Wat is nu eigenlijk het verschil tussen hoge, lage en spontane gisting hoor ik sommige mensen zich hardop afvragen.
Goed, we gaan even proberen om dat in mensentaal uit te leggen. Het lijkt soms eenvoudig, maar voor je het weet ben je heel wetenschappelijk bezig. Dat gaan wij dus niet doen. Degene die in chemie geïnteresseerd zijn, moeten er  de nodige boeken maar bijhalen of naar de gespecialiseerde websites surfen. Wij gaan het gewoon simpel houden. :-8)
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hoge gistingsbieren zijn bieren die gegist worden op relatief hoge temperaturen (nogal logisch hé); circa 16 à 22°C. Hoge gisting, ook wel boven gisting genoemd, wordt vooral gebruikt voor abdijbieren, trappisten en alle speciaalbieren.

Lage gistingsbieren zijn bieren die gegist worden op relatief lage temperaturen (ook logisch hé); circa 6 à 10°C. Lage gisting, of onder gisting, hoort bij alle pils soorten en de meeste streekbiertjes.

Spontane gistingsbieren zijn dan weer bieren die, zoals de naam het zegt, spontaan tot gisting komen, zonder dat er gist wordt aan toegevoegd en dat is enig in de wereld en komt enkel voor in België, in de Zenne streek. Blijkbaar leeft daar een soort bacterie die de gisting in gang zet (later misschien meer daarover). Lambic, geuze en faro zijn van spontane gisting en dus ook alle fruitbieren die gemaakt zijn op basis van deze brouwsels.

Tegenwoordig heb je ook nog een mengeling van hoge en spontane gisting…om maar te zeggen dat de evolutie van bier niet stilstaat… :wink:

Tot Chillens :-)