De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet en merkt de splinter in de ander z'n oog, maar niet de balk bij zichzelf...
Ze bewegen zich als olifanten in een porseleinkast
zodat het werkelijk niet door de beugel kan...
Soms loopt het echt de spuigaten uit,
en is het oog om oog en tand om tand.
Dovemans gesprekken... boter aan de galg...
En wij... wij steken onze kop in 't zand... zodat de geschiedenis zich alweer herhalen kan!
|