De volgende dagen mogen we al eens proeven van een vroege zomer. Dat we de tuin wat extra water moeten geven zullen we er dan maar bijnemen zeker ! Het wordt heerlijk genieten en ik ga daar direct mee beginnen ! Nog vlug een paar fotootjes uploaden zodat wie geen tuin heeft toch kan mee genieten !
Het merendeel van de éénjarigen is ondertussen op zijn eindbestemming aangekomen. Nog een bloemenbak en een paar potten en klaar is kees!
Hebben we dan gedaan ? Neen hoor, een tuin is nooit gedaan ! Maar je bent er wel zelf de baas over en jij beslist wanneer het tijd is om ervan te genieten! (gelukkig !)
Het schaakbord lieveheersbeestje (Propylea quatuordecimpunctata), wordt ook wel veertienstippelig lieveheersbeestje genoemd,
Dit 4 tot 6 millimeter lange lieveheersbeestje is gemakkelijk van andere soorten te onderscheiden door zijn gele kleur en zwarte vlekken op de dekschilden, maar vooral door de vierkante vorm van deze vlekken. Andere gelijkende soorten als het zestienstippelig lieveheersbeestje of het citroenlieveheers beestje hebben ronde stippen. Er is wel wat variatie binnen de soort: veel exemplaren zijn geel met zwarte vlekken, maar sommige exemplaren hebben zeer grote zwarte vlekken, en zijn daardoor overwegend zwart, met gele vlekken. Soms lijken de dekschilden wat op een schaakbord. Dit lieveheersbeestje leeft als larve en als volwassen kevertje (imago) uitsluitend van bladluizen. De rozen zullen er blij om zijn !
'Onweersluchten doe ik vluchten' zongen Ramses Shaffy en Liesbeth List lang geleden in hun Pastorale. Hier was het juist andersom! Ik had de bui zien hangen, letterlijk dan, en kon nog net naar binnen vluchten gevolgd door de Berners. Terwijl ik dit schrijf valt er heerlijke malse welgekomen regen over de droge tuin !
De éénjarigen in de tropenborder zaten juist de grond in toen de eerste druppels vielen. Ik weet het, de IJsheiligen moeten nog komen maar het KMI heeft mij beloofd dat die dit jaar verlof nemen en dat we ons dus geen zorgen meer hoeven te maken. Dat wil zeggen dat er weer een drukke periode aanbreekt. Al het tropisch spul naar buiten en de éénjarigen de grond in, bloembakjes en potten vullen en heel de collectie alle dagen water geven. Maar ik heb het er voor over, als straks de vlinders en de bijtjes massaal neerstrijken voel ik me goed!
Gisteren zat er een beer in de tuin! Het beertje, want groot was het niet, was een nachtvlindertje genaamd Mendicabeer. Het is een mooi pluizig spierwit wezentje met stippels. Gisterenavond vloog het nog rond in de schemering en deze morgen lag het dood in het gras. Overigens helemaal intact, vlindertjes kunnen ook sterven aan de 'oude dag' zeker? Het was de eerste keer dat ik zo'n beestje tegenkwam maar ik ben er gerust in dat hier nog veel meer rondtoert in de tuin dat we nog niet opgemerkt hebben!
Muscari, ook wel blauwe druifjes genoemd is een vrolijk bloeiend voorjaarsbolgewasje. De laatste jaren komen er meer en meer cultivars op de markt, de ene al wat meer geslaagd dan de andere. Deze vind ik persoonlijk wel mooi. Het bloemetje geeft de indruk versteend of bevroren te zijn. Een makkelijk plantje dat wel graag in de zon staat!
Onze boompioen is aan zijn mooiste week van het jaar bezig. Je hoort soms dat boompioenen lastige klanten zijn, ze willen jaren na mekaar soms niet bloeien. Daar mag ik hier niet van klagen! Ons plantje staat op een zonnige plek naast de vijver. 's Morgens nog wat schaduw van de naburige bomen en vanaf een uur of elf volle zon tot 's avonds. De grond is Kempense zandgrond verrijkt met redelijk wat compost. De boodschap is wel dat je er moet afblijven. Als je een boompioen durft verplanten kan je soms jaren wachten op bloei! Ons boompioentje staat hier nu 8 of 9 jaar en bloeit elk jaar uitbundiger. Dit jaar staan er een tiental bloemen in. Bij hevige regen zien de grote bloemen natuurlijk af en hangen er dan soms bij als een schotelvod maar daar hebben we dit jaar geen last van. Zo heeft zelfs de droogte bepaalde voordelen! Op het eerste zicht denk je dat de bloemen wit zijn maar als je iets dichterbij komt kijken zie je een zweempje roze!
De familie pluizenbol amuseert zich best in de tuin met dit mooie weer. Zij krijgen de dag om met luieren, spelen, rollenbollen op het gazon, achter de duiven zitten en regelmatig een dutje doen. Ondertussen hou ik mij bezig met onkruid wieden, aanplanten, gras bijzaaien en nog 138 andere zaken. Wie is nu de slimste vraag ik me soms af?!
Het was een 'vurige' dag op Bernerhof vandaag. Eerst was er bezoek van de eerste waterjuffer dit jaar! Eéntje waar je zelfs geen boekjes voor nodig hebt om te weten met wie je te doen hebt. De vuurjuffer is samen met de koraaljuffer de enige rode waterjuffer in onze contreien. Die koraaljuffer heeft echter rode pootjes en komt pas laat in juni in actie. Onze vuurjuffer heeft zwarte pootjes, makkelijk uiteen te houden dus!
Wat later in de namiddag streek er een vuurvlindertje neer in de tuin. Alhoewel klein van formaat vind ik dit één van de mooiste vlindertjes die hier regelmatig langskomen.
't Was dus een namiddag met veel rood vandaag! En 1 mei is nog een week! Dat belooft!
Af en toe ontdek je al eens iets in de tuin dat je niet zelf hebt aangeplant. Onkruid valt ook onder deze rubriek maar daar gaat het hier niet over ! Zo struikelde ik een paar dagen geleden bijna over dit mooie bloempje: het bleeksporig bosviooltje. Dit zijn schaduwminnende plantjes die je langs bosranden kan terugvinden. Deze zijn waarschijnlijk als zaad met de wind of als verstekeling met vogeltjes de tuin binnengeraakt. Echt zeldzaam zijn ze niet behalve blijkbaar aan de kust en in de Kempen. En laat ons hier nu net in hartje Kempen zitten ! Ik zal de landkaart nog eens controleren maar ik ben er vrij zeker van !
Zo af en toe kijk ik ook eens rond wat er zoal allemaal door de tuin kruipt, zoemt of fladdert. Vandaag was weer een prachtige dag. Alles opnoemen wat we zien passeren hebben zou ons wat ver leiden! Vandaar een kleine greep uit het aanbod. Het eerste scheefbloemwitje in Bernerhof dit jaar werd gespot, de vorige jaren telkens pas in juli, nu zijn we pas half april! Echt heel zeldzaam zijn ze niet meer, dit exootje heeft zich hier goed ingeburgerd! Niet zo zeldzaam, maar je ziet ze toch niet alle dagen zijn het bont zandoogje en de rosse metselbij
Melittis melissophyllum 'Royal Velvet Distinction' groeit in bergachtige gebieden in Centraal- en Zuid-Europa. Het is een mooie soort met prachtige orchideeachtige witte bloemen met een purpere lip. Het donzig blad lijkt op dat van de dovenetel met gekartelde randen en geurt naar honing bij aanraking. De plant wordt zo'n 30-50cm hoog en bloeit in het voorjaar.
Je maakt deze planten blij met een humusrijke, lichte, goed doorlaatbare, vochthoudende grond, niet te droog en niet te kalkrijk en uit de volle middagzon.
Elfjes zijn naar het schijnt tere wezentjes. De elfenbloem (Epimedium) ziet er ook zo teer uit maar vergis je niet! Epimedium-soorten zijn taaie overblijvende kruiden.
Epimedium is een geslacht van ongeveer 25 soorten overblijvende kruiden uit de berberisfamilie. Deze planten komen van nature voor in Zuid-Europa en Midden-, Zuid en Oost-Azië.
Het zijn bosplanten, zet ze dus niet in de volle zon maar voor de rest zijn ze niet zo kieskeurig! Zelfs in de droge schaduw hier onder de Kempische dennen doen ze het goed! Enkel in de kurkdroge zomer van twee jaar geleden heb ik ze af en toe wat water bijgegeven. Rond deze tijd van het jaar bloeien ze volop. Hier staan ze in de buurt van de blauwe boshyacinten die nu ook beginnen te bloeien. Van die boshyacinten heb ik er niet zoveel als in het Haller bos bij Brussel maar ik ben er wel gelukkig mee. En laat dat geel en blauw nu juist twee kleuren zijn die je tegenwoordig dagelijks op het nieuws ziet! Ik heb ze hier indertijd echter bijeen gezet omdat beide soorten van dezelfde condities houden en omdat ik het een mooie kleurcombinatie vind!
De voorbije twee jaren kwam er telkens een koppeltje wilde eenden een nestje maken aan de oevers van de vijver.twee jaar geleden resulteerde dat in een stuk of tien kleine kwakjes. Vorig jaar heb ik per ongeluk bij het opruimen hun legsel vernield. Ze waren toen ongetwijfeld heel kwaad op mij maar nu zijn ze dus terug ! Afwachten wat ze dit jaar gaan doen ! De honden vinden het alleszins allemaal heel fascinerend !
We zijn begonnen de prairieborder aan te planten. Daar kruipt tegenwoordig ook al direct wat geld in! Twee of drie euro voor een plantje lijkt misschien niet veel maar het loopt aardig op. Neem een 8 tal plantjes per m² en 100-150m² border en je valt achterover. Gelukkig is er nog van alles dat nu nog begint boven te komen van de oude prairieborder zoals Verbena, Veronicastrum, Asters en daglelies, ... zodat het totaalbedrag wat kan gedrukt worden! We zullen ons maar troosten met de gedachte aan een aantal zomers met bloeiende borders vol met vlinders en bijtjes zeker. Die vlinders kunnen niet wachten overigens. Ik heb er dit jaar al meer gezien dan vorig jaar in de hele (verzopen) maand juli!
Eén van de weinige bloesems die vorige week niet geleden hebben van de nachtvorst waren die van het krentenboompje (Amelanchier). Hier staan er zo twee exemplaren. Eentje in de volle zon en eentje in de schaduw. Ik zou niet weten welke de mooiste is, waar ik dan de conclusie uit trek dat het ons krentenboompje allemaal niet zoveel uitmaakt waar ie staat. Het schaduwexemplaar is misschien iets minder compact en bloeit iets later. Da's mooi meegenomen want dan kan ik langer genieten van de bloesems. De vruchtjes die er later in de zomer aankomen zijn eetbaar maar je moet wel snel zijn want de concurrentie is groot. Merel & Co zijn namelijk ook gek op de besjes!
Elk jaar opnieuw heb ik de discussie met iemand uit de buurt die zich ook tuinier noemt. Volgens hem is de uit Zuid-Afrika afkomstige Clivia duidelijk een kamerplant. Bij mij staat de Clivia echter in de tuin van begin mei tot begin november op een plaatsje in de schaduw. Da's dus 6 maanden tuinplant! En wat nu? Net zoals veel andere exoten gaat Clivia hier op zomervakantie in de tuin. Zelfs een enkele graadje vorst deert de plant niet! In Stellenbosch, de botanische tuin van Kaapstad, heb ik ze zelf in de volle grond zien staan! En in wat ze ginder een 'strenge' winter noemen durft het, zeker tegen de hoger gelegen hellingen van de Tafelberg ook al eens een enkele keer vriezen of zelfs sneeuwen!
Vroeger zag je deze plant bij de bomma in de 'mooiste'kamer staan. Meestal niet al te licht en in de winter werd er enkel in de eetkamer en de keuken gestookt! Gevolg was elk jaar een uitbundige bloei. Met de komst van de centrale verwarming was het gedaan met bloeien en werd de plant afgevoerd als oubollig. Deze plant heeft namelijk een koudeperiode nodig om te bloeien! Jammer, want het zijn heel sterke planten die heel oud kunnen worden! Hier staat onze Clivia in de veranda tussen de andere overwinteraars bij temperaturen tussen 10-15°. Gevolg is elk voorjaar een uitbundige bloei.
Wist je dat deze plant soms ook de Sint-Jozefsplant genoemd wordt? Dat komt omdat de bloei samenvalt met de naamdag van de H. Jozef, ergens rond 15 maart als ik het goed heb!
Nu mag je hem van mij nog even kamerplant noemen maar binnen een maand is het een tuinplant! Jammer dat ie dan uitgebloeid is! (al durft er soms een bescheiden herbloei komen in de nazomer).
De kievitsbloem (Fritillariameleagris) is een bolgewasje uit de leliefamilie. De bloemen hebben paars geblokte bloembladen. De plant heeft een tere stengel met smalle bladeren, die een aantal maanden na de bloei afsterven. De planten doen er vanaf zaad acht jaar over om in bloei te komen. Die zaden zijn relatief groot en verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor de verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter.
De plant heeft zijn Latijnse naam misschien wel te danken aan de Romeinen. De naam van de het geslacht, Fritillaria, is vermoedelijk afkomstig van fritillus, Latijn voor dobbelbeker, vanwege het vierkant geblokt patroon op de bloembladeren. De Romeinse dobbelbeker had namelijk kleine ruitvormige openingen die lijken op het blokpatroon op de bloemen van de kievitsbloem.
De plantjes die hier in mijn tuin naast de vijver bloeien zijn cultivars, in het wild is de plant zo goed als uitgestorven. Dat maakt ze er echter niet minder mooi om!
Een weekje geleden zat ik met mijn vader in de tuin van een drankje en een gebakje te genieten in het zonnetje bij 20°! En deze morgen was de wereld een beetje van kleur veranderd. Dat lag niet aan de bloesem van het Krentenboompje of de kleurtjes van Ribes of voorjaarszonnebloem. Een dun laagje sneeuw van 1 of 2 mm bedekte delen van de tuin. Tussen de bomen zag het gras nog groen, op de open plekken wit! De thermometer kwam nog net boven nul uit met +0.5°C.
We zullen het maar positief bekijken zeker! Het leverde toch weer een paar fotootjes op! En de bakker zijn gebakjes smaken binnen ook met een tas koffie!
De nieuwe prairieborder begint vorm te krijgen. Ik heb hier al verteld dat de beukenhaag die een stuk van de oude en de nieuwe tuin scheidde deze winter plaats heeft moeten ruimen. Nu kan je vanop het terras aan de veranda ook de nieuwe vergrote prairieborder zien. Ondertussen heeft het mooie weer van afgelopen dagen ervoor gezorgd dat er allerlei vaste planten van de oude prairie boven de grond zijn komen kijken. Dat valt goed mee, verschillende soorten zomer en herfstasters, Verbena, Coreopsis, Kniphofia en Crocosmia hebben laten weten waar ze staan. Daar tussenin hebben we nieuwe exemplaren bijgezet en ook nog Rudbekia en Echinacae (zonnehoed). Tegen de zijgevel aan staan de reuzen zoals Veronicastrum en Heliopsis die tot 150 cm hoog kunnen gaan.
De hoge siergrassen naast de vijver zijn ook al voor een deel gekortwiekt en de gesnoeide roosjes staan er momenteel fantastisch bij!
Nu maar hopen dat de aangekondigde koudeprik van de volgende dagen niet teveel stukken zal maken bij al dat tere jonge spul!
Sinds enkele dagen heb ik tegen 's avonds bezoekertjes in de tuin. Enkele witte kwikstaarten trippelen over het gazon op zoek naar lekkere hapjes onder de vorm van insecten. Het zijn mooie beweeglijke vogeltjes. Hun staartje gaat constant op en neer, als je kwikstaart wil noemen moet je er ook wat voor doen! De meeste kwikstaartjes in onze contreien zijn trekvogeltjes die vanaf augustus of september warmere oorden gaan opzoeken. Een beperkt aantal blijft hier het hele jaar hangen. Hier op Bernerhof zijn het eerder toevallige gasten.
Ik zie er elk jaar wel enkele langskomen maar je ziet ze hier zeker niet elke dag.!
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
