Af en toe ontdek je al eens iets in de tuin dat je niet zelf hebt aangeplant. Onkruid valt ook onder deze rubriek maar daar gaat het hier niet over ! Zo struikelde ik een paar dagen geleden bijna over dit mooie bloempje: het bleeksporig bosviooltje. Dit zijn schaduwminnende plantjes die je langs bosranden kan terugvinden. Deze zijn waarschijnlijk als zaad met de wind of als verstekeling met vogeltjes de tuin binnengeraakt. Echt zeldzaam zijn ze niet behalve blijkbaar aan de kust en in de Kempen. En laat ons hier nu net in hartje Kempen zitten ! Ik zal de landkaart nog eens controleren maar ik ben er vrij zeker van !
Zo af en toe kijk ik ook eens rond wat er zoal allemaal door de tuin kruipt, zoemt of fladdert. Vandaag was weer een prachtige dag. Alles opnoemen wat we zien passeren hebben zou ons wat ver leiden! Vandaar een kleine greep uit het aanbod. Het eerste scheefbloemwitje in Bernerhof dit jaar werd gespot, de vorige jaren telkens pas in juli, nu zijn we pas half april! Echt heel zeldzaam zijn ze niet meer, dit exootje heeft zich hier goed ingeburgerd! Niet zo zeldzaam, maar je ziet ze toch niet alle dagen zijn het bont zandoogje en de rosse metselbij
Melittis melissophyllum 'Royal Velvet Distinction' groeit in bergachtige gebieden in Centraal- en Zuid-Europa. Het is een mooie soort met prachtige orchideeachtige witte bloemen met een purpere lip. Het donzig blad lijkt op dat van de dovenetel met gekartelde randen en geurt naar honing bij aanraking. De plant wordt zo'n 30-50cm hoog en bloeit in het voorjaar.
Je maakt deze planten blij met een humusrijke, lichte, goed doorlaatbare, vochthoudende grond, niet te droog en niet te kalkrijk en uit de volle middagzon.
Elfjes zijn naar het schijnt tere wezentjes. De elfenbloem (Epimedium) ziet er ook zo teer uit maar vergis je niet! Epimedium-soorten zijn taaie overblijvende kruiden.
Epimedium is een geslacht van ongeveer 25 soorten overblijvende kruiden uit de berberisfamilie. Deze planten komen van nature voor in Zuid-Europa en Midden-, Zuid en Oost-Azië.
Het zijn bosplanten, zet ze dus niet in de volle zon maar voor de rest zijn ze niet zo kieskeurig! Zelfs in de droge schaduw hier onder de Kempische dennen doen ze het goed! Enkel in de kurkdroge zomer van twee jaar geleden heb ik ze af en toe wat water bijgegeven. Rond deze tijd van het jaar bloeien ze volop. Hier staan ze in de buurt van de blauwe boshyacinten die nu ook beginnen te bloeien. Van die boshyacinten heb ik er niet zoveel als in het Haller bos bij Brussel maar ik ben er wel gelukkig mee. En laat dat geel en blauw nu juist twee kleuren zijn die je tegenwoordig dagelijks op het nieuws ziet! Ik heb ze hier indertijd echter bijeen gezet omdat beide soorten van dezelfde condities houden en omdat ik het een mooie kleurcombinatie vind!
De voorbije twee jaren kwam er telkens een koppeltje wilde eenden een nestje maken aan de oevers van de vijver.twee jaar geleden resulteerde dat in een stuk of tien kleine kwakjes. Vorig jaar heb ik per ongeluk bij het opruimen hun legsel vernield. Ze waren toen ongetwijfeld heel kwaad op mij maar nu zijn ze dus terug ! Afwachten wat ze dit jaar gaan doen ! De honden vinden het alleszins allemaal heel fascinerend !
We zijn begonnen de prairieborder aan te planten. Daar kruipt tegenwoordig ook al direct wat geld in! Twee of drie euro voor een plantje lijkt misschien niet veel maar het loopt aardig op. Neem een 8 tal plantjes per m² en 100-150m² border en je valt achterover. Gelukkig is er nog van alles dat nu nog begint boven te komen van de oude prairieborder zoals Verbena, Veronicastrum, Asters en daglelies, ... zodat het totaalbedrag wat kan gedrukt worden! We zullen ons maar troosten met de gedachte aan een aantal zomers met bloeiende borders vol met vlinders en bijtjes zeker. Die vlinders kunnen niet wachten overigens. Ik heb er dit jaar al meer gezien dan vorig jaar in de hele (verzopen) maand juli!
Eén van de weinige bloesems die vorige week niet geleden hebben van de nachtvorst waren die van het krentenboompje (Amelanchier). Hier staan er zo twee exemplaren. Eentje in de volle zon en eentje in de schaduw. Ik zou niet weten welke de mooiste is, waar ik dan de conclusie uit trek dat het ons krentenboompje allemaal niet zoveel uitmaakt waar ie staat. Het schaduwexemplaar is misschien iets minder compact en bloeit iets later. Da's mooi meegenomen want dan kan ik langer genieten van de bloesems. De vruchtjes die er later in de zomer aankomen zijn eetbaar maar je moet wel snel zijn want de concurrentie is groot. Merel & Co zijn namelijk ook gek op de besjes!
Elk jaar opnieuw heb ik de discussie met iemand uit de buurt die zich ook tuinier noemt. Volgens hem is de uit Zuid-Afrika afkomstige Clivia duidelijk een kamerplant. Bij mij staat de Clivia echter in de tuin van begin mei tot begin november op een plaatsje in de schaduw. Da's dus 6 maanden tuinplant! En wat nu? Net zoals veel andere exoten gaat Clivia hier op zomervakantie in de tuin. Zelfs een enkele graadje vorst deert de plant niet! In Stellenbosch, de botanische tuin van Kaapstad, heb ik ze zelf in de volle grond zien staan! En in wat ze ginder een 'strenge' winter noemen durft het, zeker tegen de hoger gelegen hellingen van de Tafelberg ook al eens een enkele keer vriezen of zelfs sneeuwen!
Vroeger zag je deze plant bij de bomma in de 'mooiste'kamer staan. Meestal niet al te licht en in de winter werd er enkel in de eetkamer en de keuken gestookt! Gevolg was elk jaar een uitbundige bloei. Met de komst van de centrale verwarming was het gedaan met bloeien en werd de plant afgevoerd als oubollig. Deze plant heeft namelijk een koudeperiode nodig om te bloeien! Jammer, want het zijn heel sterke planten die heel oud kunnen worden! Hier staat onze Clivia in de veranda tussen de andere overwinteraars bij temperaturen tussen 10-15°. Gevolg is elk voorjaar een uitbundige bloei.
Wist je dat deze plant soms ook de Sint-Jozefsplant genoemd wordt? Dat komt omdat de bloei samenvalt met de naamdag van de H. Jozef, ergens rond 15 maart als ik het goed heb!
Nu mag je hem van mij nog even kamerplant noemen maar binnen een maand is het een tuinplant! Jammer dat ie dan uitgebloeid is! (al durft er soms een bescheiden herbloei komen in de nazomer).
De kievitsbloem (Fritillariameleagris) is een bolgewasje uit de leliefamilie. De bloemen hebben paars geblokte bloembladen. De plant heeft een tere stengel met smalle bladeren, die een aantal maanden na de bloei afsterven. De planten doen er vanaf zaad acht jaar over om in bloei te komen. Die zaden zijn relatief groot en verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor de verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter.
De plant heeft zijn Latijnse naam misschien wel te danken aan de Romeinen. De naam van de het geslacht, Fritillaria, is vermoedelijk afkomstig van fritillus, Latijn voor dobbelbeker, vanwege het vierkant geblokt patroon op de bloembladeren. De Romeinse dobbelbeker had namelijk kleine ruitvormige openingen die lijken op het blokpatroon op de bloemen van de kievitsbloem.
De plantjes die hier in mijn tuin naast de vijver bloeien zijn cultivars, in het wild is de plant zo goed als uitgestorven. Dat maakt ze er echter niet minder mooi om!
Een weekje geleden zat ik met mijn vader in de tuin van een drankje en een gebakje te genieten in het zonnetje bij 20°! En deze morgen was de wereld een beetje van kleur veranderd. Dat lag niet aan de bloesem van het Krentenboompje of de kleurtjes van Ribes of voorjaarszonnebloem. Een dun laagje sneeuw van 1 of 2 mm bedekte delen van de tuin. Tussen de bomen zag het gras nog groen, op de open plekken wit! De thermometer kwam nog net boven nul uit met +0.5°C.
We zullen het maar positief bekijken zeker! Het leverde toch weer een paar fotootjes op! En de bakker zijn gebakjes smaken binnen ook met een tas koffie!
De nieuwe prairieborder begint vorm te krijgen. Ik heb hier al verteld dat de beukenhaag die een stuk van de oude en de nieuwe tuin scheidde deze winter plaats heeft moeten ruimen. Nu kan je vanop het terras aan de veranda ook de nieuwe vergrote prairieborder zien. Ondertussen heeft het mooie weer van afgelopen dagen ervoor gezorgd dat er allerlei vaste planten van de oude prairie boven de grond zijn komen kijken. Dat valt goed mee, verschillende soorten zomer en herfstasters, Verbena, Coreopsis, Kniphofia en Crocosmia hebben laten weten waar ze staan. Daar tussenin hebben we nieuwe exemplaren bijgezet en ook nog Rudbekia en Echinacae (zonnehoed). Tegen de zijgevel aan staan de reuzen zoals Veronicastrum en Heliopsis die tot 150 cm hoog kunnen gaan.
De hoge siergrassen naast de vijver zijn ook al voor een deel gekortwiekt en de gesnoeide roosjes staan er momenteel fantastisch bij!
Nu maar hopen dat de aangekondigde koudeprik van de volgende dagen niet teveel stukken zal maken bij al dat tere jonge spul!
Sinds enkele dagen heb ik tegen 's avonds bezoekertjes in de tuin. Enkele witte kwikstaarten trippelen over het gazon op zoek naar lekkere hapjes onder de vorm van insecten. Het zijn mooie beweeglijke vogeltjes. Hun staartje gaat constant op en neer, als je kwikstaart wil noemen moet je er ook wat voor doen! De meeste kwikstaartjes in onze contreien zijn trekvogeltjes die vanaf augustus of september warmere oorden gaan opzoeken. Een beperkt aantal blijft hier het hele jaar hangen. Hier op Bernerhof zijn het eerder toevallige gasten.
Ik zie er elk jaar wel enkele langskomen maar je ziet ze hier zeker niet elke dag.!
Dit is een vierstippelig Aziatisch L-H beestje. Deze kleine veelvraatjes werden ooit geimporteerd om in de serres bladluizen op te peuzelen. Dat deden ze met veel overgave maar zoals dikwijls als de mens ingrijpt in de natuur ging het ook hier mis! Een aantal van deze rovertjes ontsnapten en hebben ondertussen heel België en Nederland gekoloniseerd. Daarbij staan onze inheemse L-H beestjes jammer genoeg bovenaan de menukaart!
Ik kom toch ook niet bij jullie in de slaapkamer binnenkijken! En mijn wederhelft is van nature al zo schuw! We zullen een deal maken. Ik zing vanavond mijn mooiste liedje en jullie laten me voor de rest gerust! Ok voor jullie?
Sommigen noemen Ribes oubollig, gedateerd, uit de mode en weet ik veel! Ik vind het persoonlijk een mooie betrouwbare voorjaarsbloeier. Deze struik staat graag in het zonnetje maar halfschaduw wordt ook verdragen! Behalve met een te natte standplaats kan je ribes eigenlijk niet kapot krijgen! Oordeel zelf maar of je de bloemetjes mooi vindt of niet !
Dit Japans sierkersje staat momenteel in bloesem. De naam van het ding weet ik niet meer, het was iets Japans in drie delen. Het staat dicht tegen de zuidgevel van het huis, dus van de vorst moeten we hier niet veel schrik hebben. Alles aan dit heestertje is klein maar fijn. Het groeit heel compact. Na een jaar of 4-5 is het minder dan een meter hoog, de bloemetjes zijn in verhouding!
Nog wat goed nieuws: onze stermagnolia is de vorige vriesnacht blijkbaar toch ongeschonden doorgekomen!
De Stermagnolia staat in bloei, meestal is het dan bang afwachten of de nachtvorst wegblijft. Voor de bloei zitten de bloemen redelijk veilig in de behaarde knoppen. Eens echter in bloei kunnen enkele graden nachtvorst de sneeuwwitte bloemenpracht op één nacht laten verkleuren naar bruine slappe schotelvodjes. Voor vannacht wordt -1° gegeven, best spannend dus. Wist je dat magnoliabloemen tot de oudste gekende bloemen op aarde behoren. Fossiele bloemen van 100 miljoen jaar oud gelijken heel sterk op onze hedendaagse magnolia's!
Gisterennamiddag was de Bulldog van mijn vader op bezoek. In het zonnetje uit de wind was het best aardig weer en het was dan ook de eerste keer dit jaar dat al de rakkers buiten konden spelen! En of ze er van genoten hebben! De twee jongsten hebben nog eens vrolijke schijngevechtjes gehouden. Dat gaat in complete stilte. De grootste gaat er bij liggen omdat de kleine er dan beter kan overspringen. Alle viervoeters hebben nadien de rest van de middag en avond heerlijk geslapen!
Degrasbij(Andrena flavipes) is een bij uit het geslacht van de zandbijen
Het zijn kleine bijtjes, het vrouwtje wordt 11 tot 13mmlang, het mannetje slechts 9 tot 11 millimeter. Het zwarte achterlijf heeft dwarsbanden van geelbruine haren. De kop is bruinbehaard, de poten oranjegeel.
Ze leven in ondergrondse nesten, dikwijls in gazons, met soms tot 1000 exemplaren
De volwassen insecten zijn te vinden op bloemen van diverse planten, dikwijls composieten zoals Paardenbloem of zoals hier op Voorjaarszonnebloem.
In Vlaanderen en zuid Nederland zijn ze algemeen, in noord Nederland eerder schaars.
Deze winter is de beukenhaag die een stuk van de oude en de nieuwe tuin van mekaar scheidde op de schop gegaan. Daardoor is de bestaande prairieborder ineens zo'n 30% groter geworden. Momenteel zijn we bezig met de minder leuke taak alle achtergebleven wortels te verwijderen. Ook worden de wortels van de alomtegenwoordige wilde bramen uitgegraven. Deze laatsten vormen meterslange uitlopers en elk stukje dat blijft zitten vormt vrolijk een nieuwe plant. Bovendien moet dat uitgraven een beetje voorzichtig gebeuren want overal komen de borderplanten van vorig jaar voorzichtig boven de grond priemen! Elke avond zit ik braamdoornen uit mijn vingers te prutsen. Enfin, binnenkort wacht er een veel leuker werkje: de nieuwe aanplantingen! We zullen binnenkort al eens op jacht gaan naar Monarda, Rudbeckia, zomer- en herfstasters en wat lage siergrasjes. Ik kijk er al naar uit!
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
