Zo rond deze tijd van het jaar wordt het lastig elke dag nog iets nieuws in de tuin te ontdekken. We gaan dan ook, net zoals de tuin, in winterrust. Dat betekent niet dat ik niet meer met het fototoestel door de tuin ga wandelen. Het zal alleen niet meer elke dag zijn.

We plannen sowieso nog enkele artikeltjes rond de feestdagen en vanaf 1 maart staan we weer paraat. de mooiste winterfotootjes krijgen jullie dan sowieso te zien, met enige vertraging weliswaar.

Volgend weekend ga ik (eindelijk) mijn nieuwe tulpenbollen planten, de grond is nu voldoende afgekoeld zodat het risico dat de bollen zouden kunnen aangetast worden door schimmels sterk verminderd is. 

Als je af en toe eens onder de rubriek tuinen/vijvers en groen kijkt naar de blogs met de meest actuele artikels zie je wel wanneer we uit onze "winterslaap" ontwaken.

Tot binnenkort !!!

10-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

En dit roosje weet nog steeds niet van ophouden, enkele graden nachtvorst houdt ze niet tegen om te blijven bloeien !!!

09-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

Soms hoor je wel eens zeggen dat alles in de tuin een beetje saai en kleurloos wordt rond deze tijd van het jaar. Ik ben het daar niet helemaal mee eens. De fotootjes bewijzen het tegendeel. De Viburnum bloeit nog de hele winter door en de Mahonia houdt het ook nog wel even vol!

08-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

't Is weer zo ver. Vannacht heeft het gevroren, alles wat niet direct beschutting had van bomen zag mooi wit deze morgen.

We hadden onze voorzorgen genomen en alle subtropisch spul enkele dagen geleden al naar warmere oorden verhuisd. Eén van de warmere oorden is de veranda, daar blijft het de ganse winter tussen 10-15°C. Nadeel is wel dat we vanaf nu tot in mei niet meer in de veranda kunnen gaan zitten wegens geen plaats meer! Tja, je moet er wat voor overhebben zeker?

Ik heb ook nog plaats in de serre. Die houd ik tussen 0-5°C, hier mogen o.a. oleander en siergember overwinteren. De siergember sterft bovengronds af maar vermits de kluit daar niet kan bevriezen loopt de plant in het voorjaar snel terug uit. Ik heb bij wijze van test dezelfde soort ook in de volle grond staan, als winterbescherming krijgt deze een omgedraaide kuip gevuld met bladeren als dak. Doordat de bladeren droog blijven isoleert dit redelijk goed. Vorige winter was er geen enkel probleem, alleen had de plant enkele weken achterstand op zijn neefje dat in de serre mocht overwinteren. Morgen gaat de snoeischaar in het buitenexemplaar en krijgt deze zijn winterjasje. Zo kan je ten andere ook dahlia's overwinteren zonder ze uit te graven.

07-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

Helleborus zijn schitterende tuinplanten en het leuke is dat ze heel de winter bloeien. Zo rond deze tijd beginnen ze er aan en sommige soorten gaan daarmee door tot laat in het voorjaar. Ook na de bloei blijven ze decoratief omwille van het blad. Ze zijn ook makkelijk te combineren met andere planten (vooral dan ook andere bos- en schaduwplanten). Hoewel ze vrij makkelijk zijn, durven sommige soorten toch wel eens wispelturig zijn. Hier enkele tips, als je daar rekening mee houdt zijn er weinig of geen problemen en heb je mooie planten die tot 6 maanden per jaar kunnen bloeien en dat dan nog op een tijdstip waar wat bloei extra welkom is.

De wortels van Helleborus verdragen geen langdurig contact met vocht. Hierdoor gaan de wortels rotten. Zorg dus voor een goede drainage of plant ze in een verhoogd plantbed.

Plant ze in vruchtbare goed doorlatende grond. Arme, droge grond kan mits elk voorjaar een goede gift met compost. Soms wordt aangeraden wat kalk en beendermeel toe te voegen.

Je kan ze heel het jaar door aanplanten behalve in de zomer, dan is de plant in rust. In de winter natuurlijk niet als de grond stijf bevroren is.

Verplanten doe je best eind augustus/begin september. Zorg steeds dat de planten voorzien zijn van een flinke wortelkluit. Verplant echter zo weinig mogelijk.

06-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

Als we terugblikken op afgelopen zomer zien we dat we dikwijls bezoek hebben gehad in Bernerhof. Voor sommige gasten moest je al heel goed kijken en wat geluk hebben om ze te zien. Er waren er echter ook waar je niet kon naast kijken. Eén van de meest merkwaardige exemplaren kwam langs op 11 juli vroeg in de morgen. Ik moest me even in de ogen wrijven toen ik deze zag. Normaal gesproken horen ze thuis in Afrika. Bij de Oude Egyptenaren hadden ze een heilige status, vandaar de naam Heilige Ibis. Ze zijn verre familie van de lepelaars en leven meestal in de buurt van ondiep water waar ze op jacht gaan naar een kikkertje of een visje. Het feit dat er een vijver is in Bernerhof zal wel meegespeeld hebben dat deze juist bij ons even kwam uitrusten. Vermoedelijk was dit een exemplaar dat ergens ontsnapt was. Meneer of mevrouw is nog de ganse dag in de buurt blijven hangen en is toen terug vertrokken.

05-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

Cotinus dankt zijn  Nederlandse naam Pruikenboom aan het feit dat de heester behoort tot de groep van de pruikenboomachtigen. Het best bekend zijn de roodbladige variëteiten maar er zijn ook groenbladige. De roodbladige Cotinus bloeit roodbruin met lange geveerde behaarde en steriele stelen vanaf juni tot en met juli. Van ver lijkt het precies of er rook hangt boven de struik, vandaar de Engelse benaming "Smoke Tree". Snoeien is normaal niet nodig. Wil je de plant compact houden kan het echter wel. Doe dit dan direct na de bloei en hou er rekening mee dat dit ten koste zal gaan van de bloei voor volgend jaar. Let ook op bij het snoeien : de plant bevat sappen die onder invloed van zonlicht allergische reacties op de huid kunnen veroorzaken. Snoei dus best op een bewolkte dag of speel zeker en draag handschoenen. Deze struiken staan graag op een tegen de ergste koude gespaarde plaats. Bij mij staat deze, nog jonge plant, tegen de westkant van het huis, beschut tegen de koude oostenwind. De grond mag redelijk droog zijn maar mag wel wat kalk bevatten. Stenen in de grond zijn een meerwaarde, dit komt de drainage ten goede. In de herfst zetten ze de tuin in vuur en vlam en verkleuren ze prachtig rood alvorens hun blad te verliezen,

04-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

Met het mooie zachte weer op Allerheiligen zoemden er nog heel wat late Akkerhommeltjes door de tuin. Nu zijn er niet meer zo heel veel bloemen waar nog eten te vinden is voor onze zoemers. De Mahonia struik is momenteel één van de uitzonderingen, met tientallen waren ze zich hier dan ook het buikje aan het volproppen voor de winter komt.

03-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

Euphorbia characias is een plant uit de grote wolfsmelkfamilie die meer dan 1000 soorten telt. Een aantal daarvan zijn goede tuinplanten. Een waarschuwing is hier wel op zijn plaats. Alle soorten uit deze familie bevatten een dik wit sap dat giftig is. Het kan irriterend zijn op de huid maar vooral met de ogen is het oppassen. Dat hoeft je er niet van te weerhouden om ze in de tuin te zetten want het zijn fraaie planten. Het altijd groene blad alleen al is mooi om naar te kijken maar als ze in het voorjaar beginnen te bloeien is dit nog een extra bonus. Dat bloeien gaat trouwens zeer lang (soms maanden) door. De bloemen zijn meestal gelig van kleur maar ook crème wit komt voor. Er zijn bontbladige cultivars maar ook rood blad is te vinden. Als de planten in het voorjaar begint te bloeien komen we hier nog op terug. De meeste soorten houden van een zonnige niet te natte plek. Wat beschutting tegen koude noorden of oostenwind wordt op prijs gesteld. Ze zijn niet allemaal 100% winterhard. Bij mij krijgen ze deze beschutting door enkele rhododendron struiken die de wind wat temperen. Meestal wordt aanbevolen wat kalk aan de grond toe te voegen maar echt kritisch is dit volgens mij niet, mijn bodem is zuur en ze doen het daar toch heel goed. Om ze compact te houden kan je ze snoeien, best net na de bloei. Omwille van het sap doe je dit best met handschoenen!

02-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger

Afgelopen zondagmiddag toen het zonnetje vrolijk stond te schijnen viel mijn oog op een drukte van belang rond de bloemetjes van Fatsia japonica  en Mahoniastruik. Van ver leek het net of er zoemden honderden kleine bijtje rond de struik. Iets dichterbij gekomen zag ik dat het geen bijtjes maar zweefvliegen waren. Ik heb minstens  drie verschillende soorten gespot. Ze allemaal een juiste naam meegeven is niet zo makkelijk, er zijn meer dan 300 soorten in onze contreien. Van eentje ben ik wel 100% zeker.

Op de foto zie je de snor- of pyamazweefvlieg. Je ziet direct wel de gelijkenis met een bijtje of een wesp. Zweefvliegen leven vrijwel zonder uitzondering van nectar en stuifmeel, ze zijn dan ook vaak op bloemen te zien. Veel soorten zweefvliegen zijn geliefd in serres en in de tuinbouw vanwege de vraatzuchtige larven die alleen bladluizen eten.

Het nabootsen van kleur, vorm en/of geluid van andere, gevaarlijkere dieren heet mimicry en komt bij zeer veel diergroepen voor.

01-11-2017 om 00:00 geschreven door Roger