De dag van vandaag is dat toch wreed de mode geworden hé, dat online kopen.

Meestal doen ze dat, omdat ze dan ook veel minder inspanningen moeten doen en om tijd uit te sparen.

Ik persoonlijk moet daar niet veel van weten hoor, want dan kan je ook gene goeie dag meer zeggen.

Ik hou nog veel liever aan de oude gewoonte, en aan het dagelijks kontact met de mensen. Maar ook, omdat je dan ook weet wat je koopt.

Mijne gebuur had zo ne keer tegen mij gezegd:

- Flipper de flip, ge moet dat ook eens proberen.

Ik laat mij toch wel overhalen zeker, en ik begon direct te bellen:

- Hallo meneer, is dat met de online-lijn?.

- Ja meneer, daar spreekt u mee, en wat kan ik voor u doen?.

- Awel, ik zou graag 200 gram kaas willen, 12 bananen en 8 appelen.

- Ja maar meneer, welke bananen moet dat zijn en welke kleur moeten ze hebben?.

- En voor wat moeten die appellen dienen?.

Amaai zeg, azo veel vragen dat hij stelde.

Alé, twee dagen later werdt mijn bestelling aan huis geleverd.

- Bent u meneer flipper de flip?.

- Ja meneer, dat ben ik nog altijd.

- Ik ben hier met uw bestelling.

- Zou u hier eens willen tekenen?.

Potverdikke zeg, ik moest tekenen en ik had nog niet eens mogen kijken, wat er in die doos zat. Ik deed die doos open en weet ge wat er in zat?.

- 200 Gram kaas, waar er gaatjes in geboord waren.

- 12 Naakte bananen, die geen kleren aan hadden.

- 8 Appelen, ook zonder kleren aan.

Die naakte bananen hadden niet alleen kou gekregen, ze hadden ook nog een bruin kleurtje gekregen.

En die appelen hadden zo naar hun zin, want die wisten op voorhand dat ze werden gebruikt om appelmoes te maken.

Ne mens laat dan eens zijn boodschappen naar huis brengen.

Ik denk dat het nog altijd beter is, om zelf uw boodschappen te doen.

Dan behoud ge het kontact en de vriendschap met de mensen.

Achteraf ben ik dat te weten gekomen, dat die kaas uit België komt en die gaatjes in Nederland worden aangebracht.

Ik vind dat niet eerlijk hoor, dat we voor die gaatjes ook nog moeten betalen.

Ik noem dat gewoon: Afpersing.

Maar 't is wel aangenaam voor degene die gaan werken en mensen die niet meer goed te been zijn hoor.

Groetjes van flipper de flip.

Boer Charel zat in zijn stamcafé en ze hadden hem vertelt dat het in de hemel veel beter is dan hier op aarde.

Als boer Charel thuis kwam maakte hij direct een afspraak met Sint-Pieter, om voor een paar dagen op bezoek te mogen komen.

Ze hadden boer Charel ook vertelt dat in de hemel veel volk aanwezig is, en dat de engelen ginder rond vliegen.

Na een paar dagen krijgt boer Charel bericht van de Sint-Pieter, dat hij voor een paar dagen op bezoek mag gaan.

Boer Charel had er allang naar uitgekeken en eindelijk was het zover.

Sint-Pieter stond aan de hemelpoort hem op te wachten, en in de verte zag hij Boer Charel komen.

- Dag Boer Charel.

- Dag Sint-Pieter.

- Kan ik de grote baas eens spreken?.

- Ja hoor, de diene is in den hof bezig (hof van Eden).

Amai, is dat ne lange hof zeg, want na tien minuten stappen komt boer Charel eindelijk bij de grote baas (Jezus), en Jezus zegt:

- Bent u boer Charel, die voor een paar dagen op bezoek komt?.

- Awel, komt dan maar mee, ik zal u een rondleiding geven.

De eerste dag kreeg boer Charel een rondleiding in de hemel, maar tot zijn grote verbazing was hij helemaal alleen.

Boer Charel is verbaasd, maar hij ging toch verder.

Boer Charel is daar al een paar uur aan het rond wandelen, maar hij had nog niemand gezien of gehoord en hij vraagt aan Jezus, hoe het komt dat hij maar alleen is en niemand ziet?.

- Ik heb mijn personeel naar huis gestuurd, ze hebben allemaal verlof gekregen.

Ondertussen was het al avond geworden, en boer Charel begon al ne grote honger te krijgen.

- Ga maar aan tafel, ik zal u eten brengen, zegt Jezus.

Boer Charel ga aan tafel zitten, en twee minuten later komt Jezus af met twee boterhammen met choco.

's Morgens boterhammen met choco, 's middags boterhammen met choco en 's avonds boterhammen met choco.

De twee dag kreeg hij een rondleiding in de hel, warm dat het daar was en zoveel volk dat daar rond liep.

Alé, 't was daar alle dagen feest:

Kalkoen, kreeft, oesters, champagne enz....

's Morgens: Rozijnebrood met choco-melk, en boterkoeken.

's Middags: Kalkoen, kroketten, frieten, oesters, kaviaar en champagne en 's avonds:

Rijspap met gouden lepeltjes, pannekoeken en choco-melk.

Als het tijd was om terug te keren, naar de aarde vroeg boer Charel hoe het komt dat in de hemel alle dagen maar twee boterhammen kreeg met choco?, en in de hel zo warm was en elke dag feest was met:

Kalkoen, kroketten, kaviaar, champagne enz....

- Ik kan maar moeilijk voor éne mens koken hé, zei Jezus en in de hel hebben ze toch personeel genoeg, om te koken.

Jan en zijn vrouw verlangen al een paar jaar naar een baby.

Op eer zekere dag de pastoor langs om afscheid te nemen, want hij gaat in Lourdes gaan wonen.

Hij hoorde hier en daar al iets zeggen over hun kinderwens, en hij belooft om een kaars voor hun aan te steken.

Na enkele jaren keert de pastoor terug, en hij ziet vijf kinderschoentjes voor de deur staan.

Hij gaat naar binnen en feliciteert de vrouw, en hij vroeg meteen naar haar man om hem ook te kunnen feliciteren, waarop de vrouw zegt:

Meneer pastoor, Jan is nog maar net vertrokken naar Lourdes, om de kaars uit te blazen.

Een goedgelovige man telefonert naar God en zegt:

God, luister eens naar wat ik u vertel, want het is hier nogal een spel.

We werken hier in ploegen:

De laten en de vroegen.

We krijgen maar een hele kleine pree, en krijgen maar tien minuten om naar de WC te gaan. Twintig minuten schof, en maar één maand verlof.

Het uur moet ge hier ook al niet vragen, omdat ge hier geen horloge moogt dragen.

Wel een vals gebit, omdat het aan de binnenkant vastzit.

We moeten hier werken gelijk ne zot, en worden door de direktie bedot.

We hebben hier wel een paar vakbonden, maar hun handen zijn ook toe gebonden.

Onze premie die maar steeds verminderd, en er is niemand die dat verhinderd.

God, kunt U er niets aan doen, maar wacht niet te lang, want we gaan met zijn allen op pensioen.

Twee Waalse staalarbeiders komen bij Sint-Pieter terecht en doch worden ze in de hemel niet toegelaten, omdat ze veel te vuil zijn en worden naar de hel gestuurd.

Na drie dagen krijgt Sint-Pieter een telefoontje van de duivel, die zegt:

Kom zo vlug mogelijk die twee staalarbeiders terughelen, want op drie dagen tijd hebben we al twee ovens moeten stil leggen.

Onze lieve Heer zit met een dilemma, want het is veel te druk in de hemel.

Hij verzint een nieuwe regel en vertelt dit aan al de engelen, die bij de hemelpoort op wacht staan.

Elke keer als er iemand bij de hemelpoort komt, moet je vragen hoe zijn dag was, zegt onze lieve Heer tegen de engelen en zegt:

Als zijn dag vreselijk beroerd was, ondanks het feit dat hij is overleden, mag hij naar binnen. Oké, zegt één van de engelen.

Even later komt er ne man aangelopen en de engel zegt:

Een momentje meneer, hoe was uwe dag?.

Zeer beroerd, zegt de man.

Meestal ga ik tijdens de lunchpauze samen met een collega wat gaan eten, in dat tentje aan de overkant. Maar hij was ziek, dus ging ik naar huis, wat eten halen.

Ik kom thuis op de 25e verdieping in onze flat en ik hoor mijn vrouw gillen.

Ik dacht: Ze lig waarschijnlijk in bed met een andere man.

Dus ik ga op zoek.

Ineens zie ik daar een paar vingers aan de rand van het balkon hangen.

't Was toch wel mijn buurman zeker, die boven ons woont.

In een colere begin ik op zijn vingers te kloppen e de man valt van de 25 verdieping naar beneden.

Hij valt daar toch wel in een paar struiken zeker.

Ik zie hem nog een beetje bewegen.

Dus ik besluit om iets zwaars naar beneden te gooien.

Het eerste wat ik tegenkom, is de koelkast.

Ik sleep hem naar het balkon en gooi hem over de reling, precies boven op de man en hij was op slag dood, zo dood als ne pier.

Door de vreugde en alle inspanning krijg ik eer hartaanval en overlijd ter plekke.

Dat is inderdaad een vreselijke dag, maar weet ge wat?, u mag naar binnen.

Even later komt er een tweede man aangelopen.

Een momentje meneer, kunt u mij vertellen hoe uwe dag was?.

Nou, ik had vandaag een vrije dag en zat lekker een pintje te drinken, op mijn balkon en op het 26e verdieping.

Op een gegeven moment ging ik mijn 12e pintje pakken en verloor mijn evenwicht en viel over de rand.

Gelukkig kon ik mij net vasthouden aan de rand van mijn onderbuurmans balkon.

Er komt daar toch wel een idioot op diene balkon zeker, en hij begint op mijn vingers te stampen.

Ik val naar beneden, maar overleef het nog net, doordat mijne val wordt gebroken door een paar struiken.

Ik zie daar ineens een koelkast naar beneden komen.

Hij landt boven op mij en ik was op slag dood, zo dood als ne pier.

Dat is inderdaad vreselijk, zegt het engeltje.

Maar weet ge wat?; u mag ook naar binnen.

Even later komt er een derde man aangelopen.

Het engeltje is verrast en zegt:

U bent al de derde vandaag, wat is er met u gebeurd?.

Nou, ik had een vrije dag.

Dus ging ik een lekker vrijen bij mijn vriendin.

Ineens komt haar man thuis en ze zegt tegen mij:

Vlug, verstop je.

Dus ik verstopte me in de koelkast en nu ben ik hier.

Op een dag komen er twee staalarbeiders aan de hemelpoort, en ze kloppen aan.

St. Petrus komt opendoen, hij kijkt in zijn gulden boek, maar ze staan er niet in en zegt:

Het spijt me jongens, want jullie hebben teveel stakingen georganiseerd.

Jullie kunnen de hemel niet binnen, en hij stuurt hen naar de hel.

Twee dagen later krijgt St. Petrus bezoek van de duivel die zegt:

Zeg Petrus, kom die twee staalarbeiders maar rap halen, want ze hebben al twee ovens stilgelegd.

Op een dag zit de duivel zich te vervelen.

Dan komt hij op het idee om de hemel uit te dagen voor een partijtje voetbal.

Dus hij belt Petrus op en vertelt zijn plan.

Petrus vind het goed en zegt:

Ach, de hemel wint toch wel.

Alle goeie voetballers zijn heilig en gaan toch naar de hemel dus die zet ik in.

Neen, de hel gaat winnen, zegt de duivel.

Vergeet niet dat wij nog altijd alle scheidsrechters hebben.

‘k Ben toch wel uit mijn warme nest (bed) gedaverd zeker, van al dat geblaas.

‘k Liep daar al een paar dagen mee rond hoor.

'k Heb gisteren mijn kat leren doedelzak spelen, om die Corona-virus weg te jagen.

En nu blaasd ze zodanig hard, dat het hier windstil is.

Als diene wind in aantocht is en hij hoort dat lawaai, dat begint hij ook al bang te worden en keert hij terug van waar hij gekomen is.

Ook mijn voordeur was weggeblazen en mijn goudvissen hadden geen water meer.

'k Heb er wel een beetje spijt van hoor, want nu komen de buren klagen, dat ze 's nachts niet meer kunnen slapen.

Ik had potverdikke vergeten zeggen aan mijn kat , dat ze maar mocht blazen van 's morgens 6 uur tot 10 's avonds.

Terwijl ze nu dag en nacht op die doedelzak staat te blazen.

't Is hier nu niet alleen windstil, maar ook de vogels hebben nu schrik gekregen en durven niet meer te vliegen.

Zelfs dat paard van diene boer die hier rechtover woont, is uit schrik gaan lopen.

Om nog maar te zwijgen van zijn koeien die aan het dansen zijn, want die denken dat het hier kermis is.

Mijne hond heeft ook ne keer mogen blazen op diene doedelzak, maar 't was rap gedaan hoor. Hare asem (adem) was te kort, en ze werd daar te rap moe van ook.

Ik peis (denk) dat ik mij ne geluidloze doedelzak zal kopen, die maken veel minder lawaai hé. Maar waar kan ik zo ne geluidloze doedelzak komen?.

En boer Kamiel moest zijn patatten (aardappelen) niet meer uit de grond halen, want door dat geblaasd, zijn die nu ook van schrik uit de grond gedaverd.

Groetjes van flipper de flip.

Wat doet ne mens zoal niet tijdens de Corona-virus, om zijne tijd te versluiten?.

Vanalles hé.

Awel, dat doet flipper de flip ook en hij gaat u zijn dagindeling vertellen, om toch maar uit verveling zijne tijd door te komen.

Als ik ’s morgens opsta, stel ik mijn beddeke kaarsrecht tege de muur.

Want van ne ganse nacht op hun vier poten te staan, zijn die moe geworden.

Daarna ga ik in de badkamer, om mij een baddeke te nemen met nat water, want droog water moeten ze nog uitvinden hoor.

Ik heb zeker een half uur nodig om de wenkbrauwen die tussen mijn tenen staan, te kuisen met een tandenborstel.

Want als ze te lang zijn, kan ik mijn schoen niet meer aandoen.

En als mijn teennagels te lang zijn, snij ik die af met een draadloze tuinschaar.

Daarna ververs ik het water, waarin mijn twee goudvissen rondzwemmen.

Pas op, dat water moet wel op kamertemperatuur zijn hoor, anders maken ze van hun neus.

Daarna stel ik de deur van de kelder open, dan kan mijne hond beter aan zijn eten.

Dan laat ik een half mijn ventilator draaien, zodat al het stof wegvliegt en alles weer proper afgestoft is.

Rond 11 uur steek ik twee geflambeerde rolmopsen in mijne magnetron, zodat die tenen 12 uur klaar zijn om op te fretten (eten).

’t Is te hopen dat die twee geblambeerde rolmopsen nu in mijn vingers niet bijt hoor, want verleden week was ik bijna twee vingers kwijt.

Maar flipper de flip heeft daar iets op gevonden hoor.

Ik pak diene rolmops vast en ik geef hem ne ferme patat op zijne kop, met een deegrol.

Dan weet ik zeker, dat hij dood is hé.

Ondertussen hen ik 12 patatten (aardapellen) aan ’t spit klaargemaakt.

Ik moet u wel zeggen, dat het veel geduld en behendigheid vraagt hoor.

Flipper de flip heeft twee jaar naar een kokschool geweest, waar ze niets moesten doen, om dat onder de knie te krijgen.

In de namiddag leg ik een kaartje, samen met mijn twee goudvissen.

Trouwen dat doen ze elke middag, na ’t eten.

Ik moet u wel zeggen dat ze dat ook uit verveling doen hoor.

Vroeger was dat voetbalmatch, maar dat was gauw gedaan hoor.

Ze zwommen dan rond met blauwe plekken, en dat was geen zicht hoor.

Nu hebben teminste ze een spelleke die lang kan duren en die zo vermoeiend niet is.

Ze slapen daar beter van ook.

En ik bereid mij al voor, voor het avondeten en dat zal hoogst waarschijnlijk pannekoeken op grootmoeders wijze zijn.

Vierkante pannekoeken met groene boter erop.

Nu ben ik bezig met mijn wenkbrauwen aan 't kammen, die tussen mijn voeten staan.

Daarna ga ik mijn haar kammen, die op mijne kletskop staat.

Groetjes van flipper de flip.

Deze morgen heb ik mijn twee goudvissen in 't bad moeten steken, want ze zijn de ganse nacht gaan wandelen en per ongeluk in een openstaande sloot terecht gekomen.

'k Had het nog gezegd, dat ze moesten binnenblijven.

Maar ja, als ge potdoof zijt, dan kunt ge ook moeilijk luisteren hé.

Ze zaten nog geen tien minuten in 't bad, of 't was daar al ene verdronken.

Hij had toch wel vergeten, van zijne zuurstofmasker voor zijn mond te houden zeker.

Ik moet u wel zeggen, dat daar tamelijk veel werk aan is, zeker als ze rond zwemmen.

Nadat ze gewassen waren, heb ik ze uit 't bad genomen en met een flanellen donsdeken afgedroogd.

Omdat ne gewone handdoek schuurd veel te veel, en dan hebben die geen kleren meer aan.

Verleden jaar heb ik ze ook in een bad moeten steken en afgedroogd met ne gewone handdoek. Potverdikke, ze waren toch wel poedelnaakt zeker.

Twee weken nadien zwom er ene rond met een valling en den andere zwom rond met een longontsteking.

Twee weken heeft hij in het kliniek moeten blijven en om de drie dagen moest hij beademd worden met een zuurstoffles.

Na die twee weken kwam hij thuis en hij had geen zin meer om te zwemmen, hij is dan redder geworden.

Nu is hij redder op het strand van St. Anneke, in Antwerpen.

PS. Nu ga ik sluiten, want 'k ben mijne hond zijn tanden aan 't kuisen, met bruine zeep.

Groetjes van flipper de flip.