie makkelijk te maken
hebben we hier een filmpje van de eerste aanpassingen van ons Vaderlands leger
onder den Elio als minister van t leger .
Een bericht van
Kyra-Luna vanuit Lesswood,(Minderhout is ook goed) over het Minderhoutse leven
en de wandeling die ze maandag in Nederland maakten samen met Gonda, Anton en
hun Kyra-Belle. Ook de bij geplaatste fotos zijn van maandag.
Dag moe,
Alles goed daar in
Frankrijk? Wat is het lang geleden dat ik jou en nonkel Heros en tante Hera nog
eens teruggezien heb.
Tijd om jullie echt
te missen, heb ik niet want daar zorgen de baasjes wel voor.
Ook slapen kan ik als
de besten. Als de baasjes weg zijn, lig ik meestal in mijn bench te dromen over
dingen die nog moeten komen of de leuke dingen die al gepasseerd zijn.
Zaterdag moesten de
baasjes naar de BBQ van t straat. Naar 't schijnt doen ze dat elk jaar en zijn
de baasjes er ook elk jaar bij. Ze ruilen dan diensten of geven ze weg. Want
die BBQ valt altijd in het weekend en dan werken de collega's van de baasjes
ook graag want dan krijgen ze iets meer betaald. De baasjes hebben verteld dat
ze een leuke avond gehad hebben. Sja, dat kunnen zij wel zeggen maar ik
verveelde me stierlijk. Aangezien ik de afgelopen weken al krediet verdiend
had, lieten ze me ook binnen in de woonkamer zitten. Ik ben ook goed in erg
zielig kijken en soms laten de baasjes zich daarom ook wat vangen. Nu had ik er
zaterdag niet beter op gevonden dan op een rieten mand beginnen te kauwen. Ik
heb werk gehad hoor maar tegen dat het baasje de tweede keer kwam zien, had ik
het toch gepresteerd om het handvat te molesteren. Ik moet jullie niet
vertellen dat het baasje niet gelukkig was. Ik heb niet onder mijn voeten
gekregen - het was al gebeurd en ik lag lief in mijn mand toen ze thuis kwam -
maar ik merkte wel dat de begroeting heel wat koeler was.
Maar die mand heb ik
's nachts geweten hoor. Rond 4 uur heb ik het baasje gewekt want mijn buikje
deed pijn en de inhoud van mijn maagje kwam wat naar boven. Ik wou ook mijn
bench proper houden. Baasje met mij naar buiten. Ik voelde me wat opgelucht
door de frisse lucht. Terug in de bench ging het wel maar rond 4.30 uur wekte
ik het baasje voor de 2de keer. Wij terug naar buiten. Het baasje (Inge) bleef
maar bij mij in de woonkamer want het andere baasje moest gaan werken en
verdient dan rust. In de woonkamer ging alles goed tot 6.30 uur. Ik heb nog
geprobeerd om alles binnen te houden maar ik moest me gewonnen geven. Ik moest
overgeven. Dat heeft de hele zondag geweest tot 's avonds toen heeft het baasje
wat rijst gegeven met puppymelk. Ik heb me dan flink gehouden want maandag was
de grote dag. Baasjes hadden gezegd nog 1 keer slapen en dan zie je Kyra terug
en dat wou ik absoluut.
De volgende morgen
merk je al direct dat er iets 'loos' is. baasjes leggen vanalles in de auto. Ik
mag dan toekijken vanuit de voordeur. Normaal lopen ze 1 keer naar de auto maar
nu wel meerdere keren. Ook de rugzak werd gepakt, de leiband ging aan. Normaal
gaan we dan naar Jenny om te trainen maar op de A16 zag ik dat we de hele
andere kant uitgingen dus niet naar Jenny ...
Toen we de autostrade
afreden, merkte ik al direct dat er heel wat heuveltjes waren en op amper een
km van de aankomstplaats werd het me toch teveel. Nochtans was het al een week
of 3 goed gelukt maar nu niet. Alle geluk dat mijn baasjes al voorbereid zijn
op deze ongelukjes. Ze hebben ook al vele keren erop getraind.
Toen de auto stopte,
wist ik niet wat ik zag. Aan de kant van de weg stond een andere Drent, ook een
al een flinke meid net als ik. Toen ik uitstapte, zag ik dat die andere Drent
Kyra was. O o o wat was ik blij. We hebben elkaar eerst op z'n Drents gedag gezegd.
Op z'n Drents gedag zeggen, kan ik als volgt omschrijven: '2 Drenten die gek
doen met elkaar en 2 baasjes, die verwoed proberen om leibanden uit elkaar te
houden.'
Gonda had een heel
mooie plek uitgekozen. Er was een groot losloop gebied waar we naar hartelust
konden stoeien samen. Baasjes konden ons ook goed in het oog houden, want zover
ze konden zien was het alleen maat zand. En wat kan mijn zus graven seg. Ik heb
ze wel een paar keer beet gehad. Begon zij te graven en ging ik in het gat
liggen ... hihi ...
Er was ook een plas
met water waar we mooi konden inspelen. Gonda had gezegd dat Kyra alleen nog
maar pootje gebaad had, maar dat kon je niet zien hoor. We hebben samen lekker
gerend in het water. De regen was even spelbreker vooral voor de baasjes want
wij waren toch al nat. De baasjes van Kyra en die van mij zijn wel ongerust
hoor want de poep van paarden mochten we niet opeten. Flauw hoor...dat ligt er
toch maar. Omstreeks 12 uur vonden de baasjes het voldoende en zijn we iets
gaan eten. Allee, het is te zeggen, de baasjes hebben iets gegeten en wij
hebben braaf aan tafel gelegen en gezeten. Na een tijdje vonden we het
welletjes en hebben we de aandacht van de baasjes terug opgeeist. We zijn dan
nog een rondje gaan wandelen. Het spelen was al wat minder want wij kleine
Drentjes begonnen al moe te worden. Zeker ik, baasje zei dat de fysiek van Kyra
beter was dan de mijne en dat we erop gingen trainen. Ik weet niet wat fysiek
is, maar als we meer gaan wandelen en ravotten dan vind ik het wel leuk. Dat
was het teken voor de baasjes om naar de auto terug te gaan en afscheid te
nemen. Maar ik heb de baasjes horen zeggen dat we dat nog eens gingen doen dus
dat belooft. Op de terugweg ben ik heel braaf geweest want moe betekent bij mij
slapen. Ik heb lekker gedroomd over de leuke dag ik die ik mocht doorbrengen
met mijn zus.
Zo zie je maar he moe
dat je puppy's het goed doen ook samen. Net zoals toen we nog bij jou woonden
...
Zo lijkt het wel als we de
bezoekersaantallen op het blog volgen Waarschijnlijk zijn de meeste van onze
lezers ergens op reis waar het www nog niet is uitgevonden. En dat kan overal
zijn, ergens achter een verloren berg in Oostenrijk, een diepe vallei ergens in
het centrum van Frankrijk. Maar ook voor de wildkampeerder ergens vlak onder
een zendmast, maar waar geen stopcontact om de lader van de laptop in te
stoppen voorhanden is.
Wat zal er veel moeten bijgelezen
worden bij de terugkeer uit verlof. Misschien gaan er nog wel wat verhaaltjes
met vakantiebelevenissen met de hondjes binnenkomen. Die gaan we dan met veel
plezier aan de wereld laten weten .
Vandaag was er ook niet veel te
melden uit La Magdeleine, de baasjes druk in de weer met allerlei prulwerk, een
rit naar de decheterie met snoei- en rozenhout dat moeilijk kan omgezet worden
naar compost.
Ook het droogoventje draait nog
steeds dubbele shift. Deze morgen waren het lekkere rijpe peren die in
schijfjes in de droogkorven verdwenen. Kort na de middag waren die al droog en
konden er nog appelschijfjes gedroogd worden. De mensen die aandelen hebben in
de chips fabrieken van Lays en Crocky e.a. raden wij aan hun aandelen NU van
de hand te doen. Aan ons hebben die fabrieken deze winter geen klanten meer
Zij zijn verwittigd, t is nu of nooit !
De schitterende fotos die Gonda ,
Yvonne en Inge ons stuurden vragen voor meer publicatie. Het blijkt uit de
fotos dat het initiatief een topdag heeft opgeleverd voor de beide zusjes
Drent als voor hun baasjes.
Ook voor onszelf is het steeds een
plezier te merken dat de verschillende baasjes zoveel plezier hebben van mijn
puppies.
Deze morgen bij het lezen van de
nieuwe berichten op het Drentenforum, vonden we plots onderstaand bericht. Dat
kon alleen voor ons bedoelt zijn, en dat was het ook ! Nog wel geschreven op
een camping ergens in de Dordogne. De schrijfster is Mary, bekend alsDrentenforumlid en regelmatig reagerend op
ons blog.
Ik
zit hier even op het forum te kijken en zie 10 meter verderop en jonge Drent
voorbij komen!!!!!
Meteen de laptop even aan de kant gezet en ernaar toe. Het blijkt een zoon van
Belle te zijn...Kwispel!!! Is dat toeval of niet??? Even een praatje gemaakt,
deze mensen zijn helemaal gek met hun hond en vinden de opvoeding tot nu toe
meevallen en ik moest jullie vooral de groeten doen. Ze hebben een druk leven
en kiezen ervoor om hun vrije tijd aan Kwispel te besteden ipv op internet
foto's en berichtjes te plaatsen Ik zal ze vast nog wel spreken de komende dagen, we gaan midden van de
week pas weer naar huis dus.......
Ik kan je zeggen dat doet goed aan je
fokkerhart. We hebben wel af en toe contact met de eigenaars van Kwispel, maar
als je hen dan de uitleg hoort doen tegen anderen is dat dubbel plezant.
En het kon niet op vandaag. We kregen
ook melding van Gonda en Kyra-Belle samen met een 15-tal fotos van hun uitstap
deze namiddag samen met Inge, Yvonne en hun Kyra-Luna. Zij waren samen op stap in
de Loonse en Drunense duinen. Het plezier van honden en eigenaars druipt van de
fotos af. Als het onder eigenaars zo gaat dat ze samen beginnen afspreken is
dat een droom van een fokker die uitkomt. Of hun wens om in september nog eens
samen te komen in Vosselaar dadelijk uitkomt is nog maar de vraag. Het gaat zo
ontiegelijk druk zijn voor ons in die veertien dagen dat we in Vosselaar zijn
dat het al moet lukken dat er nog een gezamenlijk gaatje te vinden is in de
agenda.
Een mogelijkheid is de clubmatch in
Heurne maar dat is wel echt ver voor Gonda, Anton en Kyra-Belle vanuit Heijen
tegen de Duitse grens in Nederlands Limburg
We bekijken het in elk geval, hopen
ook nog wat andere pupeigenaars warm te maken voor de clubmatch en verwachten
nog wel enkele mailtjes te moeten versturen
Voor een keer geen Belle & co
maar
Jan
Kyra-Belle & Kyra-Luna uitkijkend over de Loonse en Drunense duinen
Dit bericht komt wat later dan
gewend. Dat gebeurd wel vaker in de zomerperiode wanneer er vrienden en kennissen
langs komen.
Eergisteren kwamen Jos en Veerle even
binnenwippen toen ze vanuit Noord-Spanje op terugweg waren naar Vosselaar. Ze
zijn dan een dag gebleven omdat het vooral nog mooi weer was en ook omdat op de
terugkeer zondag wel eens flink druk zou kunnen geweest zijn op de Franse
snelwegen .
Zij hebben dus nog kunnen genieten
van het mooie Charente weer en bezochten samen met ons het mooie dorpje
Verteuil sur Charente. Gisteren hadden we het er al over en ondertussen heeft
het baasje even gegoogled en is er zo achter gekomen dat de Markies van het
kasteel een afstammeling is van het geslacht La Rochefoucault. Een geslacht dat
wereldberoemd is in Frankrijk om zijn bekende/beruchte voorvaderen. Onder die
voorvaderen zijn er zelfs pausen te bespeuren, niet alleen bekend/berucht, maar
dan ook nog eens heilig ook.
Vandaag zijn de buren dus huiswaarts
getrokken, dat is dus de reden waarom het bericht wat later op het blog gekomen
is. Zon vertrek geeft toch steeds wat meer werk dan een door de weekse ochtend.
Wij wensen Jos , Veerle en de bengels een veilige reis huiswaarts.
Laten we beginnen met het begin
Sinds gisterenavond hebben we terug bezoek van buren uit Vosselaar. Jos en
Veerle en de kinderen Andreas en Joris zijn op terugweg van het Spaanse
Santander langs ons langs gekomen. Zij blijven tot morgen en vandaag hebben we
ze meegenomen naar een Bric à Brac aan de aire de Rejallant, dat is een mooie
plek aan de Charente in de buurt van Ruffec.
Alvast was dit een poging tot want
van de aangekondigde bric à brac was niets te vinden, afgelast zonder tegenbericht
zullen we maar zeggen. We hebben dan van de nood maar een deugd gemaakt en zijn
enkele kilometer verder naar het mooie dorp Verteuil gereden. Dat dorp wordt
beheerst door een mooi kasteel dat ook nog een bewoond is door een echte
Markies. De Markies van Ik weet t niet meer en zijn madam de Markiezin.
Onderaan de voet van het kasteel is
een watermolen op de Charente gelegen die te bezichtigen is en waar je ook de
echte ambachtelijke molenaarsbloem kan kopen. Er is ook een terrasje bij
aangebouwd op de oever van de rivier waar je patisserie en iets te drinken kan
bekomen. Gisteren was de molen in werking en Joris en Andreas stonden met hun mond
open naar de draaiende raderen en riemen te kijken.
En het was vandaag mooi droog en warm
weer, dat morgen weeral over is volgens mééo France
Een Italiaan vertelt zijn
vrienden:
"Gisteren heb ik mijn vrouw gemasseerd met aromatische olie
en daarna hebben we zo intens gevrijd dat ze gedurende 5 minuten
heeft geschreeuwd!"
De Fransman antwoordt:
Ja, niet slecht!
"Gisteren heb ik mijn vrouw ingesmeerd met aromatische boter. Daarna
hebben we zo stevig gevrijd dat ze gedurende 15 minuten heeft geschreeuwd
!"
De Belg repliceert:
Ik heb ze ingesmeerd met chocolade! "Daarna hebben we seks gehad en heeft
ze 3 uur geschreeuwd!"
Vragen de twee anderen nieuwsgierig:
"Wat heb je dan wel gedaan om ze drie uren aan het schreeuwen te
krijgen?"
"Ik had mijn handen
afgeveegd aan de gordijnen!!!"
En op volle kracht nog wel, de zon is
na enkele dagen op congé payé te zijn geweest, dat vermoeden we toch want hier heeft ze zich
niet laten zien, terug.
Alles is nog kletsnat maar dat kan
ons niet deren, je bent Drent of je bent het niet en wij hebben zon reputatie te
verdedigen. Op het kletsnatte gazon flonkeren de regendruppels nu in de zon. t
Baasje neemt dan de gelegenheid te baat om ook daar een foto van te nemen. Er
moet dan ook wel iemand van ons bij opstaan, dat is de regel. En vandaag lukte
het Maar t baasje heeft er wel een natte broek aan overgehouden.
Hera kon na het maken van de foto
niet meer stoppen en is tegen het baasje opgeknald. Die is dan maar
achterovergetuimeld (heeft m al meer moeten doen bij het fotograferen van
ons).
De volgende foto en het onderwerp was
niet echt de bedoeling. Bedoeling was nog een foto van Hera, nog dichterbij te
maken. Nu is het gras geworden wat op de foto staat.
Broeken genoeg zegt het baasje, ook
droge, en hij nam nog enkele fotos meer.
Ronnie komt Eddy tegen in een dikke volvo Ronnie: Hola, het gaat je goed zo te zien. Eddy: Ik mag niet klagen. Ik doe veel zaken in Zweden. Ronnie kijkt in de auto en ziet een bloedmooie, goedgevulde griet zitten. Ronnie wijzend op het blondje: Zweedse? Eddy: Valt wel mee. Alleen een beetje onder haar oksels.
Vandaag wat fotos van onze rozen
hier op de koer. Het is de tweede maal dat ze bloeien dit jaar.
Door de droogte van juni en begin
juli was de eerste bloei veel korter dan in normale jaren. Nu het enkele
malen goed heeft doorgeregend komt alles weer tot bloei. Het is spijtig dat we
ook geen geuren kunnen laten ruiken op het blog want gans de koer ruikt naar
een geur die we kennen uit onze jeugd en die toen allom tegenwoordig was in de
kleerkasten van onze ouders en grootouders, rozekeszeep.
De fotos zijn van gisterenavond na de
regenbui, spijtig dat we er niet een beetje zon konden bij toveren. Dan waren
de waterdruppels op de bloemen nog beter uitgekomen. Maar de zon zal ook
vandaag niet van de partij zijn blijkt zo Dus die fotos houden jullie nog
tegoed van ons.
Het is niet altijd rozengeur en
maneschijn bij het drogen van voedsel met het droogapparaat. Het is al goed
gelukt met het drogen van vijgen, banaan, en vooral de appelen en peren geven
heel lekker resultaat.
Daarstraks wou ons baasje het ook eens
proberen met courgette. Hij had het allemaal goed bekeken en zelfs speciale
smaakjes gingen uitgeprobeerd worden ! De courgettes zouden hartelijke chips
worden. Dus kwam er pezo aan te pas. In keukenkringen staat pezo voor peper
en zout. Maar het baasje wou er ook maken met een lichte mosterd smaak. Dus
kwam er mosterd mi-forte van mora aan te pas die een beetje lopender gemaakt
was door een beetje aan te lengen met eau de robinet
Nu was het resultaat niet mi-forte
maar full-forte De combinatie van pezo + de mosterd maakte het geheel wel
heel pikant en zout.
Daarbij kwam ook nog dat de courgette
heel veel water bevatten en dus blijft er na het drogen een flitterdun laagje
courgette over dat echter aan de rooster plakt en dus niet te verwijderen valt
!
Mislukt experiment dus in deze vorm,
want met aangepaste dosering en ietwat dikkere courgettes bij het begin moet
ook lekker resultaat kunnen geven. Onze baas geeft het echt zo snel niet op.
Morgen gaan we terug aan de slag. Nu met lagere droogtemperaturen en dikkere
schijfjes courgette
Moeder Overste van het klooster is wakker geworden
in een opperbeste stemming en besluit de ronde van de kloostercellen te doen.
- Goeie morgen, Zuster Marie-Josephe, ik vind je deze morgen zeer knap, en wat
je draagt staat je beeldig!
- Ook goeie morgen, Moeder Overste, maar ik heb de indruk dat je aan de
verkeerde kant uit bed bent gestapt!
Het antwoord beviel haar niet erg, maar toch besliste ze haar cellenrondgang
voort te zetten.
- Goeie morgen Zuster Maria, ik vind je zeer goed deze morgen en wat je draagt
staat je uitstekend!
- Dank je Moeder Overste, ik vind je ook netjes, maar ik heb toch de indruk dat
je aan de verkeerde kant uit bed bent gestapt!
De overste bijt zich op de lippen en vervolgt haar rondgang, maar van alle
nonnen krijgt ze hetzelfde antwoord.
Als ze zo bij de vijftiende non arriveert, staan haar zenuwen op springen en
met de tanden op elkaar zegt ze:
Dag Zuster Noëlla, wees eens vriendelijk en ... vind jij ook dat ik deze morgen
de verkeerde kant uit bed ben gestapt?
- Ja, Moeder Overste ...
- En waarop baseer je dat???
- Je draagt de sandalen van Pater Emile!!
Zoals alles dit jaar in de tuin zijn
ook de appelen vroeger rijp dan andere jaren. Ook omdat ons baasje vroeg op het
jaar, tijdens de winter, de bomen de allereerste keer in twaalf jaar gesproeid heeft tegen
ongedierte en ziektes hebben we dit jaar mooi fruit.
Het spijtige is dat alles weer gelijk
rijp is en dat er veel dient verwerkt te worden om te kunnen dienen tijdens de
winter. Want zo zijn onze baasjes, voedsel dient om gegeten te worden niet om
te verkwisten. Zeker niet nu er weerdagelijks de meest erge honger verschrikkingen
uit Afrika op het TV nieuws komt.
De appelen die nu aan de boom hangen
lijken wel uit een Disneyfilm te komen. Met zulke appelen heeft de boze heks
Sneeuwwitje verleid vertelt ons baasje. Vermits er hier in La Magdeleine weinig
Sneeuwwitjes wonen en nog minder boze heksen gaat ons de baasje de appelen maar
snel verwerken in het droogoventje.
Er gaan nog veel appelchips met kaneel
gesnoept worden deze winter in huize Faes
Daarstraks kregen we een mail van
Gonda en Anton met een update over Kyra en uiteraard waren er ook wat fotos
bijgevoegd.
Ongeveer gelijktijdig stonden er op
het Drentenforum fotos van dat ander teefje van ons dat naar Nederland gegaan
is, ons Kiki . En mlaat nu bij beide waterfotos te zien zijn.
Voor Kyra was het blijkbaar de eerste
maal dat ze te water werd gelaten, maar ze deed het dan wel ineens in t groot.
Kyra ging gelijk de Maas in. Jawel de stroom die in Nederland toch nog wel
enige maat groter heeft aangenomen dan in België het geval is !
Kiki deed een duik in de vijver van
een kinderboederij bij hen in de buurt van Arnhem. Zij ging wel met de poten
van de grond, en dat is wat wij noemen zwemmen ! Al de andere rest is pootje
baden.
Maar het doet ons wel plezier dat ze
net als ikzelf waterratten blijken te zijn en geen watervrees hebben. Ik ben
toch maar wat fier op mijn puppies !
Toeval of niet, gisteren kregen
we vanuit twee onafhankelijke bronnen kannibalen moppen toegestuurd. De eerste
hadden we al eens in en ver verleden, de tweede is voor ons spiksplinternieuw.
Kannibalen aan de feestdis...
Een familie kannibalen houdt een
gezellig feestje thuis.
Grootmoeder staat in de
keuken een mens te braden op traditionele wijze.
Een van de kinderen vraagt:
"Oma welk mens heb je deze keer klaargemaakt".
De grootmoeder antwoordt: "Wij eten deze keer gebakken
Antwerpenaar".
Waarop de kinderen allemaal
tegelijk roepen:
"Ik wil de nek!!, Ik wil de nek!!"
L.M.
Kannibalen op het werk
Bij
Callebaut stelt men 5 kannibalen te werk als productie arbeider. Op
hun eerste werkdag moeten ze bij de grote baas komen en die zegt: 'Je mag
hier komen werken en geld verdienen maar geen medewerkers opeten, hé! Enkel
eten vanuit de kantinekeuken.' De
kannibalen beloven niemand lastig te vallen. 4
weken later komt de grote baas bij hen en zegt: ' Jullie hebben heel goed
gewerkt, maar wij missen een kuisvrouw. Weten jullie daar soms meer van?' 'Neen!':
zeggen ze allemaal en zweren dat ze er niets mee te maken hebben. Wanneer
de baas weg is, vraagt het stamhoofd: 'Wie is hier dat kieken die de
kuisvrouw opgegeten heeft?'.
Een
van hen steekt zijn vinger op en zegt met een heel fijn stemmetje: 'Ik,
chef!'.
Het stamhoofd
:'Stom kieken, sinds 4 weken eten wij niets anders dan managers, ingenieurs
en meestergasten omdat die door niemand gemist worden en gij moet natuurlijk
iemand opeten die werkt!!!'.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
