Al gemerkt?.... Natuurlijk! … want het kan bijna niet anders...

Tegenwoordig drinken acteurs op TV enkel nog 'niets' uit een lege kop of beker. Ze zijn er dan ook nog zo onhandig mee dat het opvalt... straffer nog, gisteren keek zelfs de camera even mee tot op de bodem van een (zogenaamde) kop koffie; waarna de actrisse nog een beetje ging roeren met die ‘duidelijk’ lege (zelfs propere) tas.

OK, er moet bespaard worden, maar als een kop koffie of thee er al niet meer af kan... Dit is zo belachelijk dat ik mij er telkens weer aan stoor. En niet alleen omdat regisseurs en/of toneelmeesters er geen nota van nemen, maar eveneens dat (beroeps)acteurs zelfs geen moeite doen om het te verbergen... Zelf speel ik ook (amateur)toneel en regiseer ik ook al eens, maar zoiets zou ik nooit toestaan... NOOIT!

Toneel spelen, of het nu op de planken is of voor een camera, moet mijn inziens nog altijd geloofwaardig blijven... Stel je maar eens voor dat men ook wijn, frisdrank of bier uit een leeg glas gaat drinken... of uit een leeg bord eten...

Denken de huidige programmamakers nu echt dat, wij kijkers, allemaal idioten zijn... quantité négligeable...waarvoor details totaal overbodige balast zijn?

25-02-2014 om 00:00 geschreven door Bompapatje

Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today...

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace...

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world...

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one

                                                      (John Lennon)

P.S.: De foto had net zo goed uit Centraal Africa, Syrië, Egypte of eender waar kunen zijn....

20-02-2014 om 00:00 geschreven door Bompapatje

Het was mooi weer gisteren en z'n papa was gaan sporten... Of Bompapatje mee wou gaan supporteren?... Natuurlijk!... En wij weg, samen met de mama.
 
Onderweg fantaseerden we er - zoals gewoonlijk - goed op los. Zo zijn we het er over eens dat die Hindoetempel precies een zandkasteel is... En omdat we zo trots zijn op z'n papa, die zo’n super-sporter is, spraken we af om later, als we alle twee groot zijn, ook super-sporters te worden en natuurlijk wereldkampioenen.
 
De pret kon niet op, toen we ter plaatse aankwamen en daar ook nog eens een echte toffe speeltuin troffen... Alleen maar originele tuigen om op te klimmen... met water of met zand te spelen... evenwichtsoefeningen... verstopperken... en gaten om gekke gezichten door te steken.
Elke keer moesten we ons haasten om op tijd aan de kant te staan om de papa te zien voorbij fietsen; ploeterend door het strand. Gelukkig was de mama daar om ons op tijd te roepen. Als z'n papa dan voorbij kwam riepen we uit volle borst... maar 't ventje had zichzelf niet gehoord... En dan snel terug naar de leuke speeltuigen... tot de volgende ronde.
 
Toen we uiteindelijk weer in de auto zaten op weg naar huis, was zijn eerste opmerking:" dat was plezant hé... dat gaan we nog eens doen, OK?"... En dat Bompapatje's hart smolt (alweer)... 
We zongen (vooral die kleine vent dan) nog wat van Piet Piraat en zo en één of ander liedje over een olifant (dat hij volgens mij ter plaatse verzond). We zagen onderweg ook nog zo'n 'oldtimer' die, volgens ons, wel zeker HONDERD jaar oud moet zijn... en we blijven er bij: "die Hindoetempel is echt wel precies een zandkasteel".

Het rare is dat geen van ons twee er ook maar één keer aan gedacht heeft of de mama haar niet een beetje als het vijfde wiel aan de wagen gevoeld moet hebben.

Thuis, als we aan de Mimi het relaas van de uitstap deden , werd Bompapatje toch wel een beetje emotioneel... Gelukkig zijn zulke traantjes snel en onopgemerkt weggepinkt.
 
's Avonds speelden we nog Cirque Du Soleil en zo en was er ook nog die andere kleine pagadder, die met haar lieve oogjes veel zegt, lacht als een volleerde verleidster en waar de deugnieterij zo van afdruipt... Daar gaan we ook nog veel plezier mee beleven... daar ben ik zeker van.
 
De twee oudste kleinkinderen zijn al pubers, maar fantaseren doen we nog... En... er zijn er twee nog op komst dit jaar... Dus dat beloofd....

Ach wat is het toch zalig op Bompa(patje) te mogen zijn...

17-02-2014 om 00:00 geschreven door Bompapatje