Joe Cocker zong dit jaren geleden al. Wie die vrienden waren weten we niet. In de tuin heb ik alleszins een klein vriendje dat komt kijken telkens ik in de grond aan het wroeten ben. Als ik rustig even ter plaatse blijf komt ie na een tijdje bijna tot op mijn voeten zitten. Vanmiddag was zijn geluksdag, een dikke rups werd gulzig opgepikt maar was te groot om in één keer door te happen. Dan maar even met de buit een rustig hoekje zoeken en hup, weer een rups minder die mijn planten op eet. Het leek of hij kwam nadien nog even zeggen dat het lekker was geweest. Beleefd vogeltje!