Ze zijn niet echt algemeen maar nu ook weer niet heel zeldzaam. Toch was het de eerste keer dat ik een Sint-Jansvlinder in de tuin kon betrappen. Het was een fotogeniek vlindertje dat mij zonder problemen heel dicht liet komen met de camera wat het mij heel makkelijk maakte. Eigenlijk zijn het nachtvlinders maar ze willen overdag soms ook wel eens een uitstapje maken.
Van een heel ander kaliber is de kolibrievlinder. Die zit nu eens geen seconde stil, dit vlindertje dat er eerder als een dikke hommel uitziet blijft in de lucht hangen terwijl hij/zij/x nectar slurpt met zijn lange roltong.
Misschien is de benaming wat overdreven maar het is een feit. Als ik buiten kom stap ik een andere wereld in. Op hete dagen als vandaag is de temperatuur in de tuin, zelfs in de zon merkelijk koeler dan langs de straatkant. En in de schaduw was het heerlijk vertoeven.
De enige vlinder die het deze namiddag niet te heet vond was een hyperactieve koninginnpage, één van onze mooiste inheemse vlinders !
En dat heerlijk genieten gaat seffens verder zolang het onweer ons niet wegspoelt. Want je kan het aan de lucht hier al zien, d'r komt sowieso gedonder van. Dat plaatst mij voor een dilemma ! Sproeien of niet ? Ik gok op een malse regenbui en ga dus niks meer ondernemen !
Een modeltuin zal het nog niet direct worden. Da's niet te doen tenzij je er niets mee inzit om alle dagen van 's morgens vroeg tot bij zonsondergang in de tuin te wroeten. Dan word je een tuinslaafje en dat wil ik niet ! Ik noem het geordende chaos en ik kan er best mee leven ! Ik weet heel goed wat er allemaal nog zou moeten gebeuren maar Rome en Parijs zijn ook niet op één dag gebouwd troost ik mezelf! Een mens moet af en toe ook eens een stapje achteruit doen en het geheel eens bekijken, een foto nemen kan daarbij heel goed helpen!
Vanavond nog een stuk of vijftig bloempotten en bakken water geven en dan de tuinzetel in. Er staat al een flesje Rosé koel te worden. Meer moet dat niet zijn !
Ondanks dat ze tot de nachtvlinders worden gerekend is dit vlindertje toch overdag actief. Sinds een jaar of drie vier zijn er elke zomer wel enkele die eens op bezoek komen. Ik vermoed dat dit exemplaartje ons sinds eind vorige week ons elke dag komt bezoeken.Telkens tussen 7 en 8 's avonds maar vandaag ook kort na de middag. Op de foto kan je zien dat de roltong bijna zo groot is als de rest van het beestje. Ze kunnen, net als kolibries in de lucht blijven hangen terwijl ze nectar zuigen. Dat duurt telkens maar enkele seconden. Landen heb ik ze nog nooit zien doen en ze hebben duidelijk een voorkeur voor de Verbena bonariensis.
In eerste instantie dacht ik de zoveelste aardhommel voor de lens te hebben gekregen maar dat bleek toch enigzins naast de waarheid te zitten. Dit exemplaartje is een tuinhommel, herkenbaar aan de twee gouden banden op zijn lijfje. Van alle hommels in onze contreien hebben zij de langste tong. Dat geeft hun een streepje voor bij het snoepen van de nectar bij 'probleembloemen' waar andere hommels last mee hebben om er bij te geraken. Deze had mijn lavendelveldje uitgekozen voor zijn of haar daguitstapje !
De onderste foto is een maskerbij die zat te genieten op een doorlevende tuingeranium. Ik ontdek hier elk jaar nog neuwe soorten bijtjes. Die beestjes zijn natuurlijk blij dat hier niet gespoten wordt met chemisch spul !
Naast de bekende Verbena bonariensis die we ooit hebben aangeplant is er sinds een paar jaar nog een neefje opgedoken in de tuin. Verbena hastata komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika maar is hier verwilderd. Dat het een Verbena is kan het plantje niet wegstoppen, ook deze heeft een hoekige stengel net als V. bonariensis. Eigenlijk is het dus een onkruid maar op een aantal plekken mag het blijven staan. De definitie van onkruid is nogal vaag.Als het mooi is en je hebt er verder geen last van is het toch geen onkruid zeker?!
Dit waterjuffertje is een gast die elke zomer wel een paar keer opdaagt. Het blijft dan gewoonlijk wel bij één of twee exemplaren, in tegenstelling met bvb. de azuurwaterjuffer die je hier op zonnige dagen soms met 50 stuks of meer tegenkomt. Dat 'hij' er meer grijs dan blauw uitziet is niet mijn schuld ! En dat het een 'hij' is, daar ben ik wel zeker van !
Bijna alles steekt en prikt aan deze sierdistel ! Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd want de kleur is zo onvoorstelbaar blauw ! Onze 'prikkemans' staat in de tropenborder naast de vijver voldoende ver weg van gevoelige hondenneusjes (en mijn benen). Op de foto zie je er maar eentje maar ze zijn met drie.
De bloemetjes van het olijfboompje zijn blijkbaar onweerstaanbaar voor deze bandzweefvliegjes. Met tientallen waren ze niet we te slaan van dit nectarfeestje! Schrik voor een steek moet je niet hebben. Zweefvliegen doen heel hard hun best om op een bij of wesp te lijken maar ze hebben geen angel !
De turkse lelie heeft zijn naam niet gestolen. Met wat fantasie hebben de bloemen het uitzicht van een tulband. Het zijn makkelijke, betrouwbare bloeiers maar toch is het een probleemplantje ! Dat ligt niet aan de plant zelf maar wel aan het feit dat de leliehaantjes van kilometers in het rond erop afkomen. Sinds maart doe ik dagelijkse controles en nog is bijna alle bladgroen opgevreten door deze snoodaards ! Als ik niet moest ingrijpen vreten ze bloemen en al op ! Enfin, ze staan uiteindelijk in bloei en ik ben er best blij mee !
Ze waren er reeds toen de dinosaurussen hier nog rondliepen ! Kan je je dat voorstellen ? Een jungle met reuzenvarens, bloemen waren er toen nog niet, warm en vochtig en libellen van een halve meter groot ? De kikkers zouden zich nogal in de ogen wrijven bij het zien van zo'n vliegende monsters. Misschien aten die libellen van toen wel kikkers. Voor de kikkers en voor mij is het nu beter geregeld. De kikkers zitten geduldig te wachten tot er een waterjuffer nietsvermoedend binnen hun actieradius komt zitten, dan slaan ze bliksemsnel toe. Ook de mussen zijn deze week even geen vegetariërs. En ik loop rond met een fototoestel om verslag uit te brengen!
We staan er eigenlijk niet meer bij stil maar Rododendrons zijn eigenlijk invasieve exoten. De meest algemene, blauwpaars bloeiende soort is de Pontische Rhododendron die zijn origine in Klein-Azîe heeft. De meeste soortenworden echter aangetroffen in de uitlopers van de Himalaya van Nepal en Sikkim tot Yunnan en Sichuan in China. Er komen ook Rododendrons voor tot in Korea, Taiwan en Japan. Mettertijd zijn er honderden kruisingen en cultivars ontstaan. Zelfs in N-Amerika zijn er inheemse soorten te vinden.
Hiernaast zijn er een aantal tropischeRhododendron-soorten (sectieVireya) inheems in het gebied van Nepal tot Noord-Australië, met vele soorten in Borneo en Nieuw-Guinea.
De meeste soorten houden van (half)schaduw op een niet te droge grond. Ze wortelen eigenlijk heel oppervlakkig en daarom vind je ze dikwijls net naast het water van vijvers. Voorts hebben ze graag lichtzure grond maar buiten dat zijn het eigenlijk best makkelijke planten.
De pioenrozen zijn goed gelukt dit jaar! Ze begonnen net hun bloemen te openen vorige week toen er een paar plensbuien passeerden maar ze zijn sterker dan ik dacht. Ze hebben het onweer overleeft. Jammer dat het binnen een week of twee gedaan is maar gelukkig staan er al veel andere bloemknoppen te dringen om in de belangstelling te komen tegen dan ! En ondertussen is het genieten !
Als ik 's morgens de gordijnen van de living openschuif is dit zo ongeveer hoe de buitenwereld zich aanbiedt. En dat zal de volgende weken alleen nog maar verbeteren. Momenteel staat er nog niet veel in bloei in de prairieborder maar ontelbare bloemknoppen laten me al wegdromen. Ik word er alleszins nu reeds gelukkig van !
Ons vast ochtendritueel bestaat o.a. uit de honden buitenlaten en de kippetjes uit hun nachthok bevrijden. Met alle marters en andere onverlaten is het hier geen overbodige luxe de kippen achter slot en grendel te zetten als de duisternis invalt. In de wintermaanden is dat al rond vijf uur, nu mogen ze nog een terrasje doen tot tien uur 's avonds ! Onderweg passeren we nog een aantal leuke plekjes. Tegen dat we terug binnen komen is de koffie klaar kan mijn dag al niet meer stuk.
Deze Irissen staan bij mij in de tuin mooi te wezen. Ik heb er echter al herinneringen aan van sinds ik nog in korte broek door de tuin van mijn grootouders rondliep. Om één of andere reden zijn ze wat uit de belangstelling van de tuiniers verdwenen. Het zijn nochtans makkelijke planten. Je plant ze heel ondiep met de rizomen half boven de grond op een plaats in het zonnetje. Eens ze geworteld zijn zijn ze perfect droogteresistent, niet onbelangrijk de voorbije jaren !
De gele lis op de tweede foto is van een gans ander kaliber. Deze staat met zijn voetjes in het water in de moeraszone van de vijver. Aan de bloem zie je direct dat ze familie van mekaar zijn maar qua groeicondities zijn ze totaal verschillend ! Behalve gele lissen zijn er nog vele andere soorten die prima gedijen in moerascondities ! Bewijs daarvan is de onderste foto !
De Bernertjes hebben de voorbije weken al intens van de tuin genoten. Ze kijken al lang niet meer op van huismussen die op waterjuffers komen jagen. Zelfs eendjes in de vijver worden maar met één oog toe en eentje open gevolgd. Alleen de opstijg- en landingsprocedure kan op iets meer belangstelling rekenen. Dat gaat dan ook met veel gekwaak en gespetter van onze gevederde vriendjes gepaard !
Een kennis die altijd direct alles ziet wat misloopt in de tuin bij een ander maakte mij er attent op dat er bladluizen op mijn rozen zaten. Zijn oplossing was simpel, "Dat wordt spuiten manneke". Ik maakte hem er attent op dat in mijn tuin sinds bijna 30 jaar ondertussen niet gespoten wordt en dat ik dat nu ook niet van plan was. Ik heb hem in z'n wijsheid gelaten en er niet bijverteld dat mijn bladluizenteam reeds actief bezig was om de plaag een halt toe te roepen. Mijn team bestaat uit kleine lieve, rode, bijna aaibare kevertjes met zwarte bolletjes die kunnen vliegen van roos naar roos en die daar niks liever doen dan bladluizen leegzuigen tot er alleen een leeg velletje overblijft. Je kent ze wel hoor, er zijn er in verschillende soorten ! Maar lieveheersbeestjes, want daar gaat het over zijn nu éénmaal dol op bladluizen. Da's ook de reden dat er maar enkele tientallen plaaggeestjes te zien zijn en geen duizenden ! 't Is makkelijk, ecologisch en gratis bovendien en veel andere beestjes zijn mij er ook dankbaar voor !
Met de plensbuien van gisteren en vandaag staat de vijver bijna terug op zijn normale peil. Begin deze week heb ik nog bijna een volle dag water bijgepompt om te beletten dat de moeraszones zouden droogvallen. Dat leverde zo'n 3 cm verschil op ! Nu is er op twee dagen een 7-8 cm hemelwater gevallen, het meeste daarvan gisteren ! Dat zijn een paar duizend liter water, helemaal gratis en voor niks !
Ik was een beetje bezorgd voor de pioenrozen, eentje was woensdag net in bloei gekomen. Nu hebben zo'n pioenrozen lange stelen en topzware bloemen, een slechte combinatie met sterke wind en massa's regen. Maar ik heb ze onderschat, ze hebben het overleefd zonder noemenswaardige schade. Een bewijs dat ze het hier naar hun zin hebben zeker !
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
