Stokrozen (Alcea rosea) hebben niets met rozen te maken, ze behoren tot de malva familie (kaasjeskruid). Ze komen oorspronkelijk uit Turkije en Palestina.

Gezien de hoogte van de bloemstelen (tot 2 m en meer) staan ze graag wat beschut tegen de wind. Om ze rijkelijk te laten bloeien hebben ze graag enige uren per dag zon. Meestal worden ze beschouwd als tweejarige maar onder goede condities komen ze meerdere jaren na mekaar terug. Bij mij komt deze plant reeds voor het vierde jaar in bloei. De grote, enkelvoudige bloemen hebben een grote aantrekkingskracht op bijen en hommels. Ze bloeien redelijk lang (juli-september).

Ze groeien graag in niet te zware maar wel vruchtbare grond. bij mij groeien ze in Kempense zandgrond die wel is aangerijkt met compost. De grond mag niet te droog worden, daarom staan ze bij mij in de halfschaduw. Elk jaar in het voorjaar wat verse compost rond de plant en je houdt ze perfect gelukkig. Qua kleuren betreft ben je bijna onbeperkt in keuze.

Ze hebben soms last van roest. Dit geeft bruine vlekken op de bladeren, de plant gaat er niet direct dood van maar mooi is het niet. Dit is een schimmelinfectie. Vermits ik ecologisch tuinier en niet wil spuiten moet de plant zichzelf maar zien te redden, een koperen draad in de grond steken juist naast de plant zou helpen. Je krijgt de schimmel er niet mee weg maar het zaakje blijft er wel mee onder controle.

De naam van mijn cultivar ben ik jammer genoeg kwijt geraakt met de jaren. Ik vermoed dat één of andere vogel het labeltje heeft meegepikt om er zijn nest mee te versieren.