Beeld je een imaginaire tuin in met magnolia’s waarvan de bloemen nooit bevriezen. Onze imaginaire magnolia is het hele jaar groen zodat we geen blaadjes moeten harken. Euh, terug naar de realiteit, zoiets bestaat toch niet. Wel, hier is de verrassing, het bestaat wel!

Onze struik vandaag noemt Magnolia grandiflora. In ons klimaat wordt dit een forse struik of klein boompje van maximum zo’n 8 meter hoog. Dat duurt dan wel 20 jaar of langer want echt snel groeien doen ze niet. De glanzende bladeren zijn wintergroen, de onderkant is roestbruin behaard. In juni-juli komen de grote (zo’n 20 cm) licht geurende witte bloemen tevoorschijn.

Vroeger werd algemeen aangenomen dat Magnolia grandiflora onze winters niet kon overleven. Dit blijkt dit niet waar te zijn.  Zet ze wel niet pal in de oostenwind maar liefst enigszins beschut en ze zullen je jaar na jaar verrassen. Ze staan graag in het zonnetje in een redelijke losse goed water doorlatende bodem. Als die dan ook nog lichtjes zuur is zit je helemaal goed!

Vooral de eerste winter kunnen jonge planten last hebben van strenge vorst. Gooi er eventueel een vliesdoek over. Eens gesetteld zijn ze goed winterhard en zetten ze ook een tandje bij met groeien.

De soort komt van nature voor in de zuidoostelijke staten van de VS  van de kust van North Carolina in het noorden tot centraal Florida en Oost-Texas in het zuiden. Daar kunnen ze tot 30m hoog worden. Zo’n vaart loopt het bij ons niet!

Magnolia’s zijn er al heel lang, ze behoren bij de eerste bloeiende planten die er ooit geweest zijn!