Deze morgen heb ik mijn twee goudvissen in 't bad moeten steken, want ze zijn de ganse nacht gaan wandelen en per ongeluk in een openstaande sloot terecht gekomen.
'k Had het nog gezegd, dat ze moesten binnenblijven.
Maar ja, als ge potdoof zijt, dan kunt ge ook moeilijk luisteren hé.
Ze zaten nog geen tien minuten in 't bad, of 't was daar al ene verdronken.
Hij had toch wel vergeten, van zijne zuurstofmasker voor zijn mond te houden zeker.
Ik moet u wel zeggen, dat daar tamelijk veel werk aan is, zeker als ze rond zwemmen.
Nadat ze gewassen waren, heb ik ze uit 't bad genomen en met een flanellen donsdeken afgedroogd.
Omdat ne gewone handdoek schuurd veel te veel, en dan hebben die geen kleren meer aan.
Verleden jaar heb ik ze ook in een bad moeten steken en afgedroogd met ne gewone handdoek. Potverdikke, ze waren toch wel poedelnaakt zeker.
Twee weken nadien zwom er ene rond met een valling en den andere zwom rond met een longontsteking.
Twee weken heeft hij in het kliniek moeten blijven en om de drie dagen moest hij beademd worden met een zuurstoffles.
Na die twee weken kwam hij thuis en hij had geen zin meer om te zwemmen, hij is dan redder geworden.
Nu is hij redder op het strand van St. Anneke, in Antwerpen.
PS. Nu ga ik sluiten, want 'k ben mijne hond zijn tanden aan 't kuisen, met bruine zeep.
Nu we alle soorten verplichtigen worden opgelegd en dit voor ons bestwil, heb ik mijn dieren ook strenge verplichtingen opgelegd.
Vanaf vandaag moeten moet viervoeters elke keer ze buiten zijn geweest, hun vier poten wassen en als ze per ongelijk moeten hoesten, een gasmasker opzetten.
Ook mijn twee goudvissen zijn nu verplicht om een meter afstand te houden.
Zo heb ik gisteren hun aquarium met twintig centimeter verlengd en op het water een plakband geplakt, om hun erop te wijzen dat ook zij aan de regels moeten houden.
Ver alle zekerheid heb ik langs de binnenkant van diene aquarium een papierke geplakt, met in grote koeienletters: Gelieve afstand te houden a. u. b. .
't Is nu te hopen dat ze kunnen lezen, anders moet ik iets anders bedenken.
Ik moet u wel zeggen dat mij twee goudvissen wel ne mondmasker dragen hoor en over hun zwemvliezen hebben ze hanschoenen getrokken.
Van mijn kat heb ik geen probleem hoor, want ze is toch maar alleen hoor.
Ik heb gisternamiddag samen met mijn hond een wandelingske in de vrije natuur gemaakt en 'k had speciaal mijne meter meegenomen, om diene astand af te meten.
Van mijne koekoek heb ik ook gene van, want den diene hangt aan de muur.
Diene blinde mol, die al meer dan twee jaar in mijne ondergrondse kelker verblijft, is nu zijne zomerslaap aan het doen.
Ook van mijne gele kanarie hen ik gene last hoor, want hij leest alle dagen de krant en zo weet hij dan ook wat er in de wereld gebeurd hé.
Af en toe vragen die beesten aan mij:
- Flipper de flip, hoelang moeten we dat nog volhouden, en hoelang moeten we die opgelegde verplichtingen, die gij ons oplegd, nog volgen?.
- Awel, tot ze gedaan zijn hé.
- En wanneer gaan ze gedaan zijn?.
- Ik weet het ook niet hoor.
Jawadde zeg, die beesten stellen mij vragen, waar ik niet eens een antwoord kan op geven. Maar waar ik wel een antwoord kan op geven is dat we een uurke langer mogen blijven liggen, in onze nest.
Ja mannekes, we gaan stilaan naar pasen hé, maar ik denk niet dat de paashaas zal komen hoor.
Nu die Corona-virus overal toeslaat, heeft waarschijnlijk ook diene paashaas schrik gekregen hé.
En moest hij toch komen, dan zal dat waarschijnlijk Corona-eieren zijn.
Die moogt ge zeker niet opeten hoor, want dan valt al uw haar uit en loopt ge daar rond met ne kale kletskop.
De mensen zouden dan denken, dat ge uw haar aan ne bedelaar hebt gegeven of aan een goed doel hebt geschonken.
Bij mij moet de paashaas niet komen hoor, want mijne Deense haan heeft verleden week vier witte kalkeieren gelegd.
Mijn Brabandse haan had verleden jaar ook een kalkei gelegd, maar die moest dat doen met een keizersnee.
Maar omdat die keizersnee te lang duurde, is hij in een diepe slaap beland en noot meer wakker geworden en in plaats van een vol kalkei, was dat maar een half kalkei.
Als ge aan de mensen een half paasei geeft, dan denken ze dat in uw kiekeskot nen soldenhaan rondloopt.
Dus, de kinderen gaan niet kunnen genieten van de Italiaanse paaseieren, maar wel van de Belgische paaseieren.
Naar ’t schijnt zijn ze nu volop bezig met die te wassen, in de wasserij.
Ik heb horen zeggen, dat er in de West-Vlaanderen ne boer zou moeten wonen, die 400 paaskiekes heeft ronlopen in zijn weide.
Nu stel ik mij de vraag:
Als wij allemaal moeten binnen blijven, hoe gaan we dan die paaseieren kunnen rapen?.
Awel, die worden u dan met de post opgestuurd, gratis en voor niks.
Ik hoop dan ook dat de kinderen mogen genieten van hun Belgische paaseieren, die op dit ogenblik met Sunlight zeep gewassen worden.
Je kunt de eieren verstoppen, van rode gespikkeld tot hardgroen.
Je kunt je ook als paashaas versieren, of zelfs de gekste dingen doen.
Maar als je aan dit echte paasfeest geen enkele diepe waarde hecht, dan verstopt je wellicht ook jezelf nog.
En wat er voor jou is weggelegd, wordt door de paashaas neergelegd.
Er is een ware Vriend verrezen, die het met Zijn leven heeft betaald.
En ook voor jou en alle mensen, een grootse toekomst heeft bepaald.
Je mag je door Zijn offer weten, dat Hij van schuldenlast is vrijgekocht.
Omdat Hij schuldeloos gestorven is en jou liefdevol heeft opgezocht.
Zo'n vriend mag jij de jouwe noemen, die eens de dood overwonnen heeft.
Waardoor Hij ieder van ons schuldvergeving en eeuwig hemels leven geeft.
Wanneer je Pasen zo zal vieren, wordt het vanbinnen één groot feest.
Ja mannekes, al een paar weken strijden wij tegen een een gevaarlijke virus, die spijtig genoeg al enkele slachtoffers heeft gemaakt.
Velen onder ons stellen zich daarbij vele vragen, zoals:
Van waar komt die Corona-virus en wanneer gaat hij weg?, zodat we weer kunnen genieten van ons normale leven.
Ik begrijpt het heel goed hoor, dat de mensen in paniek slaan en geen zekering meer hebben.
Laat het a. u. b. niet toe, dat hij de baas over ons leven regeert.
Eens zal er ne dag komen dat we ons allen teug veilig voelen.
In feite kunnen we daar niveel aan doen hé, en toch is er een uitweg.
Als we maar de juiste richtlijnen volgen die ons wordt opgelegd, en doen wat we moeten doen.
In feite mogen we God dankbaar zijn, als we 's morgens opstaan en de dag tot een goed einde kunnen brengen.
Maar ja, de ene kan daar beter mee om, dan de andere.
Ik heb altijd geleerd van zeker niet te panniekeren en rustig te blijven.
Maar den dag van vandaag slaat de angst ook soms toe, en dat komt omdat ik geen twintig meer ben.
't Is niet alleen bij mij hoor, de meeste onder ons leven in angst en stellen zich verschillende vragen.
't Is spijtig dat ik geen glazen bol heb, dan zou ik jullie allen een antwoordt kunnen geven. Afwachten is dan ook de boodschap en hopen dat het snel weer beter wordt.
Mijn kat zit hier naar mij te kijken en vraagt ze zich af: Wat vertelt hij nu weer?.
En mijne hond is lekker aan zijn avermout aan 't eten.
Avermout, want hij eet dat toch zo graag hoor.
In mijne hof brand er een kampvuurke, om die Corona-virus bang te maken en hem weg te jagen.
Vandaag heb ik boodschappen gedaan:
Mijn twee neusgaten waren toegeplakt, maar mijne mond heb ik thuisgelaten, om zeker niet te veel moeten antwoorden op vragen die ze mij stellen.
Af en toe moet er eens gelachen worden, zeker in deze slechte en onzekere tijd waar we in leven.
Daarom dat ik in mijn verhaaltjes af en toe een beetje humor naar voren breng, want zoals flipper de flip het zegt:
Lachen is plezant.
Dus, krijgt ge van mij gratis en voor niks een leuk mopje.
Op ne zekere dag loopt de paus in de tuinen van het Vaticaan rond en valt in het drijfzand.
Hij zakt er tot zijn middel in.
Toevallig ziet een brandweerman op de fiets het en biedt de paus hulp aan.
Nee, zegt de paus, de heer zal mij redden.
's Middags als de brandweerman terug rijdt naar huis, ziet hij dat de paus is weggezakt tot zijn borst.
Weer biedt hij de paus hulp aan.
Nee, zegt de paus, de heer zal mij redden.
Als de brandweerman 's avonds gegeten heeft, zit het hem toch niet lekker en gaat nog even bij de paus kijken.
Nu staat het water echt aan de lippen.
Hij werp een touw en zegt:
Pak aan man, want je verzuipt, zegt de brandweerman, maar de paus blijft weigeren en zegt:
Nee, de heer zal mij redden.
Hij heeft dit gezegd, als hij al verzopen was.
Als de paus bij de hemelpoort komt maakt hij een hoop lawaai en zegt:
Hij is toch zijn hele leven goed geweest, waarom heeft de heer hem dan niet geholpen.
Nou nou, zegt Petrus, ge moet niet zoveel lawaai maken.
We hebben God tot drie keer toe gezegd dat hij een brandweerman moet sturen.
‘k Heb deze nacht waarschijnlijk liggen dromen, want ’t was just gelijk ne vijver waar ik in lag. Alles was mesnat, toen ik uit mijn droom ontwaakte.
Ik zal u hem dan ook vertellen, nu ik toch wakker ben.
Want als ge ligt te slapen, dan gaat dat niet hé.
‘k Was gisternamiddag van plan om naar brussen te gaan betogen tegen die Corona-virus, maar ben toch thuis gebleven hoor.
Dat moet toch wel juist lukken zeker, dat ik daarvan gedroomd heb.
Ze hadden aan mij gevraagt of ik geen goesting had om mee te gaan naar Brussel, om te gaan betogen tegen diene Corona-virus.
'k Had in mijn linnenkast nog een oud wit laken liggen en nog wat groene verf over, die ik te veel had.
Een donkere zonnebril boven mijne scheve neus gezet en in grote koeienletters op dat wit laken geschreven: VIRUSSEN BUITEN, WIJ AANVAARDEN GEEN VIRUSSEN MEER.
In mijne diepe slaap en tijdens mijn nachtelijke droom ben ik met een deegrol in de rugzak de trein opgestapt, richting Brusse-Noord.
Ik moet u wel zeggen dat ik in mijne diepe slaap gene trein heb horen rijden hoor, want mijn twee oren lagen ook te slapen.
Potverdikke zeg, 'k was daar toch wel alleen zeker, maar na een kwartierke te hebben rondgelopen, kwam daar toch wel ne bus aangereden zeker.
Vol met virussen en van alle soorten en groten.
Toen ze mijne spandoek zagen, waren er daar toch een paar virussen bij die een beetje schrik begon te krijgen hoor.
'k Had ook nog ne meter bij hoor, om de afstand te meten, want voor ik vertrok hadden ze mij gezegt:
Flipper de flip, in die betoging moet ge één meter afstand houden.
't Was daar toch wel ne loebas van ne virus bij, die wat te dicht kwam zeker.
Ik haalde die deegrol uit mijne rugzag en geef hen daar toch ne patat, dat hij nimeer wist welke bus hij moest nemen om terug te keren.
Die oude virussen, die nu op pensioen zijn, waren rap weg hoor.
Just die nieuwe virussen zijn gebleven, want naar 't schijnt was er op de grote markt een virussen-bal.
Ze hadden aan mij gevraagd om ook aanwezig te zijn, maar ik was zo moe, dat ik verder bleef slapen.
PS. Ne mens kan toch rare dromen hebben he.
De ruiter van de nacht.
Hij is terug, de ruiter van de nacht.
Ik hoor het kloppen van mijn hart, op het ritme van zijn paard.
Zal hij vannacht nog stoppen in mijn stad, of zal hij wachten
tot ik moe van slaap, zijn naam vergeet.
Hoor ik in de wind zijn stille lach en fluistert hij heel zacht:
Karel zou zijn tienjarig jubileum op de firma vieren. Niemand schijnt er echter aan te hebben gedacht dat er een jublilaris is. Nou ja, hij houdt er ook niet zo van om in het middelpunt van de algemene belangsrelling te staan. Het is hier ze rustig, denkt hij. Om vier uur in de namiddag komt de secretaresse van de baas, die hij al jarenlang in stilte aanbidt, op zijn bureau. Ze brengt hem thee. Zou u vanavond bij mij op bezoek willen komen?, vraagt ze. Ik ben uw feestdag niet vergeten: Ik kook iets lekkers en daarna... Ze kijkt hem veelbetekenend aan, en dan komt de grote verrassing. Ze glimlacht en zegt: Dus u komt, hé. Karel is er van ontdaan. Hij kan haast niet wachten tot zijn kantoortijd afgelopen is. Die avond klimt hij met trillende benen de trap op, naar de flat waar de secretaresse woont. Ze verwelkomt hem hartelijk. Wacht, zegt ze, ik zal u eerst maar eens een stukje van het huis laten zien. Kijk, hier is mijn slaapkamer. We kunnen toch maar beter eerst de grote verrassing later plaatsvinden, vind u niet?. Als u even wilt wachten in de kamer hiernaast. Als ik in mijn handen klap, mag u de slaapkamer binnenkomen. Karel is zichzelf niet meer. Het duurt vijf minuten, dan klapt de secretaresse in haar handen. Karel gooit de deur van de slaapkamer open. Hij had zich ondertussen helemaal uitgekleed. In de slaapkamer staat het voltallige kantoorpersoneel, met de directeur op de voorste rij, dat in koop begint te zingen: Lang zal jij leven.
Een gepensioneerde, gescheiden man besluit dat hij wat romantiek in zijn leven nodig heeft en daarom gaat hij eropuit om te proberen een meisje te vinden. Nadat hij op verschillende seniorenmiddagen en bingoavonden zijn geluk heeft beproefd, besluit hij op een avond om een pitstop in een plaatselijke café te houden. Terwijl hij troost zoekt in een biertje, merkt hij een jonge, verlegen uitziende vrouw op die in een hoek naar hem zit te glimlachen. Hij besluit om al zijn moed bij elkaar te rapen en haar te vragen of ze wat gezelschap wil, waarop ze bevestigend ja zegt. De man kan niet geloven hoeveel geluk hij heeft en als de nacht zich voortzet, lijkt het alsof ze wel heel erg goed met elkaar kunnen opschieten. Het café gaat bijna sluiten, en de vrouw nodigt hem bij haar thuis uit. Ze belanden in de slaapkamer als de man vraagt: Zo, heeft je moeder je alles verteld wat je moet weten als je de nacht met een man gaat doorbrengen?. Oh, ja, zegt ze. Wat een geluk, zegt de man, want op mijn leeftijd heb je de neiging om dingen te vergeten.
Een boer had enkele jonge hondjes, die hij nog moest verkopen. Hij schilderde een advertentie op een bord met: Vier puppies te koop en zette dit aan het begin van zijn erf aan de kant. Net toen hij de laatste spijker in het bord sloeg, werd hij aan zijn overal getrokken. Hij keek naar beneden in de ogen van een kleine jongen. Meneer zei de jongen, Ik wil één van uw puppies kopen. Wel, zei de boer, terwijl hij met zijn hand achter in zijn nek wreef, deze puppies hebben hele goede ouders en kosten aardig wat geld. De jongen liet voor een moment zijn hoofd hangen. Toen reikte hij diep in zijn broekzak en haalde een handvol kleingeld voor de dag en liet het aan de boer zien. Ik heb 39 cent. Is dat genoeg om te kijken?, zei de jongen. Zeker, zei de boer en hij floot een deuntje. Dolly, riep hij. Uit het hondenhok en over het erf rende Dolly naar de boer toe gevolgd door 4 kleine bolletjes wol. De kleine jongen drukte zijn gezicht tegen het hek. Zijn ogen straalde van verrukking. Terwijl de honden naar het hek toe kwamen rennen, zag de jongen nog iets bewegen in het hondenhok. Langzaam verscheen er nog een bolletje wol, maar deze was zichtbaar kleiner dan de andere hondjes. Op zijn achterpootjes gleed het bolletje het hok uit en op een wat onhandige wijze begon het hondje vooruit naar het hek te hobbelen, terwijl het zijn best deed de andere hondjes bij te houden. Ik wil die hebben, zei het kleine jongetje, terwijl hij naar waggelende hond wees. De boer knielde naast het jongetje neer en zei: Zoon, je wil dat hondje echt niet. Het is nooit in staat om te rennen of te spelen zoals de andere hondjes kunnen. Toen deed de jongen een stap naar achteren, reikte naar beneden en begon een broekspijp op te rollen. Terwijl hij dit deed werd een stalen beugel zichtbaar aan beide zijden van het beentje van de jongen die vastgemaakt zaten aan zijn speciaal gemaakte schoentje. De boer aankijkend zei hij: Weet u meneer, ik kan zelf ook niet zo goed rennen en hij heeft iemand nodig die hem begrijpt. Met tranen in zijn ogen reikte de boer naar beneden en pakte de kleine puppie op. Hij hield het heel voorzichtig vast toen hij de puppie aan de kleine jongen gaf. Hoeveel kost het?, vroeg de kleine jongen. Niets, het is gratis, zei de boer. Er is geen prijs voor liefde.
Op een ochtend ligt een oudere man met zijn vrouw in bed. Hij leunt over haar om haar te kussen, als ze ineens roept: Raak me niet aan, ik ben dood. Waar heb je het over?, zegt haar man. Ik ben vast en zeker dood, zegt zijn vrouw. Waarom denk je in hemelsnaam dat je dood bent?. Ik werd vanochtend wakker en had nergens pijn.
Een razende klant belt naar de directeur van een lokale tijdschrift en vraagt hem waarom haar zondagskrant niet in de bus zat. Het spijt me, mevrouw, zegt de man kalm, maar ik ben bang dat het vandaag zaterdag is. De zondagskrant wordt pas op zondag geleverd. Er klinkt een langer stilte aan de andere kant van de lijn, voordat de dame zegt: Dan neem ik aan dat dat ook de reden was waarom er vandaag niemand in de kerk zat.
Op de dag van de zilveren bruiloft nodigt de man zijn vrienden uit. Ze kwamen allemaal, maar de bruidegom was er niet. Men ging hem zoeken en vond hem in de bar, op de bovenverdieping met een lege cognacfles in de hand. Wat is er met jou aan de hand?, vroegen zijn vrienden. Ach, zucht de zilveren bruidegom, toen ik tien jaar getrouwd was, ben ik naar de advocaat gegaan en vertelde hem dat ik mijn vrouw wilde vermoorden. De advocaat praatte dat idee uit mijn hoofd, het zou me vijftien jaar gevangenis kosten. Jongens, vandaag zou ik een vrij man geweest zijn.
Een bejaarde dame rijdt op de autosnelweg. Ze let erop dat ze zich aan de snelheidslimiet houdt en op veilig afstand van de andere wagens blijft. Na een tijdje ziet ze dat er achter haar op dezelfde rijbaan een politiewagen rijdt. Ze voelt zich een beetje opgelaten, kijkt naar haar snelheid en ziet dat ze ruim binnen de limiet rijdt. Toch blijft de politieagent haar volgen en na een poosje merkt ze dat hij zijn zwaailichten heeft geactiveerd. De dame besluit te stoppen. De politieagent loopt naar haar raampje toe en begint te praten. Terwijl hij dat doet, wijst de dame naar haar oor en schudt met haar hoofd, om te laten zien dat ze doof is. De politieagen glimlacht en omdat hij gebarentaal kent, gebaart hij naar haar: Geen probleem, mevrouw. Ik wilde u vertellen dat uw claxon blijft hangen.
Een oude man rijdt zijn Rolls-Roye voorzichtig achteruit in de laatste beschikbare parkeerplek, wanneer een jonge kerel in een gloednieuwe sportwagen in de plek glipt. De jonge bestuurder springt uit de wagen en zegt: Sorry ouwe man, maar je moet jong en slim zijn om dat te kunnen. De oude man negeert de irritante opmerking en blijft achteruitrijden tot zijn Rolls de achterkant van de sportwagen verplettert tot een onherkenbare schroothoop. Sorry jongen, je moet oud en rijk zijn, om dat te kunnen. Nadat ze een paar jaar op het hoofdkantoor heeft gewerkt, wordt de bekoorlijke typiste overgeplaatst naar een bijkantoor. De eerste ochtend vraagt de chef haar om even bij hem te komen, in zijn werkkamer. Ik hoop dat u het prettig zult vinden, om hier te werken, juffrow Andersen, zegt hij. Wij verwachten hier hetzelfde van u, als op het hoofdkatoor. Dat dacht ik al, meneer, zegt de typiste opgewekt. Mag ik mijn T-shirt en mijn rok zolang op deze stoel hangen?.
Een dominee heeft de gewoonte om zijn preek van het papier te lezen. Zijn paperassen laat hij de koster altijd een halfuur voor de aanvang van de kerkdienst op de kansel klaarleggen. Op een zondag neemt een jong gemeentelid stiekem een blad van zijn tekst weg. De zielenherder preekt weer zeer indringend tot hij bij deze zinsnede komt: En Adam sprak tot Eva... En opeens ziet hij dat er een blad ontbreekt. Terwijl hij zenuwachtig het stapeltje paperen doorbladert, herhaalt hij om tijd te winnen: En Adan sprak tot Eva... En hij voegt hier zachtjes aan toe, maar nog wel zo luid dat alle broeders en zusters in het geloof het nog duidelijk kunnen verstaan: Verdomme, er ontbreekt een blad.
Dokter, help u mij alstublieft. Met mijn man gaat het de laatste tijd niet zo goed, zegt mevrouw De Boer tegen haar huisarts. Waarom windt u zich daarover zo op, mevrouw?. Voor dergelijke gevallen heb ik een wonderbaarlijk middel ontdekt, de zogenaamde honingtherapie. U moet uw man de eerste week één pond honing geven en de tweede week twee pond en dan zult u wel merken dat het allemaal best weer lukt. Na drie weken komt mevrouw De Boer weer op het spreekuur, bij de dokter. En mevrouw, hoe gaat het nu met uw man?. Alles naar wens?. Ach dokter, brommen en zoemen doet hij wel, maar steken nog niet.
Een oude man en zijn vrouw blijven logeren bij hun zoon en schoondochter. 's Avonds ziet de vader in de badkamer een doosje viagra in het medicijnkastje. Hij roept zijn zoon en vraagt hem of hij er eentje mag gebruiken. De zoon zegt hem dat de pillen heel sterk en bovendien ook duur zijn. Hoeveel kosten ze dan?, vraagt de vader. Tien euro per stuk, zegt de zoon. Het maakt niet uit, zegt de vader. Ik wil er toch eentje proberen. Voordat we morgenvroeg vertrekken, zal ik het geld op het nachtkastje leggen, belooft hij. De volgende dag vindt de zoon honderd en tien euro. Hij belt naar zijn vader en zegt hem: Ik heb je toch gezegd dat elke pil tien euro kost en geen hondered en tien. Dat weet ik, zegt de vader. Die tien euro is van mij en de honderd euro van je moeder.
Buiten regent het dat het giet. De jongeman doet de voordeur open en ziet zijn schoonmoeder staan. Maar, moeder, waarom staat u daar in de regen?, zegt hij. Ga toch gauw naar huis. U moet toch beslist eens naar mij toe komen, dokter, zegt de jongeman op een spreekuur. Mijn schoonmoeder koestert dwangideeën. Ze denkt dat ik haar wil ombrengen en dat ik haar schommelstoel met een sterkstroomkabel heb verbonden. Dat is een raar gevoel, zegt de dokter. Brengt u haar maar zo gauw mogelijk hier. Goed, dokter, dan ga ik nu naar huis, om haar te halen en om zolang de stroom af te zetten.
Ober, deze koffie is ijskoud. Ruilt u dan met die meneer daar, zijn bier is te warm.
Twee geestenzieken smeden een plan, om uit de inrichting te ontsnappen. Weet je wat we doen?, zegt de één. We gaan het raam op de vierde verdieping uit. Jij neemt je zaklamp mee en ik klim eerst het raam uit. Ik glijd langs de lichtstraal van je zaklamp naar beneden. Dan gooi je je zaklamp naar beneden en schijn ik ermee naar boven, zodat je ook langs de straal omlaag glijden kunt. Zo gezegd, zo gedaan. De één pakt ’s avonds zijn zaklamp en stiekem lopen ze de trap op, naar de vierde verdieping. Bij het raam steekt de één zijn zaklamp aan. Schiet op, zegt hij tegen de ander. Maar die klimt niet het raam uit. Nee vader, zegt hij, ik heb je wel door. Je wilt mij eerst laten gaan en als ik halverwege ben doe jij je zaklamp uit.
Voor een café stopt een taxi. De kelner komt naar buiten met drie zatte klanten en hij duwt ze de wagen in. Deze moet naar de Kalverstraat, die daar moet naar de Hoge Rijndijn en nummer drie moet naar het Centraal Station. Kort daarna rijdt dezelfde taxi weer het café en stopt voor de de deur. De chauffeur vraagt of de kelner nog eens wil komen en zegt: Ik moest onderweg zo hard remmen dat mijn drie passagiers door elkaar getuimeld zijn. Wil je ze misschien nog eens precies sorteren?.
Een man vraagt zijn vader hoe hij zich voelt, nu hij bijna vijfenzestig jaar wordt. Wel, mijn zoon, ik heb mijn hele leven hard gewerkt, en om eerlijk te zijn, heb ik niet het gevoel dat ik nog veel moet bewijzen. De zoon ziet dat zijn vraag de oude man triest heeft gemaakt en besluit om de sfeer wat vrolijker te maken en zegt: Maar vader, met het zilver in je haar, het goud in je tanden en het gat in je buik, ben je een klein fortuin waard.
Een boerin komt op het spreekuur bij de dokter en zegt: Goedemorgen, dokter. Kleed u maar uit, zegt de dokter, die intussen een boek aan het lezen is. Maar dokter, zegt de boerin Uitkleden, zegt hij weer, zonder aandacht aan haar te hebben geschonken. De boerin doet wat hij en staat naakt voor hem. Eindelijk legt de dokter zijn boek weg en vraagt: En, waar kwam u voor?. Ach dokter, ik kwam alleen vragen of u dit jaar weer aardappelen van ons wilt kopen?.
Een oudere man vertelt zijn vriend over zijn nieuwe schema van lichaamsbeweging: Ik denk ik wat te oud ben voor al dat gymmastiekgedoe, maar ik heb thuis wat apparaten bij elkaar gezameld. Onlangs heb ik zo’n toestel gekocht, om mijn buikspieren te trainen. Het probleem is dat ik het de afgelopen zes weken over en weer heb gerold op mijn buik, en alles wat ik kan laten zien is deze onsmakelijke rode streep over mijn middel.
Hoeveel is twee en twee?, vraagt de onderwijzeres aan Kareltje. Kareltje telt ijverig op zijn vingers en zegt: Vier, juffrouw. Prima, zegt ze. En hoeveel is drie en drie?. Na heel wat vingergetel zegt Kareltje eindelijk: Zes, juffrouw. Ook dat is goed, Kareltje. Maar nu moet je eens proberen de volgende som uit te rekenen, zonder je vingers te gebruiken. Steek je handen maar zolang in je broekzak. Hoeveel is vijf en vijf?. Nadat hij zijn handen in zijn zakken heeft gestopt, zegt Kareltje na de nodige hoofdbrekens: Elf, juffrouw.
Twee mannen staan te liften langs de weg. Er komt een rood autootje aan met een meisje erin en nog één plaats vrij. Eén van de twee gaat mee, de andere man blijft staan. Na een tijdje komt het autootje echter terug, alleen met de man aan het stuur. Hij haalt zijn metgezel op, maar van he meisje is niets meer te zien. Hoe kom jij aan die auto?, vraagt de ander. Dat is een lang verhaal. Toen we een eindje hadden gereden, zei het meisje: Ben je ook zo moe?. Laten we hier even uitrusten. We zetten de auto aan de kant en gingen het bos is. En toen?. Ze vroeg: Heb je het ook zo warm?. En toen trok ze al haar kleren uit. Ze ging languit op de grond liggen en zei: Neem maar wat je nemen wilt. Ja, die kleren van haar waren me te klein. Toen heb ik het autootje maar genomen.
De juffrouw vraagt in de klas aan haar leerlingen: Wat is de hoogste berg ter wereld?. Jantje steekt zijn vinger op en zegt: De Mont Blanc, juffrouw. Dat is niet goed, Jantje, maar het is fijn dat je zo actief meedenkt. Dan stelt ze de volgende vraag: Wat is de langste rivier ter wereld?. Jantje steekt weer zijn vinger op en zegt: De Rijn. Ook dat is niet goed, Jantje, maar het is fijn dat je zo actief meedenkt.
Jantje zit zich hevig op te winden en denk na hoe hij de juffrouw ook een poets kan bakken en opeens schiet hem iets te binnen. Hij rommelt wat in zijn broekzak en steekt dan zijn vinger op en zegt: Juffrouw, ik heb een vraag aan u: Het is hard en heeft een rode kop, wat is dat?. De juffrouw krijgt een rode kleur en zegt: Maar Jantje, zoiets vraagt je toch niet. Waarom niet?, vraagt Jantje. Ik bedoelde een lucifer, maar het is fijn dat u zo actief meedenk.
Een edelman en zijn ziekelijke zoon rijden door het landschap. Ze komen een boer tegen, die twee kerngezonde kinderen aan de hand houdt. Vertel eens op, hoe krijg je het voor elkaar zulke gezonde kinderen op de wereld te zetten?, vraagt de edelman. Ik maak ze zelf, heer.
Ja mannekes, vrijdag is het kuisdag en ook bij flipper de flip is dat niet anders.
’s Morgens een boterhammeke of twee meer eten en dan de handen uit de mouwen steken, om aan het echte werk te beginnen.
Deze morgen heb ik al mijn glazen ruiten in de wasmachienne gestoken, en de knop op 30 graden gezet.
'k Heb er geen waspoeder ingedaan, want van waspoeder krijgt ge witte strepen hé.
Af en toe ziet ge op straat een witte streep hé.
Dat is omdat ze die straat gekuisd hebben met een wit product.
'k Heb er ook een halve liter bleekwater aan toe gevoegd, want ze hebben me gezegd dat ze daar goed van blinken.
Alé, als dat zo is, dan mogen mijn lichten wat langer uitblijven en gaat mijn energiefactuur minder stijgen.
Mijn vorige ruiten had ik gewassen op 90 graden, die waren zodanig gekrompen dat ze veel te klein waren.
En met te kleine ruiten heb ik twee volle weken in de kou gezeten.
Mijn twee goudvissen zwommen rond in hun aquarium met een zware verkoudheid, mijne hond had hem twee pullovers aangedaan en mijn kat was met een lopende bloedneus naar den doktoor gegaan.
Awel, ik moet u zeggen, dat mijn glazen ruiten zo klaar zijn als pompwater en dat ze naar javel ruiken.
Alé, 'k Ga nog wat voortdoen, want mijn kat doet niet anders dan zagen, omdat ze niet binnen mag.
Mijne kuisdag-deel 2.
Gisteren heb ik mijn ruiten gewassen met een washandje uit grootmoeders tijd, en met ne tandenborstel mijn vuile vloer proper gekuist, want ik heb hem per ongeluk vuil gemaakt.
Vandaag ga ik mijn kapot servies ook een wasbeurd geven, die mijn twee goudvissen hebben laten vallen.
Maar ik denk wel dat ik met dat gebroken servies naar de carwash zal gaan, want mijn wasmachienne is daarvoor niet geschikt.
Als dat werkske af is, zijn mijn 700 dakpannen aan de beurt.
Met die 300 doorkijk dakpannen moet ik heel voorzichtig te werk gaan hoor.
Bij mijn vorige kuis zijn die gesmolten, en ik kon die niet meer bestellen.
De levering werd stopgezet, omdat die fabriek fait was.
Ik heb mij laten wijsmaken, dat ge doorschijnende dakpannen niet mag kuisen met nat water. Maar de vraag is nu: Met wat dan wel?.
Weet ge wat?: Ik zal ze kuisen met nat water.
Dan kan ik daarvan drinken, als ik dorst heb of een droge keel.
Verleden jaar heb ik die dakpannen ook met nat water afgewassen.
Waarschijnlijk heb ik te veel water nat gebruikt zeker, want ze lagen daar allemaal te bibberen en te beven van de kou.
Enkelen onder hun had waarschijnlijk wat te diep in het glas gekeken zeker (te veel water gedronken), wat ze waren zo zat als ne zatlap.
PS. Ik deze namiddag twee ruitenwissers op mijn glazen ruiten gevezen en ook uitgeprobeerd. Maar ik peis toch dat ik ze gaan afdoen hoor, want mijn glazen ruiten worden langs om dunner.
'k Ga toch maar terug naar mijn oude gewoonte gaan, denk ik.
Bij ons op de boerdrij hadden wij af en toe ook last van ne virus, die op bezoek kwam.
Toen ik nog ne kleine snotter was, moest ik van den doktoor een paar dagen in bed blijven.
Ik had potverdikke op school de mazel-virus gekregen, van iemand die al de mazel-virus had.
Achteraf bleek dat diene virus met ons voeten aan 't spelen was, want hij speelde zodanig met mijn voeten, dat ik er nog zieker van werd.
Ook onze koeien werden ziet, maar dat was weer een ander ziekte hoor.
Ze noemde dat de koeieziekte, omdat die ziekte wreed veel van koeien hield.
Ze hield zodanig veel van onze koeien, dat mijn vader verplicht was, van ze in een karatainer te steken.
Een paar jaren later kwam onze papegaai naar huis, ook met ne virus.
Onze papegaai vloog elke dag vier keer rond onze boerderij, om te zien of alles wel in orde was.
Diene virus had ondertussen nen ander naam gekozen:
De vogelgriep.
Dat was ne griep waar de vogel niet blij mij waren hoor.
Hij bracht dan ook veel leed mee, want de vogels die er met gekonfroteerd werden, begonnen te hoesten en te beven.
In onze boomgaard stonden een paar appelbomen, waar de spreeuwen en andere vogels hun lege maag kwam vullen.
Diene griep moest dat waarschijnlijk geweten hebben zeker, want daar hield hij de wacht.
Ons moeder zei ne keer tegen mij:
- Flipper de flip, ga ne keer naar de boomgaard, achter een paar appels.
- Ja ma, en hoeveel moet ge er hebben?.
- Och, nen emmer is genoegd, 't is toch voor appelmoes.
Toen ik daar aankwam zag ik ne heleboel vogels liggen.
't Was precies of de vogel-oorlog was uitgebroken.
Met mij korte beentjes liep ik zo vlug ik kon weer huis.
- Pa, ge moet direct naar den boomgaard gaan, want al die vogels liggen daar zo dood als ne pier op de grond.
- Ja manneke, 'k zal ne keer gaan kijken.
Als mijn vader thuiskwam, heeft hij direct naar de gemeente gebeld, om te zeggen dat er minder vogels gingen rond vliegen, in ons boerendurpke.
Ieder overlijden moet gaan aangeven, want dan moeten ze later veel minder pensioen uitbetalen hé.
Nu ik groot ben:
Alhoewel ik al heel wat gekrompen ben, zitten we met een ander gevaarlijke virus opgezadeld. Diene virus heeft ook nen piksplinternieuwe naam uit onze alfabet gekozen en gekregen:
Ze noemen hem de Corona-virus.
Van waar hij komt, dat weet niemand.
Maar één ding is zeker en dat is, dat het hoogst waarschijnlijk ne buitenlander is.
Maar ook deze zal verdwijnen, als hij het hier beu is.
De vraag is: Welke virus gaan we dan krijgen?.
PS. Mijn twee goudvissen zitten nu ook in ne caratainer, en worden beademd door twee zuurstofvlessen.
Een man die pas met pensioen is gegaan, gaat zijn pensioenaanvraag in orde brengen.
Nadat hij vrij lang op zijn beurt heeft moeten wachten, staat hij bij het loket.
De vrouwelijke loketbediende vraagt hem naar zijn identiteitkaart, om zijn leeftijd na te gaan.
De man voelt in zijn zakken en komt erachter dat hij zijn portefeuille thuis heeft laten liggen. Moet ik naar huis gaan en terugkomen?, vraagt hij.
De vrouw denkt even na en zegt:
Wilt u alstublieft uw hemd uitdoen?.
De man doet zijn hemd uit en laat een mmassa krullende, zilveren haren zien.
De vrouw zegt: Dat zilveren haar op uw borst is voldoende bewijs voor mij.
Ze gaat verder met zijn aanvraag.
Als hij thuuiskomt, vertelt de man aan zijn vrouw over zijn opgewonden ervaring, waarop zij zegt:
Gelukkig heb je niet één van je blauwe pillen ingenomen, voordat je ernaartoe ging.
Als ze had gevraagd of ze nog meer van je mocht zien, zou ze nooit hebben geloofd dat je 65 jaar bent.
En Hollander ligt op sterven.
Zijn vrouw en een paar vrienden staan rond zijn bed.
Mien, vergeet niet dat we van Jansens nog zeshonderd euro tegoed hebben, zegt de man met een zwakke stem.
Mien wendt zich tot de omstaanders en zegt:
Hebben jullie dat allemaal goed gehoord?.
Iedereen knikt van ja.
Even later slaat de stervende opnieuw de ogen open en zegt:
En de heer Schuldennaar heeft nog negendonderd euro van ons te goed.
Mien schudt haar hoofd en zegt tegen de anderen: Horen jullie dat?. Hij ijlt.
Een Hollander stopt met zijn auto op een Belgisch landwegje.
Het is bloedheet.
Een boer staat op een schop geleund, op het land Warm hé?, zegt de Hollander.
Het is eigenlijk veel te warm om te werken.
Wat bent u aan het doen?, vraagt de Hollander.
Dat ziet u toch, zegt de boer.
Ik sta op mijn schop te leunen, en wachten tot het waait.
Op een dag komt Bert, een sportieve man van in de zestig, depressief thuis na een middag golven.
Ik heb besloten dat ik stop met golven.
Mijn gezichtsvermogen is zo slecht geworden dat ik niet kan zien waar de bal naartoe gaat wanneer ik hem toch één keer heb geraakt.
Zijn vrouw troost hem, zet een kopje koffie voor hem op tafel en zegt:
Waarom neem je mijn broer Peter volgend weekend niet met je mee en probeer je het nog eens?.
Dat zal niets helpen, zucht Bert.
Je broer is tien jaar ouder dan ik.
Hij kan me niet helpen.
Hij mag dan wat ouder zijn zijn dan jij, zegt zijn vrouw, maar zijn gezichtsvermogen is nog altijd in topconditie.
Dus het volgende weekend gaat Bert met zijn zwager naar de golfbaan.
Hij legt de bal op de tee, slaat hem weg en kijkt turend de fairway af.
Hij draait zich naar zijn zwager om en vraagt hem: Heb jij de bal gezien?.
Natuurlijk, zegt Peter.
Mijn gezichtsvermogen is perfect.
Goed, waar is hij dan naartoe gegaan?, vraagt Bert.
Oh, sorry, dat ben ik vergeten.
Jansen logeert in een klein hotteltje, tijdens zijn zakenreis.
De volgende morgen komt het kamermeisje en maakt hem wakker.
Als hij op de klok kijkt, ziet hij dat het pas vijf uur in de morgen is.
Maar kind, hoe komt je erbij om me zo vroeg wakker te maken?, zegt hij.
Ik wil pas om acht uur opstaan, dus wek me nog maar eens om halfacht.
Ja, meneer, maar dat kan ik niet.
Er is nog een gast, de meneer in de kamer naast die van u.
Hij wil om halfzes ontbijten, maar u slaapt op het tafellaken.
Een Belgische parachutist springt uit het vliegtuig, trekt aan de juiste touwtjes, maar merkt tot zijn schrik dat de parachute niet opengaat en vliegt met volle vaart naar beneden.
Halverwege vliegtuig en aarde ontmoet hij een andere Belg, die met evenveel snelheid omhoog schiet.
Hé, heb jij verstand van parachutes?, roept hij.
Nee, zegt de ander Belg.
Weet jij iets van gaskachels?.
Karel komt opgewonden thuis en zegt tegen zijn vrouw:
Margriet, pak vlug je koffers, want ik heb de lotto gewonnen.
Oh Karel, wat heerlijk, waar gaan we naar toe?, vraagt Margriet.
Nergens, je gaat terug naar je moeder.
Een man gaat naar de dokter met vreselijke pijn in zijn rug.
Als de dokter hem uitgebreid onderzocht heeft, zegt hij:
Ik heb slecht nieuws voor u.
U heeft nog maar drie minuten te leven.
Oh, dokter, zegt de man, kunt u helemaal niets voor mij doen?.
Wil ik een eitje voor u koken, vraagt de dokter.
De auto vloog van de weg af, dook over de vangrail, duikelde de heuvel af, knalde tegen een boom en kwam zo eindelijk tot stilstand.
Een toekijkende motorrijder zag tot zijn verbijstering de automobilist heelhuids uit het wrak stappen.
Allemachtig, zei hij.
Bent u soms dronken?.
Ja, zei de man, terwijl hij het vuil van zijn pak veegde.
Een rijke boer vraagt zich al een tijdje af, waarom het tussen de middag zo rustig is op zijn erf. Op een dag ziet hij rond dat tijdstip zijn knecht Frans met zijn gulp open loopt, in de richting van de schuur.
O, we doen daar altijd een leuk spelletje.
De meiden moeten hun hoofd in het hooi steken, hun rokken omhoog doen en achteraf proberen te raden, wie van ons...
U begrijpt me wel, wat ik bedoel hé.
Aan dat spel zou ik ook wel eens willen meedoen, zegt de boer.
U mag gerust meespelen, hoor.
Per slot van rekening doet uw vrouw ook al wekenlang mee.
Een Hollander moet zijn schoonmoeder laten begraven, maar de prijs van de kist valt hem enorm tegen.
Een grote kartonnen doos alleen al komt op ruim tweehonderd euro.
Als de doodskistenmaker merkt dat zijn klant dit zelf te duur vindt, zegt hij:
Dan kan ik u het beste een oud-Hollandse begrafenis aanbevelen.
Breng uw schoonmoeder maar hier, dan zal ik haar van vier handvatten voorzien.
Lieve help, roept de chique geklede dame plotseling uit, nu wil ik de rekening betalen, maar ik merk dat ik mijn portemonnee thuis gelaten heb.
Dat is heel vervelend, ober.
Is het goed, als ik één van de komende dagen langskom, om alsnog af te rekenen?.
In orde, mevrouw, zegt de ober kalmpjes.
Maar wilt u dan wel uw naam hier op dit bord opschrijven, dat aan de muur hangt.
Maar dan ziet iedereen toch dat ik bij u in 't krijt sta. Welnee, we hangen er gewoon uw bontmantel voor.
De hoogleraar vertelt zijn vriend over zijn 25 jarig jubileum en zegt:
Ik kom 's morgens in de kliniek en niemand die me feliciteert, geen gebak, geen feest, helemaal niets.
's Avonds vraagt een leuk verpleegstertje of ik met haar mee naar huis ga, een kopje koffie drinken.
In haar huis gekomen, verdwijnt ze rap in de slaapkamer met de woorden:
U mag pas binnenkomen, als ik roep.
Ik wacht en na 5 minuten roept ze:
Komt u maar binnen.
Ik ren naar binnen en daar staat iedereen van de afdeling, met een groot bloemstuk in de handen.
Zijn vriend zegt verwonderd:
Toen ging je zeker wel even van de sokken, of niet soms?.
Nee, de sokken waren het enige dat ik nog aan had.
Wij hebben een wolkenkrabber, die tot de maan reikt, zegt de Amerikaan.
De Duitser laat zich niet overbluffen en zegt:
Wij hebben de grootste boot ter wereld gebouwd, die is zo enorm lang dat de kok zich alleen met een supersnelle Mercedes in zijn keuken kan verplaatsen.
De Nederlander glimlacht en zegt:
Wij hebben bij ons een man met een penis waarop acht kippen naast elkaar kunnen plaatsnemen.
Na een tijdje geeft de Amerikaan toe dat hij heeft zitten bluffen en ook de Duitser bekent dat hij overdreven heeft.
De Nederlander zegt op zijn beurt:
Nou ja, om eerlijk te zijn, mijn verhaal klopt ook niet, maar de achtste kip zit wel wat ingeklemd hoor.
Een Hollander heeft een baan in Belgë gevonden.
Als hij na de eerste maand zijn salaris krijgt uitbetaald, blijkt dat er vijfduizend euro te veel is overgemaakt.
De maand daarop ontvangt hij vijfduizend euro te weinig.
Als hij het aan zijn chef vertelt, zegt hij:
Waarom heb je vorig maand niets gezegd?.
Ik heb niets gezegd omdat ik toen pas hier was, zegt de Hollander.
Maar nu er voor de tweede keer een fout is gemaakt, vond ik toch wel dat ik het moest zeggen.
Een zestigjarige vrouw besluit dat het hoog tijd wordt voor een facelift, en ze gaat naar een chique kliniek.
We hebben een nieuwe procedure, legt de chirurg uit.
We monteren een kleine schroef aan de bovenkant van uw hoofd, zodat u elke keer dat u weer rimpels ziet verschijnen, gewoon aan de schroef kunt draaien om de huid te verstevigen en te liften.
Ze vindt dat dit geweldig klinkt en tekent dezelfde dag nog voor deze procedure.
Al snel ondervindt de vrouw echter problemen en een paar maanden later keerd t ze terug, om de chirurg haar mening te geven.
Dit is de grootste fout die ik ooit heb begaan.
Kijk eens naar die vreselijke wallen, onder mijn ogen.
Mevrouw, dat zijn geen wallen, dat zijn uw borsten.
Een dame loopt een cosmeticawinkel binnen en vraagt naar een nieuwe créme tegen veroudering die ze op tv heeft gezien.
De maand die erop volgt, gebruik ze die ’s ochtends en ’s avonds, maar ze is er niet zeker van of hij werkt of niet.
Ze besluit om het aan haar man te vragen:
Schat, wees eens eerlijk, hoe oud zou je zeggen dat ik ben?.
Wel, zegt hij, aan je huid te zien, zou ik zeggen twintig, aan je haar achttien en aan je lichaam vijfentwintig.
Oh, jij zegt alle juiste dingen, roept ze, en ze overlaadt hem met kussen.
Wacht even, zegt de man, je hebt me de kans niet gegeven om de getallen op te tellen.
In een Amsterdamse metro is het erg druk.
Een oude man met grijs haar die een zitplaats heeft, zegt tegen het meisje, die naast hem staat:
Wilt u soms even op mijn schoot zitten, juffrouw?.
Het meisje hoeft er noet onver na te denken en gaat op zijn schoot zitten.
Even later staat ze echter weer op, met rode kaken.
Bent u niet moe meer?, vraagt de oude heer onschuldig.
Meneer, u bent niet zo oud als u eruitziet, zegt ze verontwaardigd.
De dokter onderzoekt de wanhopige man en komt tot de conclusie dat het stotteren verholpen kan worden, als de penis van de stotterende man met minstens twintig centimeter ingekort wordt.
Kijk meneer, het gewicht van uw penis is een te zware belasting voor uw ruggegraat.
Met als gevolg dat er een overbelasting vanuit de rug naar de nek trekt, hetgeen weer te veel inspanning op de stembanden tot gevolg heeft.
De patiënt stemt in met de operatie.
Alles gaat goed, tot de man een paar weken later in opperste wanhoop weer bij zijn arts langsgaat.
In het was het fantastisch.
Ik was vol zelfvertrouwen.
Maar, mijn vrouw heeft nu totaal geen belangstelling meer voor me, ze wil me zelfs verlaten. Alstublieft, dokter, zet het verwijderde deel weer aan mijn geslacht.
S-sorry, e-eens ge-gegeven, bl-blijft ge-gegeven.
Jantje zijn vader is dood.
Als Jantje de volgende dag op school komt, zegt hij het aan zijn Keesje.
Ik weet het al, zegt Keesje, ik heb het gisteren gehoord.
Ze zeiden ook dat je vader zelfmoord gepleegd heeft.
Welnee, zegt Jantje, ze hebben alleen lasso gebruikt om hem de hemel in te krijgen.
Twee succesvolle jonge mannen maken in lange trektocht door het Amsterdamse bos.
Plotseling horen ze achter zich een gerucht, ze kijken over hun schouders en staan oog in oog met een gigantische grizzle-beer, die langzaam naar hun komt toegelopen.
De twee mannen zetten het op een lopen, maar de grizzle-beer haalt hun beetje bij beetje in. Dan beginnen ze te sprinten, maar de grizzle- beer doet dat ook.
Plots stopt één van de twee mannen, haalt een paar hardloopschoenen uit zijn rugzak en trekt ze aan.
Waar ben jij in hemelsnaam mee bezig, roept de ander.
Die beer is ons aan het inhalen en jij stopt om andere schoenen aan te trekken.
Dan ziet de beer dat ik een hardloper ben, en keert hij zich om.
Vader Ooievaar tracht zijn zoon een beetje gerust te stellen, omdat moeder Ooievaar 's nachts altijd maar uitvliegt.
Huil maar niet, jongen, zegt vader Ooievaar.
Je moeder brengt baby's naar de mensen en dat maakt de mensen heel gelukkig.
De volgende nacht is het de beurt van moeder Ooievaar, om zoon-lief te troosten.
Jongen, je vader is zo weer terug, als hij de pappies en mammies hun kindje heeft bezorgd.
Een paar dagen later zijn vader en moeder Ooievaar vreselijk ongerust, want hun jongen is de hele nacht niet op zijn nest geweest.
Als hij eindelijk, in de vroege ochtend terugkeert, vragen zijn opgeluchte ouders waar hij de hele nacht geweest is.
Ooh, ik heb een paar scholieren de schrik van hun leven bezorgd.
Jan is met zijn vrouw een dagje naar de dierentuin.
Ze staan voor de kooi van de orang-oetan.
Plotseling trekt de orang-oetan de tralies uit elkaar en sleurt Jan zijn vrouw de kooi binnen, waar hij al de kleren van haar lijf begint te scheuren.
In angst roept zijn vrouw:
Jan, wat moet ik doen?. Zeg dat je hoofdpijn hebt.
Een vrouw komt in het drijfzand terecht en zakt langzaam maar zeker steeds dieper weg, in de zuigende bodem.
Ze is al tot haar midden weggezakt als er een man passeert.
Uiteraard roept de ongelukkige vrouw om hulp.
De voorbijganger wil wel helpen, maar alleen als de vrouw met hem naar bed wil.
Uiteraard weigert de vrouw het voorstel af en zakt dieper en dieper, en alle vorbijgangers willen haar graag helpen, als....
En steeds weigert de standvastige vrouw, tot het water haar aan de lippen staat.
Vanuit haar ooghoeken ziet zij een man naderen en volkomen ten einde raad vraagt zij hem of hij met haar naar bed wil.
Geschokt en gekwetst duwt de man met een snelle voetbeweging het vrouwtje helemaal onder, uitroepend:Kunnen jullie vrouwen nou echt nergens anders aan denken?.
Een jonge man laat zich door zijn huisarts onderzoeken.
Na een volledig onderzoek vraagt de arts belangstellend naar de seksuele activiteiten van zijn cliënt.
De jonge man zegt dat hij gemiddeld zo'n twee à drie keer per week de liefde bedrijft.
Waarop de arts hem zegt dat een man van zijn leeftijd en in zo'n puike conditie toch minimaal iedere dag zou moeten kunnen vrijen.
Waarop de patiënt zegt:
Dat zal maar moeilijk gaan, dokter, want ons dorpje is daar veel te klein voor.
Jantje komt helemaal overstuur bij zijn onderwijzer de klas binnengelopen en vertelt snottend dat de andere kinderen hem steeds uitschelden voor Schele Jan.
De onderwijzer legt een troostende arm om het jongetje zijn schouder en zegt:
Ach, wat kan jou dat nou schelen, Jantje.
Meneer pastoor stond in de tuin een rek in mekaar te timmeren, voor zijn klimrozen.
Een beetje onhandig sloeg hij met een hamer de nagels in het hout.
Opeens merkte hij dat de buurjongen door de haag stond te gluren.
Dag jongen, riep meneer pastoor woedend:
Verwondert het je misschien dat een pastoor zo een werk uitvoerd?.
Nee, ik wacht alleen om te horen wat een pastoor zegt, als hij op zijn duim slaat.
Een man komt op klaarlichte dag onverwachts thuis en vindt zijn vrouw naakt in bed, terwijl de slaapkamer sterk naar sigarenrook geurt.
De man kijkt onder het bed en in alle kasten, maar vindt niemand, tot hij uit het raam naar beneden kijkt en bij de bushalte een sigarenroker ziet staan.
Woedend sleurt hij de koelkast naar het raam en gooit deze naar buiten.
Even later arriveert de verpletterde roker bij de hemelpoort.
Wat is er met jou gebeurd?, vraagt Petrus.
Geen idee, zegt de man.
Ik sta op de bus te wachten en ik krijg een koelkast op mijn kop.
Kom maar binnen, zegt Petrus.
Even later arriveert er weer een man.
Wat is er jou gebeurd?, vraagt Petrus.
Ik had zo’n vreselijke berouw dat ik iemand met een koelkast vermoord had, dat ik mezelf heb opgeknoopt, zegt de man.
Ga maar naar binnen, zegt Petrus en vijf minuten later arriveert er weer een man.
En wat is er met jou gebeurd?, vraagt Petrus.
Geen idee, zegt de man.
Ik zit in de koelkast rustig een sgaartje te roken en word ik ineens van het balkon gegooid.
Een jongeman die al een paar jaar aan de dop staat, is zijn werkloosheidsuitkering grondig beu en krijgt een baantje in het dierentuin aangeboden, waar hij verkleed als gorilla de oude moest vervangen en nabootsen.
Hij sprong van de ene tak naar de andere, maar opeens miste hij zijn sprong.
Hij viel naar naar beneden in een plas water en in dat water zaten er krokodillen.
De jongeman riep om hulp, als er plots een krokodil naar hem kwam gezwommen en zei:
Niet te luid roepen, anders zijn we onze baan kwijt en mogen we weer gaan doppen.
De paus gaat weer een op reis, per vliegtuig.
Om te beginnen bezoekt hij Engeland.
Als hij in de deuropening van het vliegtuig verschijnt, roept de aanwezige menigte:
Elvis, Elvis, Elvis.
Nee, beste mensen, ik ben Elvis niet, ik ben de paus.
Enkele dagen daarna vliegt hij naar Duitsland.
Hij heeft zijn gezicht nog niet laten zien of de mensen roepen:
Elvis, Elvis, Elvis.
Ook in Frankrijk hetzelfde tafereel.
Moedeloos gaat de paus naar zijn hotel, opent de deur van zijn kamer en ziet daar drie prachtige meiden liggen, die terstond beginnen te roepen:
Elvis, Elvis, Elvis.
Waarop hij begint te zingen:
Its now or never.
Twee jagers worden door een vreselijk noodweer gedwongen te overnachten op een afgelegen boerderijtje, dat slechts bewoond is door een eenzame, oude weduwe.
Als de twee elkaar het jaar daarop weer ontmoeten, vraagt de ene:
Zeg eens, heb jij met die oude dame vorig jaar het bed gedeeld?.
Ja, dat klopt.
En heb je toen mijn naam als dekmantel gebruikt?.
Ja, ook dat klopt. Waarom vraag je dat?.
Je wilt toch niet beweren dat ze je lastig valt?.
Nee, glimlachte de vriend.
Alleen, ze iseergisteren overleden en ze heeft me het boerderijtje plus honderdduizend gulden nagelaten.
Een muis loopt door het bos.
Plotseling hoort hij vanuit een grote, diepe kuil:
Help, help trompetter.
De muis kijkt in de diepte en ziet op de bodem een olifant zitten.
De olifant vraagt aan de muis, of hij hem eruit helpen kan.
Natuurlijk, zegt het muisje, ik haal even mijn dikke Mercedes en ik trek je eruit.
Zo gezegd, zo gedaan.
De volgende dag loopt de olifant door hetzelfde bos en hij hoort, van uit een kuil:
Help, help gepiep.
De olifant kijkt en ziet in de diepte het muisje zenuwachtig ijsberen.
Uiteraard vraagt de olifant of hij kan helpen.
Dat kan hij.
Hij laat zijn enorme slurf in de diepe kuil zakken en het muisje kan zonder problemen uit de diepe kuil klimmen.
Moraal is:Als je een lange slurf hebt, heb je geen dikke Mercedes nodig.
Drie olifanten zitten in een boom en hebben vreselijke zin in een potje klaverjassen.
Helaas ontbreekt de vierde man.
Ongedurig kijken ze uit naar een toevallige voorbijganger en gelukkig, er komt een ei langs gelopen.
Zin in een potje klaverjassen, roepen de olifanten in koor.
Jazeker, maar ik heb nu geen tijd, want ik moet naar de kapper.
Tijdens de les van seksuele voorlichting vraagt de juffrouw aan de leerlingen:
Welk lichaamsdeel gebruikt je het meest bij het mastruberen?.
Jantje steekt zijn vinger in de lucht en zegt:
Je oren, juffrouw, om te luisteren of er niemand aan komt.
Nog nooit eerder in zijn leven was Hans zo gek op een vrouw, als op deze 22 jarige brunette. Maar helaas, toevallig hoorde hij haar opmerken dat ze hem te oud en te lelijk vond. Vastbesloten begon de 70 jarige man aan een rigoureus zelfverbeterings-programma.
Hij nam een facelift, kocht een toupet, liep iedere dag zeven kilometer, deed aan body-building en ging over op een streng vegetarisch dieet.
Binnen een paar maanden won de herboren grijsaard het hart van de prachtige brunette, en zij stemde in met een huwelijk.
De jonggehuwden waren nog niet de kapel uit, of Hans werd getroffen door een bliksemflits.
Woedend arriveerde hij aan de hemelpoort en zei tegen Petrus:
Hoe kun je me dit aandoen, na alle moeite die ik gedaan heb.
Eerlijk gezegd, Hans, ik had je niet herkend, zei Petrus.
Ja mannekes, bij mijn geboorte kon ik nog niet veel doen hoor, want ik zat negen lange maanden opgesloten in een donkere kamer en ik had niks uitgestoken hoor.
En ik moet u zeggen, dat ik tijdens die negen maanden opsluiting alles gehoord heb wat ze zeiden. Tijdens mijn opsluiting heb ik dan ook alles gehoord, wat mijn ouders tegen elkaar gezegd hebben. Welke taal het was, weet ik niet hoor, want ik had toen nog gene woordenboek bij.
Als ik honger had gaf ik mijn moeder ne stamp op hare buik, en die wist precies wat ik moest hebben, want die kende mij zodanig goed of het was dan ook mijn echte moeder. Mijn moeder pakte mij op en legde mij aan haar rechter borst, want haar linker borst lag langs de andere kant.
Hoe meer witte melk ik drong, hoe witter ik werd. Ik moet u wel zeggen, dat ik na die negen lange maanden opgesloten te hebben gezeten, wreed goed uitgerust was hoor. Het eerste wat ik deed bij het contact met de buitenwereld was bleiten (huilen) gelijk een klein kind, want ik kreeg van die madam direct ne slag op mijn kont.
Vraag mij niet waarom, want ik weet het niet. Van ’t verschieten werd ik dan ook uit mijne diepe slaap gehaald en tot mijn grote verbazing zag ik dat die mannen daar al feest aan het vieren waren zonder mij.
Ja mannekes, ge gaat mij waarschijnlijk niet geloven, maar van al mijn gebleit waren al die klein mannen wakker geschoten. Ik had zodanig veel gebleit, dat die kamer onder water stond. Nog een geluk dat mijn ouder een verzekering hadden tegen waterschade, anders ging dat een dure affaire worden hoor.
Mijn vader was ondertussen ook al flauw gevallen, van mijn gebleit zeker. Alé, na een paar dagen in het kliniek te hebben verbleven, mochten we eindelijk naar huis gaan. Toen we thuis kwamen en de mijne pa de deur open deed, viel onze kanarie van het verschieten toch wel van zijn stokske zeker. Van onze hond kreeg ik direct een pootje, als welkomstgeschenk.
Ik dacht eerst dat ik ne dierentuin terechtgekomen was, want ze kwamen mij allemaal ne goeie zeggen en ieder in zijn eigen taal. Eén ding vond ik wel spijtig en dat was: Dat ik nog een gans jaar heb moeten wachten op mijne eerste verjaardag, want ik had mij ouders en broers al uitgenodigd Ja mannekes, ik hoor mijn kleine broer nog altijd zeggen tegen ons ma:
- Ma, ons klein boeleke doet niet anders dan bleiten.
Maar daar kwam direct verandering in hoor, want ik was ondertussen al een paar maanden ouder geworden. Mijn pa zei altijd tegen mij dat ik hem goed in de gaten moest houden, want dat ik er veel kon van leren.
's Avonds bij het tv kijken trok mijne pa af en toe van die rare smoelen, en ik moest proberen van hem na te doen. ‘t Was precies of hij had in ne zure citroen gebeten, ofwel had hij met het knutselen op zijne duim geklopt. Ik was zo verschoten dat ik op één, twee, drie, op onze ma hare schoot zat en ze zei:
- Awel kleine pruts, wat komt gij hier doen?.
Ondertussen was gans de familie ook al ne keer komen kijken, om te zien hoe het met mij was en om te overleggen wie peter en meter, tante en nonkel mocht worden. Ondertussen was mijn moeder patatten aan het ontdoen (schillen) van hun veldkledij. Patatten die nog niet geschild zijn, noemen wij: Patatten in veldkledij.
Mijn pa had nog maar juist de beesten eten gegeven, en hij had er honger van gekregen. Ik was ondertussen ook al overgeschakeld: Van de borst naar de papfles, maar af en toe kreeg ik wel eens een ander menu voorgeschoteld. Ik kreeg dan bettefort-koeken die lag te weken in witte melk, of een banaan die geplet werd met bettefort-koeken. Omdat dat wreed gezond en voedzaam was.
Ondertussen was ik één jaar geworden en ik mocht van mijn moeder overal mee gaan. Ik moet u wel zeggen dat mijn moeder altijd bij mij was, want ik was nog veel te klein om alleen weg te gaan.
En van 't verschieten schoot ik in een luide lach, zodat ik nu als lachend door 't leven ga. Maar ik moet u zeggen dat ik nu soms teveel lacht, maar dat is dan wel voor drie dagen, tot ik uitgelachen ben hoor.
't Is maar om u te zeggen dat lachen gezond is voor hart en bloedvaten, maar ook gezond is voor onze humeur. En toch wordt er den dag van vandaag nog maar zelden gelachen, of kunnen en durven we niet meer lachen. Wie zal het zeggen?.
Deze morgen ben ik wat vroeger opgestaan dan anders, omdat ik goesting had om een wandeling te maken.
Mijn hond mocht ook meegaan, want hij heeft ne ganse nacht onder mijn bed geslapen.
Op mijn bed wil hij niet springen, want hij heeft hoogtevrees.
Om 5 uur ben ik opgestaan, want mijne wekker was al aan 't zingen.
En van dat zingen waren ook mijn twee goudvissen wakker geschoten.
Ja, die dachten dat de hemel naar beneden was gevallen, en die vliegende engelkes dood op de grond lagen.
Mijn kat had gisteravond twee oordopkes in haar twee oren gestoken, want ze heeft al twee weken last van oorontsteking.
En mijne koekoek draait op zijn gemak zijn rondjes, om tegen het einde van de dag zijn kilometers bijeen te hebben gedraait.
Terwijl ik mij een douche aan het nemen was, merkte ik plost dat het water nat was en ook gans mijn lijf was nat.
'k Heb mijn dan vijf minuten in de droogkast gezet, en tijdens het draaien was gans mijn lijf aan 't krimpen.
Met mijn twee gekrompen handjes heb ik een paar boterhammekes klaargesmeerd:
Twee met choco, twee met gehakt en nog drie met hondenbrokken, voor mijne hond.
Deze in een rugzak gestoken, samen met twee emmers lauw en plat water.
De dierenarts had mij gezegd, dat ik elke dag mijn hond minstens acht liter lauw en plat water moet geven.
Met de rugzak op mijne platte rug en de hond aan een leiband van honderd meter lang, zijn we dan vertrokken.
Omdat hij graag achter hazen en kleine konijntjes loop, was ik wel verplicht om zo'n lange leiband te nemen hé.
Ik had gekregen van ne landmeter, voor mijne verjaardag.
'k Was nog geen honderd ver gewandeld, als mijne hond daar ineens ne spurt pak, gelijk Ben Jonson in zijn kinderjaren.
En ik met mijn korte beentjes, ne dubbele salto moest maken, om hem in te halen.
Tijdens die dubbele salto vlogen al die hondenbrokken in de lucht en werden ze opgepikt door de voorbij vliegende vogels.
Terwijl mijn acht liter water aan het verdampen was, van de opkomende zon en mijne rugzak met al de rest, hoog in de boom hing.
Tien minuten nadien kwam mijne hond aangelopen, met een blinde vink in zijn muil.
Zijn tong bengelde van vermoeidheid uit zijn muil, gelijk diene rode loper die vroeger aan kerk lag, toen ik trouwde.
- Maar de vraag is:
Hoe krijg ik mijne rugzak uit diene boom?.
Awel, ik ga u dat direct ne keer ga zeggen zie.
- Er kwam daar ne trage luiaard af en ik vroeg hem, als hij boven is, om mijne rugzak naar beneden te smijten (gooien).
Potverdikke zeg, 'k daar toch wel twee uur moeten op wachten zeker. Azo een traag beest, dat diene luiaard was.
'k Had dat beter gevraagt aan diene ooievaar, die de kindjes kwam brengen aan een bejaard koppel.
Maar ja, diene ooievaar was wreed gehaasd, want hij kwam van over de grens, en met die Corona-virus gingen de grens voor de buitenlanders een uurke vroeger dicht.
Alé, na twee lange en vervelende uren had ik eindelijk mijne rugzak terug, en kon ik samen met mijne hond de wandeling verder zetten.
Potverdikke zeg, mijne hond was toch wel in diene rugzak gekropen zeker, en hij had nod een briefke bij ook.
Op dat briefke stond te lezen in grote koeieletters:
Toen ik deze morgen wakker werd en wilde opstaan, omdat mijn twee goudvissen aan het bleiten (huilen) waren, lag gans mijn kamer vol met bloemen.
Ik was toch wel vergeten zeker, om die twee drinkbakskes op te vullen met maiskorrels.
Ze eten dat toch zo graag hoor.
Vooral, als het verse zijn.
Ik moet u zeggen dat mijn twee goudvissen nog in hun groeiperiode zitten, en dat ze nog moeten groeien.
'k Had gisteren al mijn bloemen water gegeven, die op mijn behangpapier gedrukt stonden. Waarschijnlijk heb ik die te veel water gegeven zeker ofwel zijn ze bezweken aan de kamertemperatuur.
't Waren potverdikke gele klaprozen, waar ik iedere nacht tegen sprak, om zo vlug mogelijk in diepe slaap te belanden.
En als dat niet helpt, dan tel ik al mijn schaapjes, die op mijn glazen plafond zijn getekend door ne muurschilder die nog wat verf over had.
Er waren daar ook nog enkele gele Chrysanten bij, die ik volgend op mijn vader zijn grafsteen wilde zetten.
Een twee tal cactussen stonden er ook nog op, om de toverheksen te steken, moest ik per ongeluk dromen over heksen.
Als ik ne knop aan mijn zakdoek of aan mijn kousen moet naaien, dan pak ik een naald uit diene cactus, want er staan er toch genoegd op.
Ja, ik hoor u al zeggen:
- Flipper de flip, waarom naai gij ne knop aan uwe zakdoek en aan uw kousen?.
Awel, dat is om mijne zakdoek en mijn kousen 's avonds aan de kapstok te kunnen hangen, als ik ga slapen.
Aangezien ik bij de plantsoendienst heb gewerkt, zal dat waarschijnlijk geen problemen zijn, om die bloemen te verplanten hoor.
Ik heb nog een stukske grond onder mijn bed, waar nu mijn patatten (aardappelen) op staan.
Maar wat ik wel eigenaardig vind, is dat diene vent in mijne glazen plafond, mij altijd in de gaten houdt, als ik slaap.
Ondertussen is mijne verdwenen hond terug thuis, maar zijn linker oor is afgevallen.
Ik denk dat diene Corona-virus honger had, en een hondenoor met een beetje mayonaise is goed voor virussen hé.
De kelner komt naar buiten en duwt drie klanten die zwaar boven hun theewater zijn, in de auto en zegt:
Deze moet naar de Mechelsestraat, en die naar Bondgenotenlaan en de derde naar het station. Een ogenblik later stopt dezelfde taxi weer voor het café.
De chauffeur stapt uit, gaat binnen en zegt aan de kelner:
Ik moest daarnet even hard remmen, waardoor mijn passagiers over elkaar heen zijn getuimeld.
Wil je ze misschien nogeens precies komen sorteren?.
De gevangenisdirecteur viert zijn jubileum.
Aan alle gevangenen wordt gevraagd, om ideeën in te dienen voor de feestviering.
Dit is een goed idee, zegt één van de gevangene, en ik geloof dat ik die heb:
Wat zou u denken van een opendeurdag?.
Tijdens het solicitatiegesprek vraagt hij aan de jonge man het volgende:
Jongeman, denk je dat je een waaier aan uiteenlopende taken aankunt?.
Ik denk het wel, want ik heb de afgelopen vier maanden tien verschillende jobs gehad.
Een toerist die in de dierentuin rondloopt ziet dat er een schaap in de leeuwekooi bevindt. Wauw, dat is ongelooflijk.
Hoe zijn jullie daarin geslaagd?, vraagt hij aan een oppasser.
O, heel eenvoudig, zegt hij.
We nemen gewoon elke dag een ander schaap.
Jan en zijn vrouw gaan lekker gaan wandelen, als plots Jan blijft stilstaan er zegt:
Het schiet me juist te binnen, dat ik een briefje van 100 euro op mijn bureau heb laten liggen.
O ja, ik heb nochtans niets gezien, schat, zegt zijn vrouw.
Jan ademt opgelucht en zegt:
Gelukkig, dan zal het er nog wel liggen.
Mijn man is al lang op zoek naar een geldkoffertje dat op slot kan, en ik heb er gisteren eentje gekocht voor hem.
Een pracht van een ding.
En heb je voor jezelf ook iets gekocht?.
Ja, ik heb een kopie laten maken, van het sleuteltje.
Een Belgisch koppel gaat het gravensteen in Gent gaan bezoeken, en ze komen aan een waterput terecht.
De reisleider vertelt een verhaal, over diene put.
Kijk, zegt hij, als je hier in deze put een kwartje ingooit, dan zullen al uw wensen in vervulling gaan.
Het Belgisch koppel zijn zeer nieuwsgierig en ze leunen voorover.
De vrouw valt in de put en de man zegt: Lieve hemel, het werkt echt.
De notaris was het testament van de overledene aan het lezen.
Als hij bij de laatste bladzijde gekomen was, las hij het volgende:
Ik heb altijd beloofd dat ik mijn geliefde vrouw Jeanne in mijn testament zou vermelden.
Dus: Dag Jeanne.
George en Marcel staan langs de ijspiste, waarop een schaatser prachtige figuren aan het maken is.
Machtig hé, de manier waarop hij uit een drie, een acht maakt, zegt George.
Tijdens een kampioenschap zou hij daar minstens vijf punten voor krijgen.
Ja ja, zucht Marcel, vijf punten.
En zeggen dat ik nooit een vijf jaar heb gekregen, omdat ik een drie in een acht had veranderd.
Een rijke man zei eens tegen zijn pastoor:
Waarom wordt ik altijd voor gierigaard verweten?.
Iedereen weet toch dat ik van plan ben om mijn vermogen na mijn dood aan liefdadigheidswerken te schenken, en de pastoor zegt:
Laat mij u de geschiedenis vertellen van de koe en het varken.
Op een dag beklaagde het varken zich bij de koe, over het feit dat de mensen graag over de koe spraken, over haar weldaden, haar zachtheid en haar zoete ogen.
Het varken gaf toe dat de koe melk, boter en room gaf, maar wees erop dat het varken toch heel wat meer schonk:
Spek, hesp, borstels en lekkere worst.
Wat kon toch de reden zijn, van die gierigschatting?.
De koe dacht even na en zei:
Misschien komt het wel doordat ik leef, terwijl ik leef.
Hoe komt het toch, dat jij zo kaal bent?, vraag Karel aan Jan.
Ik verloor de helft van mijn haar, toen mijn vriendin me de bons gaf, zegt Jan.
En de andere helft dan?, vraagt Karel.
Die verloor ik toen ik me met haar verzoende, en zij mij vrouw werd.
Sinterklaas komt op bezoek en vraagt aan Charlotte wat ze zou willen.
De pil, zegt ze.
Geschokt vraagt Sinterklaas aan Charlotte waarom ze zoiets wenst en ze zegt:
Omdat ik al tien poppen heb, en dat is meer dan genoeg.
Ik wil er geen meer, was het antwoord van Charlotte.
Ik weet hoe we dit werkloosheidsprobleem kunnen oplossen, zegt de eerste minister.
Zet alle mannen op een eiland en alle vrouwen op een ander eiland, en iedereen zal snel werk hebben.
O ja, en wat zullen ze dan wel doen?.
Boten bouwen, zegt de eerste minister.
Een man was beland in de binnenlanden van Amerika bij de Indianen.
Hij had een hutje gebouwd en was bezig hout te hakken voor de winter.
Er komt een Indiaan voorbij en de man vraagt:
Krijgen we een strenge winter?, en de indiaan zegt:
Het wordt een koude winter, zegt de Indiaan.
Zo, zegt de man, ik hak nog wat hout meer.
En zo heeft hij een stapel van twee meter hout liggen, en hij heeft het er warm van gekregen. Weer komt er een Indiaan voorbij en hij vraagt weer of we een strenge winter krijgen.
De Indiaan zegt: Het wordt een strenge winter.
Dan hakken we nog maar wat meer hout, zegt de man.
Nu heeft hij een stapel van drie meter hout liggen.
Alweer komt er een Indiaan voor bij en hij vraagt wat voor winter we krijgen.
De Indiaan zegt:
We krijgen een zeer strenge winter.
En hoe weet u dat?, vraagt de man.
Nou, dat zie ik aan de stapel brandhout, zegt de Indiaan.
