Momenteel staan de siergrassen nog mooi recht. Binnen enkele weken is dat waarschijnlijk een ander verhaal. Regen, wind en vorst zorgen ervoor dat vroeg of laat alles tegen de grond gaat. Zolang alles mooi blijft rechtstaan grijp ik niet in. Dat wordt anders als de Miscanthus & Co bovenop mijn rozen gaan liggen. Dan, maar ook pas dan, wordt er ingegrepen en gaat er een stuk af. Ik laat sowieso nog minstens 1 meter van de siergrassen staan tot na de winter. Ik heb daar twee redenen voor : beter voor de plant zelf, het hart van de plant is beter beschermd tegen de vorst. Nu hoor ik je denken dat de meeste siergrassen toch volkomen winterhard zijn en daar heb je ook gelijk in. Ikzelf ga ook niet dood door in de winter even naar het kippenhok te lopen met enkel een T shirt bij -10°C maar met een jas aan is toch net iets aangenamer. En er is nog een tweede reden : in zo'n bundel verdord siergras is het ook iets droger en warmer dan in de rest van de tuin en daar profiteren een boel beestjes van die daar een leuke schuilplaats vinden. Ik vermoed dat zo één bos Miscanthus meer bewoners heeft dan een bijenhotel! Pas in het voorjaar net voor ze beginnen uit te lopen gaat de schaar er een tweede keer in. Je ziet dan ook dat er in het hart reeds fris groen te zien is en van buitenaf nog niets. En als je zo'n groene spriet dan per ongeluk mee afknipt, geen probleem, enkele weken later zie je daar niets meer van. In naam van hommel & Co reeds dank bij voorbaat!