Waar gaan we naartoe en waar zal dat eindigen?.

Dat zijn vragen die wij met met zijn allen ons stellen, en waar we op dit ogenblik geen antwoord kunnen op geven.

We mogen potverdikke nimeer buiten komen, of de blauwe garde is daar en dat stellen ze u allerlei vragen:

- Waar gaat u naartoe?, en wat u doen?.

't Is precies of we zitten hier met zijn allen in een contratie-kamp, waar de soldaten ook moesten luisteren naar hun overste, of ze werden gestraft.

Deze morgen wilde ik een fietstocht maken door de Vlaamse Ardennen, en ook dat werd mij afgeraden.

Ook het bezoek bij mijn lieve moeder, die in een rusthuis verblijf, is mij afgeraden tot en met 19 April.

Nu zit ik me hier thuis te vervelen, terwijl buiten de zon zich afvraagd wat er in feite aan de gang is.

Ik kan wel met mijn tenen of met mijn vinger spelen, om de tijd wat in te korten. Ik moet u eerlijk zeggen:

Mijn tenen hebben dat niet graag hoor.

Mijn vingers is een ander probleem hoor. Die worden te rap moe, want ze zijn ook geen twintig jaar meer.

Mijn twee goudvissen zitten hier in hun aquarium te kaarten, terwijn mijn kat de tango aan 't dansen is.

Ja mannekes, die beesten moeten wat doen hé, om hun tijd te verderven.

Gisteravond was ik naar de tv aan 't kijken, en plots viel de donkere nacht uit de hemel.

Ik dacht eerst dat hij besmet was, maar hij hing niet al te goed vast.

Ik ga straks al mijn bloemen water geven, die op mijn behangpapier zijn gedrukt en mijn moeder haar tanden kuisen, die in een kader zit opgeborgen.

Als dat allemaal achter de rug is, ga ik nog wat op mijn rollen rijden.

Want virus of geen virus, mijn spieren moeten slap blijven hoor.

Groetjes van flipper de flip.