We toasten onder vrienden.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Als ’t bier bruin of blond in ’t glas vloeit, als ’t romend parelt en prikkelend geurt van de hop en van het graan, dan brengen we met heiligend gebaar, voorzichtig, de ogen gesloten, het glas aan de mond. En dan drinken we in teugjes, profijtig, genieten van elke slok, schuimlekkend en smakkend…

Wat enkele glaasjes vermogen! De weemoed, het neerslachtige verglijdt in een geestelijke blijheid. Geen beter medicijn voor hem of haar die een tegenslag te verduren krijgt. Goed, zwaar, gezond bier herschept de weifelaar in een welsprekend, durvend iemand. Maar ’t moet met mate. Want die rijk zijn en verslaafd aan de pint, die worden wezenlijk van vermogend arm…

Geen studentikoze avond zonder bier. Want zingt men niet: “Het best biertje lust hem niet. Het liefste liedje sust hem niet. Het mooiste meisje kust hem niet. Hoog het glas, hoog het hart, hoog het lied!”…

Geen gezellige avond thuis zonder bier!...

Aldus zou men een onvoltooid loflied kunnen zingen op de drank, die zo vergroeid is met ons eigen ik, dat hij niet kan weggecijferd worden uit ons bestaan.

(Bron: Het bier in het volksleven)

Gezondheid en tot de volgende… :wink: