Deze morgen ben ik toch wel uit mijne warm nest gevallen zeker, waarschijnlijk van een aardbeving die op komst is, denk ik.

Amai zeg, is dat hier een wreed gevecht, dat die vissen aan het uitvechten zijn.

Deze namiddag was ik mij aan het douchen in mijn schuimend bad, en waarschijnlijk moeten mijn twee vissen daarvan geprofiteerd hebben zeker, om ne keer voor mijne computer naar de binnen lopende maitjes te kijken.

Toen ik in mijn woonkamer kwam, had mijne blauwe ringvingervis een oor afgebeten van mijne kwikkwasspelvis.

En mijne kwikkwasspelvis  van zijne kant had de staart afgebeten van mijne blauwe ringvingervis, tot aan zijne platte rug. Ja mannekes, tegenwoordig zijn vreemde namen erg in trek hé.

Vroeger moest ne mens overleggen met de familie, om ne naam te kiezen.

Ik weet het  nog heel goed, dat gans mijn familie er drie maand over gedaan hebben voor mij ne naam te geven. Maar aan mij hebben ze niets gevraagt, precies of ik was geen familie.

Toen ik naar Gent kwam wonen, kocht ik mij op de rommelmarkt ne hond die gene naam had. Awel mannekes, ik heb gans mijn straat en de omliggende gemeenten bijeen geroepen, om te overleggen welke Vlaamse naam ik aan dat beestje zou kunnen geven.

Awel mannekes, ge gaat mij niet niet waarschijnlijk geloven, maar na vier weken te hebben vergaderd hadden we nog gene passende Vlaamse naam gevonden.

Ik heb dan maar zelf diene dubbele vissersknoop doorgezaagd, en ne keer gekeken in diene oude Bijbel die ik ne keer gekregen hebt voor mijne plechtige communie.

Ik las juist een verhaal van Patroeska die thuis weggelopen was van huis, en zo heb ik mijne hond die toen nog naamloos was, Patroeska genoemd.

Maar 't schoonste was, wanneer ik voor den eerste keer Patroeska riep, mijne diene hond al naast mij stond. Zo zie je maar, hoe die vreemde namen direct in de oren kunnen klinken hé.

Ondertussen lig mijne kwikkwasspelvis op de operatietafel, want naar 't schijnt hebben die mannen ginder nog een varkensoor liggen die was bedoeld voor in moeder hare hutsepot te smijten.

En mijn blauwe ringvingervis lig op zijnen spiernaakte onderbuik, want naar 't schijnt gaan ze daar een betonnen achterrug aan vast vijzen, met van die platte klinknagels.

En nu maar afwachten tot ze weer thuis zijn hé.

PS: Maar ik peis toch dat ik die vissen aan een koperen ketting ga leggen hoor.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes,'t is bijna zo ver, nog éne keer slapen en we gaan met zijn allen naar Geraardsbergen, om samen dienen gevreesde Muur te gaan beklimmen en van die heerlijke mattetaarten te proeven.

Ook Manneke Pis staat al klaar om ons te verwelkomen, en de treinen zijn ze ook al aan het schoon maken. Zelfs de rails worden met boemwas ingesmeerd, om er zeker van te zijn dat de mensen die van ver moeten komen, toch op tijd op het bestemming te kunnen brengen.

Maar naar het schijnt zijn er senioren bij die ginder drie dagen gaan verblijven, maar ik denk dat ze ginder in Geraardsbergen een bedevaart gaan van maken.

Awel mannekes, als dat zo is,dan moeten we naar Lourdes niet meer gaan om een kaarske te doen branden. Maar dat zien we morgen wel, maar één ding is zeker, dat we senioren gaan mogen verwelkomen die we nog nooit hebben gezien.

't Is in feite zo dat ge in levende lijve kunt praten met mensen waarvan ge u anders de vraag stelt, wie is dat en hoe ziet hij eruit?. Naar mij moet ge niet kijken, want de diene is de laatsten tijd wreed gekrompen.

Hij is zodanig gekrompen dat hij zijn eigen niet meer ziet lopen, waarschijnlijk lijd hij aan krimpingsverschijnselen. Maar ge moet niet bang zijn, volgens mijne doktoor:

Van Schijnselbek is dat toch niet erfeljk.

Ik heb daarnet mijn oude verscheten schoenzolen nog ne keer goed ingesmeerd met van de blinkende boemwas, om toch maar diene Muur wat proper te houden. Juist nog mijn lakens verversen die daar al meer dan 20 jaar opliggen en mijn fluwelen matras omkeren, omdat er sleet begint op te komen.

Straks ga ik mij een schuimbaddeke nemen, om mijn valse tanden te laten afweken en voor al dat grijs die ondertussen in mijn haar is gegroeid, te laten verkleuren.

PS: 't Is maar om u te zeggen, als ge zo naar een bijeenkomst gaat, dan moet ge u een beetje opmaken hé.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, de Muur van Geraardsbergen ligt er proper bij en blinken gelijk nen doffe spiegel.

Ik ben met mijne spiksplinternieuwe koersfiets ne keer naar boven gereden, en ik moet u zeggen dat ik geen enkele putteke hebt zien liggen.

Chauffeurke heeft dat goed gedaan en onze Yitse was erbij, om te zien of alles wel goed werd gedaan. Maar ik heb me laten wijsmaken dat er bij de volgende bijeenkomst zeker een kabelbaan naar boven gaat lopen, of misschien nen roltrap op wielekes.

Naar 't schijnt zijn er vier  poetsvrouwen aangeworven door de stad Geraardsbergen, die morgen de Muur moeten gaan dweilen.

't Is te hopen dat ze al die kasseien niet gaan insmeren met boemwas, anders geraakt er niemand boven. Voor alle zekerheid ga ik toch maar mijn kapotte schoenen aan doen met spikes, om zeker te zijn dat ik  ne goeie greep zal  hebben onder mijn voeten.

En voor degene die zaterdag komen, ge moet geen tol betalen voor diene Muur te beklimmen.

Toen ik daar passeerde met mijne koersfiets, stond Manneke Pis al wreed zenuwachtig met zijne kop te draaien. Waarschijnlijk  is dat klein  manneke zodanig zenuwachtig, dat hij precies niet weet hoeveel volk er gaat komen zaterdag.

En de warme bakkers zijn volop in de weer, om tegen zaterdag zoveel mogelijk mattetaarten te kunnen verkopen. Voor degene die van plan zijn om te gaan  vissen in de Gavers, moet ik u zeggen dat ze deze week verse rolmops hebben  opgestoken.

Zo zie je maar, elke stad doet zijn uiterste best, om zijn bezoekers kontent te stellen hé.

Maar in feite zijn het de mensen die zo een bijeenkomst organiseren, die ervoor zorgen dat alles naar wens loopt.

PS: Awel mannekes, van mij verdienen die mensen nen dikke proficiat.

Groetjes van flipper de flip.