De oude bosborder kreeg vorige herfst/winter een make-over. Een aantal daglelies die te weinig zon kregen zijn naar de prairieborder verhuisd waar zon zat is. Ze hebben me dit jaar beloond met uitbundige bloei.
In de plaats zijn een aantal phloxen gekomen die wat meer schaduw kunnen hebben. De Veratrum niger heeft gezelschap gekregen van zijn neefje Veratrum alba. Zwart en wit dus, of mag je dat tegenwoordig niet meer zeggen ? In ieder geval is het voor beide soorten opletten met slakken, ondanks het feit dat Veratrum zwaar giftig is, zijn ze er dol op. Ik hoop dat het hun laatste avondmaal geworden is ! Normaal gesproken beschouw ik mezelf als een dierenvriend maar slakken staan niet mee op mijn 'like" lijst.
De borderzijde die je vanaf het terras kan zien krijgt enkele uurtjes zon, daar staan behalve de Plox ook Persicaria en Geraniums in verschillende kleuren. Dominante kleur hier is alles tussen lichtroze en donkerpaars ! Ook de Trachycarpus wagnerianus palm staat hier al vele jaren. De meeste mensen denken bij het woord palm aan de woestijn maar deze palm komt uit China en groeit daar in de bossen op de hellingen van de Himalaya. De achterzijde van de border krijgt slechts wat gefilterd zonlicht en is het domein van Hosta's en varens, astilbe, elfenbloem en andere schaduwplanten. Er staan enkele speciale varentjes tussen. Daar komen we later nog wel eens op terug.
Boven: de "voorzijde" van de bosborder.
Hierboven: de achterzijde
|