Ze waren er reeds toen de dinosaurussen hier nog rondliepen ! Kan je je dat voorstellen ? Een jungle met reuzenvarens, bloemen waren er toen nog niet, warm en vochtig en libellen van een halve meter groot ? De kikkers zouden zich nogal in de ogen wrijven bij het zien van zo'n vliegende monsters. Misschien aten die libellen van toen wel kikkers. Voor de kikkers en voor mij is het nu beter geregeld. De kikkers zitten geduldig te wachten tot er een waterjuffer nietsvermoedend binnen hun actieradius komt zitten, dan slaan ze bliksemsnel toe. Ook de mussen zijn deze week even geen vegetariërs. En ik loop rond met een fototoestel om verslag uit te brengen!
We staan er eigenlijk niet meer bij stil maar Rododendrons zijn eigenlijk invasieve exoten. De meest algemene, blauwpaars bloeiende soort is de Pontische Rhododendron die zijn origine in Klein-Azîe heeft. De meeste soortenworden echter aangetroffen in de uitlopers van de Himalaya van Nepal en Sikkim tot Yunnan en Sichuan in China. Er komen ook Rododendrons voor tot in Korea, Taiwan en Japan. Mettertijd zijn er honderden kruisingen en cultivars ontstaan. Zelfs in N-Amerika zijn er inheemse soorten te vinden.
Hiernaast zijn er een aantal tropischeRhododendron-soorten (sectieVireya) inheems in het gebied van Nepal tot Noord-Australië, met vele soorten in Borneo en Nieuw-Guinea.
De meeste soorten houden van (half)schaduw op een niet te droge grond. Ze wortelen eigenlijk heel oppervlakkig en daarom vind je ze dikwijls net naast het water van vijvers. Voorts hebben ze graag lichtzure grond maar buiten dat zijn het eigenlijk best makkelijke planten.
De pioenrozen zijn goed gelukt dit jaar! Ze begonnen net hun bloemen te openen vorige week toen er een paar plensbuien passeerden maar ze zijn sterker dan ik dacht. Ze hebben het onweer overleeft. Jammer dat het binnen een week of twee gedaan is maar gelukkig staan er al veel andere bloemknoppen te dringen om in de belangstelling te komen tegen dan ! En ondertussen is het genieten !
Als ik 's morgens de gordijnen van de living openschuif is dit zo ongeveer hoe de buitenwereld zich aanbiedt. En dat zal de volgende weken alleen nog maar verbeteren. Momenteel staat er nog niet veel in bloei in de prairieborder maar ontelbare bloemknoppen laten me al wegdromen. Ik word er alleszins nu reeds gelukkig van !
Ons vast ochtendritueel bestaat o.a. uit de honden buitenlaten en de kippetjes uit hun nachthok bevrijden. Met alle marters en andere onverlaten is het hier geen overbodige luxe de kippen achter slot en grendel te zetten als de duisternis invalt. In de wintermaanden is dat al rond vijf uur, nu mogen ze nog een terrasje doen tot tien uur 's avonds ! Onderweg passeren we nog een aantal leuke plekjes. Tegen dat we terug binnen komen is de koffie klaar kan mijn dag al niet meer stuk.
Deze Irissen staan bij mij in de tuin mooi te wezen. Ik heb er echter al herinneringen aan van sinds ik nog in korte broek door de tuin van mijn grootouders rondliep. Om één of andere reden zijn ze wat uit de belangstelling van de tuiniers verdwenen. Het zijn nochtans makkelijke planten. Je plant ze heel ondiep met de rizomen half boven de grond op een plaats in het zonnetje. Eens ze geworteld zijn zijn ze perfect droogteresistent, niet onbelangrijk de voorbije jaren !
De gele lis op de tweede foto is van een gans ander kaliber. Deze staat met zijn voetjes in het water in de moeraszone van de vijver. Aan de bloem zie je direct dat ze familie van mekaar zijn maar qua groeicondities zijn ze totaal verschillend ! Behalve gele lissen zijn er nog vele andere soorten die prima gedijen in moerascondities ! Bewijs daarvan is de onderste foto !
De Bernertjes hebben de voorbije weken al intens van de tuin genoten. Ze kijken al lang niet meer op van huismussen die op waterjuffers komen jagen. Zelfs eendjes in de vijver worden maar met één oog toe en eentje open gevolgd. Alleen de opstijg- en landingsprocedure kan op iets meer belangstelling rekenen. Dat gaat dan ook met veel gekwaak en gespetter van onze gevederde vriendjes gepaard !
Een kennis die altijd direct alles ziet wat misloopt in de tuin bij een ander maakte mij er attent op dat er bladluizen op mijn rozen zaten. Zijn oplossing was simpel, "Dat wordt spuiten manneke". Ik maakte hem er attent op dat in mijn tuin sinds bijna 30 jaar ondertussen niet gespoten wordt en dat ik dat nu ook niet van plan was. Ik heb hem in z'n wijsheid gelaten en er niet bijverteld dat mijn bladluizenteam reeds actief bezig was om de plaag een halt toe te roepen. Mijn team bestaat uit kleine lieve, rode, bijna aaibare kevertjes met zwarte bolletjes die kunnen vliegen van roos naar roos en die daar niks liever doen dan bladluizen leegzuigen tot er alleen een leeg velletje overblijft. Je kent ze wel hoor, er zijn er in verschillende soorten ! Maar lieveheersbeestjes, want daar gaat het over zijn nu éénmaal dol op bladluizen. Da's ook de reden dat er maar enkele tientallen plaaggeestjes te zien zijn en geen duizenden ! 't Is makkelijk, ecologisch en gratis bovendien en veel andere beestjes zijn mij er ook dankbaar voor !
Met de plensbuien van gisteren en vandaag staat de vijver bijna terug op zijn normale peil. Begin deze week heb ik nog bijna een volle dag water bijgepompt om te beletten dat de moeraszones zouden droogvallen. Dat leverde zo'n 3 cm verschil op ! Nu is er op twee dagen een 7-8 cm hemelwater gevallen, het meeste daarvan gisteren ! Dat zijn een paar duizend liter water, helemaal gratis en voor niks !
Ik was een beetje bezorgd voor de pioenrozen, eentje was woensdag net in bloei gekomen. Nu hebben zo'n pioenrozen lange stelen en topzware bloemen, een slechte combinatie met sterke wind en massa's regen. Maar ik heb ze onderschat, ze hebben het overleefd zonder noemenswaardige schade. Een bewijs dat ze het hier naar hun zin hebben zeker !
Toegegeven, erg aaibaar ziet het er niet uit ! En het is een seriemoordenaar die van geen ophouden weet ! Toch zie ik ze graag komen. Het is de larve van het Lieveheersbeestje. Welke soort is niet te zeggen ! Wat wel zeker is, is dat dit beestje al zijn hele leven bladluizen opvreet. Binnenkort wordt dit larfje een pop en nog even later een volwassen LH beestje. Dus toch maar even niet platknijpen de volgende keer dat je er eentje zie ! Rustig laten zitten en niet storen, want het volwassen LH beestje eet ook nog elke dag een assortiment bladluizen tot grote tevredenheid van de plantjes en mezelf !
Het was goed vertoeven in de tuin deze namiddag, 29.5° wees de thermometer aan maar met een zacht briesje en een glaasje was het in de schaduw heel goed uit te houden ! De Begonia's voelen zich kiplekker met zo'n weer en bloeien als gek. 's Avonds moeten we weliswaar met de gieter rondgaan maar dat heb ik er graag voor over ! De pot met de palm links is een Chamarops humilis 'Vulcano', deze is iets meer gedrongen dan de gewone Europese dwergpalm.
De boomvaren zagen we eerder deze week ook al maar nu eens van uit een andere invalshoek ! Ons varentje is drie nieuwe bladeren aan het bijmaken. Elke dag rollen ze iets verder uit.
Ook in de schaduw kan je exoten kwijt ! Hier is het meer te doen om de spectaculaire bladvormen en niet om bloemen ! Rechtsachter staat een boomvaren (Dicksonia fibrosa) Die overwintert in de veranda net als de Alocasia gageana (midden). Links zie je de volledig winterharde Trachycarpus wagnerianus. Die staat in de volle grond en kan -18°C aan ! Moest het toch ooit nog eens zo koud worden bescherm dan de groeipunt waar de nieuwe bladeren uitkomen. Met wat geluk loopt de plant dan de volgende zomer terug uit. In tegenstelling met T. fortunei is dit een trage groeier waardoor zulke plantjes behoorlijk duur kunnen zijn. Dit exemplaartje staat hier al zo'n 20 jaar. In de handel mag je al vlug aan een paar honderd euro denken voor zo'n palmpje !
De volgende dagen mogen we al eens proeven van een vroege zomer. Dat we de tuin wat extra water moeten geven zullen we er dan maar bijnemen zeker ! Het wordt heerlijk genieten en ik ga daar direct mee beginnen ! Nog vlug een paar fotootjes uploaden zodat wie geen tuin heeft toch kan mee genieten !
Het merendeel van de éénjarigen is ondertussen op zijn eindbestemming aangekomen. Nog een bloemenbak en een paar potten en klaar is kees!
Hebben we dan gedaan ? Neen hoor, een tuin is nooit gedaan ! Maar je bent er wel zelf de baas over en jij beslist wanneer het tijd is om ervan te genieten! (gelukkig !)
Het schaakbord lieveheersbeestje (Propylea quatuordecimpunctata), wordt ook wel veertienstippelig lieveheersbeestje genoemd,
Dit 4 tot 6 millimeter lange lieveheersbeestje is gemakkelijk van andere soorten te onderscheiden door zijn gele kleur en zwarte vlekken op de dekschilden, maar vooral door de vierkante vorm van deze vlekken. Andere gelijkende soorten als het zestienstippelig lieveheersbeestje of het citroenlieveheers beestje hebben ronde stippen. Er is wel wat variatie binnen de soort: veel exemplaren zijn geel met zwarte vlekken, maar sommige exemplaren hebben zeer grote zwarte vlekken, en zijn daardoor overwegend zwart, met gele vlekken. Soms lijken de dekschilden wat op een schaakbord. Dit lieveheersbeestje leeft als larve en als volwassen kevertje (imago) uitsluitend van bladluizen. De rozen zullen er blij om zijn !
'Onweersluchten doe ik vluchten' zongen Ramses Shaffy en Liesbeth List lang geleden in hun Pastorale. Hier was het juist andersom! Ik had de bui zien hangen, letterlijk dan, en kon nog net naar binnen vluchten gevolgd door de Berners. Terwijl ik dit schrijf valt er heerlijke malse welgekomen regen over de droge tuin !
De éénjarigen in de tropenborder zaten juist de grond in toen de eerste druppels vielen. Ik weet het, de IJsheiligen moeten nog komen maar het KMI heeft mij beloofd dat die dit jaar verlof nemen en dat we ons dus geen zorgen meer hoeven te maken. Dat wil zeggen dat er weer een drukke periode aanbreekt. Al het tropisch spul naar buiten en de éénjarigen de grond in, bloembakjes en potten vullen en heel de collectie alle dagen water geven. Maar ik heb het er voor over, als straks de vlinders en de bijtjes massaal neerstrijken voel ik me goed!
Gisteren zat er een beer in de tuin! Het beertje, want groot was het niet, was een nachtvlindertje genaamd Mendicabeer. Het is een mooi pluizig spierwit wezentje met stippels. Gisterenavond vloog het nog rond in de schemering en deze morgen lag het dood in het gras. Overigens helemaal intact, vlindertjes kunnen ook sterven aan de 'oude dag' zeker? Het was de eerste keer dat ik zo'n beestje tegenkwam maar ik ben er gerust in dat hier nog veel meer rondtoert in de tuin dat we nog niet opgemerkt hebben!
Muscari, ook wel blauwe druifjes genoemd is een vrolijk bloeiend voorjaarsbolgewasje. De laatste jaren komen er meer en meer cultivars op de markt, de ene al wat meer geslaagd dan de andere. Deze vind ik persoonlijk wel mooi. Het bloemetje geeft de indruk versteend of bevroren te zijn. Een makkelijk plantje dat wel graag in de zon staat!
Onze boompioen is aan zijn mooiste week van het jaar bezig. Je hoort soms dat boompioenen lastige klanten zijn, ze willen jaren na mekaar soms niet bloeien. Daar mag ik hier niet van klagen! Ons plantje staat op een zonnige plek naast de vijver. 's Morgens nog wat schaduw van de naburige bomen en vanaf een uur of elf volle zon tot 's avonds. De grond is Kempense zandgrond verrijkt met redelijk wat compost. De boodschap is wel dat je er moet afblijven. Als je een boompioen durft verplanten kan je soms jaren wachten op bloei! Ons boompioentje staat hier nu 8 of 9 jaar en bloeit elk jaar uitbundiger. Dit jaar staan er een tiental bloemen in. Bij hevige regen zien de grote bloemen natuurlijk af en hangen er dan soms bij als een schotelvod maar daar hebben we dit jaar geen last van. Zo heeft zelfs de droogte bepaalde voordelen! Op het eerste zicht denk je dat de bloemen wit zijn maar als je iets dichterbij komt kijken zie je een zweempje roze!
De familie pluizenbol amuseert zich best in de tuin met dit mooie weer. Zij krijgen de dag om met luieren, spelen, rollenbollen op het gazon, achter de duiven zitten en regelmatig een dutje doen. Ondertussen hou ik mij bezig met onkruid wieden, aanplanten, gras bijzaaien en nog 138 andere zaken. Wie is nu de slimste vraag ik me soms af?!
Het was een 'vurige' dag op Bernerhof vandaag. Eerst was er bezoek van de eerste waterjuffer dit jaar! Eéntje waar je zelfs geen boekjes voor nodig hebt om te weten met wie je te doen hebt. De vuurjuffer is samen met de koraaljuffer de enige rode waterjuffer in onze contreien. Die koraaljuffer heeft echter rode pootjes en komt pas laat in juni in actie. Onze vuurjuffer heeft zwarte pootjes, makkelijk uiteen te houden dus!
Wat later in de namiddag streek er een vuurvlindertje neer in de tuin. Alhoewel klein van formaat vind ik dit één van de mooiste vlindertjes die hier regelmatig langskomen.
't Was dus een namiddag met veel rood vandaag! En 1 mei is nog een week! Dat belooft!
Af en toe ontdek je al eens iets in de tuin dat je niet zelf hebt aangeplant. Onkruid valt ook onder deze rubriek maar daar gaat het hier niet over ! Zo struikelde ik een paar dagen geleden bijna over dit mooie bloempje: het bleeksporig bosviooltje. Dit zijn schaduwminnende plantjes die je langs bosranden kan terugvinden. Deze zijn waarschijnlijk als zaad met de wind of als verstekeling met vogeltjes de tuin binnengeraakt. Echt zeldzaam zijn ze niet behalve blijkbaar aan de kust en in de Kempen. En laat ons hier nu net in hartje Kempen zitten ! Ik zal de landkaart nog eens controleren maar ik ben er vrij zeker van !
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
