Zaterdagvoormiddag, ik had net gedaan met de living en de keuken te dweilen en wou gaan eten. Toen kwam daar plotseling ons klein monstertje vrolijk binnengelopen nadat de jonge dame zich had geamuseerd in de kleine vijver in de modder en tussen de lissen. Baasje kreeg bijna een hartinfarct!

Hondje onder de modder, keuken onder de modder ! Ik kon ze nog net op tijd buiten krijgen alvorens ze verder onheil kon aanrichten want ik zag ze aanstalten maken om zich eens goed uit te schudden. Een gevoel van "waarom ik?" maakte zich heel even van mij meester. Toen terug alle moed bijeen geschraapt voor operatie "Mud Storm", vloertje terug gedweild en hondje met veel water (buiten) terug een beetje toonbaar gekregen en daarna zo goed mogelijk afgedroogd (toen kon de wasmachine ook weer aan de slag). Ik was behoorlijk ver van mijn "zen" niveau verwijderd!

Lang kan je echter niet kwaad blijven op zo'n pluizenbol, 's namiddags lag ze zeker een uur lang vertederd aan de deur van de kippenren naar de kippetjes te kijken. Haar interesse werd beloond want de kippetjes kwamen alle drie vlak bij haar hun toilet maken. Vreedzaam tafereeltje ! Da's dan één van de pluspunten van een Berner Sennen, absoluut geen jachtinstinct !