Ja mannekes, als ge ne keer goed rond u kijkt, dan zal u bemerken dat de herfst ons voor nen hele tijd verlaten heeft en dat het kouder aan het worden is.

Maar wees gerust, de herfst komt 't volgend jaar wel terug hoor. Hij is even op congé, ofwel op reis naar andere oorden.
En dan zal hij ook een jaarke ouder zijn, net als wij een jaarke ouder zullen zijn.

Maar ook het jaar neemt binnenkort afscheid van ons, en onze almanak die gaat ons ook zal verlaten, maar dan wel denifitief.

Om nog maar te zwijgen over zaken die ons gaan verlaten, en hopen dat die niet meer gaan terugkomen.

Ja mannekes, als ge zo ne fietstocht of een natuurwandeling maakt in de vrije natuur, dan komt ge ook van alles tegen hé. Zeker op de boerenbuiten, omdat het in de grote steden veel te druk bevolkt is.

Maar ook omdat ze veel minder plaats zouden hebben om hun velden te bewerken, en de dieren zouden zot worden met al dat druk verkeer. Ze zouden potdoof worden, en de kiekens zouden allemaal kromme eieren leggen.

Deze morgen heb ik ne fietstocht gefietst door de Vlaamse Ardennen, maar omdat het zo koud was heb ik mijn voorverwarmde flanellen donsdeken twee keer rond mijn trillend smalle lijf gebonden, om toch maar geen valling op te scharrelen.

Mijn katoennen kopkussen heb ik over mijne weinig behaarde kop getrokken, want mijne helm staat nog halfvol met frietvet van den avond ervoor waar ik mijn geroosterde slappe frieten in bak.

Mijn gekrulde tenen heb ik in mijn voorverwarmde matrasovertrek gewikkeld die vijf minuten in de microgolfoven had gezeten, om toch maar geen kou te vatten van de koude Noordenwind die uit het Zuiden even ne goeie morgen kwam zeggen en de hele dag is blijven camperen.

Ik was nog geen vijf minuten aan rijden in de Vlaamse Ardennen, en plots begonnen mijn twee draaiende wielen te daveren van de ondergrond die wreed begon te schudden en beven van diene slapende blinde mol die wreed aan het ronken en snurken was.

't Was precies een aardbeving die kwam overgewaaid, vanuit het zandige woestijn aan onze Belgische kust..

Amai zeg, al die bruine bladeren vielen op de koude steenharde grond en de takken moesten hun vasthouden aan de bomen, of ze vielen ook, van het hels gedonderd naar beneden.
En juist voor de voordeur waar dienen slapende blinde mol lag te ronken en te snurken, viel toch wel mijn ijzeren ketting af zeker.

In de verte zag ik nen ouwe bejaarde egel naar mij toekomen,en den diene heeft mijn ijzeren ketting weer opgelegd terwijl ik daar stond te roepen en te tieren aan de voordeur van diene slapende blinde mol,om hem te zeggen dat hij moest ophouden met ronken en snurken.
Maar ik kreeg geen gehoor,en ben dan maar verder gefietst langs de boerenvelden.

Nog geen tweehonderd meter verder passeerde ik voorbij een half kale weide, en er stond daar een jong paard te schudden en te beven van de kou.

Ja mannekes, jonge paarden hebben dan ook veel rapper kou, dan een goed gekleed ouderwets boerenpaard hé.

Ik ben er direct naartoe gelopen en mijn flanellen donsdeken die inmiddels al flink was afgekoeld op zijne platte koude rug gelegd, om toch maar geen reuma op te doen.

En in dezelfde kale weide stond er een koe van middelbare leeftijd met haar valse tanden te klapperen, zodat ook daar de bruine bladeren van diene kerselaar afvielen.

Maar ik denk dat die koe met haar valse tanden stond te klapperen, om dat jong paard een beetje moed in te spreken.

Net als bij mensen die in de put zitten, die hebben ook een steuntje in de rug nodig om er weer bovenop te geraken.

Omdat ik wreed veel van de stilte en van de rust hou ben ik ne keer langs de Gavers gefietst, en bij het binnenrijden zat er nen grijze reiger boven op nen hoge boom op de uitkijk naar de bovengedreven vissen die de koude niet kunnen verdragen.

Een eind verderop huppelde er nen verdwaalde kikker over het wandelpad, maar hij deed dat om zijn tenen warm te houden.

En weer wat verder zat er een oude pad op haar poten te blazen, waarschijnlijk was ze allang aan haar reis begonnen.

Ik heb haar mijn katoenen kopkussen gegeven en ze is daar direct met haar vier bevroren poten ingesprongen, om haar tenen wat op te warmen.

Bij mijn terugtocht heb ik nog een dromerig schaap zien bevriezen, waarschijnlijk stond die daar nog te dromen van de lange hete zomers van toen.

Ik heb dan direct naar de 900 gebeld en na een klein kwartierke waren ze daar, en zijn ze begonnen met hartmassage en mondbeademing.

Wat er met dat dromerig schaap is gebeurd die daar aan het dromen was, dat weet ik niet.

Maar wat ik wel weet is dat het kouder aan 't worden is, en ons ne warme pull-ober moeten aartrekken, willen we met geen valling rondlopen.

't Is maar om u te zeggen dat de koude winter voor de deur staat, en dat ook dieren het kou hebben. Maar niet alleen de koude, ook het voedsel is minder te vinden of te grazen.

Denk maar een aan een Roodborstje of een Vinkske, die ook om voedsel vraagt. Om nog maar te zijgen over andere dieren, die onze aandacht nodig hebben.

Er is een gezegde da zegt: Mensen houden van dieren, en dieren houden van mensen.
In feite klopt deze gezegde wel, maar ze worden op een verkeerd mamier beoordeeld.

Met dit gezegde ga ik stoppen ,want anders word ik ook nog verkeerd beoordeeld.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ik ga u een kort verhaaltje vertellen over het zoenen of kussen, want daar is er in feite niet veel aan te leren hé.

Ik moet u eerlijk zeggen dat ik daarvoor naar vijf jaar naar 't school heb moeten voor gaan, om te leren zoenen of kussen. En dat ik elk jaar opnieuw gebuist was, omdat mijn mondlippen nog thuis lagen. Waarschijnlijk was ik die vergeten zeker.

Maar ja, ik nog tijd hé, om dat te leren. Maar 't ergste is, als ik iemand ne zoen of ne kus geeft, dan blijven mijn twee lippen aan elkaar blijven plakken.

Waarschijnlijk is dat van de vettigheid ofwel was dat ne plakkerig handkus, die op mijne rechter wang is blijven plakken.

Ik heb dat ooit ne keer gezien, van mijne gebuur. Hij gaf vanuit België een handkus aan zijn Duitse vriendin die in Duitsland woond, maar diene handkus is ginder nooit aangekomen hoor. Dan stel ik me de vraag, waar dat diene handkus gebleven is?. Waarschijnlijk is diene handkus bij iemand anders terechtgekomen of gewoon verdwaald hé.

Ja mannekes, als ge zo een handkus wilt geven aan iemand die u graag ziet, dat moogt ge zeker niet te ver van elkaar staan hé. Want als ge te ver uit elkaar staat, dan komt diene handkus aan bij nen persoon die hem niet gevraagt heeft, en dan stelt hij hem verschillende vragen hé.

Awel mannekes,ik heb ooit ne keer een handkus gekregen op mijn rechter wang, en 'k heb ze er twee maanden bijven mee rondlopen.
Die was toch wel op een verkeerde plaats terecht gekomen zeker, ofwel had ze zich van plaats vergist.

Ik peis dat dat een slapende handkus was, die als slapend verkeerd gevlogen is,en zo op mijne rechter wang is terecht gekomen.

Want naar 't schijnt hebben die ook hun slaap nodig, en dan moogt ge daar niet te rap mee zijn hé.

Ik ben deze morgen ne keer naar de bibliotkeek geweest, om te kijken als er daar geen boeken lagen over zoenen en kussen.

Awel mannekes, ik heb er twee gevonden, maar wat er daar allemaal in staat is voor mij latijn.

Ja mannekes, de dag van vandaag zijn er ook veel nieuwe zoenen of kussen bijgekomen, en leren we elke dag iets nieuws bij hé. Dan stel ik me soms de vraag, wat we nog allemaal gaan bijleren?.

Ik heb ondertussen al een beetje geoefend, en ben begonnen met de klassieke zoen of kus. Maar toch vraag ik me nog steeds af, waarom een plakkerig kus zo kan plakken en blijven plakken?.

Allé mannekes, ik ga nog wat oefenen dat ik het kan tegen dat 't jaar om is.

Groetjes van flipper de flip.