Tijdens mijne nachtelijke droom en in mijne diepe slaap kreeg ik onverwachts ne telefoon vanuit de hemel.

't Was toch wel mijne pa zeker, om mij te zeggen dat den hemel in brand staat.

Ik nam de telefoon, die op mijn nachtkastje staat en ik belde naar mijne pa:

- Hallo pa, zijt ge daar nog?.

- Natuurlijk ben ik er nog.

- Ik heb u daarstraks tocht gebeld zeker, om te zeggen dat de hemen aan het branden is.  

- En, hoe komt dat?.

- Ze hebben hier nen nieuwe kok aangeworven, om 's middags en 's avonds ons eten klaar te maken.

- Nu de feestdagen op komst zijn, had onze grote baas (Jezus) hem gezegd om een kalkoen aan 't spit klaar te maken.

- En terwijl hij bezig was met diene kalkoen op het spit te steken, had hij dat vuur een beetje hoger gezet.

- Pa, waarom heeft hij dat gedaan?.

- Ik peins (denk) dat hij koud begon te krijgen, want hij was spiernaakt en hij had ook geen kleren aan.

- Pa, wat gaat ge nu doen?.

- Ik heb gisteren mijn tent in Jezus zijne hof gezet en voorlopig ga ik daar gaan overnachten.

- Naar het schijnt is er regen op komst en hopelijk wordt er de brand daarmee geblusd.

- Pa, ik ga nog een beetje verder slapen, hoor, want mijn twee oogskes slapen nog.

Na een lang gesprek met mijne pa, heb ik afscheid genomen en heb ik nog wat verder kunnen slapen, tijdens mijne nachtelijke droom.

Na een uurke slapen, zijn mijn twee oogskes ook wakker geworden en ben ik dan ook maar opgestaan hé.

Potverdikke zeg, alles was hier mesnat geworden.

Waarschijnlijk kwam dat van de regen hier boven, ofwel van mijne nachtelijke droom?, die ook al zo nat was.

PS: Ik vraag me wel af, of diene regen daarboven wel echt geblusd is?.

Groetjes van flipper de flip.

Als ik voor de allereerste op de wereld kwam, moest ik nog alles leren. Zoals iedereen, denk ik.

Ook het lopen moest ik nog leren, maar dat had ik rap onder de knie hoor.

Mijne pa zat dikwijls achter mij, en mijn ma riep dan:

- Lopen, pa zit achter u.

Mijn ma heeft dat dikwijls moeten roepen hoor, want ze stond altijd achter de venster te kijken of mijne pa achter mij niet zat.

's Avonds was ik zo moe, dat ik direct in slaap viel, van vermoeidheid zeker.

Mijn ma was natuurlijk heel blij, dat ik direct in slaap viel, anders moest ze mij een verhaaltje vertellen en halverwege viel ze zelf in slaap.

En als ze per ongeluk in slaap viel, was ze vergeten van mijne choco-melk op te warmen, voor de dag die nog moest komen.

Ik kreeg daar toch wel een verkoudheid van zeker, dat mijn ma mij in een microgolfoven moest leggen, om opgewarmt te worden.

't Is daarom dat ik hier rond loop met een bruingebrand velleke.

Nu kan ik al goed lopen hoor, want af en toe loop ik mijn eigen voeten voorbij.

Zo was mijn twee platvoeten eens voor twee weken op vakantie gegaan, en ik moest dan twee weken op mijn handen lopen.

Amai, was dat een raar gezicht hoor.

Ik zag dan ook alles omgekeerd, zodat ik niet eens wist of ik op mijn voeten of handen liep.

Op onze hof lag er nen molshoop en per ongeluk had ik hem met mijn 45 platgetrapt.

Amai zeg, ‘k heb nogal moeten lopen hoor, want al die blinde mollen zaten achter me aan.

Mijne had toch wel gezien zeker, maar mijn ma die voor de venster aan het kijken was riep:

- Lopen, pa zit achter u.

Maar nu ik groot ben en op eigen benen sta, doe ik alles kalmkes aan hoor.

Maar af en toe hoor ik toch nog het geroep van mijn ma, omdat ik er nog geregeld aan terug denk.

Het geroep van: Lopen, pa zit achter u, is verleden tijd, maar het blijft toch een herinnering hoor.

Een herinnering zoals vele herinneringen, die spijtig genoeg vervlogen zijn.

Groetjes van flipper de flip.

Ook het pluimvee hebben het soms zwaar te verduren hoor.

Daarom dit kort verhaaltje, maar dan wel met wat humor erbij.

Neem nu onze kippen, die af en toe met mekaar op de vuist gingen, omdat het ene kieken twee eieren meer had gelegd dan het ander kieken.

En om dat te weten te komen, liet mijn vader de dierenarts komen, om het uit te pluizen.

Twintig kiekens waren Belgisch kieken en tien kiekens waren uit Frankrijk afkomstig.

Ik had dat al willen horen, want ze spraken twee verschillende talen.

Dat Belgisch kieken liep daar rond met ne gebroken poot en hij had ook nog twee builen op zijn kop.

Dat Frans kieken liep daar ne ganse dag te bleiten gelijk een klein kind, zodat hun honderhok direct onder water stond.

Onze oude haan is er tussen gekomen, om de boel te kalmeren, maar ook hij kreeg een rammeling van dat Frans kieken.

Ze zijn allemaal voor de rechter moeten verschijnen, en de ruziemakers kregen elk een werkstraf van 18 maanden met uitstel en een ze mochten van de rechter het land niet verlaten.

Onze haan kwam er met de schrik vanaf, en is nooit meer tussen een gevecht geweest.

De schapen waren in de weide aan het spelen, maar één schaap is van vermoeidheid flauw gevallen en is veertien dagen opgenomen in het dierenkliniek.

Onze pony was zijn wilde haren verloren, door in een hagelstorm te lopen.

Hij heeft daar potverdikke twee dagen lopen bibberen van de kou, en van het bibberen verloor hij zijn vals gebit.

De lijster die in de pereboom zat, was er per ongeluk uit gevallen, wat ze was juist bezig met ne boek aan het lezen “Dieren in de woestijn” heette diene boek.

Onze varkens liepen daar al slapend bij, want de veearts had tegen mijne pa gezegd dat die varkens veel te weinig sliepen.

Wij hadden ook nog ne reiger met lange poten, maar die reisde zodanig veel, dat hij het huis werdt uitgezet en niet meer binnen mocht.

Onze zwart, groene papegaai leesde iedere dag de krant voor en ’s avonds vertelde hij ons wat er in het nieuws gezegd is geweest.

Dat was nen echte babbelaar, zodat hij af en toe ne letter oversloeg.

Hij is na vijftien gestorven aan leukemie en uitputtingsverschijnselen.

Onze twee witte zwanen waren op straat aan het voetballen en plots ontplofte hij.

Ze waren toch wel hun beide ogen kwijt zeker en nu worden ze alle dagen begeleid door nen labrador, die hun de weg wijst.

De zwaluwen die aan ons huis op ne hangende draad zitten, die doen niet anders dan lachen.

Ze moeten lachen van al die mails, die onder hun dunne pootjes voorbij vliegen, gelijk nen sneltrein.

Awel mannekes, tijdens het lachen was er ene op zijn kopke gevallen.

Mijne pa had het nog gezegd hoor, dat ze nen helm moesten opzetten.

Een hersenschudding en twee gebroken ribben was de uitslag, en veertien dagen nadien liep hij al mankend rond op krukken.

Groetjes van flipper de flip.

Vroeger, als ik nog ne kleine snotter was, gebeurde het regelmatig dat een dier in nesten zat hoor.

Ik was eens op stap geweest met onze Bertha, maar die kon mij niet volgen.

Ze liep al een paar dagen te manken, en ik wist niet hoe het kwam.

De veearts is dan geweest en hij zei tegen mijn vader:

- André zei hij, uw koe heeft nen teennagel ingeslikt en ze met drie dagen in de week massage hebben, om diene teennagel te doen zakken.

En 't jaar nadien is onze Bertha overleden.

Ze was potverdikke zo mager geworden van die massage dat ze kreeg, dat ge ze niet meer zag lopen, zo mager was ze.

En onze Duitse scheper, die altijd maar zijn kilometers rond ons huis liep.

't Was precies of hij ging meedoen aan de Olympische Spelen: De hondenren.

Hij liep zodanig rap (snel) dat hij zijn eigen voorbij liep.

Maar op ne zekere dag was het gedaan met lopen, want in ne rechtse bocht sloeg hij zijne rechterachterpoot om.

Hij heeft dan vier weken in de plaaster gezeten, met die poot.

Vijf maanden late is zijne rechter poot afgevallen, maar dat was wel van daar aan te bijten hoor.

Om nog maar te zwijgen over ons Fientje, die moest gemolken worden.

Tijden het melken is ze toch wel haar uier verloren zeker.

Volgens de veearts had ze te weinig vitaminnen C en B. in haar lichaam en moest elke dag twee eetlepels levertraan nemen, om weer kloek te worden.

Ge gaat mij niet geloven, als ik u zeg dat ze bij het melken, twee liter melk meer gaf.

Onze gevlekte ezel was op nen zekere dag al zijn vlekken kwijt, door hem te wassen met bruine zeep.

Ook ons brabants trekpaard zat af toe in nesten hoor, zodat ze van de veearts verplicht werd van het kalmkes aan te doen.

Dus, ging ze twee stappen vooruit en drie achteruit.

En diene blinde mol, die elke dag bij ons kwam eten.

Awel, diene blinde mol liep tegen de voordeur, omdat hij stekend blind was.

Groetjes van flipper de flip.

Nu het 's nachts koud begint te worden, moeten we onze schauffage een beetje hoger zetten.

Ik heb de mijne twintig centimeter hoger gezet, zodat de warmte zo hoog niet moet klimmen.

Ook mijn dieren zijn goed ingepakt hoor, zodat ze geen valling kunnen krijgen.

- Zo heb ik mijn twee goudvissen in een fanellen overtrek gestoken, want van morgen als ik opstond waren hun zwemvliezen bevroren.

Potverdikke, die lopen hier nu te zweten zeg, terwijl hun water aan het verdampen is.

- Ook mijne hond heb ik ne warme sjaal rond zijne nek gebonden, een beremuts op zijne kop gezet en ne warme flanellen pyjama aangedaan.

- Mijn zwarte kat heeft handschoenen aan haar vier poten gedaan, want ze heeft door de koude nacht al twee teennagels verloren.

Mijne gebuur heeft ’s anderdaags die twee teennagels gevonden en zijn plat dak mee vast getimmert.

- Mijne gele kanarie is al twee dagen naar damart, achter warme sokken en twee oordopkes.

Die warme sokken zijn voor zijn twee vleuges te beschermen tegen de vrieskou en die twee oordopkes zijn voor in zijne neus te steken.

- Om nog maar te zwijgen van mijne koekoek, die aan de muur hangt.

Den diene zit lekker in zijn kot, en hij heeft ook de deur op slot gedaan.

- Ook mijne groene dwergpapegaai is goed beschermd tegen de koude, want op mijne zolder lag nog een oude, versleten vest, van ne soldaat die tijdens de tweede wereldoorlog op vervroegd pensioen mocht gaan van zijne baas.

Awel mannekes, nu loopt hij hier rond, zo fier als ne gieter.

Precies of hij gaat naar den oorlog, gaan vechten tegen degene die ginder zijn achtergebleven.

- Mijne koekoek die buiten boven mijn voordeur hangt, heeft een bivakmuts op zijn kale kop gezet en zijn tong ingesmeerd met anti-vries, tegen de bevriezing.

Nu kunnen mijn dieren lekker genieten van ne warme winter en 's avonds op hun twee oren slapen.

't Is nu te hopen dat ze niet snurken, anders valt heel mijn huis gelijk een kaartenhuisje in elkaar.

PS: Ik heb horen zeggen dat ze volgende winter eerst de koude gaan opwarmen, maar hoe dat ze gaan doen, weet ik niet hoor.

Groetjes van flipper de flip.