De voorbije twee jaren kwam er telkens een koppeltje wilde eenden een nestje maken aan de oevers van de vijver.twee jaar geleden resulteerde dat in een stuk of tien kleine kwakjes. Vorig jaar heb ik per ongeluk bij het opruimen hun legsel vernield. Ze waren toen ongetwijfeld heel kwaad op mij maar nu zijn ze dus terug ! Afwachten wat ze dit jaar gaan doen ! De honden vinden het alleszins allemaal heel fascinerend !
Sinds enkele dagen heb ik tegen 's avonds bezoekertjes in de tuin. Enkele witte kwikstaarten trippelen over het gazon op zoek naar lekkere hapjes onder de vorm van insecten. Het zijn mooie beweeglijke vogeltjes. Hun staartje gaat constant op en neer, als je kwikstaart wil noemen moet je er ook wat voor doen! De meeste kwikstaartjes in onze contreien zijn trekvogeltjes die vanaf augustus of september warmere oorden gaan opzoeken. Een beperkt aantal blijft hier het hele jaar hangen. Hier op Bernerhof zijn het eerder toevallige gasten.
Ik zie er elk jaar wel enkele langskomen maar je ziet ze hier zeker niet elke dag.!
Ik kom toch ook niet bij jullie in de slaapkamer binnenkijken! En mijn wederhelft is van nature al zo schuw! We zullen een deal maken. Ik zing vanavond mijn mooiste liedje en jullie laten me voor de rest gerust! Ok voor jullie?
Ons nieuw samengesteld kippengezin leeft samen in perfecte harmonie. Het had niet beter kunnen verlopen ! Ze scharrelen heel de dag rond op hun domein alsof ze dat al jaren doen. 's Avonds moet ik onze hennetjes wel nog in het nachthok zetten want dat doen ze nog niet vanzelf. En met marters in de buurt moeten ze vanaf de schemering achter slot en grendel voor hun eigen welzijn !
Op de foto van links naar rechts ons senior haantje en vervolgens de dames Tik en Tok.
Dit is één van de kleinste gevederde vriendjes die de tuin bevolken. Dit winterkoninkje was voor éénmaal eens iets minder schuw dan gewoonlijk. Je hoort ze dan wel dikwijls maar ze verschuilen zich liefst in het allerdikste struikgewas zodat je ze zelden goed te zien krijgt. Tijdens de winter heb je meer kans want dan laten veel struiken hun blad vallen en zijn ze makkelijker te spotten. Ondanks hun naam houden winterkoninkjes niet van strenge winters. Ze zijn zo klein dat ze dan moeite hebben om hun lichaamstemperatuur op peil te houden en lopen risico op doodvriezen. Ze leven vooral van spinnen en insectjes. Voorlopig moet ons winterkoninkje zich nog niet teveel zorgen maken want het is nog wel even zomerlekkertijd! Hm, zou dat een nieuw woord kunnen zijn?
Het is de tekst van een oud kinderliedje. Helaas is de rest van de tekst in de loop der jaren uit mijn geheugen verdwenen. Als je constant plek moet maken voor nieuwe zaken in je geheugen te stockeren moet je de harde schijf af en toe eens opkuisen. Voila, een mooie manier om te zeggen dat papa af en toe al eens dingen durft vergeten.
Dit doet niks af van het feit dat ons koppel eendjes bijna elke dag in onze vijver komt ronddobberen. Op de foto's zie je drie eendjes, eentje is van kunststof, de twee andere zijn echt. Je zoekt het zelf maar uit! Als je beide foto's vergelijkt is het niet moeilijk.
De familie Kwak is terug van weggeweest. Ik heb ze deze week al twee keer tegen valavond op de tuinvijver zien ronddobberen. Gaan ze ons tegen juni weer verrassen met een klein eendengezinnetje zoals vorig jaar? Mijn honden vonden het toen fascinerend naar die kleine pluizenbolletjes te kijken.
Of het hetzelfde koppeltje is weet ik niet. In tegenstelling tot ganzen en zwanen die heel hun leven dezelfde partner houden vormen eenden een koppeltje voor één seizoen.
Foto onder : onze oudste en onze jongste Berner. De oudste (links) is sinds september in de hondenhemel en onze jongste was toen nog een flinke hondenpuber.
Zo heel af en toe zie ik rond de tuinvijver een blauwe flits wegschieten. Dat was dan een ijsvogeltje die eens kwam kijken of er geen visjes te verschalken zijn in de tuinvijver. Helaas voor ons gevederd vriendje zitten er bij mijn weten geen visjes in mijn tuinvijver. Deze vogeltjes zijn anders niet bang van een nat pak, ze duiken in volle vlucht bliksemsnel het water in om visjes te vangen! Tot voor enkele jaren ging het niet zo goed met de ijsvogel. De laatste jaren echter zijn ze terug aan een opmars bezig en worden er meer en meer gezien.
Verwarring met een ander vogeltje is onmogelijk, ze hebben een voor onze contreien uniek staalblauw kleurenpatroon. Vandaar waarschijnlijk ook hun naam. "IJs" heeft hier niks met bevroren water te maken maar is waarschijnlijk afgeleid van het Duitse "Eisen", ijzer dus, en heeft met de metaalblauwe kleur te maken.
Het fotootje is voor éénmaal "geleend" van het internet want het zijn zeer schuwe beestjes. Toen ik hem (of haar) zag gisteren stond ik aan de schuifdeur van de veranda zo'n 30m ver. Zo'n schuifdeur maakt niet veel herrie maar ons vriendje was binnen de seconde vertrokken!
Het roodborstje kent iedereen wel. Wat minder bekend is is dat er winter en zomerroodborstjes zijn. De roodborstjes die je hier 's zomers in de tuin ziet trekken in het najaar naar het zuiden. Enkele weken later komen dan roodborstjes uit Scandinavië hier bij ons overwinteren. Dat maakt dat je hier heel het jaar roodborstjes ziet maar niet steeds dezelfde!
Roodborstjes zien er schattig uit maar eigenlijk zijn ze dat niet. Het zijn verstokte vrijgezellen die onderling constant ruziën over de grenzen van hun territorium. Enkel in de paartijd zoeken de mannetjes naar een geschikt vrouwtje.
Bang zijn ze zeker niet; het zijn nieuwsgierige schepseltjes die bijna op je tenen komen staan als je in de tuin wat wil opruimen. Tegen het raam zijn ze nog niet komen tikken, da's enkel zo in kinderliedjes!
Na een aantal jaren waarbij het niet zo goed ging met de huismus zijn onze kleine vriendjes aan een come-back bezig. Met de kruimeltjes van de onbijttafel zijn ze al dik tevreden en hadden ze een nieuwjaarsbuffetje om de dag te beginnen. Het zijn gezellige druktemakers zodat hun bezoekjes nooit onopgemerkt blijven !
Met de kleine eendjes gaat alles goed. Mama eend houdt alles goed in de gaten en als ze even een waarschuwing geeft komen de kleintjes direct bij haar voor bescherming. Ze gaan ook al op verkenning rond de vijver. En kleine correctie, er zijn 10 jonkies (waarvan 9 op de foto)
Groot was mijn verrassing deze morgen toen ik naar het kippenhok ging. De familie eend was beduidend groter geworden! Trots zwom ma eend met een 8-tal eendenkuikens rond op de vijver. Ik had ma eend al een tijdje niet meer gezien maar mijn oog was enkele weken geleden al wel op een redelijk kunstmatige constructie tussen de Miscantus gevallen. Dat deed me toen al vermoeden dat ze daar een nestje aan het bouwen was. En vandaag was het dan zo ver. We gaan de jonge familie stilletjes laten doen en wensen ze alle succes voor de toekomst!
Dit klein, onopvallend, druk vogeltje kan je overal vinden waar genoeg struiken staan. De tjiftjaf is een insecteneter, deze was op jacht boven de vijver naar waterjuffers. Ons vogeltje roept heel de tijd zijn eigen naam. In de winter trekken ze naar het zuiden. Ik had ze al dikwijls gehoord maar dit is de eerste die ik op foto heb kunnen verschalken !
In het Suske en Wiske verhaal ‘De toornige tjiftjaf’ speelt de tjiftjaf de hoofdrol. Dit verhaal gaat over de vogelvangst in België. In de strip zaait een reusachtige tjiftjaf paniek onder vogelvangers, nestrovers en jagers door hun vangnetten kapot te maken en vogelvangers af te ranselen. Deze reusachtige vogel is niemand anders dan Lambik, die als Toornige Tjiftjaf ten strijde trekt tegen de vogelvangers.
Met zijn opvallende zwart-witte verenkleed is de ekster een van de gemakkelijkst te herkennen vogels. De vogel bouwt zijn grote nest meestal in de bomen, maar er zijn ook nesten gevonden in struikgewas, op elektriciteitsmasten en zelfs op vensterbanken. Zijn kostje scharrelt hij op de grond bij elkaar en bestaat voornamelijk uit insecten en aas. 's Winters eet hij ook wel zaad (van de voertafel) en andere plantaardige bestanddelen. In het voorjaar, als hij jongen heeft, wil hij ook wel eieren en jongen van andere vogels aan zijn eigen jongen voeren, maar uit wetenschappelijk onderzoek is inmiddels wel gebleken dat de zangvogelpopulaties hieronder niet te lijden hebben. Dat wil niet zeggen dat ik blij word als een ekster pas uitgevlogen meesjes als ontbijt nuttigt maar da's de natuur zeker ?
Eksters vormen levenslange broedparen, net als de kauw, en ze vormen met de uitgevlogen jongen nog een tijd een gezin. De juveniele eksters in komen in groepen voor waarbij er meestal veel lawaai wordt geproduceerd. Echte zangers zullen ze helaas nooit worden !
Dit is wel de mooiste kraaiachtige die je bij ons kan tegenkomen. Het beestje noemde "Gaai" maar in Nederland sprak men vroeger over de "Vlaamse Gaai". Dat kwam doordat de rijke middenklasse in de Zuidelijke Nederlanden graag flaneerde in kleurrijke kledij en het bonte verenpakket van onze gaai daarmee vergeleken werd.
In het najaar verzamelen ze honderden eikels die ze dan ergens wegstoppen. Soms zijn ze een beetje vergeetachtig waardoor de eikels het volgende voorjaar kunnen ontkiemen en nieuwe boompjes worden. De meeste eikenbomen in onze bossen zijn dan ook met de hulp van onze gaai ontstaan !
Als het 's avonds begint te schemeren krijg ik regelmatig gasten op bezoek die spontaan een liedje beginnen te zingen. Nee, ik heb het hier niet over al dan niet lichtjes benevelde personen! Wel over gevederde vriendjes. Ooit kwamen de merels de boel opvrolijken maar sinds het Usutu virus heeft toegeslagen is dat grotendeels afgelopen. De weinige merels die we nog zien hebben blijkbaar geen reden tot zingen meer. Wie zorgt dan wel voor deze concertjes? Wel, de zanglijster. Deze gespikkelde zanger is ongeveer even groot als de merel maar is duidelijk te onderscheiden door zijn meerkleurig verenpakket.
Als er één vogel is die iedereen kent dan is het de merel wel. De merel zingt ’s ochtends als één van de eerste vogels, nog voor zonsopgang. In het vroege voorjaar of in de zomer na een regenbui zingen ze ook ’s avonds. Merels houden regelmatig de wacht bij molshopen om regenwormen, op de vlucht voor een wroetende mol, uit de grond te trekken.
Vroeger was de merel een schaarse, schuwe bosvogel. Sinds de eerste helft van de 20ste eeuw is het steeds meer een cultuurvolger geworden. Merel zijn is niet makkelijk: nesten worden vaak geroofd door eksters en volwassen vogels vallen ten prooi aan huiskatten en sperwers. Bovendien is de merel één van de meest voorkomende verkeersslachtoffers.
Net als de meeste lijsters verdedigen merels niet alleen hun broed- maar ook hun voedselterritorium. Vaak maken ze minutenlang ruzie en trachten mekaar te verjagen, en wordt ondertussen de voederplaats geplunderd door anderen. Ze eten vooral regenwormen en insecten maar zaden of broodkruimels lusten ze ook wel.
Brandend actueel is de bedreiging door het dodelijke Usutu virus. Dit virus is oorspronkelijk door muggen in Afrika (Swaziland) overgedragen op zwaluwen die er zelf niet gevoelig voor zijn. Na de terugkomst in het voorjaar in Europa brachten de zwaluwen het virus mee en muggen brachten het vervolgens over op andere Europese vogels. Ruim 50 soorten vogels zijn reeds gekend die met het virus besmet waren, maar vooral zangvogels zijn er gevoelig voor. Vooral merels en uilen worden besmet waardoor net deze massaal sterven. In de streken waar de ziekte toeslaat is er bijna geen merel meer te vinden. Er is geen kuur om zieke vogels te genezen en inenten kan ook niet. Men hoopt dat de vogels mettertijd immuun zullen worden, de eerste tekenen dat dit inderdaad gebeurt komen uit Oostenrijk.
Hier bij ons is er gelukkig nog geen grote daling van de merelpopulatie te zien. Hopelijk word ik binnen enkele jaren morgens vroeg ook nog steeds vergast op een merelconcert !
Onze wilde eend is terug. Dat dacht ik eerst even, bij nader inzien is dit een "bijna" dubbelganger, de witte band rond de hals is er hier niet : dus niks wilde eend! Waarschijnlijk een 'parkeend", een kruising van de "wilde eend" met iets anders. Komt in de beste families voor, kijk maar wat er aan "het hof" ooit allemaal gebeurd is! In ieder geval kwam meneertje rustig wat ronddobberen in de vijver!
Joe Cocker zong dit jaren geleden al. Wie die vrienden waren weten we niet. In de tuin heb ik alleszins een klein vriendje dat komt kijken telkens ik in de grond aan het wroeten ben. Als ik rustig even ter plaatse blijf komt ie na een tijdje bijna tot op mijn voeten zitten. Vanmiddag was zijn geluksdag, een dikke rups werd gulzig opgepikt maar was te groot om in één keer door te happen. Dan maar even met de buit een rustig hoekje zoeken en hup, weer een rups minder die mijn planten op eet. Het leek of hij kwam nadien nog even zeggen dat het lekker was geweest. Beleefd vogeltje!
Verwacht van mij nu geen recept om houtduif klaar te maken. Alles wat passeert in Bernerhof kan komen en gaan in “peis en vree”. Enige uitzondering op deze regel zijn slakken en muggen.
De houtduif is de meest voorkomende duivensoort in onze parken en tuinen. Houtduiven broeden het liefst in bossen, parken en tuinen, maar omdat ze tegenwoordig meer en meer in stedelijke gebieden voorkomen, maken ze niet zelden gebruik van gebouwen. Ze bouwen slordige nesten van soms slechts enkele takken en het is geen uitzondering dat een ei na het leggen meteen door de losjes gegroepeerde takken op de grond valt. Houtduiven leggen meestal 2 eieren. Na het uitbroeden voederen zowel het mannetje als het vrouwtje de jongen. Jonge dieren missen in de eerste zomer de kenmerkende witte halsvlek. Blijkbaar kwamen ze vroeger, en dan heb ik het over 300-400 jaar geleden amper voor in onze contreien. Omdat de site “waarnemingen.be of .nl” toen nog niet bestond kunnen we ons enkel baseren op schilderijen uit die periode.
Voor zover bekend heeft geen enkele 16de of 17de eeuwse Vlaamse of Hollandse schilder ooit houtduiven afgebeeld. De soort ontbreekt in elk geval in het werk van de Antwerpse barokschilders Frans Snyders (1579-1657) en Alexander Adriaenssen (1587-1661). Beide schilders verwerkten doorgaans heel wat inheemse vogels in hun doeken. Houtduiven worden daarentegen wel afgebeeld door Zuid-Europese schilders uit dezelfde periode, zoals de Italiaan Michelangelo Meris Caravaggio (1571-1610) en de Spanjaard Juan Sánchez Cotán (1561-1627). Dit geeft mogelijk aan dat de houtduif in die periode zeldzaam was in de Lage Landen en men kan zich zelfs afvragen of de soort toen wel tot onze avifauna behoorde.
Momenteel zijn ze na de kauw en de zwarte kraai de meest voorkomende vogel volgens de resultaten van de laatste vogeltelweek in de scholen in Vlaanderen. Dat komt vooral door het feit dat ze niet schuw zijn en de speelplaats na elke speeltijd bezaaid ligt met kruimels en etensresten. Op Bernerhof heb ik ook de indruk dat de houtduiven met meer graankorrels gaan lopen dan de kippen waar ze eigenlijk voor bedoeld zijn! Ach ja, als ze daar gelukkig mee zijn is het voor mij ook goed. Ik kan redelijk veel verdragen behalve dan op de tuintafel sch… , dat gaat me net iets te ver. Er is nog werk aan de heropvoeding. Is hier misschien een rol weggelegd voor de Berners?
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
