Niet alleen erg mooi gezongen, maar tevens een tekst die me nogal aanspreekt, om nogal persoonlijke redenen.
Een zelfgemaakte vertaling van deze tekst vind je op dit blog van 26 juni 2006
Eergisteren heerlijk gezwommen.
Wel druk in het zwembad trouwens.
Op alle velden rond het bad was het druk natuurlijk, maar onder de bomen werd er bijna gevochten om een plekje.
Toch blijven de meeste mensen, met name de wat minder jonge, gewoon vriendelijk tegen elkaar.
Vreemd toch weer.
Een stel gorilla's, begin twintig, met hun eeuwig ontevreden kijkende
wijfjes. zit met smeulende blikken te kijken hoe de omstanders steeds
dichterbij komen, op de vlucht voor de oprukkende zon.
Mij kan het niets schelen dat een man van een jaar of veertig zijn
voeten vlak naast mijn hoofd neerlegt, ze stinken niet, en hij komt
niet op mijn handdoek.
Een stevige jonge vrouw is in de weer met een baby, een heel kleine.
Pa is er ook bij, hij hoeft zich geen zorgen te maken, dat kind is van hem, lijkt nu al sprekend op m.
Desgevraagd verteld ze me dat de kleine 14 weken is.
Ik ben vertederd, weet nog goed hoe het was toen die wurmen van mij ter wereld kwamen.
Mijn vrouw gaat tegen half een al weg, ze moet naar het ziekenhuis voor een onderzoek en ik blijf dus achter met de kinderen.
Ik vermaak me prima, af en toe het water in om af te koelen, lekker liggen suffen terwijl mn zwembroek weer droogt.
De moderne lange zwembroek die mn zoon voor me uitgezocht heeft draag
ik niet in het water, duurt veel te lang voor dat ding droog is, dus ik
zwem in mijn hopeloos verouderde "ballenknijper".
Lekker puh, en wie het niet mooi vind kijkt de andere kant maar op.
Ik blijk iets bijzonders te kunnen, achteruit zwemmen op mn rug, dus met de voeten naar voren, de tenen net boven het water uit.
Volgens mijn kinderen is het bijzonder, hoe goed ze het ook proberen: het lukt ze niet.
Wederom een stuk van mijn teruggekomen waterangst kunnen overwinnen door heel het "diepe" heen en weer te zwemmen.
Een paar keer de paniektest gedaan door te stoppen met zwemmen en met
mijn voeten naar de bodem te reiken, die er natuurlijk niet was.
Test vrijwel vlekkeloos verlopen.
Na de laatste keer toch maar weer snel terug naar 1,90 m. waar ik op mn tenen staand net mn mond boven water kan houden.
En verder broodjes eten, sjekkies roken, ice-tea drinken.
Voorover op mn handdoek liggend, wegdromend met mijn eigen gedachten die slechts weinigen kunnen raden.
Heerlijk.
En ik denk met Wim Sonnevelt: "Dit leven is waard geleeft te worden !".
Al zijn het maar momenten.
Reacties op bericht (6)
03-08-2006
Spannend!
Ik denk dat dit nu net de reden is waarom mijn zoon een short verkiest. Maar binnenkort moet hij toch zo'n ballenknijper aan, dat is een vereiste in zijn toekomstig vakantie-oord!Lieve
03-08-2006, 00:58 geschreven door Lieve
31-07-2006
Ja Caerwyn
je hebt gelijk, als je zegt dat het leven af en toe mooi is, en als dat af en toe soms dikwijls wordt, is het nog mooier! Maar zolang je dat kan zeggen, is het waard geleefd te worden. En ik soezel samen met jou op je handdoek. Ik ben al iets langer nl. 1.69m. Mijn schoondochter is 1.83m en mijn zoon ook 1.89m en die zeggen klein dupke tegen mij, moet je niet vragen!!
31-07-2006, 23:50 geschreven door Michelly
28-07-2006
water
Wat ben je lang trouwens, dat je bij 1.90 mt. nog je hoofd boven water kan houden. Daar zou ik beslist allang verzopen zijn met mijn 1.55 mt. Fijn weekend en houd het koel! Groetjes Thea.
28-07-2006, 15:44 geschreven door thea
Dromen
Je hebt je heerlijk vermaakt lees ik hier... en wegdromen kan ook zalig zijn... weet er van mee te spreken... sjuus... kus van Myette
28-07-2006, 13:00 geschreven door Myette
Dromen
Ik heb even met je mee liggen dromen.
Gek eigenlijk hè dat je bij sommige mensen helemaal meegaat in het verhaal.
Ik lag dus eigenlijk door jouw ogen mee te kijken.
Alleen van die 'ballenknijper' moet je me toch even een fotootje sturen hoor.
Dat maakt het 'meegaan' in je verhaal completer .... ;)
En, tot mijn grote verrassing zie ik dat ik EEN HELE CENTIMETER groter ben dan Bojako. Jippie !!!
Als het niet meer zo heet is kom ik weer eens met je kletsen !
*kus*
28-07-2006, 11:44 geschreven door Chia
..
zàààààlig hé ventje? Ploeteren in dat water. Ik durf toch nog steeds niet dieper gaan dan mijn 1.63 cm hoor, dan komt de paniek aanzetten. Heel ver terug in mijn prilste geheugen herinner ik me dat mijn ouders me loslieten in een vijver en dat ik kopke onder ging - daar zit mijn trauma nog steeds vast. Maar ik word moedig: ik durf toch mijn hoofd al onder de douche houden, vroeger stond ik er scheef onder, helemaal geen zicht. Slaap lekker lieve schat!
