Ooit was ik rebel.... kwam in opstand tegen het kapitalistisme en de materialistische maatschappij... was ik overtuigd communist en dweepte met Marx, Lenin en Engels ... met Troski ook... en zelfs met Mao... "Alle macht aan het proletariaat!"...
Ik liep mee met het Anti Fascistisch Front en was uiteraard (nog steeds trouwens) anti racist ... tegen oorlog maar voor de revolutie... geëngageerd en strijdlustig... actief lid van de vakbond natuurlijk... en stapte met de kameraden regelmatig mee in één of andere betoging...
Ik noemde mezelf PAT = P(rogressief) A(lternatief) T(olerant)...
Ach we waren nog altijd jong en gingen de wereld veranderen... Hippie was voorbijgestreefd... tijd voor actie!..
Uit mijn opstandig brein heb ik toen de volgende songtekst geschreven (met de Vietnamoorlog in het achterhoofd); Punk of Heavy Metal, maar er is nooit iets mee gedaan.
Schrikt u aub niet!... want de tekst is hard, maar achter de inhoud blijf ik tot op vandaag (zij het dan wat gematigder) nog altijd staan...

Killing heroes:
We wan't no bloody war
So kill the fucking heroes
No future anymore
So kill the fucking heroes
They rape and burn and kill
So kill the fucking heroes
It is the peoples will
To kill the fucking heroes
So stop these bloody wars
and kill the fucking heroes
Believe in peace no more
and fuck the killing heroes
Flowers... No power...
Freedom.. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Anarchy...
Anarchy...