Leven met een beperking

niet zomaar iemand, iemand vreemd en ongekend

maar je kind, je partner, je ouder of wie dan ook je naaste is

de beperking weegt zwaar op het dagelijks bestaan

en gaat meestal gepaard met meerdere problemen

het leven wordt ondraaglijk, soms onmogelijk

moeilijk alleszins en stuit op onbegrip en ongeloof

't sluit je uit het samenleven, naar spot en plagerijen

ze horen niet bij een groep en samenleving

't Is knokken elke dag , vechten om begrip

er bij te horen, zo goed als 't kan

maar onbegrip of onverschilligheid

afschuw en afstandelijkheid

maken van die beperking(en) een ware handicap.

Maar met zo iemand samen leven, voelt zelf aan als een bepekring

het is en blijft je kind, je partner of je ouder, of wie je naast ook weer is

de beperking weegt ook bij jezelf in het dagelijks bestaan

Ook je eigen leven wordt ondraaglijk en onmogelijk

Je betrapt jezelf op ongeduld en irritaties

je wil samen leven zonder stress en onenenigheid

samen horen zoals iedereen, elkaar begrijpen en verdragen

't Is knokken elke dag om dat samen zijn

samen te horen, zo goed als 't kan

met veel begrip, het kan je echt wel heel veel schelen

je bent niet onverschillig en begrijpt zoveel je kan

maar je geduld kent zijn grenzen

beperkt je verdraagzaamheid

we zijn dus met z'n allen zelf heel beperkt!