Ja mannekes, de tijden zijn veel veranderd hé, buiten vroeger toch. Ge moet eens eerlijk zijn, de dag van vandaag zitten onze kinderen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat voor hun tv of voor hun computer. Sommigen weten zelfs niet meer of het avond of dag is en worden vetgemest, terwijl ze aan het kijken zijn naar wat er in het buitenland gebeurd. De dag van vandaag kent men zijn eigen buren niet meer, terwijl men vroeger iedereen kende. Ik weet het nog heel goed alsof het gisteren was, toen ik nog een jonge snotter was speelde ik vaak voetbal op straat met de buurjongens, omdat er in die tijd veel minder auto's rond reden. Ge kon zelfs op uw gemakske gaan fietsen of wandelen, zonder omver gemaaid te worden door ne autocoureur die wat vroeger moet thuis zijn, omdat zijn aangebrande soep op hem stond te wachten. In die tijd kon ge nog spreken van een echte familieband, maar dat is spijtig genoeg al heel wat minder geworden.
De dag van vandaag is de bevolking zodanig toegenomen, dat degene die in de steden wonen hun uitvlucht gaan zoeken naar de boerenbuiten. Sommige mensen durven zelfs uit schrik hun huis niet meer uit komen, bang om overvallen te worden door jongens die met haat rondlopen. Maar ja, in feite kunnen we daar niet al te veel aan veranderen hé. Wat we wel kunnen doen is ons eigen leven leiden, en voor de rest ons niet veel aantrekken. Ik denk dat dat nog het beste is, en voor de rest alles laten lopen zoals het nu is. En nu een keer heel iets anders, want er moet nog een beetje gelachen worden ook hé. Ze zeggen dat de mensen wreed agressief zijn, maar ook sommige dieren kunnen wreed agressief uit de hoek komen. Ik was gisteren bezig met het gras wat in te korten omdat het veel te hoog stond, want mijn buurvrouw had al twee keer haar zére voet omgeslagen van die molshoop die daar per ongeluk lag.
Ik was daar aan het rond toeren met die super de luxe grasmachine, en opeens hoorde ik daar ik de verte een wreed luid geroep. Ik legde de motor stil en ging kijken wat er daar gaande was, en opeens zie ik daar die zwarte blinde mol boven de grond aan het vechten tegen zijn eigen kinderen of waren het zijn klein kinderen, dat weet ik precies niet meer. Ik pakte mijn benen en voeten bijeen en ging er met een colére naar toe. - Hélaba, is 't hier gedaan met ruzie te maken hé. - Meneer, we zijn bezig met te oefenen, want in ons land mogen we ook op onze kinderen slaan om te oefenen. Ik heb mij er mij niet te veel van aangetrokken hoor, want in feite zijn dat mijn zaken niet. Awel merci zeg, een mens kan op zijn gemak geen gras niet meer maaien. Toen ik met mijn koersfiets naar huis reed en voorbij een weide passeerde waar nogal veel koeien stonden te grazen, zag ik iets ongewoons.
Ginder in de verte waren ze toch wel aan het vechten zeker. Ze waren aan het kaarten, maar 't was daar waarschijnlijk een koe bij die tegen haar verlies niet kon zeker. Amai zeg, was dat nogal een gevecht hoor, die ze daar aan het uitvechten waren. Die éne koe had een blauw oog en die andere koe was haar valse tanden kwijt. En als ge uw valse tanden kwijt zijt in dat groene gras, dan is er veel kans dat uw valse tanden ook groen van kleur zijn. Er liep daar ook nog een koe bij die wreed aan het manken was, waarschijnlijk is ze over die molshoop gestruikeld. Ondertussen waren er al twee koeien weggevoerd naar het dichts bijgelegen koeienkliniek. Die éne koe had een klaverenhaas ingeslikt, en de andere koe had haar twee valse koeienogen binnen geslikt. Allé, 't is toch weer allemaal goed gekomen, want nu lopen er twee koeien teveel op die weide. 't Is maar om u te zeggen, dat er overal wel iets is hoor.
Ja mannekes, vandaag ga ik u een keer meenemen naar de goeie ouwen tijd. Een tijd die allang achter ons ligt, maar af en toe denk ik er nog wel eens aan terug denk. Het was ook de tijd waar iedereen nog iedereen kende en waar broederschap, discipline en tucht ook aanwezig was. Om nog maar te zwijgen van de strenge opvoeding die we in die tijd kregen en we er nu heel dankbaar voor zijn. Maar spijtig genoeg heeft de modernisme alles veranderd en vraag ik mij soms af, of dit wel echt wel een goeie oplossing is?. Waar is die goeie ouwe tijd naartoe?. Awel, ver achter ons hé. Maar we hebben het geluk dat we af en toe nog wat herinneringen kunnen bij ophalen.
Toen ik nog een jonge snotter was en strenge winters waren, moest ik mij verwarmen achter de Leuvense stoof of een dikke trui aantrekken, om mijn slank lichaam toch een beetje warmte te geven. Ik dacht eerst dat mijn pa die stoof had gewonnen met de tombola van de boerenbond en daar was achter geweest naar Leuven of dat hij ze had gekregen van iemand die op reis ging en ze niet kon mee nemen omdat die veel te zwaar was. Maar die Leuvense stoof gaf mij zodanig veel warmte, dat ik er bruin van werd en mijn groeiperiode deed versnellen.
Ja mannekes, onze Leuvense stoof diende niet alleen om ons te verwarmen, maar ge kon er ook veel eten mee opwarmen. Op zekere ogenblik stonden er wel een pot of zes op die stoof en als dat nog niet genoeg was, waren er nog die twee ovens aan de zijkanten. Maar die werden meestal gebruikt om onze voeten in te verwarmen of om er vlaaien ik te bakken. Ik zie mijn moeder nog altijd zitten breien naast die Leuvense stoof en mijn pa zat met zijn voeten in een oven te denken aan.... Awel, hoe warm dat da was hé.
Awel, ge gaat me ni geloven als ik u zeg dat we dan ook minder ons licht moest aansteken, want die pot was zo gloeiend heet, dat hij dan ook veel meer licht gaf hé. Onze kolen werden gebracht door een kolenboer en die kar werd voortgetrokken door een Brabants trekpaard. En als die mens per ongeluk ziek was, dan moesten we onze kolen bestellen met een postduif die zijn vliegbrevet al op zak had. Dat mocht dan ook nog geen bejaarde duif zijn hoor, want anders moesten we zelf onze kolen gaan halen en dat was geen werk hé. Awel, mijn pa heeft dat een keer gedaan, een jong postduifje achter kolen gestuurd en na een paar dagen kwam die toch wel terug met lege handen zeker. In onze hof hadden we wel rode en groene kolen staan, maar dat zijn dan weer andere kolen hé.
Een bejaard echtpaar is op vakantie in Jeruzalem en plots sterft de vrouw. Er wordt een begrafenisondernemer gecontacteerd, die zegt: We kunnen het stoffelijk overschot voor 5000 euro overbrengen naar uw woonplaats, maar we kunnen uw echtgenote ook hier begraven, in de heilige grond. Dat kost maar 150 euro. De man denkt even na en zegt dan heel resoluut: Breng haar mar naar huis. Bent u daar zeker van?, vraagt de begrafenisondernemer. Het zal u 5000 euro kosten, terwijl u 4850 euro zou kunnen besparen door haar hier te begraven en ze zou bovendien in heilige grond rusten. Luister, zeg de man, jaren geleden werd hier ook eens iemand begraven. Drie dagen later is hij verrezen en dat risico wil ik niet nemen.
Een boer is bezig met het verplaatsen van het hooi, van het midden van zijn land naar de zijkanten. Zijn buurman vraagt hem waarom hij dat doet en hij zegt: Heb je het weerbericht niet gehoord?. Storm en regen in het midden van het land.
Een man stapt een bankkantoor binnen en wil een kluis huren. De bankdirecteur vult de vereisteformuliren in en vraagt: Moet uw echtgenote ook in de kluis kunnen?. Waarop de man zegt: Nee hoor, alleen dit bundeltje papieren moeten erin.
Een varken loopt door de tuindeur binnen in de woonkamer van een boerderij en kijkt rond in de kamer. Plots ziet het varken een stopcontact zitten, kijkt er even naar en zegt: Wat ben jij zielig ingemetseld.
Waarom gooi je die antidepressia weg?, vraagt de buurman. Dat zal ik je eens vertellen: Ik ben naar de dokter geweest, want die moet ook leven. Ik heb een voorschrift meegekregen en daarna ben ik naar de apotheker geweest, want die moet ook leven. En nu gooi ik die medicijnen weg,want ik wil ook leven.
Willy, heb je vanmorgen water bij de melk gedaan?, vraagt de melkboer. Ja, meneer , zegt de Willy. Weet je dan niet dat dat verkeerd is, Willy, zegt de melkboer. Jawel, maar ik heb gezegt dat je er eerst het water moest ingieten en daarna pas de melk, want dan kunnen we met een gerust geweten zeggen dat we nooit water bij onze melk doen, zegt de melkboer.
Een vrouw had een afspraak gemaakt met een chirurg en vroeg of hij een operatie kok uitvoeren. Om wat voor een operatie gaat het?, vroeg hij. O, u kiest maar wat, zegt de vrouw. Het zit namelijk zo: Elke woensdag ga ik met mijn vriendinnen bridge spelen, maar ik kan nooit deelnemen aan de conversatie, want ik ben nog nooit geopereerd geweest.
Een toerist vraagt aan een boer die aan het werk is op zijn land: Hoe is de lucht hier?. We hebben hier de zuiverste en gezondste lucht van heel de wereld, er bestaat geen plaats op aarde waar de lucht zo gezond is als hier. Sterker nog, hier gaat niemand meer dood. Is dat niet een beetje overdreven?, vraagt de toerist aan de boer. Toen ik dit dorp binnenreed, was er net een begrafenis aan de gang. O, maar dat was de begrafenisondernemer. De arme kerel is omgekomen van de honger, zegt de boer.
Wat is de overeenkomst tussen een open raam, een gevaarlijke bocht en een jonge weduwe?, vraagt de meester. Ik zou het niet weten, meester. Wel, met alle drie is het uitkijken geblazen, zegt de meester.
Een gek komt bij de dokter en zegt: Dokter, ik ben half doof. De dokter fronst de wenkbrauwen en zegt:We zullen eens een test doen. Ik zal iets zeggen en jij zeg na wat je gehoord hebt. Vervolgens zegt de dokter: Achtentachtig. Vierenveertig, zegt de gek.
Die arme Jansen heeft geen geluk gehad met de tombola, maar hij heeft toch een vette gans gewonnen, een fles whisky en een kist sigaren. En dat noem jij geen geluk hebben?. Ja, want hij is vegetariër, geheelondehouder en hij rookt niet.
Een vrouw vraagt aan haar man: Met hoeveel vrouwen heb jij geslapen?. Alleen maar met jou, lieve schat, zegt de man. Met al die andere bleef ik liefst zo lang mogelijk wakker.
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat je arrestant ervandoor is gegaan?, zegt de inspecteur. Wel, we werden onderweg achternagezeten door een briesende stier en toen is hij blijven staan, zegt de verlegen agent.
Ruben had probleem met zijn computer, dus belde hij Adam op, met wie hij nog school had gelopen en die industriële wetenschappen ( informatica) had gestudeerd. Adam kwam langs, drukte op een paar toetsen en het probleem was opgelost. Wat was nu precies het probleem?, vroeg Ruben. Het was een geval van ID honderd T, zegt Adam. Aha, een ID honderd T-fout. En wat is dat dan? vraagt Ruben. Stel dat het nog een keer gebeurt?. Heb je nog nooit gehoord van een ID honderd T-fout?, zegt Adam. Mmmm, nee, nog nooit. Schrijf het maar eens op, dan zul je het wel begrijpen. Toen Adam vertrokken was,schreef Ruben het op: IDIOOT.
Wat denkt u dat uw zoon later zal worden?. O, advokaat. Ik ben er zeker van. Hij bemoei zich nu al altijd met andermans zaken en als advokaat zal hij er dan ook nog goed zijn brood mee kunnen verdienen ook.
Een marktkramer zet een bordje tussen de berg aubergines met daarop de tekst: 1 euro per stuk en 3 voor 5 euro. Wat?, zeggen de klanten één na één en zeggen: Ik zou voor die 5 euro 5 stuks moeten krijgen. De marktkramer geeft zich telkens gewonnen en stopt keer op keer vijf aubergines in een zan. De man van het kippenkraam heeft dat hele gedoe aandachtig gedegeslagen en na een tijdje vraagt hij aan de groenteboer:Zou je de fout op je bord niet beter verbeteren?. Natuurlijk niet, zegt de man. Boor ik dat bord hier zette, verkocht ik nooit meer dan één aubergine tegelijk.
Op de kermis liep een man binnen in de tent van de waarzegster. Hij nam plaats aan haar tafel en zij keek in haar glazen bol. Plots zei ze met luide stem: U zult lopen. Maar ik mankeer helemaal niets, zegt de man. Ze negeerde hem echter compleet en herhaalde met luide stem: U zult lopen. De man deed nog een poging, om haar duidelijk te maken dat hij kerngezond was, maar dat maakte niks uit. Er was geen speld tussen te krijgen en ze zei nogmaals: U zult lopen. Toen de sessie afgelopen was, liep de man naar buien en zag dat zijn fiets gestolen was.
Twee mannen zitten op een terras in de zon. Ober, brengt u mij een glas thee?, zegt de eerste. O, ik lust ook wel een glas thee, zegt de tweede man, maar wilt u erop toezien dat het glas schoon is. Even later komt de ober terug met een dieblad en zegt: Zo, tweemaal thee. Wie van u had het schone glas gevraagt?.
Mathijs en zijn echtgenote rijden van Limburg naar Antwerpen. Ze zullen er een bezoek brengen aan zijn broer. Terwijl ze de stad binnenrijden, zegt Mathijs: Zo, we zijn halfweg. Halfweg?, vraagt zijn vrouw. Je broer woont hier toch vlakbij?. Ja, dat weet ik wel, maar nu moeten we nog een parkeerplaats vinden.
Een avonturier maakt een tocht door de jungle. Op een dag komt hij voor een rivier te staan en hij vraagt aan een inboorling of er krokodillen in het water zitten, want hij wil even zwemmen. Nee, zegt de inboorling, er zitten hier geen krokodillen in. De man duikt het water in, komt weer boven en vraagt waarom er eigenlijk geen krokodillen in de rivier zitten. Wel, er waren er wel enkele, zegt de inboorling, maar ze zijn gisteren allemaal opgegeten door de piranha's.
Neem jij nog elke morgen een koude douch?. Nee, ik bn daarmee gestopt, om tijd te winnen. Maar een koude douch duurt toch maar twee minuten?. Ja, dat wel, maar ik lag altijd drie kwartier te twijfelen, of ik het wel zou doen.
Luk en Piet vinden geen zitplaats in de stamvolle trein. Hou oud ben jij eigenlijk?, vraagt Piet aan Luk. Vijfendertig jaar. Waarom?. Je bent al zo oud en je kunt nog niet eens op eigen benen staan. Hoe bedoel je?. Omdat je op mijn tenen staat.
Hanne heeft haar vriend eindelijk kunnen overtuigen om eens mee te gaan naar de opera, maar hij vindt er niets aan en zit zich grondig te vervelen. Nog even volhouden, schat, zegt Hanne, in het tweede bedrijf wordt de zangeres doodgestoken.
Is de televisie geen wonderlijk ding?. Denk eens aan de jazzfestivals, de zangers en zangeressen, de nieuwsberichten, de concerten, de politieke mededelingen, de lessen in vreemde talen, de reportages en de duizend-en-één andere dingen, die men met een simpele druk op de knop het zwijgen kan opleggen.
Meneer, zei de winkelbediende tegen de zeer spaarzame man, deze kogelpennen zijn ijzersterk. Ze gaan een heel mensenleven mee. Nee,dank je, jongen, zei de klant, dat is zonde. Ik ben al zestig jaar oud.
Moeder, de meester vroeg vanmiddag aan mij, of ik nog broertjes of zusjes had. Je hebt toch wel gezegd dat je one enige lieveling bent, hé?. Natuurlijk ma, en toen zei de meester: Gelukkig maar.
Ik heb je toch gezegd dat uw vrouw een natte doek om uw hals moest leggen, om u te kalmeren. Is dat gebeurd?, vraagt de dokter. Nee, zegt de patiënt. En dat ze uw borst moest inwrijven met cacaoboter. Heeft ze dat gedaan?, vraagt de dokter. Nee, zegt de patiënt. Waarom niet?, vraagt de dokter. Ik heb geen vrouw, zegt de patiënt
Mama, mag ik een euro hebben?. Op de hoek van de straat staat een arme man. Wat wik hij?. Mij een ijsje verkopen.
Ik heb uw man in jaren niet meer gezien. Wat doet hij tegenwoordig?. Hij doet aan cellenonderzoek. Wat?, aan cellenonderzoek. Om precies te zijn: Hij zit in de gevangenis.
Ja mannekes, ik heb deze nacht zodanig liggen dromen dat gans mijn slaapkamer onder water staat. Ik lag midden in de Middelandse zee te peddelen met mijn zelfgemaakt roeibootje, toen er een grote zwarte walvis aan mij vroeg: Awel, wat doe je hier?.
Ik kom eens kijken, hoelang die Middelandse zee wel is. Kom, bind uw roeibootje aan mijn staart en krijp maar op mijn rug, ik zal u een rondleiding geven. Amai, azo een vriendeijke walvis dat da was.
Ik bond mijn zelfgemaakt roeibootje aan zijn staart, kroop op zijn rug en weg waren wij.
Wij waren nog geen vijf kilometer ver, als wij gezelschap kregen van een groep dolfijnen die er een gezellige uitstap aan 't zwemmen waren. 't Was daar zelfs ene bij met ne bril op zijne kop, maar dan wel zonder glazen.
Die waren er onderweg door de te hoge snelheid uitgevallen. Ik vroeg aan één van die dolfijnen, waarom hij ne bril droeg en weet ge wat hij zei: Verleden maand was het zijne verjaardag en één van de dolfijnen heef per ongeluk in zijn rechter oog gebeten. Onderweg zijn we ook een bruinvissen tegengekomen, maar die waren helemaal niet bruin hoor.
En nog een eindje verder waren twee buitenlandse rolmopsen aan het vechten, voor een plekje in schaduw.
Ik zag dat direct dat het buitenlanders waren, want ze hadden alle twee een kenteken op hunne rug. Opeens stopte diene walvis met zwemmen en was ik dan ook verplicht van te stoppen hé.
Ik vroeg hem waarom hij stopte en hij zei dat het nog veel te ver was en dat hij honger en dorst begon te krijgen.
Ja mannekes, af en toe moet een mens pauzeren hé, zeker als ge lange reizen maakt.
Ik heb mij tegen ne boom, die daar het het drijven was, neergezet. En terwijl ik met mijn rug tegen diene boom zat uit te rusten, viel ik potverdikke toch wel in slaap zeker.
Ik had vergeten van mijne wekker mee te nemen en vergeten te vragen, om mij wakker maken. Na een tijdje ben ik toch wakker geworden, want diene dolfijn was ook in slaap gevallen en snurken dat hij deed. Hij snurkte zodanig hard dat de Middelandse zee aan het leeglopen was.
Na wat rekoefeningen te hebben gedaan, was het tijd om te vertrekken.
Wij waren nog maar juist vertrokken, als we in de verte twee haringen autostop zagen doen. Nog een geluk dat ik mijn roeibootje bij had, want we hebben die meegenomen.
Ze hadden waarschijnlijk geen zeekaart of kompas bij, want ze waren alle twee het noorden kwijt. Ik moet u wel zeggen dat diene dolfijn geen zeekaart of een kompas nodig had, omdat hij dagelijks dezelfde route op en af zwom. Maar hij had wel een kilometerteller rond zijn nek hangen, zodat hij precies wist hoeveel kilometer hij gezwommen had.
Ik ben daar ne vis tegengekomen die zelfmoord wou plegen, omdat hij uit de vissenfamilie was gezet.
Op dat klein eilandje dat tussen de rotsen lag, lagen daar drie zeerobben te zonnebaden, terwijl de zon niet eens scheen. Opeens begon het fel te waaien, zodat diene dolfijn een tandje moest bijsteken om vooruit te komen, want ’t was tegenwind. We hebben ook vier groene palingen naar het vissenkliniek moeten brengen:
Twee met uitdrogingverschijnselen en twee met zware kneuzingen die ze tijdens de boksmatch hadden opgelopen. Ik heb daar ook vissen zien zwemmen die waarschijnlijk aan het oefenen waren voor de Olympische Spelen, want de ene groep zwom de schoolslag en de andere groep vlinderslag. Er waren daar ook vissen bij die nog moesten leren zwemmen, om hun zwemdiploma te kunnen behalen.
Er waren daar ook vissen bij die rap moe waren, bij gebrek aan comditie. Ze zwommen dan maar korte afstanden en heel traag. En er waren daar ook vissen bij die kloegen dat het zeewater te nat was.
Ik heb daar ook vissen zien zwemmen, die geen zwembroek aan hadden en dan nog in een bebouwde kom. Ik vroeg aan de dolfijn om eens stoppen, want in de verte had ik een zeilboot zien varen met daarop de volgende tekst: Hier eindigd u zeereis.
Ik heb dan maar mijn zeilbootje genomen en naar mijn thuishaven gevaren.
Onderweg ben ik nog een vissen tegengekomen die mij ne goeie dag kwamen zeggen en ook een een goeie reis wenste.
Toen ik thuis kwam van mijn zeereis en mijn roeibootje wilde leegmaken, zag ik tot mijn grote verbazing dat er twee kleine sprotvisjes in lagen. Die zijn nu in mijn aquarium rondjes aan het zwemmen en ik ga hier op mijn slaapkamer al het water opkuisen van een fles plat water die ik per ongeluk in mijn slaap heb omgegooid.
Ik ga morgen al dat opgekuist water terug naar de zee brengen, want een zee zonder water, is geen echte zee.
PS. ’t Is altijd plezant om het samen met jullie dit nat droomverhaaltje te kunnen herbeleven en om af te sluiten krijgt ge van flipper de flip nog gratis en voor niks een leuk mopje erbij.
Een bisschop was een wandeling aan het maken in de tuin van de abdij.
Toen hij de enorme bloemenpracht om zich heen zag, riep hij vol bewondering uit:
Er zijn geen woorden voor de pracht van Gods werken.
Eén van de tuiniers, een oude monnik, die op zijn knieën onkruid aan het wieden was, zei:
U had het eens moeten zien, toen Hij dat hier allemaal alleen moest onderhouden.
