Ja mannekes, Ik heb mij ne keer laten wijsmaken dat er zeven zeeën zijn, maar waar liggen die allemaal?. Dus, was ik zeer curieus en wilde die zeven zeeën ne keer gaan verkennen, om te zien waar die in feite liggen. Ik had ondertussen al ne keer aan verschillende mensen gevraagd waar die zeven zeeën liggen, maar niemand die wist waar ze precies liggen.
Twee dagen voor mijn afvaart ben ik begonnen met een piksplinternieuw roeibootje in mekaar te knutselen, want ik ben ne echte knutselaar. Juist nog twee roeispanen, om vooruit te geraken en dan ben ik ermee weg.
Als twee roeispanen heb ik een hele grote soeplepel genomen en een hele grote vork, waar ik op zee gemakkelijk kon met eten. Ik moet u wel zeggen, als ge aan iets te begint moet ge zeer goed in conditie zijn, anders ga je veel te moe zijn om nog terug te keren. En om toch maar zeker te zijn dat het wel stevig ineen geknutseld was, heb ik twee rondjes gevaren ik mijn plastieken badkuip.
Onderaan aan mijn zelfgemaakt roeibootje was er een klein gaatje ingeslagen, van die hele grote golven die ik maakte in mijn broebelbad. Maar ik het dat direct kunnen repareren hoor, door mijn elastieken schoenzool aan te vijzen met duimvijzen.
's Morgens voor ik aan mijn wildwatertocht ging beginnen, heb ik mijn zelfgemaakt roeibootje ingesmeerd met hanenvetolie. Want ik had mij ne keer laten wijsmaken dat hanenvetolie wreed goed tegen het wildwater kan, en dat ge daarmee veel verder komt dan ne roeiboot die niet ingesmeerd is. Ik heb er twee kleine wieltjes aan de zijkanten aangevezen, om ermee naar de watersportbaan te rijden.
Want ze hadden mij gezegd dat ik best zou vertrekken van de dichtst bijgelegen waterplas, en omdat ik toch in Gent woont, was dat voor mij dan ook veel gemakkelijker hé. Ik kom daar aan diene grote plas met water en ik verloor daar toch wel die twee zijwieltjes zeker, die ik geleend had van ne mens die al vijf jaar dood is.
Maar allé, ik ben toch kunnen vertrekken, met een laag waterpeil en zonder golven. Op mijn gemakske roeide ik mijn eerste kilometers af, om zeker niet te vermoeid in Oostende aan te komen, waar de Noordzee op mij lag te wachten en waar ik aan mijn ontdekkingsreis kon beginnen.
In feite staan daar nergens plakkaten, met daarop de naam van de zee en moet ge wreed goed uw Aardrijkskundige geschiedenis kennen, om toch maar goed te weten in welke zee ge aan het ronddobberen zijt.
Want anders komt ge in de Vlaamse Ardennen terecht, bij ne boer die denkt dat ge de Ronde van Vlaanderen aan het roeien zijt.
Allé, ik heb dan maar de goeie richting gekozen en ben met de stroom meegevaren. Van Gent naar Brugge had ik de wind mee, maar van Brugge naar Oostende had ik plots tegenwind, zodat ik meer achteruit aan het roeien was dan vooruit.
Als ge tegen de strakke tegenwind moet varen met een zelfgemaakt roeibootje en ge zijt dat niet gewoon, dan kunt ge wreed van afzien hoor.
Ik kreeg er potverdikke honger van en met mij hele grote vork die ik gebruikte als roeispaan, heb ik twee dode rolmopsen uit het water gevist en opgefret.
In Brugge was het toch wel wilde staking zeker, voor ne buitenlandse tanker die naar zijn land wilde terugkeren en dat niet mocht, omdat hij de verkeersregels niet kende op onze Belgische binnenwateren, zodat ik verplicht was om ne omweg te maken langs de smalle zijriviertjes die opzij lagen.
Potverdikke zeg, ik was nog maar juist aan het roeien, of ik moest al terugkeren.
Stond daar toch wel een groot plakkaat zeker, met in grote koeienletters een tekst in waterverf geschreven: Omleiding:Wegenwerken aan de gang.
Awel merci zeg, ne mens gaat dan ne keer gaan roeien, met zijn zelfgemaakt roeibootje. Na een week heen en weer te hebben geroeid met mijn roeiboot, ben ik eindelijk aan dienen grote plas water aangeroeid en kon ik op mijn gemakske verder roeien.
Maar de vraag die ik me stelde was, in welke richting?. Want op zee staan er geen plakkaten of flitspalen en moet ge zelf uw plan trekken hé.
Nog een geluk dat ik een kompas bij had, die ik tien jaar geleden had gekregen van de goeie Sint, voor mijn braafheid. En via mijn kompas die vier uur aan wees, wist ik direct in welke richting ik moest roeien. Ik roeide eerst een paar kilometer naar links, om daarna te kunnen afslaan naar rechts.
Ik was al een klein uurke aan ‘t roeien, als er plots achter mij geroepen werd van ne garnaal die zijne weg en het noorden kwijt was, van de zon die in zijn oog scheen. Awel, dienen zeer vriendelijke garnaal heeft mij dan een beetje gezelschap gehouden tot hij van vermoeidheid in slaap gevallen is.
Amai zeg, er kwam daar in de verte een dikke mist aangevlogen, of was het een vloedgolf die plots de lucht in vloog?. Plots werd het zo grijs voor mijn ogen, dat ik dacht dat Rembrandt ginder bezig was met diene grote plas water een grijs kleurke aan ‘t geven. Ik heb dan maar ne ferme snok aan mijn roeistuur gegeven en naar rechts geroeid, omdat het water langs de linkse kant aan ’t zakken was.
Wat ik daar heb gezien, heb ik nog nooit gezien en zeker in de Noordzee niet. Sommige vissen waren daar bezig met de lambada aan ‘t dansen en andere waren dan weer de kusjesdans aan ‘t zingen. 't Was precies of dat de Gentse feesten daar nog bezig waren en nog wat verder waren de zeerobben ne rock 'n' brol aan ’t springen, op muziek van de zeven dwergen.
Dat water vloog overal en binnen de kortste keren was de Noordzee voor de helft leeggelopen en leeg gedanst. Ik ben aan watergebrek moeten terugkeren, zodat mijn zoektocht naar de zeven zeeën is uitgesteld voor onbepaalde tijd.
Ja mannekes, ge gaat me niet geloven, maar toen ik wakker werd van al dat lawaai en geplonsd, lag ik in het bad te spelen met mijn tenen. En wat diene dikke mist voor mijn ogen betreft, dat was het badschuim dat aan het overkoken was.
PS. Als er iemand is die weet waar de zeven zeeën liggen, stuur ze dan zo vlug mogelijk op, zodat ik weer kan vertrekken.
Een man in een luchtballon is verdwaald. Hij zakt wat en roept naar een blonde vrouw op de begane grond: Ik heb aan vrienden van mij beloofd dat ik over een uur bij hen zal zijn, maar ik heb geen idee waar ik nu ben. U bevindt zich in een ballon op ongeveer 10 meter boven de begane grond, roept de vrouw terug, u zit tussen de 51 en de 52 graden noorderbreedte en tussen de 5 en de 6 graden westerlengte. U bent een ingenieur, roept de man. Ja, hoe weet u dat?, vraagt de vrouw. Omdat u mij een technisch perfecte uitleg hebt gegeven, maar ik weet niet wat ik daarmee kan doen en ik heb nog steeds geen idee waar ik me bevind. U hebt me dus niet veel geholpen en ik heb bovendien kostbare tijd verloren. En u bent nu manager,, zegt de vrouw. Ja, hoe weet u dat?. Wel, u weet niet waar u zich bevindt, noch waar u naartoe gaat. Een grote massa lucht heeft u gebracht waar u nu bent. U hebt een belofte gedaan,maar hebt geen idee hoe u die moet nakomen en u verwacht dat mensen die onder u staan, uw problemen oplossen. Feit is dat u in precies dezelfde situatie zit als vijf minuten geleden, alleen is het nu ineens mijn fout.
Op een mooie zomeravond zit Jan juist van een koel glaasje bier te genieten, wanneer zijn vrouw hem komt zeggen: O liefste, je zult zo blij zijn: Weldra zijn we met zijn drietjes. Maar dat is prachtig. Wanneer?. Morgen al. Mijn moeder komt met de trein van 15 uur.
Jean-Paul loopt een bloemenwinkel binnen en zegt: Ik had graag drie potten met rode geraniums gewild. Die zijn uitverkocht,zegt de verkoper. Kan ik u met iets anders helpen?. Nee, dat zou niet lukken. Eiet u, mijn vrouw is op reis, maar ze komt morgen terug en ik had beloofd dat ik de geraniums elke dag water zou geven.
De wijn schijnt u niet erg te smaken, meneer?, zegt de Cafébaas tegen een klant. Het is mogelijk dat de fles niet luchtdicht was. Of niet waterdicht, zegt de klant.
En je hebt de dief geholpen bij het leeghalen van je huis?, zegt de rechter. Ja, ik dacht dat het de deurwaarder was, meneer de rechter.
Middenin de nacht wordt Els wakker en springt panikerig overeind en zegt: Walter, onder het bed piept een muis. Wat wil je dat ik doe?, zegt Walter. Moet ik ze soms oliën?.
We zijn pas een week getrouwd en nu kom je al zo laat naar huis, zegt zijn vrouw. Ik kon echt niet vroeger naar huis komen, zegt hij, die voetballer is. Ik moest in de kantine uitgebreid vertellen, hoe gelukkig jij en ik zijn, Zegt de voetballer.
Tijdens de vakantie verblijft Bartje bij zijn opa en oma. Ze nemen hem mee op bezoek bij de buurman en die geeft Bartje een snoepje. Het ventje neemt dat gretig aan, maar zegt verder niets. Wat zeg je dan?, vraagt oma. Nog, zegt Bartje.
Wat doet uw man toch altijd in de schuur?, vraagt Gerda aan haar buurvrouw. Hij kweekt konijnen, zegt ze. O ja?. Kent hij daar iets van?. Hij niet, maar de konijnen wel.
Moeder mug zegt tegen haar kleintjes: Als jullie nu meteen gaan slapen, vliegen we morgen naar het naaktstrand.
Een man komt bij de tandarts. Wanneer die zijn gebit bekijkt, ziet hij dat de man alleen maar gouden tanden in zijn mond heeft. Ja, dat is zo, zegt de man, ik kom alleen maar voor een beveiligingssysteem.
Een man is dakpannen op zijn dak aan het leggen. Plots maakt hij een verkeerde beweging en valt 9 meter naar beneden. Omstaanders bellen onmiddelijk de 100. Die is snel ter plaatse en één van de ambulanciers vraagt: Wat is er gebeurd?. Waarop de man mompelt: Dat weet ik ook niet. Ik lig hier nog maar pas.
Je bent werkelijk de meest ongemanierde en brutaalste schoft die ik ooit van mijn leven gezien heb, zegt de woedende vader tot zijn zoon, in zijn bureau. Je begint er van dag tot dag dwazer uit te zien. Dag, jongeheer Servaas. Je zult me niet geloven, maar hoe vaker ik je zie, hoe meer je op je vader begint te lijken, zegt de bediende die juist binnenkomt.
Mijn zoon gedraagt zich slecht, zegt de vader van de patiënt. Hij bezorgt me heel veel last en verdriet. Je moet hem eens flink aanpakken en op zijn plichten wijzen, zegt de psychiater. Maar hij wil naar geen verstandig woord luisteren, zegt de vader van de patiënt. Zou u eens met hem willen praten?.
Een klant gaat een kleerwinkel binnen en zegt heel boos: Bij u laat ik nooit meer een pak maken. Toen ik het jasje aantrok, scheurde de rug letterlijk middendoor. Waarop de kleermaker zegt: Dat is inderdaad zeer onaangenaam. Mijn knecht zal de knopen veel te stevig vastgenaaid hebben.
Lieve hemel, gebruik toch je beide handen, riep het meisje in de auto. Ik kan niet, zegt de jongen, ik heb er één nodig om te sturen.
Heb je mijn raad opgevold en slaap je nu met het venster open?. Ja. En?. Ben je die verkoudheid nu kwijt?. Nee, maar wel mijn horloge en mijn portefeuille.
Vader ooievaar probeert zijn zoon gerust te stellen, tijdens één van moeder ooievaars nachtelijke afwezigheden. Huil maar niet, jongen, sust hij. Je moeder brengt baby's naar de mensen en dat maakt hen heel gelukkig. Straks is ze weer thuis. De volgende nacht is het de beurt aan vader ooievaar, om baby's af te leveren en moet moeder ooievaar haar zoon te troosten. Huil maar niet, jongen. Je vader komt terug van zodra hij de papa's en mama's hun kindje heeft bezorgd. Een paar dagen later zijn moeder en vader ooievaar zeer ongerust, want hun zoon is de hele nacht nergens te zien. Als hij uiteindelijk bij het krieken van de dag thuiskomt, vragen zijn ouders waar hij de hele nacht is geweest en hij zegt: O, ik heb gewoon een paar studentes de schrik van hun leven bezorgd.
Een grote, kloeke vrouw stapt op de tram en ging tussen de reizegers zitten, die ze letterlijk opzij perste. Een klein magere manneke dat opeens alle zitruimte zag verdwijnen, merkte op en zei: Ik vind dat ze de mensen volgens hun gewicht zouden moeten laten betalen. In dat geval zou ik het niet eens de moeite waard zijn om te stoppen, om jou te laten opstappen, merkte de kloeke vrouw op.
Een Waaslander stapt voor de eerste maal een warenhuis binnen in Antwerpen. Hij komt bij de lift en staat er wat naar te kijken. Hij ziet er twee oudere, zwaarlijvige dames in verdwijnen en wat later stappen er twee jonge, knappe dames uit. Amai, zegt hij, als ik dat geweten had, dan had ik ons Josefien meegebracht.
Na een huwelijk van 47 jaar sterft een man. Niet lang daarna komt zijn vrouw ook aan in de hemel. Als ze hem ziet,vliegt ze hem in de armen en zegt: O schat, wat ben ik blij jou hier te vinden. De man kijkt haar verbijstert aan en zegt: Geen roet in het eten gooien, hé. De afspraak was toch, tot de dood ons scheidt?.
Er was eens een pastoor wiens schoenen versleten waren. Hij liet dus een paar nieuwe maken bij een schoenmaker wiens vrouw de kwalijk reputatie had een onverbeterlijke kletskous te zijn. Ik zou willen dat je er zolen oplegt, die gemaakt zijn van vrouwentongen, zei de pastoor tegen de schoenmaker, terwijl zijn vrouw erbij stond. Die zijn immers onverslijtbaar. Goed, meneer pastoor, zei de vrouw bitsig, we zullen doen wat u verlangt en het bovenleer zal van pastoorsvel gemaakt zijn. Dat drinkt geen water.
Maria heeft van haar echtgenoot een bontjas van zilvervos gekregen. Beeldig, vind je niet?, zegt ze tegen haar vriendin, het is haast niet te geloven dat hij van een beest komt. Foei, zegt haar vriendin, zo mag je niet over je man spreken.
Twee mannen zijn elkaar in een café aan het uitschelden. Het gaat er steeds heter aan toe. Opeens roept één van hen: Maar je kunt je toch niet met mij vergelijken. Waarop de andere zegt: Wat jij bent, ben ik al lang, stomme ezel.
Jantje, zegt de juffrouw boos, waarom maak jij nooit je huiswerk?. Ik kan me thuis niet concentreren, want mijn moeder en mijn vader maken voortdured ruzie, juffrouw. Ik ken je moeder van zien. Ze lijkt mij de kwaadste nog niet. Wie is je vader?. Dat is nu precies waar ze altijd ruzie over maken.
Heb jij al eens een auto-ongeluk gehad?, vraagt Kamiel aan zijn vriend. Dat hangt ervan af, hoe je de dingen opvat. Ik heb mijn vrouw in de garage leren kennen.
In de kerk zei de pastoor dat we elkaar allemaal een warme handdruk moesten geven en ik zat daar met ijskoude vingers.
In de krant is er een advertentie te lezen, met de volgende woorden: Totale uitverkoop van tweepersoonsbedden, met grais een extraatje erbij: Twee Valhelmen.
Een man komt binnen in de apotheek en vraagt iets tegen de hik. De apotheker buigt zich over de toonbank en geeft de man een klap in zijn gezicht. Waar was dat voor nodig?, vraagt de man. Wel, je hebt nu toch de hik niet meer, of wel soms?, zegt de apotheker trots. Nee, maar mijn vrouw die in de auto zit wel.
Een jongetje zit in de trein tegenover een andere jongen die verschrikkelijk scheel ziet. Hij zit hem een hele tijd aan te kijken en zegt dan: Mijn broertje kan dat ook, maar niet zo lang.
Vissen kunnen zien, horen en proeven. Kunnen ze ook ruiken?, meester. Ja, als ze heel lang gelegen hebben, zegt Jantje.
Na de mis zegt de pastoor tegen de aanwezegen in de kerk: Ik wil dat alle aanwezegen die hun partner deze week bedrogen hebben, naar voren komen, zodat ik hun zonden kan vergeven. Een oud en slechthorend vrouwtje vraagt aan haar buurvrouw: Ik heb niet verstaan wat de pastoor gezegd heeft. Kunt u het even herhalen?. Natuurlijk, zegt ze. Iedereen die een pepermuntjevan de pastoor wil, moet even naar voren komen. De vrouw pakt haar wandelstok en strompelt naar voren. Wat, zegt de pastoor, u mevrouw. Op uw leeftijd. Schaamt u zich niet?. Het vrouwtje kijkt de pastoor aan en zegt: Meneer pastoor, het is niet omdat ik geen tanden meer heb, dat ik geen snoepje meer in mijn mond kan stoppen.
Twee vrouwen lopen over straat, als ze plots iemand horen zeggen: Pssst, hier beneden. Op de rand van de stoep zien ze een kikker zitten, die zegt: Ik ben eigenlijk geen kikker, ik ben een betoverde bankier. Als je me kust, word ik weer normaal en zal ik je redelijk belonen. Eén van de vrouwen kijkt om zich heen,pakt de kikker en stopt hem in haar handtas. Waarom doe je dat?, vraagt haar vriendin. Omdat een pratende kikker in tijden van cricis meer waard is dan een bankier.
Een vrouw gaat met haar veertien kinderen nieuwe kleren kopen in een grote winkel in de stad. Hoe heet jij?, vraagt de verkoopster aan de jongste. Bertje, mevrouw. Dat is een mooie naam. En hoe heet jij?, vraagt ze aan één van de andere kinderen?.Ikke?. Bertje, mevrouw. Dat blijft zo maar verdergaan tot aan de oudste, die vijftien is. Hoe heet jij?, vraagt ze ook aan hem. Mijn naam is Bertje, mevrouw. De verkoopster begint zich vragen te stellen en vraagt aan de moeder: Heten al uw kinderen Bertje?. Ja, zegt ze, dat is gemakkelijk. Als ze moeten komen eten, roep ik: Bertje, komen eten. En voila, ze zitten allemaal aan tafel. Maar als je nu maar één van hen nodig hebt, wat doe je dan?. Dan roep ik die bij zijn familienaam.
Een man ziet bij valavond enkele inbrekers in zijn tuin rondsluipen. Hij belt naar de politie en vraagt om onmiddelijk een patrouille te sturen. Het spijt me, klinkt het aan de andere kant van de lijn, alle auto's zijn nu ergens elders bezig, meneer. Doe alle deuren goed op slot. We komen zo snel we kunnen. Vijf minuten later belt de man terug naar de politie en zegt: Ik heb de inbrekers allemaal neergeschoten. Binnen de vijf minuten komen er drie politiewagens en een ziekenwagen aangereden. De politieagenten betrappen de inbrekers op heterdaad en rekenen ze in. Ik dacht dat je zei dat je ze had neergeschoten?, vraagt één van de agenten aan de man. Waarop hij zei: En ik dacht dat jullie geen auto's ter beschikking hadden?.
Een man die maar niet aan een vrouw raakte, besloot een advertentie in de krant te plaatsen. Aangezien hij niet te veeleisend wou zijn, zette hij er maar één zin in: Ik zoek een vrouw. Een paar dagen later ontving hij een honderdtal reacties, allemaal met dezelfde inhoud: Kom de mijne maar halen.
Kort na de Golfoorlog in 1991 was soldaat Johnson levend teruggekeerd, maar moest vaststellen dat zijn lief met een andere kerel uitgeweest was. Hij vroeg om een verklaring en ze zei: Ah schat, hij wou alleen maar vriendelijk zijn. Hij bracht me elke avond naar het secretaiaat, om de lijsten van de slachtoffers te bekijken en te zien of je gesneuveld was.
De belastingcontroleur vraagt aan Fons, wat hij met zijn inkomen doet. Wel meneer, ik geef 30% uit aan kledij en 20% aan ontspanning, zegt Fons. Ja maar, protesteert de belastingcontroleur, dat is niet mogelijk, dat maakt samen 120%. Toch wel, het is wel mogelijk, zegt Fons. Die 20%, die leen ik.
De tatoeërder zocht een hulpje, voor enkele uren in de week. Een eerste kandidaat bood zich aan. En, meneer, hebt u ervaring met tatoeages of met piercings?, vraagt de tatoeërder. Ja, absoluut. Ik werkte dertig jaar als kaartjesknipper bij de NMBS, zegt de kandidaat.
Weet uw zoon al wat hij later wil worden?, vraagt de leerkracht. Absoluut, hij wil vuilnisophaler worden. Vreemd, want dat hoor je niet veel. Hij denkt dat hij dan alleen op dinsdag zal moeten werken.
Ik heb vandaag 4 euro verdiend, zegt Peter. Ik ben achter de bus aangerend, in plaats van erin te gaan zitten. Stom van je, zegt Karel. Waarom ben je niet achter een taxi aangerend?. Dan had je minstens tweemaal zoveel uitgespaard.
Georges, wat denk je van onze nieuwe buren?, vraagt Karel. Ze hebben geen auto, geen tv, geen computer en zij draagt geen juwelen en geen bontmantel. Ze hebben dan waarschijnlijk heel veel geld, zegt Georges.
Ik had het vannacht zo koud, zegt Martha. Ik lag te beven en te rillen. Lag je ook te klappertanden?, vroeg haar buurvrouw. Dat weet ik niet. We slapen niet bij elkaar.
Waarom zitten er in vliegtuigen zwemvesten en geen parachutes?, vraagt de kolonel. Leven getrouwe mannen langer dan ongetrouwde mannen?, vraagt één van de piloten.
Een man komt bij de psychiater en klaagt: Ik kan me niets meer herinneren. Geen datum, geen telefoonnummer, niets, zegt de man. Sinds wanneer hebt u dit probleem al?, vraagt de psychiater. Welk probleem?, vraagt de man.
Een korporaal van het Luxemburgse leger, dat alleen een landmacht heeft, bestaande uit 1000 man, drie tanks en geen oorlogsvliegtuigen heeft, heeft per e-mail de oorlog verklaard aan China. De volgende dag komt er een e-mail terug met de vraag waar Luxemburg ligt en de korporaal zegt: Tussen België, Frankrijk en Duitsland. De dag daarop ontvangt hij nog een mail van China: We hebben het land gevonden, na lang zoeken op de kaart. Hou er rekening mee dat wij over het grootste leger ter wereld beschikken,bestaande uit meer dan 2 miljoen soldaten, duizenden tanks en vliegtuigen en daarboven een enorme marine. De korporaal stuurt het volgende antwoord terug: Laat die oorlog dan maar zitten. Wij hebben niet genoeg bedden, voor al die krijgsgevangenen.
Er staat een lange rij te wachten in het postkantoor. Eindelijk is Karel aan de beurt. De loketbediende vraagt hem om een formulier in te vullen. Hij neemt de balpen ter hand die daar ter beschikking ligt, maar er komt geen inkt uit en hij zegt: Napoleon heeft hier nog mee geschreven, zeker?. Waarop de postbediende met kalmte zegt: Voor inlichtingen verwijs ik u door naar het tweede loket.
Ingenieur Vliegenvanger heeft toch altijd pech met zijn uitvindingen. Verleden jaar is hij met zijn deltavliegtuigje in het water gevallen en gisteren, toen hij zijn turbozakduikboot wou uittesten, is hij in de lucht gevlogen en blijven hangen.
Jos slaagt er maar niet in on verbinding te maken met het internet en hij belt naar de helpdesk. Weet u zeker dat u het juiste wachtwoord hebt ingetikt?, vragen ze. Natuurlijk, ik heb het mijn collega net zien doen, zegt Jos. Kunt u mij ook zeggen, weelk wachtwoord dat was?, vragen ze. Vijf zwarte bolletje, zegt Jos.
Wanneer de jongeman het papier dat de bankier hem toeschuift, wil ondertekenen, zet hij grote ogen op, als hij las: Men heeft me verteld dat u geld leent tegen 6,5 procent, maar als ik goed kan tellen, is dat 9 procent. Maar rekent u toch zelf een, zegt de bankier: 6 procent plus de helft van 6 procent, dat is toch 9 procent, hé.
Mijn man is na zijn operatie tien kilo vermagerd, zegt Marie tegen haar buurvrouw. Wat mankeerde hij dan?, vraagt ze. Ze hebben zijn blindedarm weggenomen, zegt Marie. O, en weegt dat spul zoveel?, zegt ze.
Twee Japanners komen elkaar tegen op het vliegveld. Jij bent toch naar Europa geweest, hé?. Hoe was het ginder?, vraagt de eerste Jappanner. Dat weet ik niet, zegt de tweede Jappanner. Ik heb de foto's nog niet bekeken.
Linda zit de krant te lezen en zegt tegen haar man: Ik lees hier dat de meeste ongelukken in de keuken gebeuren. Maar schatje toch, zegt hij, dat hoef je mij niet te vertellen, ik eet bijna elke avond de brokstukken op.
Ober,deze biefstuk is oud en taai, zegt de klant. Dat klopt, meneer, en dat is het beste bewijs dat wij uitsluitend gezonde koeien slachten. Ze zouden anders nooit zo oud kunnen worden, zegt de ober.
Het is middernacht. Dorus doet zijn schoenen uit en sluipt de trap op naar boven. Die kraakt echter onder zijn gewicht, waardoor zijn wederhelft wakker wordt en vraagt: Dorus, ben jij dat?. Komen er hier soms nog andere misschien?, zucht Dorus.
De onderwijzer wijst naar een vlek op de werelkaart en vraagt: Welk werelddeel is dit?. Amerika,zegt Alexander. Goed, en wie heeft Amerika ontdekt?. Colombus, meester?. Goed, en wie was Colombus?. Dat was een ei, meester. Hoezo, een ei?. In de vorige klas hadden ze het altijd over het ei van Colombus, meester.
Een dame staat op de bus te wachten en een voorbijganger vraagt: Mevrouw, stopt deze bus aan de dam?, want als hij dat niet doet, dan zal dat nogal een plons geven.
Meneer, daar is iemand die u wenst te spreken. Zeg hem dat ik afwezig ben. Dat heb ik al gedaan, maar hij wil niet weggaan. Laat hem dan maar binnen, ik zal het hem zelf zeggen.
U wilt het dus met bloemen zeggen, vraagt de bloemist. Dan zou ik een dozijn rozen nemen. Nee, zegt de jongeman, liever een half dozijn rozen. Ik wil haar nog niet te veel zeggen.
Tijdens een spelletje golf roept Jan opeens verrukt: Hé, ik denk dat mijn slag echt aan het verbeteren is. Waaraan merk je dat?, vraagt zijn golfpartner. Ik sla nu veel dichter naast de bal dan vroeger.
Amai zeg, wat een hondenweer was dat vandaag, een dag om gezellig binnen te blijven en achter uw computer te kruipen of gewoon een mooi boek te lezen. Men zegt zo vaak, 't is geen weer om ne hond door te jagen en gelijk hebben ze hoor. Ik heb mij eens laten wijsmaken dat ze daar boven (in de hemel) veel zonnepanelen hebben, die moeten gekuist worden.
’t Is spijtig dat ik hoogtevrees heb, anders ging ik eens gaan kijken.
En voor degene die wel naar buiten gaan, raad ik u aan om eerst eens te bellen naar boven. Maar ik denk niet dat het veel zal helpen hoor. Gewoon wachten tot het stopt met regenen, dat is nog het beste dat ge kunt doen.
Ik had vandaag ook niet zin om een toerke te doen met de koersfiets, dus, ben ik dan maar lekker thuis gebleven. Terwijl ik achter mijn computer zit en dit verhaaltje aan het neerpennen was, die waren mijn ramen aan ’t bleiten van verdriet.
De tranen liepen van boven naar beneden, terwijl deze morgen in mijn bad ook al geregend had. Mijn vissen zitten met ne paraplu boven hunne kop, om toch maar geen hersenschudding te krijgen. Verleden jaar heeft de ziekenwagen een goudvis naar het kliniek moeten voeren.
Tijdens zijn slaap was hij zodanig aan het dromen, dat hij uit zijn beddeke was gevallen.
Hij is dan naar huis gekomen met dertien nietjes in zijne kop en de dokter had hem verboden van nog te zwemmen. Ik moet u wel zeggen dat mijn twee goudvissen wel een zwembrevet hebben hoor, want ze hebben nog meegedaan aan de olympische spelen.
De twee vorige hadden geen zwembrevet op zak en wisten niet goed in welke richting ze moesten zwemmen. Bij het zwemmen zijn ze tegen mekaar gebotst en hebben ze allebei een schedelschudding en een hersenbreuk opgelopen.
Ook de vogels die hier voorbij vliegen hebben hun regenjas aangetrokken en een soepketel op hunne kop gezet. En degene die een paraplu boven hun kop houden, vliegen niet maar ze zweven vooruit. De vogels die op hun bestemming aankomen moeten zo vlug mogelijk naar de zonnebak gaan, om hun te drogen. Terwijl wij geduldig moeten wachten tot het beter weer wordt. Maar in feite moeten wij niet klagen hoor, en mogen we kontent zijn dat het af en toe een regent.
Toen ik nog ne jonge snotter was, kon ik al wreed goed knutselen en mocht ik hier en daar een handje toesteken. Ik ben begonnen met overal puttekes te graven, maar ik ben er moeten mee stoppen hoor.
Ik ben per ongelijk ne keer in een zelfgemaakt putteke terechtgekomen, en ik kon er potverdikke niet meer uit. Ik heb daar toch wel een paar dagen in dat putteke moeten doorbrengen zeker. Mijn pa heeft dan een kraan moeten laten komen, om mij diene put te trekken. Een half uur hebben ze bezig geweest, want ze moesten mij nog eerst zoeken.
Ik was ondertussen al een halve meter gezakt, want den dag daarvoor had ik vier boterhammekes meer gegeten dan anders. Toen ik uit da putteke getrokken was, ben ik beginnen nadenken over mijn volgende knutselwerk.
We hadden vroeger gene tv in huis, alleen maar een oude versleten radio die mijne pa gekregen had van ne mens die ergens lag te slapen tussen de stuiken. Op ne zekere dag vroeg mijne pa aan mij, om ne keer op mijn gemakske een tv in elkaar te knutselen.
Awel, dat was het begin van mijn diplomatisch knutselwerken, die achteraf op niet veel trokken. Voor ge begint te knutselen moet ge eerst een plan uittekenen, om uw diplomatisch knutselwerk te doen slagen hé.
Aangezien we vroeger niet veel wit papier in huis hadden, gebruikte ik altijd mijn versleten lakens, om die tv in groot te kunnen tekenen. Na 14 dagen was die zwart-wit tv op mijne versleten laken af, en kon ik beginnen met het echte werk.
Ik ben dan naar een brouwerij geweest, achter een lege bierbak en naar de ijzerwinkel achter zestien witte spotlampen. Zo fier als ne gieter stak ik die zwart-wit tv in elkaar, zoals het op mijn versleten laken was getekend.
Mijn broer had ondertussen al wat reclame gemaakt bij de buren, zodat ze uit nieuwsgierigheid kwamen kijken naar mijn diplomatisch knutselwerk. Met veel gezweet en gevloek was ik er toch in geslaagd, om al die spotlampen in diene lege bierbak vast te vijzen.
Zo klaar dat het was, maar wel zonder klank en geluid.
Mijn tweede diplomatisch knutselwerk was, om ne kapotte vélo terug in elkaar te steken. Mijn pa had een paar fietsonderdelen meegebracht van op het stort, want ik had nog gene koersvélo. En zo kon ik weer beginnen met een planneke te tekenen.
Als die vélo in elkaar was geknutseld, zag ik dat er iets niet klopte. Ik had mijn twee wielen verwisseld, en mijn stuur op mijn zadelpen gemonteerd. Mijn fietsbel had ik aan mijn spaken gemonteerd, en mijn achter en voorlicht waren aan mijn twee omgekeerde wielen vastgemaakt. Awel, ge gaat mij niet geloven als ik u zeg dat die diplomatische vélo nooit niet heeft gereden.
Drie jaar later heb ik mijne buurman geholpen bij zijn piksplinternieuwe woning.
Mijn buurman vroeg ne keer aan mij, om een paar electriekdraden te leggen en een paar stopcontacten te plaatsen. Awel, ik heb dat dan ook gedaan. Hij wist dat nog van vroeger, dat ik wreed goed kon knutselen.
Potverdikke, ik had die draden toch wel verkeerd gelegd zeker. Zijne gebuur wilde 's avonds naar de tv kijken en zijn koffiemachine sloeg aan. Zijn vrouw deed op de slaapkamer het licht aan en de wasmachine begon te draaien. Ik wilde mijn vuile handen wassen en zijn grasmachine was bezig met het korte gras af te rijden.
Zijn vrouw wilde ’t licht in de keuken aansteken en de straatlampen sloegen aan.
Amai zeg, zo kwaad dat diene vent was. Hij was zodanig kwaad, dat hij al zijn haar verloor en ik kreeg opslag en tezelfdertijd mijn ontslag ook.
't Was in feite maar één ding dat ik wreed goed kon, en dat was afbreken. Wat wilt ge, als ge nog in uw groeiperiode zit.
Ik mocht van mijne nonkel Marcel voor twee dagen meehelpen in zijne hof, want hij wilde zijne hof in een ander kleurke steken. Ne mens moet af en toe ne keer veranderen hé, wilt ge meegaan met de tijd.
Ik moest zijne oprit in lichtblauw verven, wat zijn madam zag dat kleurke graag.
Daarna moest ik het groene gras vernissen, zodat het niet meer kon verkleuren, als de zon te fel scheen.
Ook dat was niet goed, want in plaats van vernis, had ik toch wel donkere groene verf gebruikt zeker. Madam zei dat het in de woning te rap donker was.
Mijn buurvrouw vroeg eens aan mij, of ik achter twaalf flessen plat water wilde gaan naar de winkel. Als ge zeker wilt zijn dat da water echt plat is, zijt ge beter van een beetje water op de grond te gieten en daar eens op te slaan.
Dan moogt ge er zeker van zijn dat het echt plat water is. Dus, dat heb ik dan ook gedaan en ik kreeg potverdikke nog onder mijn voeten ook.
Als ik nu nog ne keer achter plat water moet gaan, doe ik een klein hamerke mee, om op da water te kloppen voor ik het koop.
Als ne jonge snotter mocht ik in de grote vakantie ne keer meegaan naar de zee, in Oostende. De buurjongen, die ook mee mocht gaan, omdat zijn ouders te moe waren om op hem te letten, was op het strand van Oostende bezig met een zandkasteel te bouwen, en ik maakte alles kapot. Amai zeg, azo bleiten dat hij deed. Op één, twee, drie liep de zee over.
’t Had daar toch wel ene zijn brandende sigaret in de zee gegooid zeker en binnen de vijf minuten stond gans de zee in vuur en vlam. De mensen die in de omtrek wonen kwamen een kijkje nemen, ze dachten het vuurwerk was.
En door de hitte van ’t water ontploften al die vissen, die daar aan ’t zwemmen waren.
Sommige mensen dachten dat de zee ontploft was, van al dat lawaai van die vissen die ontploft waren.
Ik was daar ondertussen puttekes aan ’t graven, om al die dooie vissen die ontploft zijn te kunnen begraven. En tijdens mijn graafwerken kreeg ik onverwachts bezoek van de strandpolitie. Ze hadden bericht uit Frankrijk gekregen, om te zeggen dat ik mijn graafwerken moest stop zetten, want hun strand was ginder aan ’t zakken.
Toen ben ik dan ook maar gestopt met puttekes te graven en terug naar huis gereden.
Toen ik thuiskwam waren ook mijn al mijn ramen aan diggelen geslagen, waarschijnlijk van de trilling van de aarde die ook van ’t verschieten wakker schoot.
