4.8.7.4.
Lucy de Jong: geef je nederige gave aan de Heer;  koninklijk geeft Hij terug.

26 december: weet je, waar we gisteren, na dat samen kerstliedjes zingen, wél geweest zijn? Naar zo'n carol service'. Frieda, onze jongste dochter, had ons heel dringend ervoor uitgenodigd. Ze zou een paar sopraansolos zingen en vond het zó leuk, wanneer wij er eens bij waren. Dat doe je dan hè
Het is zo verrassend, zoals het allemaal met Frieda aan het lopen is. Het was er altijd al een, die de dingen heel rechtuit zei, zonder er doekjes om te winden. Als achttienjarige zei ze eens:
'" Jullie zeggen, dat God iedereen zo'n plezier in z'n leven geeft. Maar dat is helemaal niet wáár! Ik test in 'de Koepel' "
dat is onze gemeente
"de mensen wel eens af naar hun houding, hun dáden, hun óptreden. Ik mérk helemaal niet, dat God hun nu zoveel plezier geeft met het dienen van Hem".
Ach, je weet, hoe dat gaat; de kinderen zijn anders dan vroeger. Je hoort mij overigens niet zeggen, dat ze slechter zijn. Ik ga de tijden van tóen niet zitten ophemelen boven die van nú (Pred. 7:10).
Niels en ik zijn voor Frieda eens te meer gaan bidden. Toen zij het huis uitging naar de universiteit, leek dat bidden nog allemaal niet zoveel uit te halen. Echter: elke morgen was het weer, wanneer wij in de rij van onze kinderen bij háár waren met ons gebed:
"Heer, wij vertrouwen U. U zult Frieda in aanraking brengen met uw licht. Ze heeft zich laten afschrikken door mensen, die niets aan hun geloof hadden, er niets mee deden. Ze heeft kritisch hun dode daden bekeken, 'de gaten in hun jasjes gezí­en'.
Vader, wilt U ze mensen laten ontmoeten, die wél iets aan hun geloof hebben, er wél iets mee doen. Mensen met daden, die léven, met geestelijke kleren, die héél zijn en schoon"
Een poos geleden belde ze op: jullie weten, dat er onlangs zo'n landelijke evangelisatiecampagne is geweest met een blad en een follow-up van mensen, die langs de deur kwamen. Nou, met een daarvan had ze gesproken. Een aardige, nog tamelijk jonge man. Ze vertelde geamuseerd:
" hij had zulke leuke voorbeelden gehad: over vloeren in je levenshuis, die opgevreten werden door de houtwormen van onvruchtbare, hooghartige kritiek. Die houtwormen moesten dóód, had hij geroepen. Die vijand moest worden verslágen. We moesten die gangen schóónblazen en réinigen met ons gebed. De gaten behoorden wij met ons geloof dí­cht te kitten;
Als wij dat ní­et deden, zouden wij vanaf die -op den duur dóórzakkende- vloeren radeloos róepen en radeloos blí­jven enz. enz".
Ze ging door:
" ze had eerste gedacht… hoor hém; geef mijn portie maar aan fikkie"
Later echter zag ze opeens, dat al haar gesmaal op de brekebenen in onze gemeente óók wel iets van hoogmoed en 'niet wí­llen en daarom alles afkammen' in zich droeg.
Hoopvol heb ik gevraagd:
"Maak je dan nu een nieuw begin met Jezus'
Ze brak in lachen uit en zei:
"Lucy-gekkertje-"
(Ja, zo spreekt ze, 't is niet anders)
"Je wilt me wel gauw een christenetiketje op doen hè (Hand. 26:28). Malle meid"
Ik heb wat teruggekrabbeld:
"Nou nee maar wij hadden gebeden, dat je nu eens een christen-van-formaat zou ontmoeten. Dan zou je het ook eens van een ander horen. Voor de boodschap van overbekende mensen als je ouders, raak je zo gauw bedrijfsblind".
Ze deed opeens wat mierig:
Ik zal je zijn adrés geven!... dan kun je hem bedánken";  dan kun je samen met hem bidden voor je verloren dochter".

We hébben hem opgebeld. Weet je, wie het was!? Jan van Joke! Van háár bekering hebben wij genóten. Met hém evenwel hadden we nog nooit zoveel contact gehad. We hébben hem bedankt. Samen -met Joke er ook bij- hébben wij voor Frieda gebeden.

Even een tussendoortje; je kent die tekst wel: geef en u zal gegeven worden: een dubbele maat (Luc. 6:38). Sommige mensen leggen dat zó uit:
Geef tweehonderd gulden per maand aan de Heer
Promotie gaat geven wel vierhonderd meer".
Misschien is dat soms wel wáár, maar als exegese beslist te schraal.
Wí­j investeerden tijd en energie in een campagne, die ons ná aan het hart lag. Een van de 'producten' beïnvloedde weer iemand anders positief:  onze dochter, die ons toch náder aan het hart lag.

Je begrijpt, elk contact met Frieda houden wij warm. Dat deden wij altijd al, maar nú zeker! En vanmiddag, die volle kerk, twee koren, elk aan een kant; wij meezingen soms.
En toen het orgel: die sopraan van je eigen dochter.
Sorry hoor, het werd me even te machtig.

Ik dicht zélf verzen en kan zo genieten van de dichtregels van anderen: Die stém hè, zo ' rein', zweefde door de kerkgewelven; als een leeuwerik hoog door de lucht.. die woorden van Alexander:
"Once in royal Davids city; stood a lowly cattle-shed
Where a mother laid her baby... in a manger for his bed..."
... en dan vielen die koren weer in: wát een middag.

Aan het slot hebben wij nog even met haar gepraat:
"Druk, druk;  nog naar andere afspraken. Haal je nu geen opgewonden gedachten in je hoofd, ouwetjes, over bekering en zo".
Een kus, we reden weer naar huis. Het motregende en mistte. Niels zei:
"Het was toch een dag met een ster: zoals dat kind zóng;  bij mij blies dat stemmetje alle spinrag weg. Ik zag opeens schepen, gepavoiseerd met vlaggen. Zó zal háár levensschip ook eens versierd zijn".
 

27-10-2007, 20:34 Geschreven door Ruiter
Reageren (0)